Ο ρόλος της οικογένειας στη φροντίδα ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη

Εισαγωγή: Ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελεί μια παγκόσμια μάστιγα και συνήθως χαρακτηρίζεται ως «οικογενειακή νόσος». Ο ρόλος της οικογένειας στην φροντίδα ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη είναι μείζονος σημασίας γιατί επηρεάζει τόσο την έκβαση της νόσου όσο και την ποιότητα ζωής. Η οικογενειακή υποστήριξη ως κύριος ρόλος της οικογένειας μπορεί να δράσει θετικά στην φροντίδα αυτών των ατόμων. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας συστηματικής ανασκόπησης ήταν να συγκεντρώσει και να αναλύσει τις μελέτες που διερευνούσαν τον ρόλο και κυρίως τον υποστηρικτικό ρόλο της οικογένειας στη φροντίδα ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη. Μεθοδολογία: Η παρούσα μελέτη αποτελεί συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας. Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας διεξήχθη μέσω των ηλεκτρονικών βάσεων δεδομένων PubMed/Medline και Google Scholar με ημερομηνία δημοσίευσης από το 2000 έως και σήμερα. Οι όροι αναζήτησης που χρησιμοποιήθηκαν προέκυψαν σύμφωνα με το σύστημα PICO P=population (άτομα με σακχαρώδη διαβήτη), I=intervention (ρόλος της οικογένειας στη φροντίδα), C=comparison (σύγκριση ομάδας παρέμβασης με ελέγχου), O=outcome (αποτέλεσμα παρέμβασης) ήταν οι εξής: People with mellitus diabetes, Mellitus diabetes, Family*, Role of family, Supporting role of family, Care, Management. Αυτοί οι όροι αναζήτησης χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό με τη χρήση συζεύξεων όπως “OR” και “AND” ανά περίπτωση. Αποτελέσματα - Συμπεράσματα: Ο ρόλος της οικογένειας στην φροντίδα του ατόμου με σακχαρώδη διαβήτη μπορεί να είναι υποστηρικτικός ή μη υποστηρικτικός. Αυτό εξαρτάται από το πώς το εκλαμβάνει το πάσχων μέλος, και μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το φύλο, την φυλή, την ηλικία ή την εθνικότητα. Συνήθως, τα άτομα με ισχυρή οικογενειακή υποστήριξη έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής, καλύτερη διατροφή και μεταβολικούς δείκτες, τηρούν καλύτερα την φαρμακευτική τους αγωγή και είναι περισσότερο σωματικά δραστήριοι σε σχέση με τα άτομα που οι οικογένειες τους δεν τα υποστηρίζουν.Introduction: Diabetes mellitus is a global scourge and is usually classified as a "family disease". The role of the family in caring for people with diabetes mellitus is of major importance, because it affects both the approval of the disease and quality of life. Family support as the main role of the family can act positively in the care for these individuals. Aim: The purpose of this systematic review was to gather and analyze the studies that explored the role and especially the supporting role of the family in the care of people with mellitus diabetes. Methodology: The present study is a systematic review of the literature. The literature was searched through the online bibliographic databases PubMed/Medline and Google Scholar with a publication date from 2000 onwards. The search terms used were: People with mellitus diabetes, Mellitus diabetes, Family*, Role of family, Supporting role of family, Care, Management. These search terms were performed in conjunction with the use of conjugates such as "OR" and "AND" on a case-by-case basis. Results - Conclusions: The role of the family in caring for the member with diabetes mellitus can be supportive or unsupportive. This depends on how the affected member perceives it, and may vary according to gender, race, age or nationality. Usually, people with strong family support have better quality of life, better nutrition and metabolic indices, better adhere to their medication, and are more physically active than people whose families do not support them

"Είναι επιτρεπτή η ποινικοποίηση της προπαγάνδας;''

