Secondary severe thrombocytosis in a patient who underwent splenectomy due to hereditary spherocytosis and its treatment using hydroxyurea

Thrombocytosis is a frequently seen condition during childhood. While it usually develops secondarily due to reasons such as infection or anemia, it may rarely develop due to clonal causes. Thrombocytosis becomes a life-threatening condition by causing severe complications such as hemorrhage and thrombosis development. Treatment is not recommended in patients who are asymptomatic and with a platelet count below 1,500,000/mm3, however, treatment is required in cases who are symptomatic and with a platelet count above 1,500,000/mm3 in conditions such as primary thrombocytosis. This article present the outcomes of a patient who was treated using low-dose hydroxyurea when he developed severe thrombocytosis after splenectomy

The effects of close kinetic chain exercises on proprioception and physical activity level in pediatric patients with hemophilia

Introduction: Knee joint proprioception is affected, and lower extremity functioning declines over time in patients with hemophilia A. Aim: To investigate the effects of a structured exercise programme consisting of the close kinetic chain (CKC) exercises on proprioception and physical activity level in pediatric patients with hemophilia. Methods: A total of 21 patients with hemophilia A who had at least one target knee joint were randomized into three groups: Study Group (SG, n = 7), Conventional Treatment Group (CTG, n = 7) and Control Group (CG, n = 7). The SG received a structured, lower limb-specific exercise protocol consisting of CKC exercises 2 days a week for 12 weeks, in addition to prophylactic treatment. The CTG received exercise training as described in the published literature. The CG continued to receive prophylactic treatment during the study period. Proprioception was measured using a digital goniometer before and after treatment in open and closed kinetic chain positions (CKCPs). The Five Times Sit to Stand (STS), Timed Up and Go (TUG) and Functional Independence Score in Hemophilia were used for the assessment of physical activity level. Results: A significant pre/post-treatment difference was found among the groups in proprioception (p =.001) and physical activity level (TUG p =.008, STS p =.001, FISH p =.006). Improvements in proprioception and physical activity level were greater in the SG compared to the other two groups (p <.05). Conclusion: Compared to conventional exercise, the structured exercise protocol consisting of CKC exercise training produced improvements in proprioception and physical activity in patients with hemophilia A. © 2022 John Wiley & Sons Ltd

Hemophilia patients treated with radioactive synovectomy

AMAÇ: Kolay, ucuz, invaziv olmayan, hastanede çok kısa süre kalmanın yeterli olduğu, gerektiğinde tekrarlanabilen bir girişim olan radyoaktif sinovektomi, yeterince faktör kullanılmayan ülkemiz gibi gelişmekte olan ülkeler için eklem sakatlıklarını önlemede değerli bir tedavi şekli olarak görünmektedir. Amaç, hedef eklemde kanama sıklığını azaltmak ve henüz kalıcı hasar oluşmadan kıkırdağı ve mevcut eklem fonksiyonlarını korumaktır. GEREÇ VE YÖNTEMLER: Çocuk Hematoloji Ünitemizde Hemofili A tanısıyla takipli ve radyoaktif sinovektomi yapılan yaşları 3-12 arasında değişen sekiz hastamızın verileri retrospektif olarak incelendi. BULGULAR: Radyoaktif sinovektomi; 8 Hemofili A hastasının 10 ayrı eklemine uygulandı. Uygulama günü preop faktör düzeyleri %50 olacak şekilde faktör uygulandı ve 3 gün sürdürüldü. Hastalarımızda herhangi bir komplikasyon gelişmediği gözlendi. SONUÇ: Hastalarımızda ortalama takip süresi 4 ay-2 yıl (9 ay) idi. Takipleri esnasında herhangi bir komplikasyon izlenmedi. Tüm hastalarda hedef eklemdeki kanama sayısı en az % 50 düzeyinde azaldı. Radyoaktif sinovektomi, ileri dönem hemofilik artropati bulguları gelişmeden hastalara uygulanabilirse daha iyi sonuçlar alınabilecektir. Hastaların ağrı derecelendirmesi ve klinik bulguları değerlendirildiğinde, radyosinovektominin hastanın yaşam kalitesinin iyileştirilmesi açısından önemli olduğu gözardı edilmemelidir.OBJECTIVE: Radioactive synovectomy is an easy, cheap,noninvasive, reproducible procedure when necessary and need short time to stay in hospital. It is a valuable treatment modality for prevention of joint disability in developing countries like our country in where there is not enough factor for using. The aim is to reduce frequency of bleeding in targeted joint and to preserve the available joint function and cartilage before permanent damage has occurred. MATERIALS AND METHODS: This is a retrospective analysis of our 8 patients with diagnosis of hemophilia A and treated with radioactive synovectomy in our pediatric hematology unit. RESULTS: Their ages varried between 3-12 years old. Radioactive synovectomy was applied to 10 different joints of these 8 hemophilia patient. The factor was given during the day of treatment and continued for 3 days so as to maintain the 50% factor level. No complication was seen in our patients. CONCLUSION: Radioactive synovectomy raised popularity recently in hemophilia management and it is valuable in prevention of possible joint disability. When comparing with surgical synovectomy, radiosynovectomy has many advantageous. This treatment modality is becoming more attractive in patients with recurrent hemartrozis of hemophilia patients because of it is a minimal invasive, easy usable procedure and does not need hospitalization, preserving joint movement ability, need of coagulation factor replacement is low and rehabilitation period is short. When considering pain scoring and clinical signs of patients, radiosynovectomy should not be ignored especially from aspect of improving life quality of patients

