LECZENIE ZABURZEŃ LIPIDOWYCH W NIEWYDOLNOŚCI SERCA

Dyslipidemia jest uznanym czynnikiem ryzyka schorzeń sercowo-naczyniowych: choroby wieńcowej, udaru mózgu miażdżycy tętnic kończyn dolnych. Zaburzenia lipidowe, stanowiąc czynnik predykcyjny niedokrwiennej choroby serca, przyczyniają się pośrednio do rozwoju niewydolności serca. Wieloletnie badania obserwacyjne potwierdziły bezpośredni związek dyslipidemii z dysfunkcją myocardium, niezależnie od przebytego zawału i choroby wieńcowej. W przebiegu niewydolności serca zaobserwowano natomiast zależność odwrotną - wpływ choroby serca na gospodarkę metaboliczną organizmu. Opisywano w literaturze zjawisko „paradoksu lipidowego”, które może pojawić się w zaawansowanych stadiach choroby. Wysokie stężenie cholesterolu całkowitego oraz frakcji LDL - typowe czynniki ryzyka schorzeń sercowo-naczyniowych - stają się parametrami korzystnego rokowania. Z kolei niski poziom cholesterolu wykazuje niezależny związek ze zwiększoną śmiertelnością pacjentów z objawową dysfunkcją myocardium. Zjawisko „paradoksu lipidowego” jest spowodowane prawdopodobnie nasilonym katabolizmem w przebiegu przewlekłego stanu zapalnego, który występuje w zaawansowanej niewydolności serca. Udowodniono, że statyny redukują chorobowość i śmiertelność chorych ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym. Leczenie hipolipemizujące wskazane jest u wszystkich chorych z chorobą wieńcową, gdyż zapobiega rozwojowi niewydolności serca. Wpływ inhibitorów reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutaryloCoA (HMG-CoA) na uszkodzone myocardium jest niejednoznaczny. Zróżnicowana etiologia niewydolności, stan zaawansowania oraz choroby współistniejące często ograniczają efekty statyn. Podstawowe działanie leków w postaci redukcji stężenia LDL może zostać zniesione z powodu zjawiska „paradoksu lipidowego”. Terapia statynami w niewydolności serca wymaga rozwagi, aby terapeutyczna redukcja LDL nie miała skutku patologicznego. Z tego też powodu oczekuje się, że pożądany pozytywny efekt statyn w niewydolności serca powinien wynikać z ich aktywności plejotropowej, oddziałującej na przewlekły proces zapalny, leżący u podstaw schorzenia. W przeprowadzonych badaniach CORONA, GISSI-HF, pomimo redukcji stężenia CRP (C-reactive protein), nie wykazano korzyści długoterminowych włączonego leczenia statyną w niewydolności serca. Obecnie nie zaleca się rozpoczynania terapii statynowej u pacjentów z objawową niewydolnością serca  w klasie NYHA III i IV.

The assessment of pit pattern on the polyps' surface as the essential part of high quality colonoscopy

The meaning of the term high-quality endoscopy is gradually widening and consists of multiple elements. The highest possible quality of colonoscopies constitutes the basis of anticancer protective action by the identification and treatment of early precancerous lesions. Data from randomised trials demonstrate that only top quality endoscopy has a protective value against colon cancer morbidity. On the other hand, data coming from medical centres which do not meet high standards confirm the lack of protective anticancer value of low-quality colonoscopies and an increased rate of interval cancers. The fundamental indicators of high standards are: caecal intubation rate, adenoma detection rate, colonoscopy withdrawal time and bowel preparation. These parameters are gradually widened to include other factors such as: proximal colon polyp detection rate, retrieval rate of removed polyps, sedation practice and many others. One of the biggest challenges we have to face is the effort to perform endoscopic visual assessment of polyps in vivo. The principal aim of this action is to reduce the number of redundant histopathological tests and in general to reduce histopathology workload for very low-risk lesions, especially polyps ≤5 mm in diameter, this being the so called "resect and discard" strategy. One of useful tools is the assessment of the pattern of colonic crypt outlets, known as the pit pattern. The combination of the pit pattern and the Paris polyp classification determine high-risk lesions well in terms of advanced histology and technical problems with safe removal. Lesions originally found as unresectable should be reassessed and resected endoscopically in experienced expert centres