«Αν επεκτείνουμε την απεριόριστη ανοχή ακόμη και σ’ εκείνους που είναι αδιάλλακτοι, αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να υπερασπιστούμε μια ανεκτική κοινωνία από την απειλή των αδιάλλακτων, τότε οι ανεκτικοί θα αφανισθούν και μαζί μ’ αυτούς η ίδια η ανοχή… Θα ‘πρεπε λοιπόν να αξιώνουμε, στο όνομα της ανοχής, το δικαίωμα να μην ανεχόμαστε τους αδιάλλακτους». Η παραπάνω θέση του Karl Popper αποτυπώνει με τον πλέον ευκρινή και περιεκτικό τρόπο το «παράδοξο της ανοχής», τον κίνδυνο δηλαδή από μια απεριόριστη προστασία της αξίας του πλουραλισμού εντός μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας να επέλθει η κατάλυση κάθε μορφής ανεκτικότητας. Κατά την εν λόγω θέση, λοιπόν, αντιδημοκρατικές και μισαλλόδοξες απόψεις δεν έχουν καμία θέση στη δημόσια σφαίρα, καθώς δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο και υποσκάπτουν τα θεμέλια της δημοκρατικά οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Ωστόσο, όση δυσαρέσκεια, ενόχληση ή ακόμα και αποτροπιασμό μπορεί να προκαλεί η εκφορά και προπαγάνδιση τέτοιων αντιλήψεων, αρκούν τα συναισθήματα αυτά για να δικαιολογήσουν τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου ορισμένων προσώπων; Δε δίνεται κατά αυτόν τον τρόπο μια ευρύτατη εξουσία στο Κράτος να επεμβαίνει κατά τρόπο αυθαίρετο στη δημόσια σφαίρα, με στόχο να εξοστρακίζει από αυτήν ιδέες ή και απόψεις που το ίδιο θεωρεί επικίνδυνες, άχρηστες, ή ακόμα και αντιαισθητικές, απειλώντας έτσι την ελευθερία του λόγου και κατ’ επέκταση την ίδια τη δημοκρατία; Ποια είναι τα όρια που πρέπει να τεθούν επομένως στην κρατική εξουσία στο να ελέγχει και εν τέλει να ποινικοποιεί την προπαγάνδα που στρέφεται κατά της δημόσιας τάξης, της δημόσιας ασφάλειας, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και κατά της τιμής ορισμένων προσώπων που πλήττονται από αυτήν; Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη της ως άνω προβληματικής μέσω της αναζήτησης ενός σαφούς κριτηρίου που θα καταστήσει ευδιάκριτα τα όρια μεταξύ επιτρεπτής και μη προπαγάνδας, μεταξύ της ποινικά αδιάφορης διάδοσης απόψεων και της εκφοράς λόγου που επισύρει ποινικές ευθύνες. Η εν λόγω προβληματική θα αναπτυχθεί σε τρεις θεματικές ενότητες. Αυτές θα αφορούν κατά σειρά την τρομοκρατία και τον πολιτειακά ανατρεπτικό λόγο, την διάδοση ρατσιστικού λόγου, με ειδική μνεία στην άρνηση του Ολοκαυτώματος ως ποινικά κολάσιμη συμπεριφορά, και τέλος την απαγόρευση της πολεμικής προπαγάνδας, όπως έχει ανανοηματοδοτηθεί με τον πόλεμο που κήρυξε το ρωσικό κράτος κατά του αντίστοιχου ουκρανικού και τα θεσμικής φύσεως γεγονότα που ακολούθησαν, όπως ήταν εκείνα της απαγόρευσης εκπομπής των τηλεοπτικών καναλιών Sputnik και Russia Today εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης."If we extend unlimited tolerance even to those who are intolerant, if we are not prepared to defend a tolerant society from the threat of the intolerant, then the tolerant will disappear and with them tolerance itself... We should therefore claim, in the name of tolerance, the right not to tolerate the intolerant." Karl Popper's above thesis captures in the clearest and most comprehensive way the 'paradox of tolerance', i.e. the danger that an unlimited protection of the value of pluralism within a liberal democracy will lead to the destruction of all forms of tolerance. According to this position, then, anti-democratic and intolerant views have no place in the public sphere, as they poison public debate and undermine the foundations of democratically organised social coexistence. Nevertheless, however much resentment, annoyance or even disgust the expression and propagation of such views may cause, are these feelings sufficient to justify the restriction of the freedom of speech of certain individuals? Is not the State thus given a broad power to intervene in an arbitrary manner in the public sphere, with the aim of excluding from it ideas or opinions which it considers dangerous, useless or even unsavoury, thus threatening freedom of speech and even democracy itself? What limits should therefore be placed on the power of the State to control and ultimately criminalise propaganda that is directed against public order, public safety and, in many cases, against the honour of certain individuals affected by it? The aim of this thesis is to highlight the above problematic issue by seeking a clear criterion that will make the boundaries between permissible and impermissible propaganda, between the criminally indifferent dissemination of opinions and the expression of speech that incurs criminal liability. This issue will be developed in three thematic sections. These will concern, in order, terrorism and subversive speech, the dissemination of racist speech, with a particular reference to Holocaust denial as criminal conduct, and finally the prohibition of war propaganda, as has been reanimated by the war declared by the Russian state against its Ukrainian counterpart and the institutional events that followed, such as the banning of the Sputnik and Russia Today television channels within the European Union

Grothendieck's Galois Theory

Στα Μαθηματικά υπάρχουν πολλές Θεωρίες Γκαλουά. Σκοπός αυτής της εργασίας είναι να μελετήσει εκείνο το κομμάτι της Θεωρίας Γκαλουά του Γκρόθεντικ για Σχήματα το οποίο γενικεύει την κλασική Θεωρία Γκαλουά του ΄Αρτιν για πεπερασμένες επεκτάσεις σωμάτων· αυτή είναι η Θεωρία Γκαλουά για Ετάλ ΄Αλγεβρες. Από νωρίς οι μαθηματικοί αντιλαμβανόντουσαν τις ομοιότητες του Θεμελιώδους Θεωρήματος της Θεωρίας Γκαλουά και του Θεωρήματος Ταξινόμησης Χώρων Επικάλυψης της Αλγεβρικής Τοπολογίας. Εν τέλει, ήταν ο Γκρόθεντικ εκείνος που κατανόησε το δεσμό που μοιράζονται σε βαθύτερο επίπεδο και διατύπωσε τη λεγόμενη Θεωρία Γκαλουά του Γκρόθεντικ για Σχήματα, ένα θεώρημα ταξινόμησης που ενοποιεί τα δύο προηγούμενα. Η Θεωρία Γκαλουά για Σχήματα, στη γενική της μορφή, ταξινομεί πεπερασμένες ετάλ επικαλύψεις συνεκτικών σχημάτων μέσω πεπερασμένων συνόλων στα οποία η ετάλ θεμελιώδης ομάδα του σχήμα- τος δρα συνεχώς. ΄Οταν προσεγγίσουμε το θεώρημα από τη σκοπιά των επεκτάσεων σωμάτων, το θεώρημα αυτό ταξινομεί ετάλ άλγεβρες ενός σώματος μέσω πεπεραμένων συνόλων στα οποία η απόλυτη ομάδα Γκαλουά δρα συνεχώς. Αυτό είναι το θεώρημα που θέλουμε να μελε- τήσουμε.There are many Galois Theories throughout Mathematics. The purpose of this dissertation is to intoduce the part of Grothendieck’s Galois Theory for Schemes that is related to Artin’s Galois Theory of finite field extensions; that is, Galois Theory of Finite Étale Algebras. From early on, mathematicians had noticed the similarities the Fundamental Theorem of Galois Theory and the Classification The- orem of Covering Spaces share. Eventually, it was no other than Grothendieck who understood their bond on a deeper level and formulated a theory, Grothendieck’s Galois Theory for Schemes, in which he succeeded to unify these two classification theorems. Grothendieck’s theorem in its full generality classifies finite étale coverings of a connected scheme using sets on which its étale funda- mental group acts continuously. When seen from a field theoretic point of view, the theorem classifies finite étale algebras of a field using sets on which its absolute Galois group acts continuously. This is the theorem we are pursuing

