Rola patomorfologa w doborze terapii ukierunkowanej na receptor czynnika wzrostu naskórka (EGFR) u chorych na nowotwory

Targeted therapy has become an important modality of cancer treatment in the last decade. Drugs against EGFR and HER2 e.g. erlotinib, cetuximab or trastuzumab proved its role n therapy. They are managed as registered and recommended modalities of lung, alimentary tract and breast carcinoma. Significance of targeted treatment is a common effect of drug action and patient selection. Only a part of patients with tumors belonging to a specific histological type of cancer can benefit from targeted therapy. Determining predictive factor — informating on potential response to therapy — is essential for proper treatment in targeted therapy. Patients’ selection is accomplished by pathological methods with help of molecular biology techniques. Patient selection for targeted treatment and predictive factors evaluation criteria as well as establishing connections with traditional tumor characteristics (e.g. histological type, grade, stage) are continuously under research. Predictive factors are also investigated for traditional chemotherapeutics in recent years. Value of particular predictive factor depends on choice of evaluation method. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 5: 228–235Leczenie celowane stało się w ostatniej dekadzie ważnym sposobem terapii chorych na raka. Potwierdzono skuteczność leków skierowanych przeciw receptorowi czynnika wzrostu naskórka (EGFR) i HER2, takich jak erlotynib, cetuksymab czy trastuzumab, a ich stosowanie obejmuje leczenie nowotworów płuca, przewodu pokarmowego i piersi. Wartość leków celowanych jest wypadkową działania leku i selekcji pacjentów do terapii. Leki celowane, jak wykazują wyniki badań, są skuteczne jedynie u części chorych na nowotwory danego typu histologicznego. Określenie czynnika predykcyjnego — informującego o potencjalnej odpowiedzi na leczenie — jest niezbędne w prawidłowym leczeniu celowanym. Selekcja pacjentów do tego typu terapii odbywa się w większości z wykorzystaniem metod patomorfologicznych wspomaganych technikami biologii molekularnej. Metody selekcji chorych i kryteria oceny czynników predykcyjnych oraz powiązanie ich z tradycyjnymi parametrami nowotworów (takimi jak typ histologiczny, stopień zaawansowania) są ciągle przedmiotem badań. W ostatnich latach, również dla chemioterapeutyków niezaliczanych do leków celowanych, próbuje się określić czynniki predykcyjne. Istotny wpływ na wartość poszczególnych czynników predykcyjnych ma wybór techniki ich określania. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 5: 228–23

Ocena patomorfologiczna materiału tkankowego raka piersi po przedoperacyjnym leczeniu systemowym (neoadiuwantowym)

W postępowaniu onkologicznym u chorych na raka piersi leczenie systemowe przedoperacyjne w ostatniej dekadzie zwiększyło w sposób istotny swoją skuteczność. Większa liczba przypadków z całkowitą lub bliską całkowitej odpowiedzią patomorfologiczną powoduje, że pobranie odpowiedniego materiału do oceny histopatologicznej pooperacyjnej jest coraz trudniejsze. Ponadto wykazana korelacja całkowitej odpowiedzi patomorfologicznej (pCR) z odległymi efektami leczenia (w podtypach HER2-dodatnich i trójujemnych raka piersi) powoduje, że wystandaryzowanie badania patomorfologicznego materiału pooperacyjnego, zarówno na etapie pobrania materiału, jak i oceny mikroskopowej, jest koniecznością. W prezentowanym artykule przedstawiono zalecane zasady przygotowania takiego materiału i sposób jego raportowania odpowiadający potrzebom współczesnej onkologii

Multitumor breast cancer — new pathomorphologic classification of multiple simultaneous ipsilateral primary carcinomas