Non-invasive diagnostic tests for Helicobacter pylori infection

BACKGROUND: Helicobacter pylori (H pylori) infection has been implicated in a number of malignancies and non-malignant conditions including peptic ulcers, non-ulcer dyspepsia, recurrent peptic ulcer bleeding, unexplained iron deficiency anaemia, idiopathic thrombocytopaenia purpura, and colorectal adenomas. The confirmatory diagnosis of H pylori is by endoscopic biopsy, followed by histopathological examination using haemotoxylin and eosin (H & E) stain or special stains such as Giemsa stain and Warthin-Starry stain. Special stains are more accurate than H & E stain. There is significant uncertainty about the diagnostic accuracy of non-invasive tests for diagnosis of H pylori. OBJECTIVES: To compare the diagnostic accuracy of urea breath test, serology, and stool antigen test, used alone or in combination, for diagnosis of H pylori infection in symptomatic and asymptomatic people, so that eradication therapy for H pylori can be started. SEARCH METHODS: We searched MEDLINE, Embase, the Science Citation Index and the National Institute for Health Research Health Technology Assessment Database on 4 March 2016. We screened references in the included studies to identify additional studies. We also conducted citation searches of relevant studies, most recently on 4 December 2016. We did not restrict studies by language or publication status, or whether data were collected prospectively or retrospectively. SELECTION CRITERIA: We included diagnostic accuracy studies that evaluated at least one of the index tests (urea breath test using isotopes such as13C or14C, serology and stool antigen test) against the reference standard (histopathological examination using H & E stain, special stains or immunohistochemical stain) in people suspected of having H pylori infection. DATA COLLECTION AND ANALYSIS: Two review authors independently screened the references to identify relevant studies and independently extracted data. We assessed the methodological quality of studies using the QUADAS-2 tool. We performed meta-analysis by using the hierarchical summary receiver operating characteristic (HSROC) model to estimate and compare SROC curves. Where appropriate, we used bivariate or univariate logistic regression models to estimate summary sensitivities and specificities. MAIN RESULTS: We included 101 studies involving 11,003 participants, of which 5839 participants (53.1%) had H pylori infection. The prevalence of H pylori infection in the studies ranged from 15.2% to 94.7%, with a median prevalence of 53.7% (interquartile range 42.0% to 66.5%). Most of the studies (57%) included participants with dyspepsia and 53 studies excluded participants who recently had proton pump inhibitors or antibiotics.There was at least an unclear risk of bias or unclear applicability concern for each study.Of the 101 studies, 15 compared the accuracy of two index tests and two studies compared the accuracy of three index tests. Thirty-four studies (4242 participants) evaluated serology; 29 studies (2988 participants) evaluated stool antigen test; 34 studies (3139 participants) evaluated urea breath test-13C; 21 studies (1810 participants) evaluated urea breath test-14C; and two studies (127 participants) evaluated urea breath test but did not report the isotope used. The thresholds used to define test positivity and the staining techniques used for histopathological examination (reference standard) varied between studies. Due to sparse data for each threshold reported, it was not possible to identify the best threshold for each test.Using data from 99 studies in an indirect test comparison, there was statistical evidence of a difference in diagnostic accuracy between urea breath test-13C, urea breath test-14C, serology and stool antigen test (P = 0.024). The diagnostic odds ratios for urea breath test-13C, urea breath test-14C, serology, and stool antigen test were 153 (95% confidence interval (CI) 73.7 to 316), 105 (95% CI 74.0 to 150), 47.4 (95% CI 25.5 to 88.1) and 45.1 (95% CI 24.2 to 84.1). The sensitivity (95% CI) estimated at a fixed specificity of 0.90 (median from studies across the four tests), was 0.94 (95% CI 0.89 to 0.97) for urea breath test-13C, 0.92 (95% CI 0.89 to 0.94) for urea breath test-14C, 0.84 (95% CI 0.74 to 0.91) for serology, and 0.83 (95% CI 0.73 to 0.90) for stool antigen test. This implies that on average, given a specificity of 0.90 and prevalence of 53.7% (median specificity and prevalence in the studies), out of 1000 people tested for H pylori infection, there will be 46 false positives (people without H pylori infection who will be diagnosed as having H pylori infection). In this hypothetical cohort, urea breath test-13C, urea breath test-14C, serology, and stool antigen test will give 30 (95% CI 15 to 58), 42 (95% CI 30 to 58), 86 (95% CI 50 to 140), and 89 (95% CI 52 to 146) false negatives respectively (people with H pylori infection for whom the diagnosis of H pylori will be missed).Direct comparisons were based on few head-to-head studies. The ratios of diagnostic odds ratios (DORs) were 0.68 (95% CI 0.12 to 3.70; P = 0.56) for urea breath test-13C versus serology (seven studies), and 0.88 (95% CI 0.14 to 5.56; P = 0.84) for urea breath test-13C versus stool antigen test (seven studies). The 95% CIs of these estimates overlap with those of the ratios of DORs from the indirect comparison. Data were limited or unavailable for meta-analysis of other direct comparisons. AUTHORS' CONCLUSIONS: In people without a history of gastrectomy and those who have not recently had antibiotics or proton ,pump inhibitors, urea breath tests had high diagnostic accuracy while serology and stool antigen tests were less accurate for diagnosis of Helicobacter pylori infection.This is based on an indirect test comparison (with potential for bias due to confounding), as evidence from direct comparisons was limited or unavailable. The thresholds used for these tests were highly variable and we were unable to identify specific thresholds that might be useful in clinical practice.We need further comparative studies of high methodological quality to obtain more reliable evidence of relative accuracy between the tests. Such studies should be conducted prospectively in a representative spectrum of participants and clearly reported to ensure low risk of bias. Most importantly, studies should prespecify and clearly report thresholds used, and should avoid inappropriate exclusions

