Formation of dense partonic matter in relativistic nucleus-nucleus collisions at RHIC: Experimental evaluation by the PHENIX collaboration

Extensive experimental data from high-energy nucleus-nucleus collisions were recorded using the PHENIX detector at the Relativistic Heavy Ion Collider (RHIC). The comprehensive set of measurements from the first three years of RHIC operation includes charged particle multiplicities, transverse energy, yield ratios and spectra of identified hadrons in a wide range of transverse momenta (p_T), elliptic flow, two-particle correlations, non-statistical fluctuations, and suppression of particle production at high p_T. The results are examined with an emphasis on implications for the formation of a new state of dense matter. We find that the state of matter created at RHIC cannot be described in terms of ordinary color neutral hadrons.Comment: 510 authors, 127 pages text, 56 figures, 1 tables, LaTeX. Submitted to Nuclear Physics A as a regular article; v3 has minor changes in response to referee comments. Plain text data tables for the points plotted in figures for this and previous PHENIX publications are (or will be) publicly available at http://www.phenix.bnl.gov/papers.htm

Total Cross Section Measurements with pi-, Sigma- and Protons on Nuclei and Nucleons around 600 GeV/c

Total cross sections for Sigma- and pi- on beryllium, carbon, polyethylene and copper as well as total cross sections for protons on beryllium and carbon have been measured in a broad momentum range around 600GeV/c. These measurements were performed with a transmission technique adapted to the SELEX hyperon-beam experiment at Fermilab. We report on results obtained for hadron-nucleus cross sections and on results for sigma_tot(Sigma- N) and sigma_tot(pi- N), which were deduced from nuclear cross sections.Comment: 42 pages, submitted to Nucl.Phys.

Safety and efficacy of the ChAdOx1 nCoV-19 vaccine (AZD1222) against SARS-CoV-2: an interim analysis of four randomised controlled trials in Brazil, South Africa, and the UK.

BACKGROUND: A safe and efficacious vaccine against severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2), if deployed with high coverage, could contribute to the control of the COVID-19 pandemic. We evaluated the safety and efficacy of the ChAdOx1 nCoV-19 vaccine in a pooled interim analysis of four trials. METHODS: This analysis includes data from four ongoing blinded, randomised, controlled trials done across the UK, Brazil, and South Africa. Participants aged 18 years and older were randomly assigned (1:1) to ChAdOx1 nCoV-19 vaccine or control (meningococcal group A, C, W, and Y conjugate vaccine or saline). Participants in the ChAdOx1 nCoV-19 group received two doses containing 5 × 1010 viral particles (standard dose; SD/SD cohort); a subset in the UK trial received a half dose as their first dose (low dose) and a standard dose as their second dose (LD/SD cohort). The primary efficacy analysis included symptomatic COVID-19 in seronegative participants with a nucleic acid amplification test-positive swab more than 14 days after a second dose of vaccine. Participants were analysed according to treatment received, with data cutoff on Nov 4, 2020. Vaccine efficacy was calculated as 1 - relative risk derived from a robust Poisson regression model adjusted for age. Studies are registered at ISRCTN89951424 and ClinicalTrials.gov, NCT04324606, NCT04400838, and NCT04444674. FINDINGS: Between April 23 and Nov 4, 2020, 23 848 participants were enrolled and 11 636 participants (7548 in the UK, 4088 in Brazil) were included in the interim primary efficacy analysis. In participants who received two standard doses, vaccine efficacy was 62·1% (95% CI 41·0-75·7; 27 [0·6%] of 4440 in the ChAdOx1 nCoV-19 group vs71 [1·6%] of 4455 in the control group) and in participants who received a low dose followed by a standard dose, efficacy was 90·0% (67·4-97·0; three [0·2%] of 1367 vs 30 [2·2%] of 1374; pinteraction=0·010). Overall vaccine efficacy across both groups was 70·4% (95·8% CI 54·8-80·6; 30 [0·5%] of 5807 vs 101 [1·7%] of 5829). From 21 days after the first dose, there were ten cases hospitalised for COVID-19, all in the control arm; two were classified as severe COVID-19, including one death. There were 74 341 person-months of safety follow-up (median 3·4 months, IQR 1·3-4·8): 175 severe adverse events occurred in 168 participants, 84 events in the ChAdOx1 nCoV-19 group and 91 in the control group. Three events were classified as possibly related to a vaccine: one in the ChAdOx1 nCoV-19 group, one in the control group, and one in a participant who remains masked to group allocation. INTERPRETATION: ChAdOx1 nCoV-19 has an acceptable safety profile and has been found to be efficacious against symptomatic COVID-19 in this interim analysis of ongoing clinical trials. FUNDING: UK Research and Innovation, National Institutes for Health Research (NIHR), Coalition for Epidemic Preparedness Innovations, Bill & Melinda Gates Foundation, Lemann Foundation, Rede D'Or, Brava and Telles Foundation, NIHR Oxford Biomedical Research Centre, Thames Valley and South Midland's NIHR Clinical Research Network, and AstraZeneca

