Moral and political texts in the age of the greek enlightenment: tradition and innovation

Στη μελέτη αυτή διερευνώ την αρετολογική και καθηκοντολογική ηθική του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και τη σύνδεση της με την πολιτική μέσα από κείμενα ηθικά και πολιτικά που αποδεικνύουν τις σχέσεις των Ελλήνων λογίων με την αρχαία ελληνική φιλοσοφική παράδοση και με τη δυτικοευρωπαϊκή, αντιστοίχως. Στις αρχές του 17ου αιώνα ο νεοαριστοτελισμός —τον οποίο ο Θεόφιλος Κορυδαλέας, ο σημαντικότερος Νεοέλληνας φιλόσοφος, διδάχθηκε στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας από τον Cesare Cremonini— κυριάρχησε στη φιλοσοφική παιδεία της ελληνικής Ανατολής και τα έργα του Αριστοτέλη, και όχι πλέον ή μόνον τα υπομνήματα των μεταγενέστερων του σχολιαστών και παραφραστών, σηματοδοτούν πλέον τη διδασκαλία των φιλοσοφικών μαθημάτων, κυρίως της λογικής, της ρητορικής και ποιητικής αλλά και της ηθικής, της φυσικής και της μεταφυσικής. Ερμηνευτικά υπομνήματα και «εξηγήσεις» των αριστοτελικών έργων, αλλά και βυζαντινών κειμένων της πρακτικής ρητορικής, των γνωστών «κατόπτρων ηγεμόνων», γράφονται για τις ανάγκες της διδασκαλίας και χρησιμοποιούνται σε όλο τον 17ο και 18ο αιώνα. Η αριστοτελική ηθική υπήρξε η πλέον σταθερή φιλοσοφική παράδοση, που κυριαρχούσε στη μεταβυζαντινή διδακτική πρακτική όπως αυτό είναι φανερό από την Περί αρετών και κακιών εξήγηση του Σεβαστού Κυμινήτη αλλά και από τα σχόλια αυτού στα Ηθικά Νικομάχεια. Παράλληλα, διαπιστώνεται η επίδραση της στωικής ηθικής, η οποία διδάσκεται στις Σχολές και τις Ακαδημίες του ελληνικού χώρου και της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ο εκλατινισμένος Αριστοτέλης προσελκύει επίσης την προσοχή των Ελλήνων λογίων του 17ου αιώνα, όπως αυτό είναι φανερό από τη μετάφραση του έργου του Conte Emanuele Tesauro Laf ilosofiam orale derivata dall' alto fonte del grande Aristotele, μετάφραση που φανερώνει το ενδιαφέρον τους για την αριστοτελική ηθική, η οποία συνδέεται με τη χριστιανική. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη διάκριση των αρετών και κακιών και στη διατύπωση συνόλου καθηκόντων προς τον θεό, τον εαυτό και τους άλλους ανθρώπους. Κατά την περίοδο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού παρατηρείται παράλληλα εισαγωγή της νεοτερικής φιλοσοφίας και στο πλαίσιο των νέων ενδιαφερόντων των Ελλήνων λογίων μεταφράζονται τα έργα των Montesquieu, Locke, Voltaire, Rousseau, Muratori, Soave, Beccaria κ.ά. με σκοπό την ηθική και πολιτική διαπαιδαγώγηση του Γένους. Έργα όπως του L. Muratori και του Fr. Soave, που σχολιάζω στην ανακοίνωση αυτή, φανερώνουν τον συμφυρμό της αρετολογικής ηθικής της αρχαιότητας και της καθηκοντολογικής χριστιανικής ηθικής, που έχει ενσωματωθεί σε έργα Δυτικοευρωπαίων φιλοσόφων, αλλά και το ενδιαφέρον για προβλήματα της πολιτικής φιλοσοφίας, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι κοινωνικές αρετές, τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του ανθρώπου προς το θεό, τον εαυτό του και τους άλλους ανθρώπους, ή η ελευθερία στην πολυμορφία της. Η καθηκοντολογική ηθική ανευρίσκεται παράλληλα και σε πρωτότυπα έργα των Ελλήνων στοχαστών. Όλες αυτές οι κοινωνικές ιδέες διαδίδονται στο ευρύτερο κοινό της νοτιοανατολικής Ευρώπης μέσω της «εξήγησης», μορφής απλουστευτικής ερμηνείας του αρχαίου κειμένου, ή των σχολιασμένων αρχαίων κειμένων ή και μέσω των παραφράσεων και μεταφράσεων έργων δυτικοευρωπαϊκών. Ιδιαίτερα η μετάφραση αναδεικνύεται δίαυλος επικοινωνίας και μετάδοσης των νέων ιδεών. Πολιτική και ηθική συνδέονται, για να καταστήσουν φανερή την αναγκαιότητα των αρετών για τη δάπλαση του ανθρώπινου χαρακτήρα και για την πρόοδο της κοινωνίας, καθώς και την αξία της κανονιστικής ηθικής τόσο για την επίγεια ευτυχία όσο και για τη μακαριότητα της ψυχής.[no abstract available

