Wtórna prewencja choroby niedokrwiennej serca u kobiet. Krakowski Program Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca

Wstęp: W ostatnich latach ukazało się wiele publikacji, w których wykazano większe ryzyko zgonu kobiet niż u mężczyzn, zarówno w ostrej fazie zawału jak i w okresie pozawałowym. Sugerowano, że większe ryzyko w grupie kobiet może wynikać m.in. z rzadszej kwalifikacji do leczenia rewaskularyzacyjnego, rzadszego stosowania leków przeciwpłytkowych i beta-adrenolitycznych, częstszego występowania oraz mniej agresywnej korekcji czynników ryzyka w grupie kobiet. Cel pracy: Celem Krakowskiego Programu Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca jest ocena i monitorowanie działań podejmowanych w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Celem niniejszego opracowania jest porównanie częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych i hipolipemizujących oraz kontrola hipercholesterolemii, nadciśnienia tętniczego, palenia tytoniu, hiperglikemii i otyłości w grupach kobiet i mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca. Materiał i metody: Do badania kwalifikowano osoby (ł 70 rż.) hospitalizowane w krakowskich klinikach i oddziałach kardiologicznych z powodu zawału serca, niestabilnej dławicy lub w celu rewaskularyzacji mięśnia sercowego. W 6&#8211;18 miesięcy po wypisie ze szpitala oceniano częstość niekontrolowanych czynników ryzyka oraz częstość stosowania leków w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Wyniki: Do badania zakwalifikowano 1051 osób (297 kobiet i 754 mężczyzn). W 6&#8211;18 miesięcy po hospitalizacji w grupie kobiet stwierdzono otyłość w prawie 2-krotnie większym odsetku niż w grupie mężczyzn (38,2% vs 21,0%; p < 0,0001). W grupie kobiet częściej stwierdzano podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (54,8% vs 45,8%, p < 0,02). Nie obserwowano natomiast istotnych różnic w częstości palenia tytoniu, hiperglikemii i częstości stężenia cholesterolu frakcji LDL ł 3,5 mmol/l (odpowiednio 13,3% vs 17,2%; 12,4% vs 9,6% i 49,9% vs 47,1%). Grupa kobiet charakteryzowała się wyższym skurczowym ciśnieniem tętniczym oraz wyższym wskaźnikiem masy ciała w porównaniu z mężczyznami. Nie stwierdzono istotnych różnidzono istotnych różnic w częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych oraz hipolipemizujących między grupami mężczyzn i kobiet. Wnioski: Zanotowano częstsze występowanie otyłości oraz podwyższonego ciśnienia tętniczego wśród kobiet w porównaniu z mężczyznami, natomiast częstość palenia tytoniu, występowania podwyższonego stężenia cholesterolu frakcji LDL i glukozy, jak również częstość stosowania leków o udowodnionej skuteczności profilaktycznej w okresie poszpitalnym była podobn

Wtórna prewencja choroby niedokrwiennej serca u kobiet. Krakowski Program Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca

Wstęp: W ostatnich latach ukazało się wiele publikacji, w których wykazano większe ryzyko zgonu kobiet niż u mężczyzn, zarówno w ostrej fazie zawału jak i w okresie pozawałowym. Sugerowano, że większe ryzyko w grupie kobiet może wynikać m.in. z rzadszej kwalifikacji do leczenia rewaskularyzacyjnego, rzadszego stosowania leków przeciwpłytkowych i beta-adrenolitycznych, częstszego występowania oraz mniej agresywnej korekcji czynników ryzyka w grupie kobiet. Cel pracy: Celem Krakowskiego Programu Wtórnej Prewencji Choroby Niedokrwiennej Serca jest ocena i monitorowanie działań podejmowanych w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Celem niniejszego opracowania jest porównanie częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych i hipolipemizujących oraz kontrola hipercholesterolemii, nadciśnienia tętniczego, palenia tytoniu, hiperglikemii i otyłości w grupach kobiet i mężczyzn z chorobą niedokrwienną serca. Materiał i metody: Do badania kwalifikowano osoby (ł 70 rż.) hospitalizowane w krakowskich klinikach i oddziałach kardiologicznych z powodu zawału serca, niestabilnej dławicy lub w celu rewaskularyzacji mięśnia sercowego. W 6&#8211;18 miesięcy po wypisie ze szpitala oceniano częstość niekontrolowanych czynników ryzyka oraz częstość stosowania leków w ramach wtórnej prewencji choroby niedokrwiennej serca. Wyniki: Do badania zakwalifikowano 1051 osób (297 kobiet i 754 mężczyzn). W 6&#8211;18 miesięcy po hospitalizacji w grupie kobiet stwierdzono otyłość w prawie 2-krotnie większym odsetku niż w grupie mężczyzn (38,2% vs 21,0%; p < 0,0001). W grupie kobiet częściej stwierdzano podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (54,8% vs 45,8%, p < 0,02). Nie obserwowano natomiast istotnych różnic w częstości palenia tytoniu, hiperglikemii i częstości stężenia cholesterolu frakcji LDL ł 3,5 mmol/l (odpowiednio 13,3% vs 17,2%; 12,4% vs 9,6% i 49,9% vs 47,1%). Grupa kobiet charakteryzowała się wyższym skurczowym ciśnieniem tętniczym oraz wyższym wskaźnikiem masy ciała w porównaniu z mężczyznami. Nie stwierdzono istotnych różnidzono istotnych różnic w częstości stosowania leków przeciwpłytkowych, beta-adrenolitycznych oraz hipolipemizujących między grupami mężczyzn i kobiet. Wnioski: Zanotowano częstsze występowanie otyłości oraz podwyższonego ciśnienia tętniczego wśród kobiet w porównaniu z mężczyznami, natomiast częstość palenia tytoniu, występowania podwyższonego stężenia cholesterolu frakcji LDL i glukozy, jak również częstość stosowania leków o udowodnionej skuteczności profilaktycznej w okresie poszpitalnym była podobn

A user-centred approach to design Transport Interchange Hubs (TIH): A discussion illustrated by a case study in the Russian Arctic

This paper proposes a user-centred approach to design Transport In-terchange Hubs (TIH). It is based on a literature review of existing information related to TIHs outside the domain of transport engineering, so the focus is on the building and the usage of it by its main customers: the travellers. A literature review is used to extract high level information on travellers’ needs, technical and functional requirements of TIHs, constraints and design parameters. A prod-uct development approach is used to classify and combine this data so a proper set of design specifications to better address users’ needs is proposed. The method is illustrated through an example in the Russian Arctic, an area with un-der-developed transport facilities for travellers which would benefit from high-level design specifications to address complex needs, requirements and parame-ters involved in designing for extreme climate conditions. A proof of concept, using Axiomatic Design, to develop design specifications and manage constraints is applied and discussed considering major needs involved in building in the Rus-sian Arctic including how different types of simulation tools, essential to assess performance of complex buildings, can be integrated in the early stages of the design workflow. Robust specifications, despite being part of parametric design methods, are underexplored in the architecture design domain, meaning this work can contribute to further research in how to define common design targets and objectives for different stakeholders as well as to manage the collaborative work of consultants involved in designing complex buildings

Pain in platin-induced neuropathies: A systematic review and meta-analysis

INTRODUCTION: Platin-induced peripheral neuropathy (PIPN) is a common cause of PN in cancer patients. The aim of this paper is to systematically review the current literature regarding PIPN, with a particular focus on epidemiological and clinical characteristics of painful PIPN, and to discuss relevant management strategies. METHODS: A systematic computer-based literature search was conducted on the PubMed database. RESULTS: This search strategy resulted in the identification of 353 articles. After the eligibility assessment, 282 articles were excluded. An additional 24 papers were identified by scanning the reference lists. In total, 95 papers met the inclusion criteria and were used for this review. The prevalence of neuropathic symptoms due to acute toxicity of oxaliplatin was estimated at 84.6%, whereas PN established after chemotherapy with platins was estimated at 74.9%. Specifically regarding pain, the reported prevalence of pain due to acute toxicity of oxaliplatin was estimated at 55.6%, whereas the reported prevalence of chronic peripheral neuropathic pain in PIPN was estimated at 49.2%. CONCLUSION: Peripheral neuropathy is a common complication in patients receiving platins and can be particularly painful. There is significant heterogeneity among studies regarding the method for diagnosing peripheral neuropathy. Nerve conduction studies are the gold standard and should be performed in patients receiving platins and complaining of neuropathic symptoms post-treatment

