Fouling Detection in Heat Exchangers

This paper deals with the design of a nonlinear observer for the purpose of detecting the fouling phenomenon that commonly occurs in heat exchangers. First, the general model of the heat exchanger is presented in terms of partial differential equations. Next, a simplified lump model is derived that is suitable for the observer design. The observer gains are generated by using appropriate Lyapunov functions, equations and inequalities

Modélisation du mécanisme de coalescence des grains de polymère

Dans le procédé du rotomoulage, le phénomène physique majeur lors de l’écoulement des poudres est la coalescence et densification des grains. La coalescence est la formation d’une seule particule elliptique à partir de deux particules sous l’effet de la température et des forces de tension surfacique. Nous intéressons dans cette étude en particulier au mécanisme de coalescence des grains de poudre de PVDF. Les résultats de cette étude permettent de déterminer des paramètres tel que la vitesse de la coalescence pour l’optimisation du procédé

De richtschema’s, en daarna?

Uitgedacht binnen het kader van het Gewestelijk Ontwikkelingsplan (GewOP) van 2002, werd het richtschema voorgesteld als het bevoorrechte middel voor de ontwikkeling van de “hefboomgebieden”. Het werd zo drager van een drievoudige belofte: betere coördinatie van de publieke actie, efficiënte publiek-private samenwerking (PPS) en echte, democratische participatie. Het werd voor de eerste keer in de praktijk gebracht tijdens de vorige gewestelij-ke legislatuur. De werkwijze wordt hier geëvalueerd op basis van een empirische studie van verschillende cases, waaronder het emblematische Rijksadministratief Centrum, en van een namiddag van uitwisseling en reflectie rond de resultaten van dit instrument.Volgens de auteurs doen de administratieve complexiteit, de divergentie tussen de belangen van de publieke en van de private sector en de moeilijkheid om echte bewonersparticipatie in te richten, de efficiëntie van een middel dat geen enkele dwingende waarde heeft, geweld aan. Maar ze blijven niet bij deze vaststelling van (gedeeltelijke) mislukking. Ze pleiten helemaal niet voor het verlaten van het bestudeerde instrument, maar schetsen integendeel pistes die de verbetering ervan zouden moeten mogelijk maken. Als het middel “richtschema” in de juiste richting gaat, roept het inderdaad op tot andere vooruitgang naar een beheer van de stedenbouw dat democratischer, efficiënter, respectvol voor het algemeen belang en drager van toekomst voor de stad is.Conçu dans le cadre du Plan régional de développement (PRD) de 2002, le schéma directeur a été présenté comme l’outil privilégié du déploiement des « zones leviers ». Il était ainsi porteur d’une triple promesse : de meilleure coordination de l’action publique, de partenariats public/privés (PPP) efficaces et de réelle participation démocratique. Mis en œuvre pour la première fois au cours de la législature régionale passée, l’outil est évalué ici sur la base d’une étude empirique de plusieurs cas, dont celui emblématique de la Cité administrative de l’Etat, et d’une après-midi d’échanges et de réflexions tenue autour de ses résultats.Pour les auteurs, la complexité administrative, la divergence des intérêts entre secteurs public et privé et la difficulté à instaurer une participation réelle des habitants mettent à mal l’efficience d’un outil qui n’a, somme toute, aucune valeur contraignante. Mais ils ne s’en tiennent pas à ce constat d’échec (partiel). Loin de recommander l’abandon de l’instrument étudié, ils esquissent au contraire des pistes susceptibles de permettre son amélioration. Si l’outil « schéma directeur » va dans la bonne direction, il appelle en effet d’autres avancées vers une gestion de l’urbanisme à la fois plus démocratique, plus efficace, respectueuse de l’intérêt collectif et porteuse d’avenir pour la ville.The master plan was designed in the framework of the 2002 Regional Development Plan (RDP) as the preferred tool for the development of the fourteen “areas of regional interest”. The plan thus made a triple promise: better coordination of public action, effective public/private partnerships (PPPs) and true democratic participation. The tool was implemented for the first time during the last regional legislature, and is evaluated here based on an empirical study of several cases including the emblematic case of the state administrative district, as well as an afternoon meeting to discuss the results. The authors feel that the administrative complexity, the opposing interests of the public and private sectors, and the difficulty to establish true participation on behalf of inhabitants jeopardise the efficiency of a tool which – when all is said and done – is not binding. But they do not confine themselves to this acknowledgment of (partial) failure. Instead of recommending the elimination of this mechanism, they outline proposals to improve it. Although the ‘master plan’ tool is headed in the right direction, it calls for other advancements towards urban management which is more democratic, more effective, respectful of collective interests and beneficial for the future of the city

Les schémas directeurs, et après ?

