Activities of the Institute of Classical Archaeology, Charles University, 2017

20721

Study protocol on intentional distortion in personality assessment: relationship with test format, culture, and cognitive ability

Self-report personality questionnaires, traditionally offered in a graded-scale format, are widely used in high-stakes contexts such as job selection. However, job applicants may intentionally distort their answers when filling in these questionnaires, undermining the validity of the test results. Forced-choice questionnaires are allegedly more resistant to intentional distortion compared to graded-scale questionnaires, but they generate ipsative data. Ipsativity violates the assumptions of classical test theory, distorting the reliability and construct validity of the scales, and producing interdependencies among the scores. This limitation is overcome in the current study by using the recently developed Thurstonian item response theory model. As online testing in job selection contexts is increasing, the focus will be on the impact of intentional distortion on personality questionnaire data collected online. The present study intends to examine the effect of three different variables on intentional distortion: (a) test format (graded-scale versus forced-choice); (b) culture, as data will be collected in three countries differing in their attitudes toward intentional distortion (the United Kingdom, Serbia, and Turkey); and (c) cognitive ability, as a possible predictor of the ability to choose the more desirable responses. Furthermore, we aim to integrate the findings using a comprehensive model of intentional distortion. In the Anticipated Results section, three main aspects are considered: (a) the limitations of the manipulation, theoretical approach, and analyses employed; (b) practical implications for job selection and for personality assessment in a broader sense; and (c) suggestions for further researc

Milk Yield, Somatic Cell Count, and Udder Measurements in Holstein Cows at Different Lactation Number and Months

The aim of this study was to investigate the effect of lactation number and months on milk yield, somatic cell count (SCC) and udder measurements in Holstein cows. In the study, 30 first lactation and 49 second lactation, totally 79 Holstein cows housing in a farm located in Nigde province (Turkey) were used. Somatic cell count and udder measurements were determined at each visit of the farm per months, while lactation milk yield of each animal was calculated using Test Interval Method. It was observed that the effect of lactation number on lactation milk yield (P<0.01) and SCC (P<0.05) was increased significantly. The effect of lactation number on udder measurements was significant (P<0.01) except front teat length (FTD). Influence of lactation months on milk yield and SCC was increased and statistically significant (P<0.01). The effect of lactation months on distance between front teats (DFT), distance between rear teats (DRT), front teat diameter (FTD), rear teat diameter (RTD) was significant (P<0.01). A negative correlation was found between SCC and milk yield, front teat clearance from ground (FTC) and rear teat clearance from ground (RTC). On the other hand, a positive correlation was also evident between RTD and distance between front and rear teats. Furthermore, there were positive correlation between milk yield and DFT, DFR, DRT, and FTD, whereas a negative correlation was observed between milk yield and FTC. In conclusion, cows in second lactation showed importantly increased milk yield and SCC as compared to cows in first lactation, whereas FTC and RTC decreased and other udder measurements increased.Key words: Holstein cow, lactation, milk yield, somatic cell count, udder measuremen

Semiconductor Nanoparticles As Heterogeneous Photoinitiators For Conventional And Controlled Radical Polymerizations