Wieloguzkowość raka piersi występuje w około 10% przypadków. Celem tego artykułu jest uaktualnienie spojrzeniakliniczno-patomorfologicznego na wieloguzkowość w raku piersi w oparciu o klasyfikację AJCC (TNM). W siódmymwydaniu klasyfikacji AJCC (TNM) z 2010 r. nie jest stosowany podział na raka wieloogniskowego i wieloośrodkowegodla mnogich jednostronnych raków piersi. Przyjęto jednakowe określenie dla wszystkich mnogich raków piersi i sąone określane jako multiple carcinomas. W prezentowanym artykule przyjęto polski odpowiednik: wieloguzkowy rakpiersi. Siódma edycja klasyfikacji AJCC definiuje raki wieloguzkowe w następujący sposób: mnogie guzy stwierdzonemakroskopowo w tej samej piersi, odległość między guzami wynosi co najmniej 0,5 cm, mikroskopowo potwierdzonynaciekający charakter raków tworzących oba guzy, mikroskopowo potwierdzona nieobecność naciekającego rakapiersi w preparacie z wycinka pobranego z tkanki piersi pomiędzy guzami.Klasyfikacja AJCC (TNM) dla raka piersi w parametrze T uwzględnia przede wszystkim największy wymiar komponentunaciekającego w raku piersi. Istnienie dodatkowych ognisk raka jest odnotowane jedynie wyróżnikiem: (m),(np. pT(m)1c, ewentualnie wyróżnikiem określającym liczbę ognisk raka, np. pT(3)1c — dla trzyogniskowego raka,którego największy z guzów ma ponad 1 i nie więcej niż 2 cm w największym wymiarze).Multiple simultaneous ipsilateral breast cancer incidence is some 10% of new breast cancer cases. Update of clinical--pathological view of multitumor breast cancer in the context of 7th Edition of AJCC Classification is the main aim ofthis article. 7th Edition of AJCC Classification does not apply terms multifocal and multicentric for multitumor breastcarcinomas. Term multiple carcinoma is used instead for all cases of multiple unilateral breast carcinomas. 7th Editionof AJCC Classification defines multiple carcinomas as follows: multiple tumors grossly presented in the same breast,tumors are separated by at least 0.5 cm, invasion is confirmed by microscopic evaluation, microscopically confirmedabsents of invasion in breast tissue between tumors.7th Edition of AJCC Classification considers mainly the dimension of the largest invasive tumor in cases of multiplecarcinomas. Presence of additional tumors with invasive histology is reported only by parameter “m”(e.g., pT(m)1c) orby a parameter considering number of tumors (e.g., pT(3)1c — for three invasive breast carcinoma tumors, in whichthe largest one is more than 1cm and up to 2 cm in diameter

Prognosis of patients with multitumor breast cancer treated by radical mastectomy

Wprowadzenie. Wpływ wieloguzkowości raka piersi na rokowanie jest przedmiotem dyskusji. Nie jest również ustalone,czy w ocenie stopnia zaawansowania pT wieloguzkowego raka piersi należy sumować wymiary poszczególnychguzów, czy uwzględniać jedynie wymiar największego guza.Celem pracy jest próba rozstrzygnięcia tych kontrowersji.Materiał i metoda. Retrospektywną analizą objęto 954 kobiety chore na raka piersi w stopniu zaawansowania odIA do IIIC, kolejno operowane radykalnie w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995–1998. Wieloguzkowegoraka piersi (WRP) stwierdzono u 104 (10,9%) chorych. Grupa 850 chorych z jednoguzkowym rakiem piersi (JRP) nieróżniła się istotnie statystycznie z grupą 104 chorych z WRP pod względem wieku, zaawansowania i metod leczeniasystemowego oraz radioterapii pooperacyjnej. Zbadano dziesięcioletnie przeżycie bezobjawowe (PB), całkowite (PC)i skumulowany odsetek wznowy lokoregionalnej (SOWLR) dla chorych z JRP i WRP. Porównano częstość występowaniaprzerzutów do węzłów chłonnych pachowych u chorych z JRP i WRP. W analizie wieloczynnikowej Coxa zbadano wpływna PB i PC następujących czynników prognostycznych: wiek, stan hormonalny chorych, strona piersi, zaawansowanie,typ histopatologiczny, wieloguzkowość i stopień złośliwości raka. Mediana obserwacji wynosiła 11 lat.Wyniki. Dziesięcioletnie PB, PC i SOWLR dla chorych z JRP i WRP nie różniły się istotnie statystycznie i wynosiły odpowiednio:51% vs 58% p = 0,1, 62% vs 72% p = 0,05 i 13% vs 9% p = 0,3. Nie stwierdzono różnic istotnych statystyczniew częstości występowania przerzutów raka piersi do węzłów chłonnych pachowych, uwzględniając pT jako wymiarnajwiększego guza, pomiędzy grupą chorych z JRP vs WRP. W modelu proporcjonalnego ryzyka Coxa istotnymiczynnikami dla PB i PC okazały się klasyczne czynniki prognostyczne: pN, pT, G, lokalizacja podbrodawkowa i inwazjanaczyń. Czynnik wieloguzkowości w modelu Coxa nie wykazał wpływu na PB i PC.Wniosek. Z obecnej retrospektywnej analizy wynika, że wieloguzkowość raka piersi nie wpływa na rokowanie.W ustalaniu pT powinno się brać pod uwagę wymiar największego guza i nie ma potrzeby sumowania ich wymiarów.Background. Among many oncologists the opinion exists, that multitumor breast cancer (MBC) shows greatermetastatic dynamics and has worse prognosis comparing to unitumor breast cancer (UBC) in the same TNM stage.Some researchers think that proper evaluation of pT in MBC should be based on combined diameters and not on thelargest tumor diameter. The aim of the work is estimation of the treatment results for multiple tumors in breast cancer.Material and methods. The retrospective analysis included 954 consecutive women with breast cancer in stageIA-IIIC after radical mastectomy who were treated between 1995 and 1998 at the Cancer Center-Institute in Warsaw.MBC was diagnosed after mastectomy in 104 (10.9%) of patients.There were no significant differences in characteristics between unicentric and multicentric breast cancer groupsaccording to age, stage, pT, pN, type and grade of histology and methods of adjuvant treatment. Cox’s regression model was used to analyse the prognostic factors having influence on disease-free survival (DFS) and overall survival (OS). Median of follow-up was 11 years.Results. There were no significant differences in characteristics between UBC and MBC groups according to age, stage, pT, pN, type and grade of histology and methods of adjuvant treatment. The 10-year actuarial DFS and OS and cumulative rate of locoregional recurrence for patients with UBC and MBC were 51% vs 58% p = 0.1 and 62% vs 72% p = 0.05 and 13% vs 9% p = 0.3There were no statistical significant differences in frequencies of lymph node metastases among groups with UBC and MBC according to pT, measured as the greatest diameter of tumor. In multivariate logistic regression analyses the following classical prognostic factors had an independent influence on DFS and OS: pN, pT, G, and vascular invasion. MBC did not appeared to be a significant prognostic factor either for DFS or OS.Conclusions. From the present retrospective analysis the results show that MBC does not reduce prognosis compared to UBC and the largest tumor rather than combined diameters of lesions should be used to establish pT