Conçu dans le cadre du Plan régional de développement (PRD) de 2002, le schéma directeur a été présenté comme l’outil privilégié du déploiement des « zones leviers ». Il était ainsi porteur d’une triple promesse : de meilleure coordination de l’action publique, de partenariats public/privés (PPP) efficaces et de réelle participation démocratique. Mis en œuvre pour la première fois au cours de la législature régionale passée, l’outil est évalué ici sur la base d’une étude empirique de plusieurs cas, dont celui emblématique de la Cité administrative de l’Etat, et d’une après-midi d’échanges et de réflexions tenue autour de ses résultats.Pour les auteurs, la complexité administrative, la divergence des intérêts entre secteurs public et privé et la difficulté à instaurer une participation réelle des habitants mettent à mal l’efficience d’un outil qui n’a, somme toute, aucune valeur contraignante. Mais ils ne s’en tiennent pas à ce constat d’échec (partiel). Loin de recommander l’abandon de l’instrument étudié, ils esquissent au contraire des pistes susceptibles de permettre son amélioration. Si l’outil « schéma directeur » va dans la bonne direction, il appelle en effet d’autres avancées vers une gestion de l’urbanisme à la fois plus démocratique, plus efficace, respectueuse de l’intérêt collectif et porteuse d’avenir pour la ville.Uitgedacht binnen het kader van het Gewestelijk Ontwikkelingsplan (GewOP) van 2002, werd het richtschema voorgesteld als het bevoorrechte middel voor de ontwikkeling van de “hefboomgebieden”. Het werd zo drager van een drievoudige belofte: betere coördinatie van de publieke actie, efficiënte publiek-private samenwerking (PPS) en echte, democratische participatie. Het werd voor de eerste keer in de praktijk gebracht tijdens de vorige gewestelij-ke legislatuur. De werkwijze wordt hier geëvalueerd op basis van een empirische studie van verschillende cases, waaronder het emblematische Rijksadministratief Centrum, en van een namiddag van uitwisseling en reflectie rond de resultaten van dit instrument.Volgens de auteurs doen de administratieve complexiteit, de divergentie tussen de belangen van de publieke en van de private sector en de moeilijkheid om echte bewonersparticipatie in te richten, de efficiëntie van een middel dat geen enkele dwingende waarde heeft, geweld aan. Maar ze blijven niet bij deze vaststelling van (gedeeltelijke) mislukking. Ze pleiten helemaal niet voor het verlaten van het bestudeerde instrument, maar schetsen integendeel pistes die de verbetering ervan zouden moeten mogelijk maken. Als het middel “richtschema” in de juiste richting gaat, roept het inderdaad op tot andere vooruitgang naar een beheer van de stedenbouw dat democratischer, efficiënter, respectvol voor het algemeen belang en drager van toekomst voor de stad is.The master plan was designed in the framework of the 2002 Regional Development Plan (RDP) as the preferred tool for the development of the fourteen “areas of regional interest”. The plan thus made a triple promise: better coordination of public action, effective public/private partnerships (PPPs) and true democratic participation. The tool was implemented for the first time during the last regional legislature, and is evaluated here based on an empirical study of several cases including the emblematic case of the state administrative district, as well as an afternoon meeting to discuss the results. The authors feel that the administrative complexity, the opposing interests of the public and private sectors, and the difficulty to establish true participation on behalf of inhabitants jeopardise the efficiency of a tool which – when all is said and done – is not binding. But they do not confine themselves to this acknowledgment of (partial) failure. Instead of recommending the elimination of this mechanism, they outline proposals to improve it. Although the ‘master plan’ tool is headed in the right direction, it calls for other advancements towards urban management which is more democratic, more effective, respectful of collective interests and beneficial for the future of the city

The master plans: what comes next?