Κείμενο και Εικόνα: Ο Τηλεοπτικός Μ. Καραγάτσης

This paper is divided into two parts. In the first part I deal with the relations between literature and television, a new expressive and representative media of modern art which combines various forms of art and expression with technology and technique, by connecting text with image and by posing the question of faithful or non-faithful mimesis or representation. The adaptation of literary works into cinematography, written by classic but also contemporary writers, has been a creative conversion of written text into images which revealed the dynamic relation between text and image, but also the value of the seventh art. The same is true about television, which constitutes in our times an important form of expression, communicative but at the same time representative, relating directly to the representative power of cinematography and, from a theoretical point of view, with interpretation which refers to value-judgments exegeses. At any rate, the televised adaptation of a literary work constitutes a creative representation and expression of the script-writer’s and the director’s imagination, since the literary work is usually the first material of a cinematographic or televised production that creates a new form of art and reveals the relations amongst the arts, but also those of the creative contributors involved in it

Relations de la philosophie avec son histoire

It is a great honor to present one of the proceedings of the Institut In- ternational de Philosophie in the \uablessico Intellettuale Europeo\ubb series. Both have longstanding traditions. the Institut International de Philosophie (IIP) was founded during the momentous ann\ue9e Descartes of 1937 and its meet- ings have taken place on a yearly basis (with the exception of 1939 to 1946 because of World War two). Its first president was l\ue9on Robin. Past pres- idents during the last four decades were Georg Henrik von Wright, Max Black, Paul Ricoeur, Jerzy Pelc, David Pears, Ruth Barcan Marcus, Evan- dro agazzi, tomonobu Imamichi, Jaakko Hintikka, anne Fagot-largeault, Hans lenk, tom\ue1s Calvo Mart\uednez and Enrico Berti. Ioanna Ku\ue7uradi is currently the president and Bernard Bourgeois the secretary general. to date, its membership lists 102 philosophers from forty-four countries. Its several committees are concerned with international communication and coopera- tion in philosophy from the point of view of reason and tolerance. a con- stant focus is placed on the mutual opening of philosophical cultures, tra- ditions and approaches.1 the Istituto per il lessico Intellettuale Europeo of the National Research Council of Italy (lIE and since 2001 IlIESI) was founded in 1964 and has been hosting its own international meetings every three years. We are count- ing fifty-five Entretiens de l\u2019Institut International de Philosophie and fifteen Colloqui Internazionali del Lessico Intellettuale Europeo. the IlIESI is ded- icated to the history of cultural and scientific terminology. It focuses on the phenomenon of cultural migration, which accompanies the whole history of civilizations while involving continuous relations and reciprocal exchanges among diverse cultures, and thus translations (in their widest sense) of texts and modules from one to another context, be it linguistic, economic, politi- cal, or cultural. Its researchers investigate several epochs under the assump- tion that at the root of the history of philosophy and of the sciences and more generally of the history of ideas lie textual corpora that have been de- veloped in the context of each discipline over the centuries.2 today, the \uablessico Intellettuale Europeo\ubb series, which was started in 1967, boasts 124 volumes. and we find it extremely inspiring that volume 125 of the series hosts the sixty-third IIP meeting, which is its sixth meeting in Italy, after Venice in 1958 (in coincidence with the twelfth World Con- gress of Philosophy), l\u2019aquila in 1964, Bellagio in 1982, Palermo in 1985 and Santa Margherita/Genova in 1989. all presentations but one that were given at the Entretiens de Rome of the Institut International de Philosophie on 24-28 September 2014 have found their way to this volume. appropriate funding was provided by the Italian Ministry for Education, university and Research within the PRIN2012 \u201cuniversalism and its limits\u201d, unit coordinator Riccardo Pozzo and national coordinator loris Sturlese. the four papers contributed by Giovanni Pugli- si, Hans Poser, Evandro agazzi and Enrico Berti were read at the meeting of the Committee on the History of Philosophy of the F\ue9d\ue9ration Interna- tionale des Soci\ue9t\ue9s de Philosophie (FISP) dedicated to the textual basis of the intercultural history of philosophy \u2013 Migrating Alphabets, which took place in Rome in the aula Marconi at the main seat of the National Re- search Council of Italy on 11 January 2011

Neohellenic philosophy from enlightenment to romanticism

This paper attempts to present, both historically and analytically, the way philosophy had been exercised and developed in Modern Greece from the middle of the eighteenth century to the end of the nineteenth century in connection with its culture and history. It aims to introduce the reader to Neohellenic philosophy and its distinctive characteristics, and to acquaint her with the endeavours of many outstanding Greek intellectuals to continue the Hellenic philosophical and cultural tradition, going back to Greek Antiquity that had been transmitted through the Byzantine learning, while, at the same time, to incorporate into their thinking Western philosophical traditions. My exegesis starts from the fifteenth century, when the Ottoman Turks conquered Constantinople, the capital of the Byzantine Empire, and the Greek intellectuals went into exile in the West. Dealing with issues of educational reforms and with philosophical and linguistic controversies (seventeenth–nineteenth centuries), I shall examine, systematically and selectively, the Western influences that made possible the revival of traditional philosophy in Greek thought as well as the renewal of Greek cultural identity that led to the Greek War of Independence (1821–1827) and into the modern period of Greek history and intellectual thought. © 2015 Philosophy Documentation Cente

Classical scholarship: the Byzantine contribution

Discusses the effect that Byzantine work has had on our perception of ancient Greek language and literature (especially Homer and drama)