Identification and characterisation of mutations associated with von Willebrand disease in a Turkish patient cohort

Several cohort studies have investigated the molecular basis of von Willebrand disease (VWD); however, these have mostly focused on European and North American populations. This study aimed to investigate mutation spectrum in 26 index cases (IC) from Turkey diagnosed with all three VWD types, the majority (73%) with parents who were knowingly related. IC were screened for mutations using multiplex ligation-dependent probe amplification and analysis of all von Willebrand factor gene (VWF) exons and exon/intron boundaries. Selected missense mutations were expressed in vitro. Candidate VWF mutations were identified in 25 of 26 IC and included propeptide missense mutations in four IC (two resulting in type 1 and two in recessive 2A), all influencing VWF expression in vitro. Four missense mutations, a nonsense mutation and a small in-frame insertion resulting in type 2A were also identified. Of 15 type 3 VWD IC, 13 were homozygous and two compound heterozygous for 14 candidate mutations predicted to result in lack of expression and two propeptide missense changes. Identification of intronic breakpoints of an exon 17–18 deletion suggested that the mutation resulted from non-homologous end joining. This study provides further insight into the pathogenesis of VWD in a population with a high degree of consanguineous partnerships

Birth defects in newborns and stillborns: an example of the Brazilian reality

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>This study constitutes a clinical and genetic study of all newborn and stillborn infants with birth defects seen in a period of one year in a medical school hospital located in Brazil. The aims of this study were to estimate the incidence, causes and consequences of the defects.</p> <p>Methods</p> <p>For all infants we carried out physical assessment, photographic records, analysis of medical records and collection of additional information with the family, besides the karyotypic analysis or molecular tests in indicated cases.</p> <p>Result</p> <p>The incidence of birth defects was 2.8%. Among them, the etiology was identified in 73.6% (ci95%: 64.4-81.6%). Etiology involving the participation of genetic factors single or associated with environmental factors) was more frequent 94.5%, ci95%: 88.5-98.0%) than those caused exclusively by environmental factors (alcohol in and gestational diabetes mellitus). The conclusive or presumed diagnosis was possible in 85% of the cases. Among them, the isolated congenital heart disease (9.5%) and Down syndrome (9.5%) were the most common, followed by gastroschisis (8.4%), neural tube defects (7.4%) and clubfoot (5.3%). Maternal age, parental consanguinity, exposure to teratogenic agents and family susceptibility were some of the identified risk factors. The most common observed consequences were prolonged hospital stays and death.</p> <p>Conclusions</p> <p>The current incidence of birth defects among newborns and stillbirths of in our population is similar to those obtained by other studies performed in Brazil and in other underdeveloped countries. Birth defects are one of the major causes leading to lost years of potential life. The study of birth defects in underdeveloped countries should continue. The identification of incidence, risk factors and consequences are essential for planning preventive measures and effective treatments.</p