The master plan was designed in the framework of the 2002 Regional Development Plan (RDP) as the preferred tool for the development of the fourteen “areas of regional interest”. The plan thus made a triple promise: better coordination of public action, effective public/private partnerships (PPPs) and true democratic participation. The tool was implemented for the first time during the last regional legislature, and is evaluated here based on an empirical study of several cases including the emblematic case of the state administrative district, as well as an afternoon meeting to discuss the results. The authors feel that the administrative complexity, the opposing interests of the public and private sectors, and the difficulty to establish true participation on behalf of inhabitants jeopardise the efficiency of a tool which – when all is said and done – is not binding. But they do not confine themselves to this acknowledgment of (partial) failure. Instead of recommending the elimination of this mechanism, they outline proposals to improve it. Although the ‘master plan’ tool is headed in the right direction, it calls for other advancements towards urban management which is more democratic, more effective, respectful of collective interests and beneficial for the future of the city.Conçu dans le cadre du Plan régional de développement (PRD) de 2002, le schéma directeur a été présenté comme l’outil privilégié du déploiement des « zones leviers ». Il était ainsi porteur d’une triple promesse : de meilleure coordination de l’action publique, de partenariats public/privés (PPP) efficaces et de réelle participation démocratique. Mis en œuvre pour la première fois au cours de la législature régionale passée, l’outil est évalué ici sur la base d’une étude empirique de plusieurs cas, dont celui emblématique de la Cité administrative de l’Etat, et d’une après-midi d’échanges et de réflexions tenue autour de ses résultats.Pour les auteurs, la complexité administrative, la divergence des intérêts entre secteurs public et privé et la difficulté à instaurer une participation réelle des habitants mettent à mal l’efficience d’un outil qui n’a, somme toute, aucune valeur contraignante. Mais ils ne s’en tiennent pas à ce constat d’échec (partiel). Loin de recommander l’abandon de l’instrument étudié, ils esquissent au contraire des pistes susceptibles de permettre son amélioration. Si l’outil « schéma directeur » va dans la bonne direction, il appelle en effet d’autres avancées vers une gestion de l’urbanisme à la fois plus démocratique, plus efficace, respectueuse de l’intérêt collectif et porteuse d’avenir pour la ville.Uitgedacht binnen het kader van het Gewestelijk Ontwikkelingsplan (GewOP) van 2002, werd het richtschema voorgesteld als het bevoorrechte middel voor de ontwikkeling van de “hefboomgebieden”. Het werd zo drager van een drievoudige belofte: betere coördinatie van de publieke actie, efficiënte publiek-private samenwerking (PPS) en echte, democratische participatie. Het werd voor de eerste keer in de praktijk gebracht tijdens de vorige gewestelij-ke legislatuur. De werkwijze wordt hier geëvalueerd op basis van een empirische studie van verschillende cases, waaronder het emblematische Rijksadministratief Centrum, en van een namiddag van uitwisseling en reflectie rond de resultaten van dit instrument.Volgens de auteurs doen de administratieve complexiteit, de divergentie tussen de belangen van de publieke en van de private sector en de moeilijkheid om echte bewonersparticipatie in te richten, de efficiëntie van een middel dat geen enkele dwingende waarde heeft, geweld aan. Maar ze blijven niet bij deze vaststelling van (gedeeltelijke) mislukking. Ze pleiten helemaal niet voor het verlaten van het bestudeerde instrument, maar schetsen integendeel pistes die de verbetering ervan zouden moeten mogelijk maken. Als het middel “richtschema” in de juiste richting gaat, roept het inderdaad op tot andere vooruitgang naar een beheer van de stedenbouw dat democratischer, efficiënter, respectvol voor het algemeen belang en drager van toekomst voor de stad is

Influence of incentive networks on landscape changes: A simple agent-based simulation approach

International audienceThe aim of this paper is to implement a simple model for exploring the influence of different multi-scale incentive networks affecting farmer decision on landscape changes. Three scales of networks are considered: a global ‘policy’ network promoting specific land uses, an intermediate ‘social’ network where land use practices are shared and promoted collectively and a local ‘neighborhood’ network where land use practices are influenced by those of their neighbors. We assess the respective and combined influence of these networks on landscape pattern (fragmentation and heterogeneity) and dynamics, taking into account agronomic constraints (assimilated to crop successions). Simulations show that combination of incentive networks does not have linear and/or cumulative influence on landscape changes. Comparison of simulated scenarios highlights that a combination of two networks tends to improve landscape heterogeneity and fragmentation; scenarios combining all networks could lead to two opposite landscape configuration illustrating emergence of landscape dynamics. Finally, this study emphasizes that landscape complexity has also to be understood through the multiplicity of pathways of landscape changes rather than the assessment of the resulting landscape patterns

X-ray multilayer monochromator with enhanced performance

International audienceAn x-ray multilayer monochromator with improved resolution and a low specular background is presented. The monochromator consists of a lamellar multilayer amplitude grating with appropriate parameters used at the zeroth diffraction order. The device is fabricated by means of combining deposition of thin films on a nanometer scale, UV lithography, and reactive ion etching. The performance of this new monochromator at photon energies near 1500 eV is shown

Russian wheat aphids (Diuraphis noxia) in China: Native range expansion or recent introduction?

In this study, we explore the population genetics of the Russian wheat aphid (RWA) (Diuraphis noxia), one of the world’s most invasive agricultural pests, in north-western China. We have analysed the data of 10 microsatellite loci and mitochondrial sequences from 27 populations sampled over 2 years in China. The results confirm that the RWAs are holocyclic in China with high genetic diversity indicating widespread sexual reproduction. Distinct differences in microsatellite genetic diversity and distribution revealed clear geographic isolation between RWA populations in northern and southern Xinjiang, China, with gene flow interrupted across extensive desert regions. Despite frequent grain transportation from north to south in this region, little evidence for RWA translocation as a result of human agricultural activities was found. Consequently, frequent gene flow among northern populations most likely resulted from natural dispersal, potentially facilitated by wind currents. We also found evidence for the longterm existence and expansion of RWAs in China, despite local opinion that it is an exotic species only present in China since 1975. Our estimated date of RWA expansion throughout China coincides with the debut of wheat domestication and cultivation practices in western Asia in the Holocene. We conclude that western China represents the limit of the far eastern native range of this species. This study is the most comprehensive molecular genetic investigation of the RWA in its native range undertaken to date and provides valuable insights into the history of the association of this aphid with domesticated cereals and wild grasses