Specyfika psychologicznego opiniodawstwa sądowego w sprawach rozwodowych i o separację

Opiniodawstwo w sprawach rozwodowych i o separację stanowi ważne pole praktyki biegłych psychologów. W zdecydowanej większości spraw rozwodowych i o separację sąd całościowo uwzględniał wnioski i zalecenia zawarte w ekspertyzie psychologicznej. Niestety, biegli psycholodzy powoływani są niezmiernie rzadko w stosunku do liczby toczących się spraw rozwodowych i o separację. Wiadomo, że orzeczenie rozwodu bądź separacji rodzi liczne konsekwencje nie tylko natury prawnej. Przede wszystkim powoduje zmiany funkcjonowania systemu rodzinnego. Istnieje zatem potrzeba, aby sądy w większym stopniu korzystały z wiadomości i umiejętności specjalnych z zakresu psychologii

Elijah of the Arts: Apocalypticism, Paracelsian Mysticism of Nature, and the Origins of Modernity

Mit Eliasza Artysty (albo „Eliasza nauk/sztuk”) jest jednym z interesujących komponentów bogatej szesnastowiecznej tradycji paracelsjańskiej z marginesów poreformacyjnej ortodoksji. Sygnalizuje zaskakujący kierunek rozwoju chrześcijańskiej tradycji apokaliptycznej, ponieważ ten „Helias artium chymicarum”, mesjański Experimentator jako ludzka, stylizowana na Chrystusa postać i odpowiednik biblijnego kowala Tubal-Kaina na końcu historii, jest oryginalną transformacją żydowskiego, apokaliptycznego Eliasza w kontekście wczesnej nowoczesności tuż przed wojną trzydziestoletnią. Jest to przykład z szerszego obszaru paracelsjańskiej teoalchemii (J. Telle), którą można interpretować jako typowo nowożytną hybrydę w latourowskim sensie. Co więcej, by zrozumieć szczególny poreformacyjny fenomen mistyki przyrody (Dorn, Weigel, Khunrath, Gutman, Arndt, Boehme i in.), pozostający w silnym napięciu z ortodoksyjnymi teologiami, należy wziąć pod uwagę, że był on wytworem tej nowej, szerokiej formacji intelektualnej, którą można nazwać przyrodniczą (albo kosmologiczną) apokaliptyką.Autor twierdzi, że „wertykalna” (nieeschatologiczna) apokaliptyka przyrodnicza jest wczesnonowożytną formą tradycji apokaliptycznej, która w nowych warunkach społeczno-kulturowych przeszła transformację w formułę „poznawania tajemnic przyrody” w złożonym procesie renegocjacji relacji władzy i wytworzyła własny zasób motywacji poznawczych do aktywności eksperymentalnej, niezależnie od słabnących z czasem afektów millenarystycznych. Transformacja ta jest bardzo istotna dla zrozumienia religijnej wczesnej nowoczesności z jej immanentystycznymi, aktywistycznymi postawami i wyjścia poza jednowymiarowe dyskursy paradygmatu sekularyzacji, które zacierają albo ignorują wertykalną oś apokaliptyki i zafiksowują się na wymiarze horyzontalnym (millenarystycznym) w swoich konstrukcjach „irreligii postępu” (Löwith). Wczesną nowoczesność można lepiej zrozumieć jako rozproszony efekt związany z innowacyjnymi praktykami materialnymi, zwłaszcza medycznymi czy chemicznymi, oraz ich nowymi konceptualizacjami materii i wiedzy, gdzie filozofia, teologia, nauka o materii i społeczna rewolta wydają się nierozdzielne. Mit Eliasza nauk, dokładnie odwrotnie do powierzchownej interpretacji sekularyzacyjnej, jest jednym z symptomów zachodzącego procesu „de-eschatologizacji” przez alternatywny kierunek apokaliptyki – przenoszenia zainteresowania na przyrodę i materię jako dostępne eksploracji obiekty religijne, co wytworzyło też nowe, typowe dla nowoczesności konflikty o władzę, ale i laboratorium jako przestrzeń odkrywania tego, co ukryte w przyrodzie.The myth of [H]Elias Artista (or ‘Elijah of the Arts’) is one of the most interesting components of the rich 16th-century Paracelsian tradition from the margins of the post-Reformation orthodoxy. It signals a surprising development within the Christian apocalyptic tradition since ‘Helias artium chymicarum’, the messianic Experimentator as a human Christ-like figure and an end-of-time counterpart of the biblical blacksmith Tubal-cain, is an original transformation of the Jewish apocalyptic Elijah in a context of the early modernity on the eve of the Thirty Years War. That figure is an example from the broader domain of the Paracelsian ‘theoalchemy’ (Telle), which may be construed as a typically modern hybrid in the Latourian sense. Furthermore, in order to understand the peculiar post-Reformation phenomenon of the mysticism of nature (Dorn, Khunrath, Gutman, Arndt, Boehme, and others), which is in stark tension with orthodox theologies, it is necessary to take into account that it was a product of the new powerful intellectual formation which can be dubbed the nature (or cosmological) apocalypticism.It is claimed that that ‘vertical’ (non-eschatological) apocalypticism of nature is an early modern form of the ancient Jewish apocalyptic tradition transformed under the new social-cultural conditions into a formula of the ‘learning the secrets of nature’ in a complex process of renegotiating the power relations, and it produced the ample resource of the cognitive motivations for experimental activity, quite independently of the gradually waning millenarian affects. Thus, that transformation is important for understanding the religious early modernity and its immanentist, activist attitudes and getting beyond the one-dimensional discourses of the secularization paradigm, which obliterates or ignores the ‘vertical’ axis of apocalypticism and fixes itself upon the horizontal (millenarian) dimension while (re)constructing the criticized unpicturesque ‘irreligion of progress’ (Löwith). Early modernity could be better understood as a diffused turn (effect) associated with the innovative material (e.g. medical or chemical) practices and their new conceptualisations of matter and knowledge, where philosophy, theology, science of matter and social revolt seem inseparable. The myth of the Elijah of the Arts, contrary to a superficial secularization interpretation, is one of the symptoms of the growing process of ‘de-eschatologization’ through the alternative direction of apocalypticism, i.e., shifting an interest to nature and matter as the religious objects available to exploration, which produced the new power conflicts typical of modernity but also the ‘laboratory’ as a space of unveiling that which is hidden in nature

