RIGHTS GIVEN TO HANDICAPPED PEOPLE IN PERSONAL, SOCIAL AND BUSINESS LIFE, MEDICOLEGAL EVALUATION OF HANDICAPPED CASES

Doğuştan veya sonradan bazı yetilerini kaybetmiş bireyler olan özürlülerin yaşamkalitesi ve yaşamdan beklentileri sağlıklı bireylerden farklıdır. Günümüzde daha çokfarkında olunmaya başlanan insan hakları ve yaşam kalitesi kavramları bizeözürlülerin de diğer bireyler gibi daha sosyal, daha iyi koşullarda yaşaması gerektiğinigöstermektedir. Ülkemizde özürlülerle ilgili yapılan yasal ve yönetsel düzenlemelerleözürlülerin günlük yaşama ve üretime daha çok katılımlarının sağlanmasıamaçlanmaktadır. Bu gelişmelerle ilgili olarak özür durumlarını gösterir belge almakiçin hastanelere başvuru sayısı da artmıştır. Özürlülük yönünden bu kişilerindeğerlendirilmesi için Adli Tıp Anabilim Dallarından görüş istenmektedir. Bu yazıdaözürlülüğün tanımı, ülkemizde özürlülere verilen hizmetler, kişisel, sosyal ve işhayatında özürlülere tanınan haklar ve sağlanan kolaylıklar, özürlü olgularınmedikolegal değerlendirmesi ele alınacaktır. Handicapped people are individuals who have lost their ability congenital or acquired.Quality of life and life expectations of these individuals are different from healthy ones.Today, people are more aware of the concepts of human rights and quality of life. Thissituation shows those handicapped people to live more social and better conditionssuch as other individuals. In our country the legal and administrative arrangements aremade for handicaps. The purpose of these arrangements is to provide handicappedpeople to participate more in daily life and production. Through these developments,applications to get "the handicapped situation report" have been increased. To evaluatethese handicapped cases, consultations should be requested at the departments offorensic medicine. In this article, definition of handicapped, provided services tohandicapped people in our country, rights given to handicapped people in personal,social and business life, medicolegal evaluation of handicapped cases will be discussed

MEDICAL MALPRACTICE VERDICTS OF HIGH COURT IN TURKEY

Amaç: İnsan sağlığının korunmasında ve geliştirilmesinde çok önemli rolü olan tıp biliminin uygulayıcıları zaman zaman bu görevlerini tam olarak yerine getirmedikleri iddiasıyla karşılaşmaktadır. Yüksek Yargıya taşınan bu olumsuz durumların incelenmesiyle hem tıp mensuplarının karşılaştıkları iddialara açıklık kazandırmak hem de uygulamada bu aksaklıkların giderilmesine katkı sağlamak amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada Türkiye'de 1978-2006 yılları arasında Yargıtay'a intikal etmiş 30 olgunun dosyaları retrospektif olarak incelenerek elde edilen veriler ilgili literatür ışığında tartışılmıştır. Bulgular: Yüksek yargıya yansıyan olguların %93'ünün (28 olgu) tazminat davası konusu olduğu belirlendi. Olayın gerçekleştiği zaman ile yargıtay kararları arasında 10 olguda 5-10 yıl arası iken 4 olguda sürenin 10 yılı geçtiği gözlendi. Yargılamaya konu olan tıbbi girişimlerin ölümle veya sekelle sonuçlanıp sonuçlanmamasının, yüksek yargı kararı çıkana kadar geçen süre ile anlamlı ilişkisinin olmadığı belirlendi (χ²=1,272; p=0,529). Sağlık çalışanlarının yüksek yargı organının kararlarına göre belirlenen kusur nedenleri arasında ilk sırada 14 hastada yanlış tedavinin geldiği (%47) bunu sırasıyla 10 hastada özen ve dikkat göstermeme (%33), 4 hastada (%13) ihmal, 2 hastada (%7) ise tanı hatasının takip ettiği gözlendi. Uzmanlık alanlarına göre kusur dağılımı incelendiğinde istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (χ²=15,152; p=0,651). Sonuç: Sağlık çalışanlarının önde gelen kusurlu bulunma nedenlerine dikkat çekilmeye çalışıldı. Tıbbi uygulama hatalarına yönelik yasal mevzuatın içeriğinin düzenlenmesi gerekliliği konusu tartışıldı. Objectıve: Medical malpractice claims increases against health professional and this issue gain importance in the world. Judgment involving inquiry and prosecution procedures are still dilemma for health professional in the world. The judgment on the verdict also takes interest of lawyers, patients. In this study, we aimed to discuss the verdicts of the High Court on malpractice cases. Methods: We presented thirty cases which have sentenced by the High Court of Turkey on medical malpractice claims and judgment between the years of 1978-2006. The files of these cases were examined retrospectively.Results: Of the cases, 93% (n=28) of verdicts were related to compensation. The period between the time that incident (event resulted to malpractice claim) occurred and the time of High Court sentence were longer than 10 years in 4 cases, between 5-10 years in 10 cases. Significant difference was not found in the outcomes of medical interventions resulted to death or functional losses between the period of time spent in justice (χ²=1.272; p=0.529). Causes of liabilities according to judgment; incorrect treatment was found in 14 cases (47%), lack of care and attention, careless in 10 cases (33%), negligence in 4 cases (13%) and misdiagnosis in 2 cases (7%) were observed. Significant difference was not found in the cases found liable between the specialties (χ²=15.152; p=0.651). Conclusıon: Major causes of liabilities were reviewed. The necessity of a malpractice legislation was discussed by the help of the literature

Hukuk Öğrencileri ve Uygulayıcıları İçin Adli Tıp.

Hukuk Öğrencileri ve Uygulayıcıları İçin Adli Tıp.Forensic Medicine For Law School Students and Law Practitioners&nbsp;</p