Safety and efficacy of the ChAdOx1 nCoV-19 vaccine (AZD1222) against SARS-CoV-2: an interim analysis of four randomised controlled trials in Brazil, South Africa, and the UK

Background A safe and efficacious vaccine against severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2), if deployed with high coverage, could contribute to the control of the COVID-19 pandemic. We evaluated the safety and efficacy of the ChAdOx1 nCoV-19 vaccine in a pooled interim analysis of four trials. Methods This analysis includes data from four ongoing blinded, randomised, controlled trials done across the UK, Brazil, and South Africa. Participants aged 18 years and older were randomly assigned (1:1) to ChAdOx1 nCoV-19 vaccine or control (meningococcal group A, C, W, and Y conjugate vaccine or saline). Participants in the ChAdOx1 nCoV-19 group received two doses containing 5 × 1010 viral particles (standard dose; SD/SD cohort); a subset in the UK trial received a half dose as their first dose (low dose) and a standard dose as their second dose (LD/SD cohort). The primary efficacy analysis included symptomatic COVID-19 in seronegative participants with a nucleic acid amplification test-positive swab more than 14 days after a second dose of vaccine. Participants were analysed according to treatment received, with data cutoff on Nov 4, 2020. Vaccine efficacy was calculated as 1 - relative risk derived from a robust Poisson regression model adjusted for age. Studies are registered at ISRCTN89951424 and ClinicalTrials.gov, NCT04324606, NCT04400838, and NCT04444674. Findings Between April 23 and Nov 4, 2020, 23 848 participants were enrolled and 11 636 participants (7548 in the UK, 4088 in Brazil) were included in the interim primary efficacy analysis. In participants who received two standard doses, vaccine efficacy was 62·1% (95% CI 41·0–75·7; 27 [0·6%] of 4440 in the ChAdOx1 nCoV-19 group vs71 [1·6%] of 4455 in the control group) and in participants who received a low dose followed by a standard dose, efficacy was 90·0% (67·4–97·0; three [0·2%] of 1367 vs 30 [2·2%] of 1374; pinteraction=0·010). Overall vaccine efficacy across both groups was 70·4% (95·8% CI 54·8–80·6; 30 [0·5%] of 5807 vs 101 [1·7%] of 5829). From 21 days after the first dose, there were ten cases hospitalised for COVID-19, all in the control arm; two were classified as severe COVID-19, including one death. There were 74 341 person-months of safety follow-up (median 3·4 months, IQR 1·3–4·8): 175 severe adverse events occurred in 168 participants, 84 events in the ChAdOx1 nCoV-19 group and 91 in the control group. Three events were classified as possibly related to a vaccine: one in the ChAdOx1 nCoV-19 group, one in the control group, and one in a participant who remains masked to group allocation. Interpretation ChAdOx1 nCoV-19 has an acceptable safety profile and has been found to be efficacious against symptomatic COVID-19 in this interim analysis of ongoing clinical trials