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2015Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2015Son zamanlarda nanoboyutta yapılan malzemeler (nanoparçacık), akademik olarak oldukça araştırılmış olup endüstriyel olarak da geniş kullanım alanına sahiptir. Yarıiletken nanoparçacıklar ışığa duyarlı olduklarından dolayı özellikle incelenmiş ve fotokatalizör olarak birçok alanda kullanılmıştır. Titanyum dioksit (TiO2), çinko oksit (ZnO), kadmiyum oksit (CdS) gibi inorganik yarıiletken nanoparçacıkların fotokatalizör olarak; hidrojen üretimi, güneş panoları, güneş pilleri, biyolojik ve çevresel uygulamalarda kullanılmaktadır. Fotokatalitik sistemlerin çalışma prensibi, nanoparçacıkların ışıkla uyarılarak elektron-boşluk çift salımına dayalıdır. Aydınlatılarak nanoparçacıklardan salınan yük taşıyıcıları (elektron ve boşluk) yardımı ile su moleküllerini parçalayarak hidrojen ve oksijen üretimi gerçekleşmektedir. Çevreye duyarlı “yeşil” yakıtların üretimi açısından, nanoparçacıkların “yeşil yakıt” olarak hidrojen üretiminde kullanımı büyük önem taşımaktadır.  Fotopolimerizasyon yöntemi, uygulama alanlarındaki artış nedeniyle, gerek endüstri gerekse akademik çalışmalarda gittikçe artan bir öneme sahip olmaktadır. Fotopolimerizasyon, termal polimerizasyona göre düşük enerji tüketimi, oda sıcaklığında sertleşme, çözücüsüz ortamda polimerleşme, uygulanacak yüzey alanı ve uygulama süresinin kontrol edilebilmesi gibi yönleriyle birçok üstün özellik gösterir. Bu özellikler, fotobaşlatılmış serbest radikal polimerizasyonunun çeşitli malzemeler üzerindeki kaplamanın kürlenmesi, diş hekimliği, yapıştırıcılar, matbaa mürekkepleri, kontakt lens ve fotorezistler gibi birçok uygulama için ticari ölçekte yaygın olarak kullanımına imkân sağlar.  Günümüzde fotobaşlatıcılarla ilgili yapılan araştırmaların büyük bir bölümü, yeni başlatıcıların sentezi veya mevcut başlatıcıların çözünürlüklerini geliştirme amacı taşımaktadır. Fotokimyasal yolla başlatılan radikal polimerizasyon bölünme (Tip I) ve hidrojen-koparma tipi (Tip II) fotobaşlatıcılar tarafından başlatılır. Fotopolimerizasyonda,  fotobaşlatıcıların büyük öneme sahip olması nedeniyle, geniş ölçüde araştırmaya tabidir. Birinci tip fotobaşlatıcılar, aydınlatma sonucu α-bölünme süreci ile iki tür radikal vermek üzere fotoparçalanmaya uğrarlar. Tip II fotobaşlatıcılar, aydınlatma sonucu triplet uyarılmış hal α-hidrojen verici bileşiklerle reaksiyona girerek başlatıcı radikali oluşturur. Genellikle mor ötesi veya görünür bölge ışık kaynakları kullanılır. Fotobaşlatıcının uygun bir dalga boyundaki ışık absorpsiyonu sonucunda oluşan primer radikaller tek fonksiyonlu monomerlerin polimerizasyonunu sağlarken çok fonksiyonlu monomerlerin de çapraz bağlı yapılara dönüştürülmesini sağlar. Bütün üstünlüklere rağmen, fotopolimerizasyonda kullanılan düşük molekül ağırlıklı fotobaşlatıcılarla ilgili bazı dezavantajlar ortaya çıkmaktadır. Örneğin, kürlenmiş filmlerde fotobaşlatıcının parçalanmasından ortaya çıkan yan ürünler zamanla yüzeye göçerek filmi kullanılamaz hale dönüştürür. Bu dezavantajları ortadan kaldırmak için bir takım yöntemler geliştirilmiştir. Makrofotobaşlatıcılar (polimerik fotobaşlatıcılar) kullanarak filmlerde göçme dezavantajı ortadan kaldırılmaya çalışılmıştır. İkinci tip fotobaşlatıcı sistemlerde ise kullanılan hidrojen verici grubu ve fotobaşlatıcıyı birleştirmesi ile tek-bileşen fotobaşlatıcı sentezleyerek, hidrojen verici gruplardan ortaya çıkan zehirli ve kötü koku giderilmiş oluyor. Bu tezde, yukarıda belirtilen fotopolimerizasyondaki olumsuzlukları ortadan kaldırmak için çinko oksit (ZnO) nanoparçacıkları üretimi ve heterojen fotobaşlatıcı kullanımına dayalı iki farklı strateji ortaya konmuştur. İlk strateji, ışığa duyarlı çinko oksit nanoparçacıkların fotopolimerizasyonda başlatıcı olarak kullanımı üzerine kurulmuştur. Çinko oksit nanoparçacıkları tarafından ışıkla uyarıldıklarında ortama elektron-boşluk yük taşıyıcı çiftleri salınır. Ortamda bulunan elektron-boşluk çiftleri ile redoks reaksiyonlarına uygun eş-başlatıcı (co-initiator) molekülleri