Extended Thromboprophylaxis with Betrixaban in Acutely Ill Medical Patients

Background Patients with acute medical illnesses are at prolonged risk for venous thrombosis. However, the appropriate duration of thromboprophylaxis remains unknown. Methods Patients who were hospitalized for acute medical illnesses were randomly assigned to receive subcutaneous enoxaparin (at a dose of 40 mg once daily) for 10±4 days plus oral betrixaban placebo for 35 to 42 days or subcutaneous enoxaparin placebo for 10±4 days plus oral betrixaban (at a dose of 80 mg once daily) for 35 to 42 days. We performed sequential analyses in three prespecified, progressively inclusive cohorts: patients with an elevated d-dimer level (cohort 1), patients with an elevated d-dimer level or an age of at least 75 years (cohort 2), and all the enrolled patients (overall population cohort). The statistical analysis plan specified that if the between-group difference in any analysis in this sequence was not significant, the other analyses would be considered exploratory. The primary efficacy outcome was a composite of asymptomatic proximal deep-vein thrombosis and symptomatic venous thromboembolism. The principal safety outcome was major bleeding. Results A total of 7513 patients underwent randomization. In cohort 1, the primary efficacy outcome occurred in 6.9% of patients receiving betrixaban and 8.5% receiving enoxaparin (relative risk in the betrixaban group, 0.81; 95% confidence interval [CI], 0.65 to 1.00; P=0.054). The rates were 5.6% and 7.1%, respectively (relative risk, 0.80; 95% CI, 0.66 to 0.98; P=0.03) in cohort 2 and 5.3% and 7.0% (relative risk, 0.76; 95% CI, 0.63 to 0.92; P=0.006) in the overall population. (The last two analyses were considered to be exploratory owing to the result in cohort 1.) In the overall population, major bleeding occurred in 0.7% of the betrixaban group and 0.6% of the enoxaparin group (relative risk, 1.19; 95% CI, 0.67 to 2.12; P=0.55). Conclusions Among acutely ill medical patients with an elevated d-dimer level, there was no significant difference between extended-duration betrixaban and a standard regimen of enoxaparin in the prespecified primary efficacy outcome. However, prespecified exploratory analyses provided evidence suggesting a benefit for betrixaban in the two larger cohorts. (Funded by Portola Pharmaceuticals; APEX ClinicalTrials.gov number, NCT01583218. opens in new tab.

Sex- and age-related differences in the management and outcomes of chronic heart failure: an analysis of patients from the ESC HFA EORP Heart Failure Long-Term Registry

Aims: This study aimed to assess age- and sex-related differences in management and 1-year risk for all-cause mortality and hospitalization in chronic heart failure (HF) patients. Methods and results: Of 16 354 patients included in the European Society of Cardiology Heart Failure Long-Term Registry, 9428 chronic HF patients were analysed [median age: 66 years; 28.5% women; mean left ventricular ejection fraction (LVEF) 37%]. Rates of use of guideline-directed medical therapy (GDMT) were high (angiotensin-converting enzyme inhibitors/angiotensin receptor blockers, beta-blockers and mineralocorticoid receptor antagonists: 85.7%, 88.7% and 58.8%, respectively). Crude GDMT utilization rates were lower in women than in men (all differences: P\ua0 64 0.001), and GDMT use became lower with ageing in both sexes, at baseline and at 1-year follow-up. Sex was not an independent predictor of GDMT prescription; however, age >75 years was a significant predictor of GDMT underutilization. Rates of all-cause mortality were lower in women than in men (7.1% vs. 8.7%; P\ua0=\ua00.015), as were rates of all-cause hospitalization (21.9% vs. 27.3%; P\ua075 years. Conclusions: There was a decline in GDMT use with advanced age in both sexes. Sex was not an independent predictor of GDMT or adverse outcomes. However, age >75 years independently predicted lower GDMT use and higher all-cause mortality in patients with LVEF 6445%

Effects of alirocumab on types of myocardial infarction: insights from the ODYSSEY OUTCOMES trial

