Can We Predicate of and Speak about God, and What Are the Rules for Doing So?

The present study aims to outline the epistemological and logical principles and ground–rules developed during Trinitarian debates by Basil of Caesarea and Gregory of Nyssa: ones which, for the most part, function to define what counts as applicable to and possible for theological discourse when speaking about God. These principles not only underlie Cappadocian Trinitarian theology, but also can be seen as furnishing a key to the proper understanding and interpretation of the Conciliar Trinitarian account, which to a considerable extent was formulated on the basis of and in terms indebted to Cappadocian teaching. As will be argued here, the principles show very clearly the problems associated with addressing God in terms of “essence”—issues that in fact underlie most of the difficulties and incoherences presented by Trinitarian discourse as such. &nbsp

Teologiczne konsekwencje koncepcji hipostazy Jana Damasceńskiego

W przeciwieństwie do opinii wielu współczesnych badaczy, według której nauka Jana Damasceńskiego stanowi kompilację neoplatońskich komentarzy i tekstów patrystycznych, przez przedstawicieli Zachodniego i wschodniego Chrześcijaństwa. Damasceńczyk był uznawany za jeden z największych autorytetów w kluczowych problemach filozofii i teologii. Jeden z owych problemów stanowiła interpretacja pojęcia hipostazy zgodna z potrzebami teologii. Damasceńczyk uznaje hipostazę za zasadę istnienia tworzących ją komponentów. Niezależne aktualne istnienie, które przynależy hipostazie, pozwala na hipostatyczne zjednoczenie różnych natur w jednym indywiduum. Zjednoczone natury istnieją przez partycypację w jednej i tej samej hipostazie jako jej komponenty, lecz pozostają odrębne i niezmienne. Taka interpretacja filozoficzna pozwoliła Damasceńczykowi wyjaśnić teologiczne problemy związane z uznaniem ludzkiej jednostki za złożoną z różnych natur oraz z przyjęciem unii hipostatycznej Chrystusa. W niniejszym artykule poddane są analizie teologiczne konsekwencje wynikające z filozoficznej koncepcji hipostazy Jana Damasceńskiego. Procedura ta pozwala właściwie ocenić oryginalność i znaczenie koncepcji Damasceńczyka, która winna być uznana za ważny wkład w rozwój myśli chrześcijańskiej

The Revelation of God, East and West: Contrasting Special Revelation in Western Modernity with the Ancient Christian East

The questions of whether God reveals himself; if so, how we can know a purported revelation is authentic; and how such revelations relate to the insights of reason are discussed by John Locke, Thomas Hobbes, René Descartes, G. W. Leibniz, and Immanuel Kant, to name a few. Yet, what these philosophers say with such consistency about revelation stands in stark contrast with the claims of the Christian East, which are equally consistent from the second century through the fourteenth century. In this essay, I will compare the modern discussion of special revelation from Thomas Hobbes through Johann Fichte with the Eastern Christian discussion from Irenaeus through Gregory Palamas. As we will see, there are noteworthy differences between the two trajectories, differences I will suggest merit careful consideration from philosophers of religion

Reading and Commenting on Aristotle

Questo studio esamina brevemente la ricezione Bizantina della filosofia di Aristotele. Include uno studio sui manoscritti principali del corpus aristotelicum e dei principali lettori di Aristotele

Classical scholarship: the Byzantine contribution

Discusses the effect that Byzantine work has had on our perception of ancient Greek language and literature (especially Homer and drama)