üzerinden serbest radikaller oluşur ve ardından vinil monomerlerin polimerizasyonu başlatılır. Serbest radikal polimerizasyonu, çinko oksit nanoparçacıkları kullanılarak sulu ve organik ortamda incelenmiştir. Sulu ortamda okijen ve su molekülleri üzerinden yürüyen redoks reaksiyonları sonucunda oluşan hidroksil radikali akrilamit polimerizasyonunu başlatır. Farklı koşullarda yapılan kontrol deneyleri yapılarak başlatma mekanizması aydınlatılmıştır. Böylelikle yarıiletken nanoparçacıkları kullanılarak ortamdaki oksijen moleküllerini başlama mekanizmasında tüketerek polimerizasyonda oksijen bulunma problemi de ortadan kalkmış olur.  Organik ortamda ise metil metakrilat polimerizasyonu iki farklı eş-başlatıcı türü varlığında yapıldı. Bunun için, fotopolimerizasyonda en yaygın kullanılan amin ve onyum tuzları eş-başlatıcı olarak kullanıldı. Fotopolimerizasyonda amin eş-başlatıcıları uyarılmış triplet hal fotobaşlatıcılarını indirgeyerek radikal türleri üretirler. Onyum tuzları ise uyarılmış triplet hal fotobaşlatıcılardan bir elektron alarak, fotobaşlatıcıyı yükseltip serbest radikal türlerini oluşturur. Bu çalışmada kullanılan trietil amin eş-başlatıcısı nanoparçacıklardan ışık altında oluşan boşlukla etkileşime girerek yükseltgenip ardından başka bir amin molekülünden hidrojen kopararak serbest radikaller oluşturur. Onyum tuzu varlığında ise çinko oksit nanoparçacıklarından ışık altında salınan elektronlarla bir indirgeme reaksiyonu gerçekleşir. Difeniliyodonyum tuzu bir elektron alarak difenil iyodür radikaline dönüşür. Ardından, oluşan bu radikal fenil iyodür ve fenil radikal türlerine parçalanır. Trietil amin ve difeniliyodonyum eş-başlatıcılarından redoks reaksiyonları sonucunda oluşan α-amino radikal ve fenil radikal türleri metil metakrilat gibi vinil tip monomerlerin polimerizasyonunu başlatır.   Bütün bu reaksiyonlar organik ortamda yapılırken, suda çözünen monomerlerin polimerizasyonu da çinko oksit nanoparçacıkları kullanılarak gerçekleşir. Suda çözünen monomer olarak akrilamit monomeri kullanıldı. Sulu ortamda ve oksijen varlığında başlatma mekanizması hidroksil radikallerin oluşumu ile gerçekleşti. Kontrol deneyleri yapılarak hidroksil radikallerin oluşumu izlendi. Işık altında nanoparçacıklardan oluşan boşluklar su molekülleri ile reaksiyon verip hidroksil radikali oluşturur. Oksijen molekülleri ise elektron alarak oksijen radikal anyonu oluşturur ve ardından oluşan bu radikal anyon su molekülleri ile reaksiyona girerek hidroksil radikali oluşturur. Böylelikle oksijen molekülleri serbest radikal oluşumunda kullanılarak, polimerizasyonda serbest radikallerin oksijen ile sonlandırma problemi büyük ölçüde ortadan kalkmış olur.  Yarıiletken nanoparçacıkların foto-aktivitesini arttırmak için kullanılan yöntemlerden birisi doplama yöntemidir. Doplama için kullanılan elementler nanoparçacıkların kristal yapısında safsızlık olarak ışıma altında yük taşıyıcıların salınımını kolaylaştırır. Bu çalışmada ise demirle doplanmış çinko oksit nanoparçacıkları sentezlenip fotopolimerizasyon reaksiyonlarında kullanıldı. Doplanmış nanoparçacıklarla yapılan deneylerde, polimerizasyon hızında ve monomer dönüşümünde bir artış izlendi. Tezin ikinci kısmında çinko oksit nanoparçacıkların kontrollü/yaşayan polimerizasyon türü olan atom transfer radikal polimerizasyonunda (ATRP) kullanımını incelemek amacı ile yapılmıştır. Fotokimyasal olarak başlatılan kontrollü/yaşayan polimerizasyonlarda zincir transfer ve depolimerizasyon gibi yan reaksiyonların minimize edilmesinden dolayı daha düşük molekül ağırlık dağılımına sahip polimerler elde edilmektedir. Ayrıca uygun fotobaşlatıcı ve ışık şiddeti seçilerek de hem başlatıcı konsantrasyonu hem de polimer zincirlerinin boyu ayarlanabilir. Günümüzde var olan foto-ATRP sistemlerinde bakır(II) iyonları farklı fotokimyasal yöntemleri ile bakır(I)’e indirgeyerek ATRP için gerekli olan bakır(I) katalizörü elde edilir.  