Neogene Uplift and Magmatism of Anatolia: Insights from Drainage Analysis and Basaltic Geochemistry

It is generally agreed that mantle dynamics have played a significant role in generating and maintaining the elevated topography of Anatolia during Neogene times. However, there is much debate about the relative importance of subduction zone and asthenospheric processes. Key issues concern onset and cause of regional uplift, thickness of the lithospheric plate, and the presence or absence of temperature and/or compositional anomalies within the convecting mantle. Here, we tackle these interlinked issues by analyzing and modeling two disparate suites of observations. First, a drainage inventory of 1,844 longitudinal river profiles is assembled. This geomorphic database is inverted to calculate the variation of Neogene regional uplift through time and space by minimizing the misfit between observed and calculated river profiles subject to independent calibration. Our results suggest that regional uplift commenced in the east at 20 Ma and propagated westward. Secondly, we have assembled a database of geochemical analyses of basaltic rocks. Two different approaches have been used to quantitatively model this database with a view to determining the depth and degree of asthenospheric melting across Anatolia. Our results suggest that melting occurs at depths as shallow as 60 km in the presence of mantle potential temperatures as high as 1400°C. There is evidence that potential temperatures are higher in the east, consistent with the pattern of sub-plate shear wave velocity anomalies. Our combined results are consistent with isostatic and admittance analyses and suggest that elevated asthenospheric temperatures beneath thinned Anatolian lithosphere have played a first order role in generating and maintaining regional dynamic topography and basaltic magmatism

The geological evolution of the intra-pontide suture zone at the east of Armutlu peninsula: The boundary between Istanbul and Sakarya zones, Northwest Turkey

