Approval procedure for active substances in plant protection products - doubts of scientific certainty as a source of controversy. Analysis of systemic imperfections on the example of glyphosate

The purpose of this article is to examine the causes of recurring doubts regarding the safety of plant protection products used in the European Union. Plant protection products are a particular subject of regulation. All standards concerning them require prior in-depth scientific research in the field of exact sciences. Achieving adequate safety of humans, animals and the environment in connection to the use of plant protection products requires not only good law, but a law based on representative research and scientific certainty. Bearing in mind the above, the authors undertook an analysis of what seems to be the cause of significant social doubts as to the actual achievement of the purposes of Regulation 1107/2009, i.e. inclusion of scientific research in the procedure of approval of active substances in plant protection products. First, the approval procedure for the active substance of the plant protection product was presented, and then the main shortcoming of the procedure was analyzed on the example of the approval of glyphosate. In the authors' opinion, guidance documents on literature review should be revised to reflect the best scientific practice, and their standards should be enforced, in particular, to ensure that there is no doubt about the objectivity of the literature review

Skład aminokwasowy białek frakcji bielmowej i warstwy aleuronowej otrąb jęczmienia i owsa

Proteins from the endosperm fraction and the aleuronie layers in harley and oats brans were isolated by means of proteolitic enzymes. The isolated aleuronie layer was ,then decomposed with a set of cellulases derived from Armillariella mellea (Fr. ex. Wahl.) P. Karsten fungus. It was also subjected to release of proteins. Aminoacid composition of endospermie and aleuronie fractions was determined. Chemical indices of the above were formulated.Przeprowadzono badania nad charakterystyką białek frakcji bielmowej i warstwy aleuronowej otrąb jęczmienia i owsa. Warstwę aleuronową izolowano przez hydrolityczne działanie na część bielmową otrąb enzymami proteolitycznymi (pronazą). W wyniku działania pronazy uwolniono 30,53% białek z części bielmowej otrąb jęczmiennych i 27,54% z otrąb owsianych. W wyniku analizy składu aminokwasowego białek bielmowych w otrębach z jęczmienia i owsa, a następnie obliczenie chemicznego wskaźnika wartości dla aminokwasów egzogennych występujących w nich okazało się, że najniższe wskaźniki chemical score mają dla białek bielmowych w jęczmieniu treoninę, w białkach bielmowych owsa histydynę oraz treoninę. Następnie na odizolowane warstwy aleuronowe obu rodzajów otrąb podziałano specyficznymi kompleksami celulaz grzyba Armillariella mellea (Fr. ex. Wahl) P. Karsten. Rozłożone w ten sposób celulozowe błony komórkowe tych warstw pozwoliły uwolnić znajdujące się tam białka. W wyniku sukcesywnego działania proteaz i celulaz uwolniono 98,18% białek otrąb jęczmiennych i 82,99% białek otrąb owsianych. W białkach aleuronowych obu badanych otrąb zbożowych aminokwasaini ograniczającymi jest fenyloalwnina i tyrozyna. Wyraźnie różnią się natomiast białka aleuronowe jęczmienia i owsa zawartością metioniny. W białkach izolowanych z warstwy aleuronowej jęczmienia jest czterokrotnie więcej tego aminokwasu niż w białkach aleuronowych otrąb owsianych. Stwierdzono wysokie wskaźniki chemical score dla lizyny w białkach z warstwy aleuronowej obu rodzajów badanych otrąb zbożowych, a także w białkach bielmowych tych otrąb. Uzyskane w toku przeprowadzonych doświadczeń wyniki świadczą o wysokiej wartości żywieniowej białek badanych zbóż, zwłaszcza białek gromadzonych w warstwie aleuronowej jęczmienia oraz białek bielmowych jęczmienia i owsa. Białka pochodzące z warstwy aleuronowej otrąb owsianych mają mniejszą wartość żywieniową ze względu na niską zawartość metioniny

Biosynteza glukoamylazy u grzybów Aspergillus zachodząca w warunkach okresowego głodu wapniowego