Dynamic Doppler Ultrasound Assessment of Tissue Perfusion Is a Better Tool than a Single Vessel Doppler Examination in Differentiating Malignant and Inflammatory Pancreatic Lesions

Dynamic tissue perfusion measurement (DTPM) and single vessel flow measurement (SVFM) were assessed in differentiating inflammatory and malignant lesions of the pancreas. Sixty-nine patients (age 62.0 ± 14.7; 33 Female and 36 Men; 40 with malignant and 29 with inflammatory lesions) in whom during the endoscopic ultrasound (EUS) of focal pancreatic lesions it was possible to adequately evaluate the flow in the color Doppler, and then perform a biopsy, were qualified for the study. The assessed DTPM parameters flow velocity (TFV), perfusion intensity (TPI), and resistive index (TRI) as well as the following SVFM parameters: flow velocity (FV), volume flow (VolF), and resistive index (RI) differed significantly between the malignant and inflammatory lesions (p < 0.005). TFV and TPI have slightly better discriminatory properties than the corresponding FV and VolF parameters (p < 0.10). Considering the Doppler parameters usually evaluated in a given method, the TPI = 0.009 cm/s (sensitivity 79%, specificity 92%, AUC 0.899, p < 0.001) was significantly better (p = 0.014) in differentiating between inflammatory and malignant pancreatic lesions in comparison to FV = 2.526 cm/s (sensitivity 79%, specificity 70%, AUC 0.731, p < 0.001). Tissue perfusion has better discriminatory properties in the differentiation of solid pancreatic lesions than the Doppler blood flow examination in the single vessel within the tumor

Cyberbullying and Electronic Aggression as a Current Threat of Network Communication

Artykuł przybliża zagadnienia cyberbullyingu i agresji elektronicznej, klasyfikując je jako współczesne źródła potencjalnego niebezpieczeństwa dla uczestników komunikacji internetowej. Ponadto w artykule zamieszczono wyniki badania dotyczącego doświadczeń studentów związanych z omawianymi zjawiskami. Wskazano również na potencjalne formy zapobiegania przemocy w sieci.The Internet is a medium used for sharing various kinds of content. Its role in technology development, spread and accessibility of knowledge is essential. Internet also comes with certain risks, and one of the most important is the appearance of cyberbullying which is contemporary youth mobbing that moved on-line. The study defines the phenomenon of cyberbullying and presents forms that it takes. Moreover, the victims and the perpetrators of such violence were characterized and the results of the survey conducted in a group of students that demonstrate their personal experiences were discussed. Opportunities to prevent aggressive behavior on-line were also presented

Causes of an unexpected end of an athlete’s career

Koniec kariery sportowej to nieuchronny moment w karierze każdego sportowca. W zależności od okoliczności, w jakich występuje może być odbierany jako zdarzenie pozytywne i planowane, ale może też być interpretowany jako moment nieoczekiwany i niechciany. Celem pracy jest przedstawienie kilku wybranych przyczyn niespodziewanego zakończenia kariery sportowej, do jakich należą szeroko opisywane w anglojęzycznej literaturze zjawiska: przetrenowania (ang. overtraining), rutynizacji (ang. staleness), rezygnacji ze sportu na wczesnym etapie (ang. drop-out), wypalenia zawodowego (ang. burnout in sport). Za materiał badawczy posłużyły doniesienia z dotychczasowych badań. Na podstawie analizy literatury przedmiotu można wnioskować, że istnieje wiele potencjalnych przyczyn zakończenia kariery sportowej.The end of a sports career is an inevitable moment in the career of every athlete. Depending on the circumstances, it may be perceived as a positive and planned event but may also be interpreted as an unexpected and unwanted moment. The article presents several selected causes for the unexpected end of a sports career, such as overtraining, staleness, drop-out, burnout in sport