Tez (Doktora) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Avrasya Yer Bilimleri Enstitüsü, 2011Thesis (PhD) -- İstanbul Technical University, Eurasia Institute of Earth Sciences, 2011Bu tez kapsamında Pontid'lerin parçaları olan İstanbul ve Sakarya Zonları'nı birbirinden ayıran Pontid-İçi Kenedi'nin stratigrafik ve jeokronolojik evrimi çalışılmıştır. Bu doğrultuda, hem İstanbul hem de Sakarya Zonları'ndan gelerek Pontid-İçi kenedi boyunca deformasyon ve metamorfizmaya uğramış metamorfik birimlerle, Pontid-İçi Okyanusu'nun yitimi ile oluşmuş melanj tipi birimlerin bir arada bulunduğu Sapanca Gölü güneyinin jeoloji haritası yapılmıştır. Armutlu Yarımadası doğusunda kalan haritalama alanında, stratigrafisi ve yaşları iyi bilinmeyen, Mesozoyik-Tersiyer yaşlı metamorfik olmayan çökel birimler de yüzeyler. Bu tezde Sapanca Gölü güneyindeki birimlerin stratigrafik özellikleri araştırılırken, metamorfik birimlerden radyojenik yaş tayinleri yapılmıştır ve çökel birimlerinden yeni paleontolojik veriler elde edilmiştir. Bu tezde sunulan U/Pb, Pb/Pb zirkon, Rb/Sr mika ve Sm/Nd granat izotopik yaşları Sapanca Gölü güneyindeki haritalama alanından, Armutlu Yarımadası'nın daha batı kesimlerinde yüzlek veren diğer metamorfik kütlelerden ve çalışma alanının yaklaşık 55 km doğusundaki Almacık Dağları'ndan elde edilmiştir. Sapanca Gölü güneyinde birbirlerinden dik tektonik hatlarla ayrılan üç ana metamorfik tektonostratigrafik birimin bulunur. Bu birimlerden en yaşlısı amfibolit, metaperidodit, metapiroksenit ve gnaysdan oluşan, epidot-amfibolit fasiyesinde metamorfizma geçirmiş, Proterozoyik yaşlı bir temeldir ve Pamukova Kompleksi olarak adlanmıştır. Pamukova Kompleksi içerisinde epidot-amfibolit fasiyesindeki metamorfik birimleri kesen Neoproterozoyik, Kambriyen ve Ordovisyen yaşlı metagranitler ve tektonik olarak ardalanan mermer-kalşist-metakuvarsitler de bulunur. Pamukova Kompleksi'nin gnayslarının içerdiği zirkonların bu çalışmadaki U-Pb yaş tayinleri Neoproterozoyik verirken, kompleksin içerisindeki gnays, metagranit ve kalkşistlerin Rb-Sr mika ve Sm-Nd granat metamorfizma yaşları Üst Jura-Alt Kretase vermektedir (158-111 Ma). Pamukova Kompleksi'ni bütün olarak İstanbul Zonu'nun Geç Proterozoyik-Ordovisyen yaşlı temelinin Pontid-İçi Kenedi boyunca tektonize olmuş ve kısmen yeniden metamorfizma geçirmiş parçaları olarak yorumlamaktayız. Pamukova Kompleksi, metabazit, metaçört, sleyt ve serpantinitten oluşan ve Alt Kretase'de (110 Ma) yeşilşist fasiyesinde metamorfizma geçirmiş bir eklenir prizmayı dik bir tektonik dokanakla üzerlemektedir. Bu eklenir prizma birimi ise Sapanca Kompleksi olarak adlanmıştır. Üçüncü metamorfik birim ise Sapanca Kompleksi'nin tektonik olarak üzerlediği Maşukiye Grubu'dur. Maşukiye Grubu yeşilşist fasiyesinde metamorfizma geçirmiş metaarkoz, sleyt, fillat ve mermerden oluşmaktadır, ayrıca nadiren metabazit arakatkıları da içerir. Maşukiye Grubu'nun metaarkozlarından elde edilen klastik zirkonların Pb-Pb ve U-Pb yaş tayinleri grubun çökelme yaşını bulmak amacıyla yapılmıştır. Metakumtaşlarından elde edilen U-Pb klastik zirkon yaşları 264-504 Ma, Pb-Pb yaşları ise 282-557 Ma aralığındadır. Bu verilere göre Maşukiye Grubu'ndaki metaarkozların çökelmesi Permiyen'den sonra (264±8,9 Ma) muhtemelen Triyas'ta gerçekleşmiştir. Metakumtaşlarından elde edilen Rb-Sr muskovit metamorfizma yaşları ise Alt Kretase verir (138±1,5 Ma). Maşukiye Grubu'nun metamorfizma öncesi pozisyonu tartışmalıdır. Bu birim daha önce Sakarya Zonu'ndaki Karakaya Kompleksi'nin eşleniği olarak görülmüştür. Bu çalışmada metasedimanter birimi Istıranca'daki Triyas yaşlı örtü birimlerinin eşleniği olarak yorumlamaktayız. Istıranca Masifi'ndeki Triyas yaşlı örtü birimleri Sapanca Gölü güneyindeki metasedimanter birimlerle benzer stratigrafiye, benzer oluşum ve metamorfizma yaşlarına sahiptir (139 Ma). Sapanca Kompleksi ile birlikte Pontid-İçi melanjını oluşturan bir diğer birim ise yer yer çok zayıf metamorfizma gösteren