Aims  The third Universal Definition of Myocardial Infarction (MI) Task Force classified MIs into five types: Type 1, spontaneous; Type 2, related to oxygen supply/demand imbalance; Type 3, fatal without ascertainment of cardiac biomarkers; Type 4, related to percutaneous coronary intervention; and Type 5, related to coronary artery bypass surgery. Low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) reduction with statins and proprotein convertase subtilisin–kexin Type 9 (PCSK9) inhibitors reduces risk of MI, but less is known about effects on types of MI. ODYSSEY OUTCOMES compared the PCSK9 inhibitor alirocumab with placebo in 18 924 patients with recent acute coronary syndrome (ACS) and elevated LDL-C (≥1.8 mmol/L) despite intensive statin therapy. In a pre-specified analysis, we assessed the effects of alirocumab on types of MI. Methods and results  Median follow-up was 2.8 years. Myocardial infarction types were prospectively adjudicated and classified. Of 1860 total MIs, 1223 (65.8%) were adjudicated as Type 1, 386 (20.8%) as Type 2, and 244 (13.1%) as Type 4. Few events were Type 3 (n = 2) or Type 5 (n = 5). Alirocumab reduced first MIs [hazard ratio (HR) 0.85, 95% confidence interval (CI) 0.77–0.95; P = 0.003], with reductions in both Type 1 (HR 0.87, 95% CI 0.77–0.99; P = 0.032) and Type 2 (0.77, 0.61–0.97; P = 0.025), but not Type 4 MI. Conclusion  After ACS, alirocumab added to intensive statin therapy favourably impacted on Type 1 and 2 MIs. The data indicate for the first time that a lipid-lowering therapy can attenuate the risk of Type 2 MI. Low-density lipoprotein cholesterol reduction below levels achievable with statins is an effective preventive strategy for both MI types.For complete list of authors see http://dx.doi.org/10.1093/eurheartj/ehz299</p

Evacetrapib and Cardiovascular Outcomes in High-Risk Vascular Disease

BACKGROUND: The cholesteryl ester transfer protein inhibitor evacetrapib substantially raises the high-density lipoprotein (HDL) cholesterol level, reduces the low-density lipoprotein (LDL) cholesterol level, and enhances cellular cholesterol efflux capacity. We sought to determine the effect of evacetrapib on major adverse cardiovascular outcomes in patients with high-risk vascular disease. METHODS: In a multicenter, randomized, double-blind, placebo-controlled phase 3 trial, we enrolled 12,092 patients who had at least one of the following conditions: an acute coronary syndrome within the previous 30 to 365 days, cerebrovascular atherosclerotic disease, peripheral vascular arterial disease, or diabetes mellitus with coronary artery disease. Patients were randomly assigned to receive either evacetrapib at a dose of 130 mg or matching placebo, administered daily, in addition to standard medical therapy. The primary efficacy end point was the first occurrence of any component of the composite of death from cardiovascular causes, myocardial infarction, stroke, coronary revascularization, or hospitalization for unstable angina. RESULTS: At 3 months, a 31.1% decrease in the mean LDL cholesterol level was observed with evacetrapib versus a 6.0% increase with placebo, and a 133.2% increase in the mean HDL cholesterol level was seen with evacetrapib versus a 1.6% increase with placebo. After 1363 of the planned 1670 primary end-point events had occurred, the data and safety monitoring board recommended that the trial be terminated early because of a lack of efficacy. After a median of 26 months of evacetrapib or placebo, a primary end-point event occurred in 12.9% of the patients in the evacetrapib group and in 12.8% of those in the placebo group (hazard ratio, 1.01; 95% confidence interval, 0.91 to 1.11; P=0.91). CONCLUSIONS: Although the cholesteryl ester transfer protein inhibitor evacetrapib had favorable effects on established lipid biomarkers, treatment with evacetrapib did not result in a lower rate of cardiovascular events than placebo among patients with high-risk vascular disease. (Funded by Eli Lilly; ACCELERATE ClinicalTrials.gov number, NCT01687998 .)

Effect of alirocumab on mortality after acute coronary syndromes. An analysis of the ODYSSEY OUTCOMES randomized clinical trial