Οι Βενετικές επιδράσεις στην αρχιτεκτονική της Μονεμβασιάς με αναφορές στην Ιστορία από την ίδρυσή της ως την Ελληνική Επανάσταση

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τις βενετικές επιδράσεις στην αρχιτεκτονική της Μονεμβασιάς με αναφορές στην ιστορία για το διάστημα που εκτείνεται χρονικά από την ίδρυσή της μέχρι την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Αν και το κείμενο εστιάζει στην Α‘ Βενετοκρατία (1463 -1540) και τη Β’ Βενετοκρατία (1694 - 1713), ωστόσο στη γραμμική αφήγηση συμπεριλαμβάνονται όλες οι περίοδοι κατοχής της, βυζαντινής μεσαιωνικής και νεότερης ιστορίας προκειμένου για ολιστική εικόνα και πληρέστερη ερμηνεία του αρχιτεκτονικού αποτυπώματος. Τοπογραφικά υ υπό μελέτη περιοχή ταυτίζεται με την Καστροπολιτεία επί του βράχου, η οποία βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Πελοποννήσου στο νομό Λακωνίας. Κεντρικό άξονα της έρευνας αποτελεί η έννοια του παλίμψηστου και ο τρόπος που ανιχνεύεται αυτή στη Μονεμβασιά. Κατά τη διερεύνηση παρατίθενται στοιχεία για την πολεοδομική οργάνωση του κάστρου και την εξέλιξη του άστεως, όπως διαμορφώθηκε από τις εκάστοτε τάσεις αρχιτεκτονικές τάσεις και τεχνοτροπίες. Παράλληλα γίνεται αναφορά στα γενικά χαρακτηριστικά αλλά και τα ειδικά που υπαγόρεψαν την εξέλιξη αυτή και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Τέτοια είναι οι φυσικοί και αστάθμητοι παράγοντες αλλά και οι χωροχρονικές συνθήκες και τέλος, τα δομικά και τεχνικά γνωρίσματα. Η σύνθεση τους έχει στόχο να εντοπιστούν οι βενετικές επιδράσεις και παρεμβάσεις -που είναι δυνατόν, είτε να υποτεθούν είτε να αναγνωσθούν- αναλύοντας το χαρακτήρα τους και βρίσκοντας τις συνάψεις τους.This thesis examines the Venetian influences on the architecture of Monemvasia with references to the history of the period that lays between its foundation and the Greek Revolution of 1821. Although the text focuses on the A’ Venetian possession (1463-1540) and the B’ Venetian possession (1694 - 1713), however, the narrative is extended in the periods of different conquerers, of Byzantine medieval and modern history in order to have an holistic point of view and a more complete interpretation of the architectural in-print. In terms of topography Topographically, the area under study is the Castle-City that is situated on the rock of Monemvasia which is located at the southeastern Peloponnese in the prefecture of Lakonia. The central axis of the research is the concept of the palimpstest that applies in Monemvasia. During the investigation, data are listed on the urban structure planning of the castle area and the evolution of the “άστυ”, as shaped by each architectural trends and styles. At the same time, reference is made to the general characteristics as well as the particular ones that dictated this development and played a crucial role. Their composition aims to identify the Venetian influences and interventions - either assumed or checked - by analyzing their features and finding their synapses

Οι εμφύλιοι πόλεμοι της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 μέσα από τα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου και το Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας

Η παρούσα Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία (Μ.Δ.Ε.) πραγματεύεται τους εμφύλιους πολέμους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, μέσα από τα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου 1821-1832 και το Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας 1778-1832. Από το ξεκίνημά της η Ελληνική Επανάσταση, πέρα από το αίτημα για ελευθερία, έθεσε και το πολιτικό διακύβευμα της δημιουργίας εθνικού ανεξάρτητου κράτους. Ωστόσο, ποιος θα ήταν ο χαρακτήρας του κράτους που θα προέκυπτε μετά την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού και ποιοι θα μετείχαν στα όργανα διοίκησης του νέου κράτους; Μέσα από τον λόγο των πρωταγωνιστών των γεγονότων, και κυρίως των Υδραίων πολιτικών, των νικητών της εμφύλιας σύγκρουσης, όπως αυτός αποτυπώνεται στα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου και στο Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας, η παρούσα μελέτη θα προσπαθήσει να ανιχνεύσει το αν ήταν αναπόφευκτη η σύγκρουση και κατά πόσο αυτή συνιστούσε τη «φυσιολογική» απόληξη μιας κατακερματισμένης προνεωτερικής κοινωνίας που έκανε τα πρώτα της βήματα προς τη συγκρότηση ενός σύγχρονου εθνικού κράτους. Θα προσπαθήσει, επίσης, να απαντήσει στο ερώτημα γιατί ο νικητής των εμφύλιων πολέμων ήταν οι πολιτικοί της Ύδρας και, συγκεκριμένα, η οικογένεια Κουντουριώτη και αν η έκβαση των γεγονότων θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. Θα επιχειρήσει, δηλαδή, να δώσει τις απαντήσεις αυτές μέσα από τη ματιά των νικητών. Η τεκμηρίωση στηρίχθηκε κατεξοχήν στην εκτενή αλληλογραφία των αδελφών Κουντουριώτη αλλά και άλλων προσώπων που έλαβαν μέρος στα γεγονότα των εμφυλίων, και στις αποφάσεις και διακηρύξεις της «Προσωρινής Διοίκησις της Ελλάδος», κατά τη χρονική περίοδο 1821-1825, οι οποίες βρίσκονται στα Αρχεία Λαζάρου και Γεωργίου Κουντουριώτου και στο Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας. Το υλικό αυτό συνδυάστηκε με τη βασική βιβλιογραφία της Ελληνικής Επανάστασης, καθώς και με άλλες πρωτογενείς πηγές, όπως τα Απομνημονεύματα αρκετών εκ των πρωταγωνιστών των γεγονότων. Εισαγωγικά, εξετάζεται η σχέση επαναστάσεων και εμφύλιων πολέμων και δίνεται μια επισκόπηση των γεγονότων της εμφύλιας σύγκρουσης, ώστε να υπάρξει μία πρώτη επαφή με όσα πρόκειται να εκτεθούν στη συνέχεια. Η εργασία χωρίζεται σε τρία κεφάλαια με αρκετές υποενότητες. Το πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται στην οργάνωση του προεπαναστατικού ελλαδικού χώρου σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, η οποία θα καθορίσει στάσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, και κατά τη διάρκεια του εμφύλιου σπαραγμού. Συγκεκριμένα, περιγράφεται η διοικητική οργάνωση της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και της Ύδρας, καθώς και ο ρόλος των κοτζαμπάσηδων, των αρματολών και των νοικοκυραίων αντίστοιχα, ως προϋπάρχοντες πολιτικοί παράγοντες. Το δεύτερο κεφάλαιο αφορά τις διαδικασίες συγκρότησης κεντρικής Διοίκησης μέσα από τη σύγκληση των δύο Εθνοσυνελεύσεων και τις αντιπαλότητες και διενέξεις που αυτές παρήγαγαν. Καταδεικνύεται πως η Β΄ Εθνοσυνέλευση επιβεβαίωσε τον διχασμό των Ελλήνων, τη λήξη της οποίας ακολούθησε η τραγική πορεία προς τη ρήξη των δύο Σωμάτων της Διοίκησης, του Εκτελεστικού και του Βουλευτικού, η δημιουργία δύο Κυβερνήσεων και η συνακόλουθη ένοπλη αναμέτρηση. Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο περιγράφονται οι δύο φάσεις της εμφύλιας σύγκρουσης, με την οικογένεια Κουντουριώτη να έχει αποκτήσει κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα, μετά την εκλογή του Γεωργίου Κουντουριώτη ως Προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος τον Δεκέμβριο του 1823. Αναδεικνύονται οι πολιτικοί χειρισμοί της Διοίκησης μέχρι την τελική επικράτηση και εμπέδωση της κυριαρχίας της κυβέρνησης Κουντουριώτη. Στη βάση όλων αυτών, υποστηρίζεται το αναπόδραστο του εμφύλιου σπαραγμού, καθώς ως φαίνεται ήταν τόσο έντονα τα πάθη, και τόσο ισχυρή η προεπαναστατική κληρονομιά που δύσκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί η σύγκρουση. Συμπεραίνεται, επίσης, πως ο νικητής του εμφύλιου πολέμου δεν θα μπορούσε να ήταν άλλος από τους πολιτικούς της Ύδρας και, συγκεκριμένα, την οικογένεια Κουντουριώτη, αλλά και το τέλος της σύγκρουσης διαφορετικό. Με μεγάλο ναυτικό παρελθόν το νησί της Ύδρας και οικονομική δύναμη οι άρχοντες του νησιού - και η οικογένεια Κουντουριώτη, - η συμβολή τους θεωρούνταν καθοριστική για την επιτυχή έκβαση του επαναστατικού εγχειρήματος. Δεδομένου του καίριου αυτού ρόλου τους αλλά και ενισχυμένη η κυβέρνηση Κουντουριώτη, με τα χρήματα των δύο δόσεων του αγγλικού δανείου, κατάφερε να μεταβάλλει τους πολιτικούς συσχετισμούς προς όφελός της και να επικρατήσει διά της βίας έναντι των πολιτικών της αντιπάλων.The present Postgraduate Diploma Thesis discusses the civil wars that occurred during the Greek Revolution of 1821, as seen through the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis 1821-1832 and the Archive of Hydra’s community 1778-1832. Since its inception, the Greek Revolution, beyond the quest for freedom, sought the creation of an independent national state. However, what kind of state could emerge following the independence from the ottoman reign and who could lead it. Through the statements of the protagonists themselves and mainly Hydras’ politicians, the victors of the civil conflict, as can be seen from the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis and the Archive of Hydra’s community, the current thesis will attempt to explore the unavoidable of the conflict and whether it could be considered a «natural» occurrence derived from a divided pre-modern society taking its first steps towards the creation of a contemporary nation. In addition, the thesis will also try to identify the conditions that lead to the victorious outcome of the civil war for the Kountouriotis’ family side and whether that outcome could have been different. It will attempt to answer all those questions through the perspective of the victors. The documentation relied on the extensive correspondence between the two Kountouriotis brothers as well as others who played a vital part in the events of the civil conflict. Additionally, it will also be relying on the decisions and proclamations of the «Temporary Greek Government» during 1821-1825, that are recorded in the Archives of Lazaros and Georgios Kountouriotis and the Archive of Hydra’s community. Furthermore, in combination with the above, basic bibliography of the Greek Revolution along with memoirs were used for the purposes of said documentation. Indroductionaly, the relation between rebellions and civil wars is examined along with presenting an overview of the events that took place during the civil wars, with the purpose of facilitating the understanding of the following analysis. The thesis is divided in three chapters and several subsections. The first chapter refers to the organization of the pre-revolutionary greek territory from a political and financial viewpoint that will provide with a powerful insight on people's mentality and behavior, both on a collective as well as on an individual level, during the civil conflicts. Specifically, the structure of command in the areas of the Peloponnese, central Greece and Hydra is analyzed in addition to the roles of «kotsabasides», «armatoloi» and «noikokyraioi», all part of a preexisting political entity. The second chapter is referencing the attempts and process of assembling a central government by the two national assemblies and the rivalries that said process gave birth to. What is more in this chapter, it is demonstrated how the second national assembly confirmed the divide between the Greek revolutionaries that lead to the separation of the Executive and Parliamentary body of command, resulting in two different governments and an armed conflict. In the third and final chapter, the two phases of the civil war are described, with Kountouriotis' family having acquired a central role in the political world after the election of Georgios kountouriotis as President of the Executive body in December 1823. A significant insight is given in the delicate political handling of things by the government leading to the complete prevalence and consolidation of dominance by the Kountouriotis’ government. Taking all relevant factors into consideration, the civil conflict could be considered unavoidable given the pre-revolutionary state of things along with the deep rivalry that had developed between the conflicted sides. The victor of the civil war could not have been other than the politicians of Hydra and Kountouriotis' family specifically, given the long naval tradition and financial capabilities of said men. Kountouriotis' family contribution was decisive to the successful outcome of the Greek Revolution. Given that and enhanced with money received from the two British loans, Kountouriotis' government accomplished a decisive but also violent dominance over their political opponents