Gemlik Melanjı'dır. Pamukova Kompleksi'ne ait dilimler Gemlik Melanjı'nın hem altında hem de üstünde tektonik olarak yeralır. Gemlik Melanjı, zayıf metamorfizma gösteren fillat ve metagrovak matriksli, foliye çört, metagabro, gri renkli mermer, pelajik kireçtaşı, mikaşist, serpantinit, sipilit blokları içeren bir tektonik melanjdır. Gemlik Melanjı'nın içerdiği tabakalı çört bloklarından çalışma alanı dışında elde edilmiş olan radyolarya yaşları melanjın alt yaşının Geç Jura-Erken Kretase olduğunu göstermektedir. Çalışma alanındaki, metamorfik birimler Üst Kretase-Alt Eosen yaşlı bir çökel istif ile uyumsuz olarak örtülür. Bu örtü birimlerine Doğu Samanlı Grubu adı verilmiştir. Doğu Samanlı Grubu'na ait formasyonlar çalışma alanı kuzeydoğusu ve güneybatısında iki farklı çökel paket halinde mostra verir. Kuzeydoğuda Doğu Samanlı Grubu, Pamukova Kompleksi üzerinde yer almaktadır ve tabanında Kampaniyen-Maastrihtiyen yaşlı bir derin denizel konglomera-kumtaşı-silttaşı istifi olan Osmaniye Formasyonu yer alır. Osmaniye Formasyonu üste doğru metabazit, çört, kuvarsit, fillat, amfibolit, neritik ve pelajik kireçtaşı blokları içeren Geç Paleosen yaşlı bir tane akıntısına geçer (Kaşıkçılar Formasyonu). Kaşıkçılar Formasyonu üzerine uyumlu olarak Maastrihtiyen yaşlı neritik kireçtaşı blokları içeren pelajik marn matriksli Geç Paleosen-en Erken Eosen yaşlı bir karbonat tane akıntısı birimi gelir (Kadirler Formasyonu). Karbonat tane akıntıları hem yanal hem de düşey olarak Alt Eosen (Ipreziyen) yaşlı bir fliş istifine geçer (Bakacak Formasyonu). Bu fliş istifi içerisinde az oranda pelajik marn arakatkıları ve olistostromal kesimler de bulunur. Çalışma alanı güneybatısında ise Doğu Samanlı Grubu'na ait çökeller terslenmiş bir istif sunar ve başlıca iki formasyondan oluşur; Taşlı Tepe Kireçtaşı ve Bakacak Formasyonu. Taşlı Tepe Kireçtaşı, Maastrihtiyen yaşlı bir neritik kireçtaşı istifidir. Neritik kireçtaşları üste doğru önce Üst Maastrihtiyen yaşlı pelajik marnlara geçer. Bu istifi Bakacak Formasyonu'nun fliş tipi tabakaları, uyumsuz olarak örter. Bölgede Doğu Samanlı Grubu'na dahil edilemeyecek, ayrı bir çökel formasyon daha mostra verir. Bu formasyon Eskiyayla Formasyonu olarak adlanmıştır ve az oranda tüf arakatkıları içeren bir Senomaniyen-Santoniyen yaşlı pelajik kireçtaşı, şeyl istifidir. Eskiyayla Formasyonu'nun stratigrafik dokanakları gözlenmez, Eskiyayla Formasyonu Bakacak Formasyonu içerisinde devasa tektonik dilimler halinde ardalanmaktadır. Yukarıda tanıtılan, stratigrafik, yapısal ve jeokronolojik veriler ışığında çalışma alanında iki ayrı paleo-tektonik evre tespit edilmiştir; 1) Pontid-İçi Kenedi boyunca çarpışmanın gerçekleştiği, Erken Kretase dönemi. Çalışma alanındaki tüm metamorfik birimlerin en son metamorfizması Erken Kretase'de gerçekleşmiştir. İstanbul ve Sakarya Zonları'nı ortaklaşa örten sedimanter paketin taban yaşı Santoniyen'dir. Bu durumda bu iki zon Santoniyen öncesi bir araya gelmiştir ve Erken Kretase metamorfizma yaşları muhtemelen Pontid-İçi Kenedi boyunca gerçekleşmiş olan çarpışmanın yaşıdır. 2) Çarpışma sonrası gerçekleşmiş olan Alt Eosen sonrası sıkışmalı tektonizma evresi. Pontid-İçi kenedini örten Üst Kretase-Alt Eosen istifleri (Doğu Samanlı Grubu) Alt Eosen sonrası sıkışmalı bir tektonizmaya uğramışlardır. Bu tektonizma bölgede gerçekleşen bir yükselime bağlı olarak gelişmiş olabilir. Pontid-İçi kenedinin eklenir prizmasını temsil eden Sapanca Kompleksi hem Üst Kretase yaşlı denizel çökellere, hem de Paleosen-Alt Eosen yaşlı moloz akıntıları ve olistostromlarına yoğun olarak malzeme vermiştir. Sapanca Kompleksi'nin Bakacak Formasyonu üzerine bindirdiği de tespit edilmiştir. Sapanca Gölü güneyindeki metamorfik kayaların apatit fizyon iz yaşları bölgede Alt Eosen'de (51-53 Ma) bir yükselimin gerçekleştiğini doğrulamaktadır. Bu yükselimin ve Üst Kretase-Eosen yaşlı Doğu Samanlı Grubu'ndaki tane akıntıları ile olistostromların oluşumunun nedeni ise Pontid'ler ve Torid'lerin Geç