Two strains: Aspergillus awamori NRRL-3112/7.5 KGY and Aspergillus oryzae 7.5 KGY were cultured on solid bran media enriched with a mineral nutrient. The glucoamylase activity in all enzymatic preparations from Asp. awamori cultures was 20-130% higher than that in respective Asp. oryzae preparations. In all enzymatic preparations obtained with the use of phosphaite buffer in the extraction there was about 30-200% more glucoaimylase than in preparations obtained with the use of physiological salt.Dwa szczepy: Aspergillus awamori NRRL-3112/7,5 KGY oraz Aspergillus oryzae 7 ,5 KG Y hodowano na stałych podłożach otrębowych wzbogaconych pożywką mineralną. Wapń podawano jednorazowo w całej ilości lub dzielono na trzy dawki wywołując w ten sposób okresowy niedobór tego składnika w podłożu. Do wymycia glukoamylazy zastosowano dwustopniową ekstrakcję roztworem soli fizjologicznej i buforu fosforowego. Wszystkie preparaty enzymatyczne z hodowli Asp. awamori miały większą o 20-130% aktywność glukoamylazy niż odpowiednie preparaty z Asp. oryzae. Okresowy głód wapniowy działał zdecydowanie glukogennie na szczep Asp. awamori, który w tych warunkach tworzył o 10-140% więcej glukoamylazy niż w próbach z jednorazową pełną dawką wapnia. Również szczep Asp. oryzae reagował dodatnio, choć nieco słabiej na okresowe niedobory wapnia, a wzrost aktywności glukoamylazy wynosił w tych warunkach 6-24,5%. Zastosowanie drugiego stopnia ekstrakcji pozwoliło na wydobycie zwiększonych od 30-600% ilości glukoamylazy w stosunku do ilości eluowanych przy ekstrakcji pierwszego stopnia. We wszystkich preparatach enzymatycznych, które otrzymano z zastosowaniem do ekstrakcji buforu fosforanowego stwierdzono ok. 30 do 200% większe ilości glukoamylazy niż w preparatach otrzymanych przy użyciu soli fizjologicznej

Badania nad zastosowaniem glukoamylazy z DEAE-celulozą do hydrolizy skrobi metodą ciągłą

Glukoamylazę unieruchomioną na celulozie DEAE wykorzystano do ciągłego scukrzania roztworu skrobi ziemniaczanej. W przypadku upłynnienia roztworu skrobi za pomocą bakteryjnej alfa-amylazy aktywność glukogeniczna kompleksu była bardzo dobra. W tych warunkach scukrzenie za pomocą glukoamylazy sięgało ok. 92%, a DE ok. 96%. Po obróbce za pomocą kwasu i scukrzenia za pomocą glukoamylazy unieruchomionej na celulozie DEAE wynik wyrażony w glukozie wynosił ok. 72% a DE ok. 82%. W ciągu 7 dni ciągłej hydrolizy aktywność kompleksu enzymu była taka sama jak w momencie rozpoczęcia. Pełną skuteczność kompleksu glukoamylazy i celulozy DEAE uzyskano po 6 dniach

Przydatność celulaz grzyba Arm. mellea (Fr. ex. Wahl) P.Karsten dla uwolnienia białek warstwy aleuronowej otrąb z ziarna jęczmienia i owsa

A highly active preparation of cellulases from an edihle fungus Arm. mellea (Fr. ex. Wahl) P. Karsten was ohtained. Its hydrolitic capahility to decompose cellulose in cell memhranes of the aleuronie layer of harley and oats hran was determined. Application of successive treatment of the bran's initial processing with pronase and then to the cellulases ohtained from Arm. mellea rendered it possihle to extract proteins almost completely from harley hran, and somewhat below that level from oats bran.Przeprowadzono badania nad otrzymaniem i charakterystyką preparatu celulaz z grzyba Arm. mellea (Fr. ex. Wahl) P. Karsten. Określono właściwości hydrolityczne tego kompleksu enzymów na stopień rozkładu błon komórkowych warstwy aleuronowej otrąb jęczmienia i owsa. Charakterystyka aktywności enzymów celulolitycznych preparatu wykazała aktywność (E.C. No. 3.2.1.4.) glukanohydrolazy β-1,4 glukanu:-endo- 1,4-β-glukanazy (endo-KMC-azy) 73034 j/g białka enzymów w przypadku hodowli grzyba z dodatkiem 5% otrąb jęczmiennych i 18700 mg glukozy/g białka z dodatkiem 5% otrąb owsianych; -egzo- 1,4-β-glukanazy (egzo-KMC-azy) 55837 mg glukozy/g białka w hodowli z dodatkiem 5% otrąb jęczmiennych oraz 55552 mg glukozy/g białka z dodatkiem otrąb owsianych. Aktywność ogólna w stosunku do wyizolowanej celulozy z otrąb jako substratu wynosiła 447439 mg glukozy/g białka w przypadku celulozy jęczmienia i 114262 mg glukozy/g białka z celulozy owsa. Ekstrakcja białek w wyniku działania bezpośredniego celulaz na otręby wynosiła 45,77% dla jęczmienia i 30,15% dla owsa. Zastosowanie pronazy do wstępnej obróbki otrąb i następnie działanie preparatami celulaz dało podwyższenie ilości wydobywanego białka do 98,18% dla jęczmienia i 82,99% dla owsa. Rozkład celulozy w tych próbkach wynosił dla otrąb jęczmiennych 80,75% i dla owsianych 89,33%, z równoczesnym przyrostem cukrów redukujących odpowiednio: 62,16% i 23,38% w stosunku do zawartości celulozy