Differential effect of obesity on bone mineral density in White, Hispanic and African American women: a cross sectional study

Osteoporosis is a major public health problem with low bone mass affecting nearly half the women aged 50 years or older. Evidence from various studies has shown that higher body mass index (BMI) is a protective factor for bone mineral density (BMD). Most of the evidence, however, is from studies with Caucasian women and it is unclear to what extent ethnicity plays a role in modifying the effect of BMI on BMD. A cross sectional study was performed in which records of postmenopausal women who presented for screening for osteoporosis at 2 urban medical centres were reviewed. Using logistic regression, we examined the interaction of race and BMI after adjusting for age, family history of osteoporosis, maternal fracture, smoking, and sedentary lifestyle on BMD. Low BMD was defined as T-score at the lumbar spine < -1. Among 3,206 patients identified, the mean age of the study population was 58.3 ± 0.24 (Years ± SEM) and the BMI was 30.6 kg/m(2). 2,417 (75.4%) were African Americans (AA), 441(13.6%) were Whites and 348 (10.9%) were Hispanics. The AA women had lower odds of having low BMD compared to Whites [Odds ratio (OR) = 0.079 (0.03–0.24) (95% CI), p < 0.01]. The odds ratio of low BMD was not statistically significant between White and Hispanic women. We examined the interaction between race and BMD. For White women; as the BMI increases by unity, the odds of low BMD decreases [OR = 0.9 (0.87–0.94), p < 0.01; for every unit increase in BMI]. AA women had slightly but significantly higher odds of low BMD compared to Whites [OR 1.015 (1.007–1.14), p <0.01 for every unit increase in BMI]. This effect was not observed when Hispanic women were compared to Whites. There is thus a race-dependent effect of BMI on BMD. With each unit increase in BMI, BMD increases for White women, while a slight but significant decrease in BMD occurs in African American women

Compressed representation of a partially defined integer function over multiple arguments

In OLAP (OnLine Analitical Processing) data are analysed in an n-dimensional cube. The cube may be represented as a partially defined function over n arguments. Considering that often the function is not defined everywhere, we ask: is there a known way of representing the function or the points in which it is defined, in a more compact manner than the trivial one

Measurement of the triple-differential cross section for photon plus jets production in proton-proton collisions at √s = 7 TeV

Peer reviewe

Measurement of the prompt J/psi and psi(2S) polarizations in pp collisions at sqrt(s) = 7 TeV

The polarizations of prompt J/psi and psi(2S) mesons are measured in proton-proton collisions at sqrt(s) = 7 TeV, using a dimuon data sample collected by the CMS experiment at the LHC, corresponding to an integrated luminosity of 4.9 inverse femtobarns. The prompt J/psi and psi(2S) polarization parameters lambda[theta], lambda[phi], and lambda[theta, phi], as well as the frame-invariant quantity lambda(tilde), are measured from the dimuon decay angular distributions in three different polarization frames. The J/psi results are obtained in the transverse momentum range 14 &lt; pt &lt; 70 GeV, in the rapidity intervals abs(y) &lt; 0.6 and 0.6 &lt; abs(y) &lt; 1.2. The corresponding psi(2S) results cover 14 &lt; pt &lt; 50 GeV and include a third rapidity bin, 1.2 &lt; abs(y) &lt; 1.5. No evidence of large transverse or longitudinal polarizations is seen in these kinematic regions, which extend much beyond those previously explored

Evidence for the 125 GeV Higgs boson decaying to a pair of tau leptons

Peer reviewe

Measurement of the t-channel single-top-quark production cross section and of the |V tb| CKM matrix element in pp collisions at √s = 8 TeV

Peer reviewe

Search for massive resonances in dijet systems containing jets tagged as W or Z boson decays in pp collisions at √s=8 TeV

Peer reviewe

Schadevergoeding bij overlijden: een stoel die een soort tafeltje is

In het aansprakelijkheidsrecht heeft een benadeelde in beginsel recht op volledige vergoeding van zijn schade. De gevolgen van de schadetoebrengende gebeurtenis dienen zoveel als mogelijk te worden weggenomen of te worden gecompenseerd. Daarbij wordt gekeken naar de situatie waarin de benadeelde zou hebben verkeerd indien de schadetoebrengende gebeurtenis niet zou hebben plaatsgevonden. Dat is bij overlijden per definitie problematisch. Er is iemand weggevallen, wat vele gevolgen heeft. De schade als gevolg van het overlijden komt maar beperkt voor vergoeding in aanmerking. In artikel 6:108 BW is een drietal beperkingen te vinden. Het gaat hier om beperkingen ten aanzien van de aard van de schade, de kring van gerechtigden en de omvang van de schade. Daarbij hinkt het recht op schadevergoeding bij overlijden op twee gedachten. Aan de ene kant is er het aansprakelijkheidsrecht, maar de geleden schade komt niet volledig voor vergoeding in aanmerking. Aan de andere kant is er het recht op alimentatie uit het familierecht, maar dat wordt bij overlijden niet consequent toegepast. De motieven voor de beperkingen van het recht op schadevergoeding zijn achterhaald en niet (langer) overtuigend. Het recht is niet bij de tijd, het sluit niet aan bij de maatschappelijke ontwikkelingen. De beperkingen die het recht op schadevergoeding bij overlijden in de huidige samenleving met zich meebrengt zorgen voor complexe methoden om de nabestaanden tegemoet te komen en oogsten daardoor veel kritiek. In deze bijdrage wordt die kritiek besproken. De bijdrage wordt afgesloten met enkele denkrichtingen voor nader onderzoek

Observation of the diphoton decay of the Higgs boson and measurement of its properties

Peer reviewe