Διαχείριση συγκρούσεων στη σχολική τάξη μέσω του θεάτρου στην εκπαίδευση

Η παρούσα διπλωματική διατριβή έχει ως σκοπό να διερευνήσει το ζήτημα της διαχείρισης των συγκρούσεων στη σχολική τάξη, μέσω της αξιοποίησης του Θεάτρου στην Εκπαίδευση ως διδακτικής μεθοδολογίας. Ως προς τη δομή, ένα πρώτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στις συγκρούσεις και γενικότερα στην εμφάνιση της αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Αντίστοιχα, το δεύτερο κεφάλαιο εστιάζει στην ανάδειξη της αξίας και της χρησιμότητας του Θεάτρου στην Εκπαίδευση, όπως και τον ρόλο της πολλαπλής και συναισθητικής νοημοσύνης. Το επόμενο κεφάλαιο εστιάζει στο θέατρο και σε όλες τις θεατρικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην Εκπαίδευση, με σκοπό την επίλυση συγκρούσεων. Ένα βασικό στοιχείο που εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να κάνει με την προσφορά του Θεάτρου στην Εκπαίδευση στη διαχείριση του θυμού σε μαθητές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Εντός του κεφαλαίου γίνεται επίσης αναφορά στο θεατρικό παιχνίδι. Τέλος, παρουσιάζεται λεπτομερώς ένα σενάριο διδασκαλίας με θέμα τη διαχείριση συγκρούσεων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση μέσω του Θεάτρου. Πρόκειται για ένα Θεατροπαιδαγωγικό Πρόγραμμα το οποίο αποτελείται από 8 συναντήσεις και μέσω του οποίου επιχειρείται η εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων σχετικά με τη δυνατότητα διαχείρισης των συγκρούσεων στο πλαίσιο της σχολικής τάξης, μέσω της αξιοποίησης θεατρικών τεχνικών.This dissertation aims to investigate the conflict management in classroom, through the use of Theater in Education as a teaching methodology. A first chapter focuses on conflicts and more generally on the emergence of deviant behavior. Accordingly, the second chapter focuses on highlighting the value and usefulness of Theater in Education, and it also deals with the role of multiple and synesthetic intelligence. The next chapter focuses on theater and all theatrical techniques used in Education, with the purpose of conflict resolution. A key element of particular interest has to do with the Theater's and dramatic play’s contribution to anger management for students in Primary Education. Finally, a teaching scenario on conflict management in Primary Education through Theater is presented in detail. It is a Theatropedagogical Program which consists of 8 meetings and through which it is attempted to draw useful conclusions about the possibility of managing conflicts in the context of the school classroom

Πως επηρεάζεται η οικονομία των χωρών υποδοχής από τους νεοεισερχόμενους πρόσφυγες - μετανάστες. Η περίπτωση της Ελλάδας-Ομόνοιας Αττικής

Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι η σε βάθος διερεύνηση του μεταναστευτικού φαινομένου στον τομέα της οικονομίας των χωρών υποδοχής, δηλαδή των χωρών που δέχονται τους μετανάστες και κατά πόσο οι μετανάστες επηρεάζουν την οικονομία θετικά ή αρνητικά.The purpose of this work is the in-depth investigation of the immigration phenomenon in the field of the economy of the host countries, i.e. the countries that accept the immigrants and whether the immigrants affect the economy positively or negatively

Χρήση καπνού, σωματική και ψυχική υγεία σε άτομα με παθολογική ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια

Εισαγωγή: Τα τυχερά παιχνίδια θεωρούνται ευρέως ως μια κοινωνικά αποδεκτή μορφή αναψυχής και πολλά άτομα τυγχάνει ανά περιόδους στη ζωή τους, να ασχολούνται με αυτά χωρίς επιβλαβείς επιπτώσεις. Ως δραστηριότητα, περιλαμβάνει τη τοποθέτηση πραγμάτων αξίας σε κίνδυνο, με την προσδοκία της αποκόμισης κέρδους. Η ενασχόληση με τον τζόγο μπορεί να μετατραπεί σε προβληματική ή και με αρνητικές συνέπειες. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον των ερευνητών έχει στραφεί στην ενασχόληση που υφίσταται ανάμεσα στα τυχερά παιχνίδια και τη χρήση καπνού, καθώς έχει αποδειχθεί πως εντατικοί καπνιστές, αντιμετωπίζουν σοβαρότερα προβλήματα με τον τζόγο, ενώ παράλληλα βιώνουν και ψυχολογική δυσφορία. Σκοπός: Στόχος της παρούσης εργασίας, είναι η διερεύνηση των επιπέδων ενασχόλησης με τα τυχερά παιχνίδια και η κατηγοριοποίηση του δείγματος σε τρία επίπεδα κινδύνου για παρουσία διαταραχής – χαμηλού, μέτριου και υψηλού κινδύνου. Περαιτέρω, πρόκειται να μελετηθεί η συχνότητα της χρήσης καπνού πριν, κατά τη διάρκεια και ύστερα από την ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια και τέλος, ο τρόπος με τον οποίο ο τζόγος και η χρήση καπνού επιδρούν στην ποιότητα ζωής του ατόμου, και δη, την σωματική και τη ψυχική υγεία του. Μεθοδολογία: Οι εβδομήντα τέσσερις (74) συμμετέχοντες στην έρευνα, ηλικίας από 18 έως 65 ετών, διαχωρίζονται σε άτομα, που έχουν αιτηθεί θεραπείας σε δομές του «Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων – ΚΕΘΕΑ», ήτοι τριάντα πέντε (35) άτομα, και στην ομάδα ελέγχου εκ του γενικού πληθυσμού, πιο συγκεκριμένα τριάντα εννέα (39) άτομα. Στους δύο, ανωτέρω, πληθυσμούς, εστάλησαν ερωτηματολόγια, τα οποία εξέταζαν τα δημογραφικά στοιχεία, τη χρήση καπνού, την ενασχόληση με το τζόγο και τη παρουσία κατάθλιψης ή άγχους. Αποτελέσματα: Τα πιο σημαντικά ευρήματα αφορούν στο υψηλότατο ποσοστό ανδρών αιτούντων θεραπείας σε δομές του ΚΕΘΕΑ, το οποίο ανέρχεται σε 94,3%, ενώ παρουσιάζουν προβληματική ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια, άτομα ηλικίας από 31 έως 65 έτη σε ποσοστό 71,4% σε σχέση με τον μικρότερο σε ηλικία πληθυσμό. Τα ποσοστά των συμμετεχόντων που κάπνιζαν πάνω από δεκαπέντε (15) τσιγάρα τόσο καθημερινά, όσο και κατά τη διάρκεια ενασχόλησης με τα τυχερά παιχνίδια ήταν σημαντικά υψηλότερα στην κλινική ομάδα. Επίσης, η εν λόγω ομάδα είχε σημαντικά υψηλότερη βαθμολογία προσωρινού άγχους, σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Τέλος, όσοι αντιμετώπιζαν υψηλό κίνδυνο σοβαρού προβλήματος ενασχόλησης με τα τυχερά παιχνίδια είχαν 6,55 μονάδες υψηλότερη βαθμολογία κατάθλιψης. Συμπεράσματα: Τα συμπεράσματα, ως προέκυψαν, αποτελούν το υψηλότατο ποσοστό των ανδρών αιτούντων θεραπείας, αλλά και τα ποσοστά υψηλού κινδύνου σοβαρού προβλήματος τζόγου σε όλους τους συμμετέχοντες από το ΚΕΘΕΑ, καπνίζοντες και μη. Ακόμη, αποφάνθηκε ότι αυξάνεται η χρήση του καπνού κατά τη διάρκεια ενασχόλησης με τα τυχερά παιχνίδια. Τέλος, φάνηκε να επηρεάζεται η ψυχική υγεία του ατόμου, που βρίσκεται στο επίπεδο υψηλού κινδύνου ύπαρξης σοβαρού προβλήματος τζόγου, σε συνδυασμό ή όχι με τη χρήση καπνού.Introduction: Gambling is widely regarded as a socially acceptable form of recreation and many people happen to engage in it at certain times in their lives, without harm. As an activity, it involves putting things of value at risk, with the expectation of making a profit. Gambling can turn into a problem with negative consequences. In recent decades, researchers have turned their attention to the relationship between gambling and tobacco use, as heavy smokers seem to have more serious gambling problems, while experiencing psychological distress. Purpose: The purpose of this study is to classify the levels of gambling and to categorize the sample into three levels of risk for the presence of disorder – low, moderate and high risk. Furthermore, the frequency of tobacco use will be studied before, during and after gambling and finally, the way in which gambling and tobacco use affect the quality of life of the individual, namely, in relation to the burden of physical and mental health. Methology: The seventy four (74) participants in the research, from 18 to 65 years old, are divided into individuals who have requested treatment in structures of the "Addiction Treatment Center - KETHEA", adding up to thirty five (35) individuals and the control team of individuals in the general population, specifically thirty nine (39) people. Questionnaires were sent to the above two groups, which examined demographic data, tobacco use, amount of gambling and presence of depression or anxiety. Results: The most important findings concern the very high percentage of men, seeking treatment in KETHEA structures, which amounts to 94.3%, while in people aged 31 to 65 years, 71.4% have problem gambling compared to the younger population. The percentages of participants who smoked more than fifteen (15) cigarettes daily, as well as during gambling, were significantly higher in the clinical team. The mentioned group also had a significantly higher score of temporary anxiety, compared to the general population. Finally, those at high risk of having a serious gambling problem had a higher depression score of 6.55 points. Conclusion: The conclusions, we came to, are the highest percentage of men seeking treatment, but also the percentages of high risk of a serious gambling problem in all participants from KETHEA, smokers or not. Furthermore, the participants seem to increase the use of tobacco, during gambling. Finally, it seemed that the mental health of the individual, who is at the high risk level of having a serious gambling problem, is significantly affected, in combination or not with the use of tobacco