A gastroenterologist and arheumatologist answer the questions on the use ofnon-steroidal anti-inflammatory drugs raised by primary care physicians

Non-steroidal anti-inflammatory drugs are drugs of choice for chronic pain, which is most common in chronic conditions, rheumatism in particular. According to  current recommendations, these medications should be used continuously or intermittently, and their choice should be tailored to each patient. Unfortunately, non-steroidal anti-inflammatory drugs have multiple adverse effects ranging from the most insignificant dyspepsia to severe upper gastrointestinal bleeding. Therefore, gastroscopy and, in the case of confirmed Helicobacter pylori infection, eradication is advisable for planned long-term treatment with these agents. Long-term use of proton pump inhibitors is recommended in rheumatic patients chronically receiving non-selective non-steroidal anti-inflammatory drugs, while celecoxib (a selective COX-2 inhibitor) combined with proton pump inhibitor should be administered in patients at high risk of gastrointestinal complications. In rheumatic patients, the type of non-steroidal anti-inflammatory drug and the route of its administration should be tailored to each patient in terms of strength and duration of drug action, the type of disease and comorbidities as well as contraindications. Adverse gastrointestinal effects are due to the mechanism of action of non-steroidal anti-inflammatory drugs, and therefore independent of the route of administration. The use of proton pump inhibitors with cardioprotective doses of aspirin should be limited to patients with risk factors for gastrointestinal complications. High non-steroidal anti-inflammatory drug doses are limited to gout attack, acute pain and axial spondyloarthropathy showing high clinical activity. In other cases, the lowest effective non-steroidal anti-inflammatory drug dose is recommended. Advancing age is characterised by impairment in the function of all organs, therefore elderly patients should receive lower non-steroidal anti-inflammatory drug doses. Concomitant use of two or more non-steroidal anti-inflammatory drugs in rheumatic diseases is not recommended. According to the latest recommendations, non-steroidal anti-inflammatory drugs can be combined with paracetamol and medicinal products with different mechanisms of action

Basic principles of parenteral nutrition

Parenteral nutrition provides all essential nutrients directly into the blood stream without involvement of the gastrointestinal tract if conventional oral or enteral nutrition is not possible. The awareness of how important it is to provide adequate nutrition to the ill has accompanied people for a long time, as evidenced by the first attempts to conduct nutrition by bypassing the gastrointestinal tract taken as early as in the seventeenth century. The contemporary methods of nutrition have been established in the twentieth century and are still being improved. Nutrition is carried out using specially prepared formulations containing all necessary nutrients in the most absorbable form. These mixes are adapted to individual requirements, resulting from the underlying disease. They are available in the form of ready-made preparations or separate bottles. A method of nutrition is selected on the basis of its expected duration. Disease states are associated with increased catabolism with greater demand for energy and nutrients. This often leads to the development or exacerbation of malnutrition which affects convalescence after surgery and the general condition of the patient as well as increases the risk of hospital complications. As any medical procedure, parenteral nutrition is associated with a risk of side effects. However, the principles of care of the injection site and preparation of appropriate mixes tailored to patient’s needs help minimise the risk of adverse reactions. It is necessary to detect malnutrition early, estimate risk, create nutrition plans and include nutrition to therapy, which will improve the condition of hospitalised patients, accelerate their recovery, shorten hospital stay and reduce treatment costs.Żywienie pozajelitowe pozwala dostarczyć wszelkich niezbędnych składników odżywczych do krwiobiegu z pominięciem przewodu pokarmowego u pacjentów, u których niemożliwe jest stosowanie konwencjonalnego żywienia doustnego lub dojelitowego. Świadomość, jak istotnym problemem jest odpowiednie odżywianie chorego człowieka, towarzyszy ludziom od dawna. Świadczą o tym pierwsze próby prowadzenia odżywiania z pominięciem przewodu pokarmowego podejmowane już w XVII wieku. Zbliżone do obecnych, współczesne metody odżywiania opracowano w XX wieku i ciągle są doskonalone. Żywienie prowadzone jest przy pomocy specjalnie przygotowanych preparatów, w których znajdują się wszelkie niezbędne składniki odżywcze w najlepiej przyswajalnej formie. Mieszanki dostosowane są do indywidualnego zapotrzebowania pacjenta, wynikającego z choroby podstawowej. Występują w formie gotowych preparatów lub oddzielnych butelek. Metodę podawania żywienia dobiera się na podstawie przewidywanego czasu jego prowadzenia. Stany chorobowe wiążą się ze zwiększonym katabolizmem i jednocześnie większym zapotrzebowaniem na energię i składniki odżywcze. Często prowadzi to do rozwoju albo pogłębienia niedożywienia, co niekorzystnie wpływa na rekonwalescencję po zabiegach, ogólny stan chorego oraz zwiększa ryzyko powikłań szpitalnych. Jak każda procedura medyczna żywienie pozajelitowe wiąże się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych. Przestrzeganie zasad pielęgnacji miejsca podania oraz przygotowywanie odpowiednich mieszanek, dopasowanych do  pacjenta, pozwala zminimalizować ryzyko niepożądanych działań. Konieczne jest wczesne rozpoznawanie niedożywienia, szacowanie ryzyka oraz tworzenie planów żywieniowych i włączenie żywienia do terapii. Pozwala to poprawić stan hospitalizowanych pacjentów, przyspiesza ich powrót do zdrowia, skraca czas pobytu w szpitalach oraz zmniejsza koszty leczenia