Kretase-Paleosen döneminde çarpışmasıdır.The aim of this thesis was to study the geological history of the boundary between two geologically different continental units, namely the İstanbul and Sakarya Zones of the Pontides. The boundary between these two zones is called Intra-Pontide Suture. For this purpose a key area on the Intra-Pontide Suture Zone has been choosen, which is located south of the Sapanca Lake about 150 km east of İstanbul just south of the North Anatolian fault. In this area different metamorphic tectonostratigraphic rock units, which were once parts of both İstanbul and Sakarya Zones and metamorphic mélange units of Intra-Pontide Ocean crop out. In the area there are also Upper Mesozoic and Lower Tertiary sedimentary cover units also crop out. New U/Pb and Pb/Pb zircon, Rb/Sr mica and Sm/Nd garnet ages of the metamorphic units were not only obtained from the mapping area but also from western part of Armutlu Peninsula and the Almacık Mountains, which are approximately 55 km east of the Sapanca Lake. There are three main metamorphic tectonostratigraphic units south of the Sapanca Lake. They have steeply dipping tectonic contacts. The oldest unit is an epidote-amphibolite facies metamorphic unit consisting of an intercalation of amphibolite, metaperidotite, metapyroxenite, metagabbro and gneiss representing the Proterozoic basement of the İstanbul Zone, the Pamukova Complex. In the Pamukova Complex there are also Neoproterozoic, Cambrian, Ordovician granitic bodies cutting the epidote-amphibolite facies metamorphic rocks and tectonic intercalations of marble- calcschists-metaquartzites. The new U/Pb zircon ages of the gneisses from the Pamukova Complex give latest Proterozoic ages. The Rb-Sr mica, Sm/Nd garnet ages of the gneisses, calcschists, and metagranites of the Pamukova Complex give Late Jurrasic-Early Cretaceous (158-111 Ma) ages. Basen on the radiogenic and stratigraphic data the Pamukova Complex is interpreted as the Proterozoic basement of the İstanbul Zone, which was tectonised and reheated during the subduction of the Intra-Pontide Ocean. This old basement is tectonically underlain by an Early Cretaceous (110 Ma) accretionary complex of metabasite, metachert, serpentinite, slate, phyllite metamorphosed in greenschist facies (the Sapanca Complex). The third tectonic unit is a meta-arkose, slate, phyllite, marble and minor metabasite sequence (Maşukiye Group) metamorphosed in greenschist facies, which also has a tectonic contact with Sapanca Complex. The U-Pb and Pb-Pb single zircon evaporation ages of the clastic zircons from metasandstones of the Maşukiye Group are between 264-557. These new clastic zircon ages from the metasedimentary unit show that deposition of the sandstones must post-date Permian (264±8,9 Ma) and occurred possibly during Triassic. The new Rb-Sr muscovite ages from the metasedimentary unit and the accreationary complex are Early Cretaceous (138-111 Ma). The Maşukiye Group was previously interpreted as the equivalent of the Karakaya complex within the Sakarya zone. We interpret it as a part of Strandja Triassic clastics. The Triassic cover units of the Strandja Massif have a very similar stratigraphy and similar formation and metamorphism ages (e.g.; 139 Ma). There is another mélange unit croping out south of Sapanca Lake, the so called Gemlik Mélange. Gemlik Mélange is an anchi-metamorphic tectonic mélange consisting of a phyllite-metagreywacke matrix and foliated chert, metagabbro, grey marble, pelagic limestone, micaschist, serpentinite, spilite blocks. Huge blocks of Pamukova Complex has been oBSEMrved as tectonic intercalations in the Gemlik Mélange. Radiolarian ages from the bedded chert blocks of Gemlik Mélange from the western part of Armutlu Peninsula are Late Jurassic-Early Cretaceous. South of Sapanca Lake the Upper Cretaceous and Lower Eocene sediments unconformably overlie the mélanges and the metamorphics of the Intra-Pontide suture zone. These