Tez çalışmalarının bu kısmında ise çinko oksit ve demir doplu çinko oksit nanoparçacıkları yardımı ile fotokimyasal olarak ATRP için bakır(I) katalizörü üretimi incelenmiştir. Bunun için metil metakrilat, alkil halojenür, bakır(II) bromür ve çinko oksit nanoparçacıkları varlığında ışık altında denemeler yapılmış ve elde edilen polimerlerin molekül ağırlığı ve dağılımı, ve birçok parametrenin polimerizasyon üzerine etkisi incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar ışığında sistem için monomer tüketimi/zaman ve molekül ağırlığı/dönüşüm grafikleri çizilip, sistemlerle ilgili kinetik çalışmaları yapılmıştır.Semiconducting materials have had a great impact in academia and industry. They offer many potential applications in environmental, analytical, and energetic matters. Semiconductors are highly photosensitive and can promote redox reactions by the photogenerated charge carriers. Electron-hole pairs are released from the conduction and valence band of semiconductor, respectively, upon light illumination.  On the other hand in (photo)polymerization techniques there is a growing demand for more convenient and efficient systems so that polymerization can be conducted straightforwardly under facile conditions with low energy consumptions. Accordingly, a lack of control in conventional photopolymerizations entails much work to devolop or adapt controlled polymerization techniques with emerging or existing photocatalytic concepts.  This prompted us to explore and take the advantages of semiconductor zinc oxide nanoparticles in different photopolymerization systems. We designed a set of reactions in conventional and controlled radical photopolymerizations: free radical polymerization and atom transfer radical polymerization. In the free radical technique, polymerizations were investigated in aqueous and organic media, in which oxygen inhibition problem can partially be suppressed in aqueous environment by including redox reactions of oxygen and water molecules in the formation of initiating radicals. Whereas, in organic media, the process was accomplished with the use of co-initiators. Amine and iodonium salt co-initiators were used to realize redox reactions with the photogenerated holes and electrons, respectively, to form initiating radicals and initiate the polymerization. Several control experiments were carried out to have a clear understanding of the proposed initiation mechanism of each individual system. The heterogeneous nature of the nanoparticles also offers additional advantage of reusability in further reactions. That is nanoparticles were easily separated off the system and reused for several times under the same experimental conditions without any loss of activity. Doping zinc oxide nanopaticles with iron enhanced the photoactivity of the nanopaticles and gave better results in term of high conversion and rapid reaction time.  There has been a growing interest in developing ATRP systems offering higher and eliminating some drawbacks in conventional ATRP that uses copper(I), including low-stability and high loadings of the copper catalyst. In the controlled photoinitiated atom transfer radical polymerization (photo ATRP), the required copper(I) catalyst was achieved by reduction of copper(II) species with the aid of electrons releasing from the semiconductor under light. Nanoparticles were able to form in situ the copper(I) catalyst by reducing initially loaded copper(II) species. Poly(methyl methacrylate)s were obtained in a controlled manner with well-controlled molecular weights and narrow molecular weight distributions employing ethyl α-bromoisobutyrate as the ATRP initiator, copper(II)Br2/PMDETA (PMDETA: N,N,N′,N′′,N′′-pentamethyldiethylenetriamine)as the catalyst and zinc oxide nanoparticles as the photocatalyst. Kinetics studies showed all the characteristics of living/controlled polymerization with well-agreement of molecular weights with the theoretical values and high chain end fidelity as approved by 1H NMR spectroscopy and chain extension experiments. Additionally the system exhibited temporal control over the polymerization so that the chain growth could be manipulated by simply switching the light source On/Off.Yüksek LisansM.Sc