Implementation of new parameters in 24-hour pH monitoring and impedance

24-hour oesophageal multichannel impedance and pH monitoring is the gold standard in the diagnostic process of gastroesophageal reflux disease. Together with oesophagogastroduodenoscopy, it enables to distinguish different kinds of this disease and implement appropriate treatment. Recently, thanks to impedance, it was attempted to evaluate new parameters that could be helpful in diagnosis of gastroesophageal reflux disease and its differentiation from functional heartburn. One of these parameters is baseline impedance. It is measured when no swallows and refluxes occur in the oesophagus, i.e. when the oesophageal wall stays still. Postreflux swallow-induced peristaltic wave (PSPW) index is another parameter measured in 24-hour oesophageal multichannel intraluminal impedance and pH-monitoring. It is a quotient of the number of reflux episodes with postreflux swallow-induced peristaltic wave and the total number of reflux episodes. It was proven that baseline impedance and postreflux swallow-induced peristaltic wave index are correlated with oesophageal mucosa integrity. Values of these parameters differ in healthy volunteers, patients with functional heartburn as well as with erosive and nonerosive gastroesophageal reflux disease. They may be useful in the diagnosis, but also in making decisions about pharmacological or surgical treatment. These parameters are not evaluated during 24-hour oesophageal multichannel impedance and pH-monitoring on a routine basis. Since the available studies have been carried out on small groups of patients, there is a need for further investigation to assess the diagnostic value of baseline impedance and PSPW.Złotym standardem rozpoznawania choroby refluksowej przełyku jest 24-godzinna pH-metria przełyku z impedancją. Wraz z ezofagogastroduodenoskopią umożliwia ona różnicowanie postaci tego schorzenia oraz zastosowanie odpowiedniego leczenia. W ostatnim czasie dzięki wykorzystaniu 24-godzinnej pH-metrii z impedancją próbowano oceniać nowe parametry, które mogą być pomocne w diagnostyce choroby refluksowej przełyku i różnicowaniu jej ze zgagą czynnościową. Jednym z nich jest wartość podstawowej impedancji. Mierzona jest w czasie, gdy nie występują w przełyku przełknięcia ani epizody refluksowe – czyli gdy ściana przełyku pozostaje w spoczynku. Kolejnym parametrem jest wskaźnik PSPW (postreflux swallow-induced peristaltic wave index – porefluksowa fala perystaltyczna indukowana przełknięciem), będący ilorazem liczby epizodów refluksowych z następową falą perystaltyczną indukowaną przełknięciem przez liczbę wszystkich incydentów refluksowych. Wykazano korelację podstawowej impedancji i wskaźnika PSPW z integralnością błony śluzowej przełyku. Wartości tych parametrów różnią się u osób zdrowych, u pacjentów ze zgagą czynnościową oraz z nadżerkową i nienadżerkową postacią choroby refluksowej przełyku. Parametry te mogą być zatem pomocne w diagnostyce, jak również w podejmowaniu decyzji o wyborze sposobu leczenia farmakologicznego lub zastosowaniu leczenia operacyjnego. Nie są one rutynowo oceniane podczas analizy 24-godzinnej pH-metrii przełyku z impedancją. Dostępne badania były wykonywane na niewielkich grupach pacjentów, dlatego potrzebne są dalsze prace oceniające wartość diagnostyczną podstawowej impedancji i wskaźnika PSPW