WABOT

Tijdens de inspectie werden enkele stenen constructies opgetekend. Het betrof allereerst delen van een waterput, die was opgebouwd uit paarsrode harde bakstenen. De put was reeds gelicht, zodat alleen de resten ex situ konden worden bestudeerd. Waarschijnlijk stamt deze put uit de 18e-19e eeuw. Voorts werd een restant van een muur vastgelegd. Deze bestond uit oranjerode baksteen en was (slechts) één steen breed. De lengte ervan kon niet worden bepaald. Ook kon de muur niet verder worden vrijgelegd vanwege een riool en een aantal kabels. Afgaande op historisch kaartmateriaal kan niet worden uitgesloten dat het gaat om een restant van de ommuring van het bezit ‘Lawickshoff’. In dat geval moet (op zijn minst) gedacht worden aan een 17e-eeuwse ouderdom. Het ziet er overigens naar uit dat dit niet de muur is die in eerste instantie bij de aanleg van de riolering te voorschijn kwam. Gelet op de plek waar deze muur is aangetroffen, kan het niet om een restant van de stadsmuur gaan. Omtrent het precieze karakter van deze muur en de betekenis die eraan kan worden gegeven, wordt (vooralsnog) in het duister getast. De derde vondst die werd geregistreerd, betrof een put die was opgetrokken van harde paarsrode baksteen. De put kan eveneens slechts ten dele worden vrijgelegd. Waarschijnlijk gaat het hier om een rioolput uit (het midden van) de 20e eeuw. Vermoedelijk houdt de put verband met de herbouw van een serie huizen in 1942 en hiermee samenhangende rioleringswerkzaamheden. Al met al zijn tijdens de archeologische inspectie drie constructies van steen opgetekend. Aan geen van deze vondsten kan een zwaarwegend archeologisch belang worden toegekend. Vondsten in de vorm van mobilia werden niet gedaan. Vooralsnog blijft de vraag onbeantwoord wat het zware muurwerk voorstelt dat bij de aanleg van de rioleringswerkzaamheden werd blootgelegd. Naar verluid zijn in de ondergrond van de Boterstraat nog delen van dit muurwerk aanwezig, zodat bij een volgende ontsluiting deze muur alsnog aan een archeologisch onderzoek kan worden onderworpen

RAAP-notitie 4344

In opdracht van Wonders Metaal B.V. heeft RAAP Archeologisch Adviesbureau op 3 en 4 oktober 2012 een archeologische begeleiding uitgevoerd bij Welsum in de gemeente Dalfsen. Het onderzoek vloeide voort uit de plannen om in het plangebied een 21 m hoge uitkijktoren te realiseren. De archeologische begeleiding had betrekking op het uitgraven van een bouwput met afmetingen van 8 x 8,5 m en een diepte van 90 cm. De archeologische begeleiding heeft uitgewezen dat het gebied terecht gekwalificeerd is als terrein van hoge archeologische waarde’. Weliswaar werden er geen belangwekkende ontdekkingen gedaan, maar de geborgen vondsten en waarnemingen wijzen uit dat de Welsumeres een rijk en geschakeerd bodemarchief bezit, aan de hand waarvan de geschiedenis van het gebied kan worden gereconstrueerd. De archeologische begeleiding heeft enkele grondsporen opgeleverd, waaraan een archeologische betekenis kan worden toegekend. Het gaat om (naar het zich laat aanzien) een oud karrenspoor, waarvan de spoorbreedte 1,2-1,3 m bedraagt. Dit spoor is op zijn minst 400-500 jaar oud en volgde wellicht destijds de noordelijke oeverrand van het beekdal van de Vecht, net zoals de latere De Stokte. Verder is een paalkuil aan het licht gebracht, waaruit een 6e-eeuwse scherf van een glazen beker afkomstig is. Afgezien van deze ontdekkingen zijn er in totaal 35 vondsten (mobilia) aan het licht gebracht. Deze zijn hoofdzakelijk afkomstig uit het esdek en de verploegde toplaag van de minerale ondergrond