PD-L1-Positive High-Grade Triple-Negative Breast Cancer Patients Respond Better to Standard Neoadjuvant Treatment-A Retrospective Study of PD-L1 Expression in Relation to Different Clinicopathological Parameters.

Triple negative breast cancer (TNBC) is typically a high-grade breast cancer with poorest clinical outcome despite available treatment modalities with chemo-, immuno- and radiotherapy. The status of tumor-infiltrating lymphocytes (TILs) is a prognostic factor closely related to programmed death ligand 1 (PD-L1) expressed on T lymphocytes modulating antitumor immunity. Immune-checkpoint inhibitors (ICI) are showing promising results in a subset of breast cancer patients in both neo- and adjuvant settings. Pathologic complete response (pCR) after neoadjuvant treatment was found to be associated with better prognosis. We analyzed the prognostic and predictive significance of PD-L1 (SP142 assay) immunohistochemical expression on TNBC patients' samples as illustrated by pCR with regard to its relation to treatment regimen, stage, BRCA mutational status and outcome. Furthermore, we analyzed a few other clinicopathological parameters such as age, TILs and proliferation index. The study highlighted a positive role of PD-L1 evaluation for personalized pCR probability assessment. Although considerable research was made on comparison of PD-L1 level in TNBC with different patient parameters, to our best knowledge, the relation of PD-L1 status to pCR while taking treatment regimen and stage into consideration was so far not investigated

Rola antracyklin i intensyfikacji chemioterapii w postępowaniu uzupełniającym u chorych na wczesnego HER2-dodatniego raka piersi w praktyce klinicznej

Antracykliny należą do antybiotyków o działaniu przeciwnowotworowym. Znalazły one szerokie zastosowanie u chorych na raka piersi. Metaanaliza dotychczasowych badań z randomizacją sugeruje szczególną rolę antracyklin w uzupełniającym leczeniu chorych na HER2-dodatniego raka piersi. W tej grupie schematy chemioterapii z udziałem antracyklin w znacznym stopniu zastąpiły schemat CMF (cyklofosfamid, metotreksat, fluorouracyl).W ostatnich latach u chorych z wyższym ryzykiem nawrotu i cechą HER2 w leczeniu uzupełniającym szerokie zastosowanie znalazły schematy chemioterapii zawierające antracykliny i taksoidy w skojarzeniu z przeciwciałem monoklonalnym anty-HER2 — trastuzumabem. Głównym przeciwwskazaniem do stosowania antracyklin jest zwiększone ryzyko powikłań kardiologicznych. W niniejszej pracy przedstawiono obecną rolę antracyklin w uzupełniającym leczeniu chorych na HER2-dodatniego raka piersi

Prognostic Significance of Wnt-1, β-catenin and E-cadherin Expression in Advanced Colorectal Carcinoma