Elijah of the Arts: Apocalypticism, Paracelsian Mysticism of Nature, and the Origins of Modernity

Mit Eliasza Artysty (albo „Eliasza nauk/sztuk”) jest jednym z interesujących komponentów bogatej szesnastowiecznej tradycji paracelsjańskiej z marginesów poreformacyjnej ortodoksji. Sygnalizuje zaskakujący kierunek rozwoju chrześcijańskiej tradycji apokaliptycznej, ponieważ ten „Helias artium chymicarum”, mesjański Experimentator jako ludzka, stylizowana na Chrystusa postać i odpowiednik biblijnego kowala Tubal-Kaina na końcu historii, jest oryginalną transformacją żydowskiego, apokaliptycznego Eliasza w kontekście wczesnej nowoczesności tuż przed wojną trzydziestoletnią. Jest to przykład z szerszego obszaru paracelsjańskiej teoalchemii (J. Telle), którą można interpretować jako typowo nowożytną hybrydę w latourowskim sensie. Co więcej, by zrozumieć szczególny poreformacyjny fenomen mistyki przyrody (Dorn, Weigel, Khunrath, Gutman, Arndt, Boehme i in.), pozostający w silnym napięciu z ortodoksyjnymi teologiami, należy wziąć pod uwagę, że był on wytworem tej nowej, szerokiej formacji intelektualnej, którą można nazwać przyrodniczą (albo kosmologiczną) apokaliptyką.Autor twierdzi, że „wertykalna” (nieeschatologiczna) apokaliptyka przyrodnicza jest wczesnonowożytną formą tradycji apokaliptycznej, która w nowych warunkach społeczno-kulturowych przeszła transformację w formułę „poznawania tajemnic przyrody” w złożonym procesie renegocjacji relacji władzy i wytworzyła własny zasób motywacji poznawczych do aktywności eksperymentalnej, niezależnie od słabnących z czasem afektów millenarystycznych. Transformacja ta jest bardzo istotna dla zrozumienia religijnej wczesnej nowoczesności z jej immanentystycznymi, aktywistycznymi postawami i wyjścia poza jednowymiarowe dyskursy paradygmatu sekularyzacji, które zacierają albo ignorują wertykalną oś apokaliptyki i zafiksowują się na wymiarze horyzontalnym (millenarystycznym) w swoich konstrukcjach „irreligii postępu” (Löwith). Wczesną nowoczesność można lepiej zrozumieć jako rozproszony efekt związany z innowacyjnymi praktykami materialnymi, zwłaszcza medycznymi czy chemicznymi, oraz ich nowymi konceptualizacjami materii i wiedzy, gdzie filozofia, teologia, nauka o materii i społeczna rewolta wydają się nierozdzielne. Mit Eliasza nauk, dokładnie odwrotnie do powierzchownej interpretacji sekularyzacyjnej, jest jednym z symptomów zachodzącego procesu „de-eschatologizacji” przez alternatywny kierunek apokaliptyki – przenoszenia zainteresowania na przyrodę i materię jako dostępne eksploracji obiekty religijne, co wytworzyło też nowe, typowe dla nowoczesności konflikty o władzę, ale i laboratorium jako przestrzeń odkrywania tego, co ukryte w przyrodzie.The myth of [H]Elias Artista (or ‘Elijah of the Arts’) is one of the most interesting components of the rich 16th-century Paracelsian tradition from the margins of the post-Reformation orthodoxy. It signals a surprising development within the Christian apocalyptic tradition since ‘Helias artium chymicarum’, the messianic Experimentator as a human Christ-like figure and an end-of-time counterpart of the biblical blacksmith Tubal-cain, is an original transformation of the Jewish apocalyptic Elijah in a context of the early modernity on the eve of the Thirty Years War. That figure is