A method for Measuring Contact Points in Human–Object Interaction Utilizing Infrared Cameras

This article presents a novel method for measuring contact points in human-object interaction. Research in multiple prehension-related fields, e.g., action planning, affordance, motor function, ergonomics, and robotic grasping, benefits from accurate and precise measurements of contact points between a subject's hands and objects. During interaction, the subject's hands occlude the contact points, which poses a major challenge for direct optical measurement methods. Our method solves the occlusion problem by exploiting thermal energy transfer from the subject's hand to the object surface during interaction. After the interaction, we measure the heat emitted by the object surface with four high-resolution infrared cameras surrounding the object. A computer-vision algorithm detects the areas in the infrared images where the subject's fingers have touched the object. A structured light 3D scanner produces a point cloud of the scene, which enables the localization of the object in relation to the infrared cameras. We then use the localization result to project the detected contact points from the infrared camera images to the surface of the 3D model of the object. Data collection with this method is fast, unobtrusive, contactless, markerless, and automated. The method enables accurate measurement of contact points in non-trivially complex objects. Furthermore, the method is extendable to measuring surface contact areas, or patches, instead of contact points. In this article, we present the method and sample grasp measurement results with publicly available objects.Peer reviewe

Market Efficiency Indicators in Marine Fish Marketing in Goa, India

The Indian State of Goa has a coastal length of 104 Kms and the State contributes 1.85% to the marine fish production of the country. A study was conducted to assess the market efficiency indicators such as Gross Marketing Margin, Percentage Share of Fisherman in the Consumers Rupee (PSFCR) and the Coefficient of variation. The study revealed that high value fishes such as cobia, silver Whiting, seer fishes, prawns and milk shark recorded a comparatively higher price spread. Varieties which recorded higher PSFCR were speckled prawn (72.86%), cobia (70.31%), seerfish (69.98%), Brown shrimps or ginga prawns (69.43%), pony fish (67.58%) and milk shark (65.61%). At the point of first sales, high value fishes such as cobia, seerfishes, prawns and silver biddy had a co-efficient of variation of less than 10% indicating a higher price stability. High value fishes such as ribbon fishes, seerfishes, cobia, indian white prawn, barracudas, brown prawns, speckled prawns, kadal shrimps and half beaks were among the list of fishes which recorded a low co-efficient of variation of less than 10% at the point of last sales

Intraspecific variations studied by ISSR and IRAP markers in mastic tree (pistacia lentiscus l.) from Turkey

In this study, intra-specific variations in naturally growing and cultivated mastic tree (Pistacia lentiscus L.) samples obtained from western parts of Turkey were examined using ISSR and IRAP marker techniques. Samples from Crete and Chios were also included in the study. Morphological measurements of some leaf characteristics of the samples were performed and the measured data was evaluated statistically with a Pearson Correlation analysis to reveal the correlations between character pairs. ISSR primers produced 81 bands between 161-1884bp with 96.3% polymorphism and IRAP primers produced 72 bands between 124-2027bp with 91.67% polymorphism. Polymorphism information content (PIC) values were 0.458 and 0.418 for ISSR and IRAP, respectively. Genetic similarity matrix was examined with Jaccard’s coefficient. Maximum similarity was found between the Cretan samples (LG2 and LG3) with the ISSR analysis (0.933) and between L25A (C1, Bodrum) and L29A (C1, Milas) with the IRAP analysis (0.593). Unweighted pair group method with arithmetic mean (UPGMA) dendrogram was divided into 12 and 4 groups by ISSR and IRAP methods, respectively. Specimens were segregated on 3 main different clusters by the Principal Component Analysis (PCA) based on the combined marker systems. The results showed that P. lentiscus has very high ratios of intraspecific variation. The present work is an original study in terms of large sampling including wild genotypes, cultivated specimen, Chios and Cretan varieties, use of ISSR and IRAP combination, determination of relations between culture and wild genotypes and the use of Bagy-1 retrotransposons in intraspecific polymorphism. This study may be considered as a reference study for studies on gene pools of P. lentiscus and phylogenetic relationships within the species and may contribute to species concept and agricultural breeding programs.Bu çalışmada, ISSR ve IRAP markör teknikleri kullanılarak Türkiye’nin batı kesiminde doğal olarak yetişen ve kültürü yapılan sakız ağacı (Pistacia lentiscus L.) örneklerindeki tür içi varyasyon analizi yapılmıştır. Girit ve Sakız Adası örnekleri de çalışmaya dahil edilmiştir. Bazı yaprak özelliklerinin morfolojik ölçümleri gerçekleştirilmiş ve aralarındaki korelasyon Pearson Korelasyon analizi ile belirlenmiştir. ISSR primerleri 161-1884bç arasında %96,3 polimorfizm ile 81 bant üretmiştir. IRAP primerleri ise 124-2027bç arasında %91,67 polimorfizm ile 72 bant üretmiştir. Polimorfizm bilgi içeriği (PIC) değerleri 0,458 (ISSR) ve 0,418 (IRAP) arasında bulunmuştur. Genetik benzerlik matriksleri Jaccard katsayısıyla oluşturulmuştur. ISSR sonuçlarında en yüksek benzerlik Girit örnekleri (LG2 ve LG3) arasında (0,933) ve IRAP sonuçlarında ise L25A (C1, Bodrum) ve L29A (C1, Milas) arasında bulunmuştur. UPGMA yöntemiyle kurulan dendrogramlarda sırasıyla ISSR için 12 grup ve IRAP için 4 grup ayrılmıştır. Her iki markör sistemi için ortak kurulan temel bileşen analizi (PCA) grafiğinde 3 farklı küme oluşmuştur. Sonuçlar göstermiştir ki, P. lentiscus yüksek oranlarda tür içi varyasyona sahiptir. Bu çalışma, ISSR ve IRAP markörlerinin yabani genotipler, kültür türleri, Sakız Adası ve Girit çeşitlerinin analizinde kullanımı, kültür varyeteleri ve yabani genotipler arasındaki ilişkilerin belirlenmesi ve tür içi polimorfizmde Bagy-1 retrotranspozonlarının kullanımı açısından özgün bir çalışmadır. Söz konusu çalışma, P. lentiscus gen havuzunun ve filogenetik ilişkilerinin araştırılması, tür sınırlarını saptamaya yönelik yapılacak tarımsal ıslah çalışmaları için referans niteliğindedi