RAAP-notitie 4432

In opdracht van Gebr. Remnits GWW heeft RAAP Archeologisch Adviesbureau in oktober en november 2012 een archeologische begeleiding uitgevoerd in het plangebied Emmapark. Aanleiding tot deze activiteit vormden de plannen om ter hoogte van het plangebied riolerings- en andere grondwerkzaamheden uit te laten voeren, die zouden kunnen leiden tot aantasting van het bodemarchief. Daarbij moest allereerst worden gedacht aan de stadsmuur die hier ooit lag en het bijbehorende bastion. Om te voorkomen dat eventuele ondergrondse resten ongezien verloren zouden gaan en om meer inzicht te verwerven in het precieze beloop van de stadsmuur en wat hiervan in de ondergrond nog resteerde, evenals dat van het bastion, is besloten de werkzaamheden van archeologische zijde te begeleiden. Hoewel aanvankelijk werd uitgegaan van een intensieve archeologische begeleiding, werd al in een vroeg stadium besloten over te schakelen naar een meer extensieve vorm. Deze koerswijziging vloeide enerzijds voort uit de afspraak dat de archeologische begeleiding alleen betrekking had op de plekken waar het oude riool zou worden vervangen door een nieuwe (en er derhalve mogelijkheden zouden zijn voor het verrichten van waarnemingen), alsmede het feit dat tijdens de eerste inspectie reeds werd geconstateerd dat de bodem in het plangebied dusdanig diep was verstoord dat er weinig kans zou zijn op vinden van nog intacte muurresten van de stadsmuur of het bastion. Tijdens de graafwerkzaamheden is weliswaar op vier plaatsen muurwerk aangetroffen, maar het gaat in alle gevallen om opgemetselde constructies uit de vorige eeuw. Het meest imposante stuk muurwerk had een omvang van 1,1 x 2 m en een hoogte van 1,9 m, en werd midden in de straat aangetroffen. Hoewel in eerste instantie een verband werd gelegd met het bastion, bleek uit een latere waarneming van een soortgelijke constructie dat het hier ging om een subrecente rioleringsput. De twee andere muurresten die aan het licht zijn gebracht, kunnen eveneens beschouwd worden onderdeel van een 20e-eeuws rioleringsstelsel. Interessanter was de ontdekking van de bodem van een oude gracht in de ondergrond. Waarschijnlijk gaat het hier om de voormalige binnengracht van de stad Wageningen. In de grachtvulling werden fragmenten van kloostermoppen aangetroffen. Soortgelijke brokstukken bevonden zich eveneens in verstoorde grond in de wanden van de leidingsleuf. Er moet serieus rekening mee worden gehouden dat het hier om resten gaat van de oorspronkelijke stadsmuur. Tijdens de begeleiding van de werkzaamheden aan de Nudepoort zijn twee stukken muurwerk waargenomen. Het eerste stuk muur betreft de fundering van een muur die aan de rand van de weg ligt in de richting van de Nudestraat net aan de zuidwestzijde van het kruispunt bij de Nudepoort met een NW-ZO oriëntatie. Het gaat hier mogelijk om een stuk van de fundering van de ondergrondse gang van het rondeel voor de Nudepoort. Het tweede stuk muur is aangetroffen bij een ontgraving die Remnits doet net ten noordwesten van de brug in de Nudestraat. Het steenformaat kon niet worden bepaald, maar aangezien het muurwerk precies aan sluit op de (deels gerestaureerde, deels gereconstrueerde) muren, die tegenwoordig nog zichtbaar zijn ter plaatse bij de Nudepoort, kunnen we wel stellen dat het aangetroffen muurwerk onderdeel uitmaakt van het bolwerk uit de 16e eeuw. Dit wordt ondersteund door de analyse van historisch kaartmateriaal

Zuiderplein te Harlingen Een Archeologische Tracé Begeleiding

Begin maart 2002 kwam er via Verhoeve Infra bij Synthegra Archeologie Noord het verzoek binnen om contact op te nemen met de gemeente Harlingen over geplande graafwerkzaamheden aan het Zuiderplein. Op dit plein, niet ver van de terp Almenum, waren werkzaamheden gepland die bestonden uit het plaatsen van een bergbak bassin (BBB) en een diepriool. Ten behoeve van de werkzaamheden zou flink grondverzet plaatsvinden, tot 4.5 m -mv, op een locatie die in archeologisch opzicht veelbelovend leek. Het Zuiderplein heeft, zoals verwacht, diverse concrete gegevens opgeleverd over het bodemarchief van Harlingen. In de ondergrond blijkt een kwelderrug aanwezig te zijn. Deze kwelderrug kon alleen in het noordelijk deel van de onderzoekslocatie, waar het diepst gegraven is, vastgesteld worden. Over de oriëntatie ervan is niets bekend. De locatie is nooit als woongebied in gebruik geweest. Wel was de locatie vanaf de Late Middeleeuwen een knooppunt van land- en waterwegen. Van de landwegen is niets teruggevonden. Van de waterwegen is de oude grachtvulling aangetroffen. Deze bleek veel vondstmateriaai te bevatten. Deze vondsten geven een beeld van de materiële cultuur uit de periode vanaf het laatste kwart van de 16de eeuw tot en met het tijdstip dat de gracht werd gedempt (1872). De begeleiding heeft verder inzichten opgeleverd omtrent de constructie van de oostelijke wal van de gracht van het Zuiderplein. Hier was een aarden wal aanwezig, die een flauwe helling moet hebben gehad en alleen aan de onderzijde een houten beschoeiing bezat. Aan de noordzijde werd een landhoofd van een brug teruggevonden. Deze brug, de Kimswerder pijp, bestaat niet meer. Met het dempen van de gracht verloor deze brug zijn functie, en werd deze afgebroken. Het pendant van het oostelijke landhoofd is waarschijnlijk ook nog aanwezig. Op basis van het toegepaste steenformaat en de historische gegevens kan de aanleg van de Kimswerder pijp op circa 1600 gesteld worden