O ρόλος του πεδίου-πλαισίου μελέτης στη συσχέτιση της επιλόχειας κατάθλιψης με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) : Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση

Η επιλόχεια κατάθλιψη (PPD) αφορά μία διαταραχή με σοβαρό αντίκτυπο στην δημόσια υγεία και την ψυχική κατάσταση και τη διάθεση μιας γυναίκας κατά την μεταγεννητική περίοδο. Έρευνες δείχνουν ότι τα μεταγεννητικά επίπεδα οικογενειακών αντιξοοτήτων και μητρικής ψυχοπαθολογίας σχετίζονται με τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). Η παρούσα εργασία έχει σκοπό να εξετάσει τη συσχέτιση μεταξύ της επιλόχειας κατάθλιψης και του κινδύνου για ΔΕΠΥ στους απογόνους και συγκεκριμένα τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται όσον αφορά τον σχεδιασμό και το πεδίο-πλαίσιο της μελέτης . Η αναζήτηση των ερευνών πραγματοποιήθηκε με λέξεις-κλειδιά μέσω των ερευνητικών βάσεων PsycINFO, PubMed, Google Scholar και Embase έως τις 28 Φεβρουαρίου 2021. Οι έρευνες στα αγγλικά κρίθηκαν επιλέξιμες. Πραγματοποιήθηκαν μετα-ανάλυση τυχαίων επιδράσεων και ανάλυση μετα-παλίνδρομης. Πραγματοποιήθηκαν επίσης αναλύσεις υποομάδων που αφορούσαν τον σχεδιασμό μελέτης, το πεδίο-πλαίσιο της μελέτης, τη γεωγραφική περιοχή και την ηλικία της μητέρας. Εννέα μελέτες κοόρτης και δύο μελέτες περιπτώσεων ασθενών-μαρτύρων που δημοσιεύθηκαν από το 2003 έως το 2019 συμπεριλήφθηκαν στην ποιοτική σύνθεση της έρευνας. Μεταξύ αυτών, οκτώ μελέτες συντέθηκαν στη μετα-ανάλυση. Συνολικά, η επιλόχειος κατάθλιψη συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο ΔΕΠΥ στους απογόνους (συγκεντρωμένος σχετικός κίνδυνος, RR = 1,69, 95% CI: 1,27–2,26). Σημαντικές συσχετίσεις σημειώθηκαν στα υποσύνολα των μελετών κοόρτης, των μελετών που εφαρμόζουν πολυμεταβλητές αναλύσεις και των ερευνών που βασίζονται σε μητρώο. Συνολικά, απαιτείται μεγαλύτερος αριθμός μελετών. Υπήρχε σημαντική μεροληψία δημοσίευσης (p = 0,035, δοκιμή Egger). Η σχέση μεταξύ PPD και ADHD στα παιδιά βρέθηκε να είναι σημαντική σε αυτή τη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση και αποκαλύπτει την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές.Postpartum Depression (PPD) is a disorder that has a severe impact on a woman's mental state and mood after birth. Research has shown that postnatal levels of family adversity and maternal psychopathology are associated with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD). This paper is intended to examine the association between maternal PPD and the risk of ADHD in the offspring and specifically the methodology used in terms of study design and study setting. Keyword search was conducted for PsycINFO, PubMed, Google Scholar, and Embase up to Feb 28, 2021; studies in English were deemed eligible. Random-effects meta-analysis and meta-regression analysis took place. Subgroup analyses by study design, geographical region, level of adjustment and study setting were performed. Nine cohort studies and two case-control studies published from 2003 to 2019 were included in the qualitative synthesis; among them, eight studies were synthesized in the meta-analysis. Overall, maternal PPD was associated with an increased risk of ADHD in the offspring (pooled relative risk, RR = 1.69, 95%CI: 1.27–2.26). Significant associations were noted in the subsets of cohort studies, studies implementing multivariate analyses and registry-based surveys. Overall, a larger number of studies on the field are needed. Data collection relied on self-report and attrition bias limited the validity of eligible studies. Studies from developing countries were underrepresented. There was significant publication bias (p = 0.035, Egger's test). The relationship between PPD and ADHD in children was found to be significant in this systematic review and meta-analysis and reveals the need for further investigation in various geographical regions