Lactation curve and persistency of Anatolian buffaloes

WOS: 000360812300003The aim of this study was to determine the lactation curve traits of Anatolian buffaloes raised under different conditions in farms in Tokat Province, Turkey. Wood's gamma curve parameters were employed to identify the lactation curve types, and values for the parameters beginning yield (a), coefficient of rising (b) and coefficient of decreasing (c) were used to determine the shape and type of lactation curve. All parameters in typical lactation curves were positive, and in the event of one parameter being negative, the curve was considered to be an atypical lactation curve. A total of 690 lactation curves were investigated. It was determined that 406 (58.84%) of these curves were typical, while 90 (13.04%) were concave and 194 (28.12%) of a decreasing type. For typical lactation curves, a, b, c, persistency (S), time after parturition until the peak yield occurs (T-max), maximum daily peak yield (Y-max), and coefficient of determination (R-2) were 7.14 +/- 0.008, 0.85 +/- 2.1, 0.40 +/- 0.001, 2.68, 63.6, 6.41 and 76.33, respectively. For concave lactation curves, values for a, b, c, T-max, Y-max and R-2 were 4.94 +/- 0.42, -0.73 +/- 0.016, -0.23 +/- 0.0038, 95.40, 7.41 +/- 0.004 and 71.68, respectively. For decreasing typical lactation curves, values for a, b, c, T-max, and R-2 were 5.31 +/- 0.0041, -0.15 +/- 0.007, 0.039 +/- 0.0023, 3.89 +/- 0.11 and 79.94, respectively. Parameters predicted by the Wood model within the scope of this study have the potential of being useful for breeding programmes. Further breeding/selection activities could be conducted by using the female Anatolian buffaloes with typical lactation curves

Phytoplanktonic diversity in lake Jaisamand, Rajasthan (India)

The present study describes the diversity of phytoplankton in the lake Jaisamand of Rajasthan (India). Results depict that phytoplankton was contributed by six major groups which comprised total 85 species. Out of which 13 belongs to Myxophyceae, 5 to Euglenophyceae, 38 to Chlorophyceae, 3 to Xanthophyceae, 1 to Cryptophyceae and 23 to Bacillariophyceae. Thus, Bacillariophyceae and Chlorophyceae turned up as the dominant groups in terms of density (159-554 numbers per liter and 24-485 numbers per liter) and species number (23 and 38), respectively. It was revealed that Jaisamand Lake maintained fairly good population of phytoplankton which is indication of providing broad base for achieving high productivity in this water body