an example from the broader domain of the Paracelsian ‘theoalchemy’ (Telle), which may be construed as a typically modern hybrid in the Latourian sense. Furthermore, in order to understand the peculiar post-Reformation phenomenon of the mysticism of nature (Dorn, Khunrath, Gutman, Arndt, Boehme, and others), which is in stark tension with orthodox theologies, it is necessary to take into account that it was a product of the new powerful intellectual formation which can be dubbed the nature (or cosmological) apocalypticism.It is claimed that that ‘vertical’ (non-eschatological) apocalypticism of nature is an early modern form of the ancient Jewish apocalyptic tradition transformed under the new social-cultural conditions into a formula of the ‘learning the secrets of nature’ in a complex process of renegotiating the power relations, and it produced the ample resource of the cognitive motivations for experimental activity, quite independently of the gradually waning millenarian affects. Thus, that transformation is important for understanding the religious early modernity and its immanentist, activist attitudes and getting beyond the one-dimensional discourses of the secularization paradigm, which obliterates or ignores the ‘vertical’ axis of apocalypticism and fixes itself upon the horizontal (millenarian) dimension while (re)constructing the criticized unpicturesque ‘irreligion of progress’ (Löwith). Early modernity could be better understood as a diffused turn (effect) associated with the innovative material (e.g. medical or chemical) practices and their new conceptualisations of matter and knowledge, where philosophy, theology, science of matter and social revolt seem inseparable. The myth of the Elijah of the Arts, contrary to a superficial secularization interpretation, is one of the symptoms of the growing process of ‘de-eschatologization’ through the alternative direction of apocalypticism, i.e., shifting an interest to nature and matter as the religious objects available to exploration, which produced the new power conflicts typical of modernity but also the ‘laboratory’ as a space of unveiling that which is hidden in nature

Chemia, mistyka, rewolucja. Paracelsjańska religia przyrody jako destabilizująca trajektoria wczesnej nowożytności

The radical Paracelsian discourses of the late 16th and early 17th century evolved toward a kind of the speculative religion of nature which was a part of the wider spectrum of ideological tensions, attempts at renewing the Reformation impulse, and a birth of the proto-pietistic spirituality (J. Arndt, J.V. Andreae) coupled with mysticism of nature. It is claimed that what is most significant in them is not so much particular ideas but rather the ‘Paracelsian effect’: destabilisation and deep displacements of boundaries between theory, speculation, even theology, and the material practices as well as the social imagination of order and renovatio, which contributed to formation of the epistemological and political frame of the early modernity. In particular, the author construes Andreae’s Christianopolis as a dialectical product of Paracelsianism – an interesting example of an utopian-political reaction to the heterodox religion of nature, which illustrates an extent and dynamics of those displacements at work.