Ογκολογικοί ασθενείς με προχωρημένη νόσο: Οι ψυχολογικές ανάγκες των οικογενειακών φροντιστών

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η νόσος τους καρκίνου τα τελευταία έτη έχει μετατραπεί σε μια χρόνια νόσο , της οποίας η διαχείριση και αντιμετώπιση γίνεται κυρίως κατ’ οίκον. Το βάρος της φροντίδας των ασθενών καλούνται να αναλάβουν οι οικογενειακοί φροντιστές, με συνέπεια την ανάληψη νέων ευθυνών σε ιατρονοσηλευτικό, πρακτικό και συναισθηματικό επίπεδο. Ως συνέπεια αυτού και της ελλιπούς στήριξης από το σύστημα υγείας, επέρχεται η εμφάνιση πολλαπλών αναγκών αλλά και διαταραχών, που συχνότερα αφορούν τον ψυχικό τομέα. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η διερεύνηση της βιβλιογραφίας που αφορά τις ψυχολογικές ανάγκες των οικογενειακών φροντιστών στο προχωρημένο στάδιο καρκίνου και δευτερευόντως των παρεμβάσεων πρόληψης ή διαχείρισης της ψυχικής επιβάρυνσης. ΜΕΘΟΔΟΣ: Η αναζήτησης βιβλιογραφίας έγινε στις διαδικτυακές βάσεις Pubmed, Scopus, American Psychological Association και Journal of clinical oncology. Για την δημιουργία της ανασκόπησης χρησιμοποιήθηκαν 37 μελέτες από τον συνολικό αριθμό των 683 μελετών. Η επιλογή έγινε σύμφωνα με τα κριτήρια PRISMA και η αξιολόγηση της μεθοδολογικής ποιότητας της εκάστοτε μελέτης έγινε σύμφωνα με τα κριτήρια του Ινστιτούτου Joanna Briggs. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία οι οικογενειακοί φροντιστές παρουσιάζουν ψυχική επιβάρυνση, η οποία λαμβάνει τη μορφή ανικανοποίητων αναγκών ή διαταραχών, με συχνότερες το άγχος και την κατάθλιψη. Οι ψυχολογικές ανάγκες διακρίνονται σε ανάγκη στήριξης από τους επαγγελματίες υγείας, ειλικρινή επικοινωνία και συμμετοχή τους στη θεραπευτική ομάδα. Παρατηρείται πως η ψυχική αυτή επιβάρυνση αυξάνεται κατά το προχωρημένο στάδιο της νόσου. Για την αντιμετώπιση της ψυχικής νοσηρότητας προτείνονται πολυάριθμες παρεμβάσεις ψυχοκοινωνικού, εκπαιδευτικού, ψυχοεκπαιδευτικού περιεχομένου, αλλά και παρεμβάσεις συμβουλευτικής ή αυτοβοήθειας. Τα τελευταία χρόνια ενισχύεται επίσης η εφαρμογή ανά τα κράτη μερικών νομοθετημένων προγραμμάτων. Στόχος των παραπάνω δράσεων είναι η αύξηση της γνώσης των φροντιστών, η ανάπτυξη δεξιοτήτων διαχείρισης και στρατηγικών αντιμετώπισης καταστάσεων, όπως επίσης η ταυτοποίηση του φορτίου του εκάστοτε φροντιστή. Το ρόλο- κλειδί φαίνεται πως κατέχουν οι Νοσηλευτές.Introduction: In the past decades, cancer has turned into a chronic disease, which is mainly managed and treated at home. Family caregivers are asked to undertake the continuous care of the cancer patient, so as a consequence they take on new responsibilities on the medical, practical and emotional sector. As a result of this and the lack of health care system’ s support as well, multiple needs and disorders, which most often concern the mental health of caregivers, make appearance. Objectives: The purpose of this review is to investigate the existing literature data regarding the psychological needs of the cancer family caregivers, mainly in the advanced stage of disease, as well as the interventions of prevention or management of the psychological distress. Material and Methods: This scoping review was conducted according to the PRISMA Statement guidelines in the online databases Pubmed, Scopus, American Psychological Association and Journal of clinical oncology. To compile this review, 37 out of 683 studies were selected according to the PRISMA criteria. The methodological quality evaluation was made according to the Joanna-Briggs Institute criteria. Results: According to the literature, family caregivers in cancer experience an increased mental burden, which takes the form of unsatisfied needs or psychological disorders. Anxiety and depression are referred as the most common disorders. The psychological distress seems to be increased at the advanced cancer stage. Among psychological needs, the need for support of health professionals, for open communication and inclusion in the therapeutic team are the most reported. Numerous psychosocial, educational, psychoeducational, self-help or counseling interventions are proposed to deal with the mental illness. Lately, for the support of family caregivers a small number of legislation programs made their appearance in several countries. The aim of the activities above is to increase the knowledge of carers, to develop management skills and coping strategies and to identify those carers, who are at great risk of developing mental illness. Nurses seem to have the key role for the assessment of the caregivers and the implementation of the interventions above, Conclusions: According to the selected studies, it appears that caring for an advanced cancer patient is associated with a strong mental impact on family caregivers. Further investigation is needed about the different types of supportive interventions and the factors that appear to be associated with the psychological impact of caring for an advanced cancer patient on the caregiver