Wnt/β-catenin pathway plays an important role in initiation and progression of colorectal oncogenesis. The aim of this study was to determine expression and localization of E-cadherin, β-catenin and Wnt-1 proteins in colorectal tumors. Expression of β-catenin, E-cadherin and Wnt-1 was determined by immunohistochemistry on advanced colorectal cancers. Abnormal expression of E-cadherin, β-catenin, Wnt-1 was observed. Additionally, we revealed correlations between levels of studied proteins and histoclinical data. In multivariate analysis nuclear β-catenin, higher carcinoembryonic antigen serum level before treatment, female sex and tumor localized in colon or rectum were independent unfavorable prognostic factors. These findings support the hypothesis that Wnt/β-catenin pathway plays an important role in advanced colorectal carcinoma

Large expert-curated database for benchmarking document similarity detection in biomedical literature search

Document recommendation systems for locating relevant literature have mostly relied on methods developed a decade ago. This is largely due to the lack of a large offline gold-standard benchmark of relevant documents that cover a variety of research fields such that newly developed literature search techniques can be compared, improved and translated into practice. To overcome this bottleneck, we have established the RElevant LIterature SearcH consortium consisting of more than 1500 scientists from 84 countries, who have collectively annotated the relevance of over 180 000 PubMed-listed articles with regard to their respective seed (input) article/s. The majority of annotations were contributed by highly experienced, original authors of the seed articles. The collected data cover 76% of all unique PubMed Medical Subject Headings descriptors. No systematic biases were observed across different experience levels, research fields or time spent on annotations. More importantly, annotations of the same document pairs contributed by different scientists were highly concordant. We further show that the three representative baseline methods used to generate recommended articles for evaluation (Okapi Best Matching 25, Term Frequency-Inverse Document Frequency and PubMed Related Articles) had similar overall performances. Additionally, we found that these methods each tend to produce distinct collections of recommended articles, suggesting that a hybrid method may be required to completely capture all relevant articles. The established database server located at https://relishdb.ict.griffith.edu.au is freely available for the downloading of annotation data and the blind testing of new methods. We expect that this benchmark will be useful for stimulating the development of new powerful techniques for title and title/abstract-based search engines for relevant articles in biomedical research.Peer reviewe

Differential cross section measurements for the production of a W boson in association with jets in proton–proton collisions at √s = 7 TeV

Measurements are reported of differential cross sections for the production of a W boson, which decays into a muon and a neutrino, in association with jets, as a function of several variables, including the transverse momenta (pT) and pseudorapidities of the four leading jets, the scalar sum of jet transverse momenta (HT), and the difference in azimuthal angle between the directions of each jet and the muon. The data sample of pp collisions at a centre-of-mass energy of 7 TeV was collected with the CMS detector at the LHC and corresponds to an integrated luminosity of 5.0 fb[superscript −1]. The measured cross sections are compared to predictions from Monte Carlo generators, MadGraph + pythia and sherpa, and to next-to-leading-order calculations from BlackHat + sherpa. The differential cross sections are found to be in agreement with the predictions, apart from the pT distributions of the leading jets at high pT values, the distributions of the HT at high-HT and low jet multiplicity, and the distribution of the difference in azimuthal angle between the leading jet and the muon at low values.United States. Dept. of EnergyNational Science Foundation (U.S.)Alfred P. Sloan Foundatio

Impacts of the Tropical Pacific/Indian Oceans on the Seasonal Cycle of the West African Monsoon

The current consensus is that drought has developed in the Sahel during the second half of the twentieth century as a result of remote effects of oceanic anomalies amplified by local land–atmosphere interactions. This paper focuses on the impacts of oceanic anomalies upon West African climate and specifically aims to identify those from SST anomalies in the Pacific/Indian Oceans during spring and summer seasons, when they were significant. Idealized sensitivity experiments are performed with four atmospheric general circulation models (AGCMs). The prescribed SST patterns used in the AGCMs are based on the leading mode of covariability between SST anomalies over the Pacific/Indian Oceans and summer rainfall over West Africa. The results show that such oceanic anomalies in the Pacific/Indian Ocean lead to a northward shift of an anomalous dry belt from the Gulf of Guinea to the Sahel as the season advances. In the Sahel, the magnitude of rainfall anomalies is comparable to that obtained by other authors using SST anomalies confined to the proximity of the Atlantic Ocean. The mechanism connecting the Pacific/Indian SST anomalies with West African rainfall has a strong seasonal cycle. In spring (May and June), anomalous subsidence develops over both the Maritime Continent and the equatorial Atlantic in response to the enhanced equatorial heating. Precipitation increases over continental West Africa in association with stronger zonal convergence of moisture. In addition, precipitation decreases over the Gulf of Guinea. During the monsoon peak (July and August), the SST anomalies move westward over the equatorial Pacific and the two regions where subsidence occurred earlier in the seasons merge over West Africa. The monsoon weakens and rainfall decreases over the Sahel, especially in August.Peer reviewe