Fale upałów latem 2015 roku i ich uwarunkowania cyrkulacyjne

The main goal of the study was to characterize the thermal conditions during the hot summer of 2015 and to determine the circulation types with respect to the occurrence of extremely high air temperature and heat waves in Poland. The daily maximum (TMAX) and minimum (TMIN) air temperatures from 7 stations in Poland in 1951–2015 were used, as well as the Grosswetterlagen and Niedzwiedź circulation type classifications. A day with an extremely high air temperature (DTE) was defined as having TMAX above the 95th percentile and a heat wave as a sequence of at least 3 such days. The results prove that the summer of 2015 in Poland was unusually hot, especially in the south-western part of the country. The circulation types accompanying DTE and the heat waves were mainly anticyclonic with an advection of tropical air masses from the southern sector.720522316Badania Fizjograficzn

Tumour necrosis factor-alpha polymorphism as one of the complex inherited factors in pemphigus.

The aim of our study was to analyse a significance of tumour necrosis factor (TNF)-alpha promoter gene polymorphisms in relation to the HLA-DR locus in genetic predisposition to pemphigus. TNF-alpha gene polymorphisms in position -238 and -308 were identified using a modified polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism method in 53 patients with pemphigus (38 with pemphigus vulgaris, 15 with pemphigus foliaceus) and 87 healthy controls. The HLA-DRB1 locus was typed using the polymerase chain reaction SSO method in all the patients and 152 population controls. Carriers of the TNF-alpha polymorphic -308 A allele were found to be more frequent in the pemphigus foliaceus group in comparison with the control group (odds ratio (OR) = 8.12; p = 0.0005). A significant association between HLA-DRB1*04 (OR = 3.86; pcor = 0.0001) and DRB1*14 (OR = 8.4; pcor = 0.0001) and pemphigus vulgaris was found. In this group of patients a decreased frequency of HLA-DRB1*07 (OR = 0.08; pcor = 0.006) was also identified. We have shown for the first time a positive association of TNF-alpha polymorphism in position -308 with pemphigus foliaceus

Effects of non‐steroidal anti‐inflammatory drugs and other eicosanoid pathway modifiers on antiviral and allergic responses. EAACI task force on eicosanoids consensus report in times of COVID‐19

Non‐steroidal anti‐inflammatory drugs (NSAIDs) and other eicosanoid pathway modifiers are among the most ubiquitously used medications in the general population. Their broad anti‐inflammatory, antipyretic, and analgesic effects are applied against symptoms of respiratory infections, including SARS‐CoV‐2, as well as in other acute and chronic inflammatory diseases that often coexist with allergy and asthma. However, the current pandemic of COVID‐19 also revealed the gaps in our understanding of their mechanism of action, selectivity, and interactions not only during viral infections and inflammation, but also in asthma exacerbations, uncontrolled allergic inflammation, and NSAIDs‐exacerbated respiratory disease (NERD). In this context, the consensus report summarizes currently available knowledge, novel discoveries, and controversies regarding the use of NSAIDs in COVID‐19, and the role of NSAIDs in asthma and viral asthma exacerbations. We also describe here novel mechanisms of action of leukotriene receptor antagonists (LTRAs), outline how to predict responses to LTRA therapy and discuss a potential role of LTRA therapy in COVID‐19 treatment. Moreover, we discuss interactions of novel T2 biologicals and other eicosanoid pathway modifiers on the horizon, such as prostaglandin D2 antagonists and cannabinoids, with eicosanoid pathways, in context of viral infections and exacerbations of asthma and allergic diseases. Finally, we identify and summarize the major knowledge gaps and unmet needs in current eicosanoid research

Psychologia zeznań świadków : (w ćwiczeniach)