Background: Previous trials of PCSK9 (proprotein convertase subtilisin-kexin type 9) inhibitors demonstrated reductions in major adverse cardiovascular events, but not death. We assessed the effects of alirocumab on death after index acute coronary syndrome. Methods: ODYSSEY OUTCOMES (Evaluation of Cardiovascular Outcomes After an Acute Coronary Syndrome During Treatment With Alirocumab) was a double-blind, randomized comparison of alirocumab or placebo in 18 924 patients who had an ACS 1 to 12 months previously and elevated atherogenic lipoproteins despite intensive statin therapy. Alirocumab dose was blindly titrated to target achieved low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) between 25 and 50 mg/dL. We examined the effects of treatment on all-cause death and its components, cardiovascular and noncardiovascular death, with log-rank testing. Joint semiparametric models tested associations between nonfatal cardiovascular events and cardiovascular or noncardiovascular death. Results: Median follow-up was 2.8 years. Death occurred in 334 (3.5%) and 392 (4.1%) patients, respectively, in the alirocumab and placebo groups (hazard ratio [HR], 0.85; 95% CI, 0.73 to 0.98; P=0.03, nominal P value). This resulted from nonsignificantly fewer cardiovascular (240 [2.5%] vs 271 [2.9%]; HR, 0.88; 95% CI, 0.74 to 1.05; P=0.15) and noncardiovascular (94 [1.0%] vs 121 [1.3%]; HR, 0.77; 95% CI, 0.59 to 1.01; P=0.06) deaths with alirocumab. In a prespecified analysis of 8242 patients eligible for ≥3 years follow-up, alirocumab reduced death (HR, 0.78; 95% CI, 0.65 to 0.94; P=0.01). Patients with nonfatal cardiovascular events were at increased risk for cardiovascular and noncardiovascular deaths (P<0.0001 for the associations). Alirocumab reduced total nonfatal cardiovascular events (P<0.001) and thereby may have attenuated the number of cardiovascular and noncardiovascular deaths. A post hoc analysis found that, compared to patients with lower LDL-C, patients with baseline LDL-C ≥100 mg/dL (2.59 mmol/L) had a greater absolute risk of death and a larger mortality benefit from alirocumab (HR, 0.71; 95% CI, 0.56 to 0.90; Pinteraction=0.007). In the alirocumab group, all-cause death declined wit h achieved LDL-C at 4 months of treatment, to a level of approximately 30 mg/dL (adjusted P=0.017 for linear trend). Conclusions: Alirocumab added to intensive statin therapy has the potential to reduce death after acute coronary syndrome, particularly if treatment is maintained for ≥3 years, if baseline LDL-C is ≥100 mg/dL, or if achieved LDL-C is low. Clinical Trial Registration: URL: https://www.clinicaltrials.gov. Unique identifier: NCT01663402

Transport accessibility of suburban zone of Krakow

Strefa podmiejska dużych miast jest coraz atrakcyjniejszym obszarem inwestowania i zamieszkania dla mieszkańców miasta. Równocześnie mieszkańcy strefy podmiejskiej korzystają z zasobów miasta w postaci miejsc pracy, nauki, edukacji oraz załatwiania spraw administracyjnych, związanych z ochroną zdrowia lub zakupami. Więzi pomiędzy tymi obszarami stają się coraz silniejsze. Sprawność powiązań jest uzależniona od możliwości przemieszczania się mieszkańców, którą powinny zapewniać nie tylko samochody osobowe, ale przede wszystkim środki publicznego transportu zbiorowego. W strefie podmiejskiej Krakowa publiczny transport zbiorowy jest organizowany w formie komunikacji autobusowej na mocy porozumień międzygminnych zawartych z 15 gminami położonymi w otoczeniu miasta. Ponadto marszałek województwa uczestniczy w finansowaniu połączeń kolejowych pociągami osobowymi na 5 liniach kolejowych. W artykule podjęto próbę oceny dostępności komunikacyjnej gmin położonych w strefie podmiejskiej Krakowa. Dostępność komunikacyjna może być opisywana z wykorzystaniem wielu czynników uwzględniających rozmieszczenie w przestrzeni, liczbę mieszkańców, do których skierowana jest oferta przewozowa, czas, w którym oferta jest dostępna, czas podróży i sposób realizowania oferty, poziom informacji oraz koszty związane z wykonywaniem przemieszczenia. Wymienione czynniki pozwalają sformułować ocenę dostępności przestrzennej, demograficznej, czasowej, funkcjonalnej, prawnej, technicznej i ekonomiczno-taryfowej. Analizę dostępności przeprowadzono dla 15 gmin strefy podmiejskiej Krakowa i 6 miast położonych na ich terenie.The suburban zone around large cities becomes increasingly attractive area to live and invest for city inhabitants. At the same time, residents of the suburb area use city resources like jobs science and education institutions, administration services as well as health protection or shopping. The ties between these areas become stronger and stronger. The efficiency of this relationship depends on possibility of mobility provided not only by private cars but most of all by public transport. Public transport – bus transport – in the suburban area around Krakow is organized on the basis of agreements with 15 neighbouringmunicipalities situated inside this zone. In addition, authorities of the Małopolska province co-finances rail connections on 5 rail lines. This article attempts to assess the transportation accessibility of municipalities located in the suburban area of Krakow. Public transport accessibility can be described using a number of factors, including distribution in the space, number of inhabitants, which are addressed with transportation offer, the period of time when the offer is available, travel time, level of information and costs of trips. These factors allow to formulate an assessment of spatial, demographic, temporal, functional, legal, technical, economic and tariff accessibility. The analysis of transport accessibility is curried out for 15 municipalities of the suburban area of Krakow and 6 cities located in their area