Psychologia zeznań świadków i proces przesłuchania świadka stanowią główną dziedzinę psychologii sądowej. Przesłuchanie świadka to sytuacja, w której uczestniczy osoba przesłuchująca (odbierająca zeznanie) oraz osoba zeznająca (przesłuchiwana), czyli świadek. Najważniejszym celem przesłuchującego jest uzyskanie od świadka jak największej liczby informacji szczerych, rzetelnych i wiarygodnych. Świadkiem zaś może zostać każdy człowiek wezwany przez organ procesowy. Należy pamiętać, że osoba zeznająca znajduje się w określonej sytuacji, na k tórą wpływ mają nie tylko przepisy prawa, lecz także miejsce, w którym się znajduje, powaga organu procesowego czy też indywidualne właściwości psychofizyczne. Te, jak i wiele innych czynników, k sz ta łtu ją psychologiczną sytuację świadków. Znajomość tych czynników oraz próby poszukiwania odpowiedzi n a pytanie o mechanizmy i czynniki wpływające n a jakość uzyskiwanego materiału dowodowego stanowiły ważny punkt odniesienia założeń teoretycznych i badawczych niniejszego opracowania. Podręcznik przeznaczony jest dla studentów (studiów stacjonarnych i niestacjonarnych) oraz wykładowców na kierunkach, w ramach których omawiana jest problematyka funkcjonowania człowieka w roli świadka. Wprowadzenie ćwiczeniowej formy zajęć z psychologii sądowej jest niewątpliwie korzystne dla studentów, gdyż pozwala na doskonalenie warsztatu badawczego, jakim posługuje się w swej praktyce zawodowej psycholog. Autorzy podręcznika, mając świadomość, że opracowanie pomocy dydaktycznej dla pracowników i studentów jest trudne, starali się przygotować skrypt, który dla prowadzącego będzie alternatywną formą realizacji przedmiotu umożliwiającego wszechstronne omówienie problematyki zeznań świadków, przedstawienie teoretycznych i praktycznych aspektów tego zagadnienia, studentowi zaś pozwoli nauczyć się posługiwania eksperymentem do rozwiązywania różnych problemów psychologa (nie tylko sądowego) oraz zapoznać się ze sposobami konstruowania eksperymentu i stawiania hipotez. Podręcznik ten ma przede wszystkim umożliwić stu dentowi zdobycie wiedzy teoretycznej i nabycie umiejętności praktycznych niezbędnych do opiniowania w sprawach dotyczących psychologicznej wiarygodności zeznań świadków. Przedstawione w podręczniku eksperymenty, poddane weryfikacji, dotyczą problemów nawiązujących do najważniejszego kierunku prowadzonych przez psychologów sądowych poszukiwań związanych z obszarem psychologii zeznań świadków. Dobierając eksperymenty, zwracano uwagę na elementy strukturalne psychologicznej problematyki zeznań świadków, które wywodzą się z opracowanego przez J.M. Stanika (1986, s. 171) modelu zeznań świadków (zob. schemat 1). Model ten porządkuje w sposób ogólny uwarunkowania wpływające n a percepcję zdarzeń, przetwarzanie przyjętych treści, spostrzeżeń oraz na etap formowania się zeznań udzielanych przez świadków w toku przesłuchania. Dzięki takiemu podziałowi problemów, a tym samym doborowi eksperymentów, podręcznik stanowi częściowe dopełnienie bardzo czytelnie przedstawionych przez J.M. S ta nika zależności teoretycznych dotyczących problemów zeznań świadków i może być ważną pomocą dydaktyczną niezbędną w realizacji zajęć ze studentami

Towards a 21st-century roadmap for biomedical research and drug discovery:consensus report and recommendations

Decades of costly failures in translating drug candidates from preclinical disease models to human therapeutic use warrant reconsideration of the priority placed on animal models in biomedical research. Following an international workshop attended by experts from academia, government institutions, research funding bodies, and the corporate and nongovernmental organisation (NGO) sectors, in this consensus report, we analyse, as case studies, five disease areas with major unmet needs for new treatments. In view of the scientifically driven transition towards a human pathway-based paradigm in toxicology, a similar paradigm shift appears to be justified in biomedical research. There is a pressing need for an approach that strategically implements advanced, human biology-based models and tools to understand disease pathways at multiple biological scales. We present recommendations to help achieve this