cover sequence is called as East Samanlı Group and new paleontological data obtained from planktonic and benthic foraminifera in this group, which give a high resolution on the events during Late Cretaceous-Early Eocene. The sedimentary sequence can be divided into four sub-units and most of these comprise either debris ? ows or olistostromal units. East Samanlı Group starts with a deep marine thick sandstone-conglomerate-limestone unit with some debris ? ow intercalations and is of Campanian-Maastrichtian age (with Orbitoides sp. and Siderolites sp. and called as Osmaniye Formation). This is overlain by a debris ? ow unit with clasts of metabasite, chert, quartzite, phyllite, amphibolite, neritic and pelagic limestone (Kaşıkçılar Formation). Pelagic limestone clasts include Late Maastrichtian and Paleocene planktonic foraminifera (Globotruncana sp., Morozovella sp. etc.) and suggest a Late Paleocene age for the unit. The debris ? ow passes up into a carbonate debris ? ow unit (third unit), which has a Late Paleocene (P2-P4 planktonic zone)-Earliest Eocene pelagic marn matrix and exotic blocks of Upper Cretaceous calcarenite and neritic limestone (Kadirler Formation). The carbonate debris ? ows pass laterally and vertically to the fourth unit which is a Lower Eocene ? ysch sequence with olistostromes. The ? ysch has a rich and diverse assemblage of orthophragmines (Discocyclina, Orbitoclypeus, Nemkovella) and nummulitids of Ypresian age [shallow benthic zones (SBZ) 5/6, 8/9, 10; Bakacak Formation]. In the olistostromal part of the ? ysch, olistoliths of marble, pelagic limestone, and rare granite, amphibolite, ophiolitic blocks (chert, serpentinite, metabasite, phyllite) are oBSEMrved. Apart from the Doğu Samanlı Group there are also two other sedimentary formation Cretaceous in age crop out in the mapping area. These two units are a Cenomanian-Maastrichtian red pelagic limestone unit with minor amounth of tuff layers is called as Eskiyayla Formation and a shallow marine limestone unit Maastrichtian in age (Taşlıtepe Limestone). Stratigrapic contacts of Eskiyayla Formation can not be observed in the study area. Eskiyayla Formation has been mapped as very large tectonic intercalations in the Lower Eocene flysch (Bakacak Formation) in the region. Some clasts of the Eskiyayla Formation has also been oBSEMrved in the conglomerates of the Bakacak Formation. Taşlıtepe Limestone unconformably overlies Sapanca Complex and comprise only very limited outcrops in the mapping area. Some blocks of the Taşlıtepe Limestone has also been oBSEMrved in the East Samanlı Group. All the stratigraphic, structural and geochronologic data show that there were two paleotectonic conractional regimes in the study area. 1) The closure of the Intra-Pontide Ocean at Early Cretaceous. The latest metamorphism occured during the Late Jurassic-Early Cretaceous as Rb/Sr mica, Sm/Nd garnet ages of all the metamorphic units imply. The ? rst regional transgression over both İstanbul and Sakarya Zones also show that the Intra-Pontide Ocean must be closed before Santonian. In this case the latest metamorphism age, which is Early Cretaceous, probably represents the time of the collision of the Pontide terranes along the Intra-Pontide Suture Zone. 2) Post-orogenic uplift after Early Eocene. Common existence of debris ? ows and olistostromal units in the Late Cretaceous- Early Eocene unconformable cover of the study area proves that a younger regional, probably contractional tectonic activity was active during this time interval. This contractional tectonism was probably occured as a result of an uplift in the region. In the Upper Cretaceous-Lower Eocene rock units, the blocks of the metamorphic melange of Intra-Pontide Ocean (Sapanca Complex) is very common. The Sapanca Complex also thrusted over the Lower Eocene units (Bakacak Formation). New apatite fission track data from metamorphic rocks cropping out at south of Sapanca Lake also confirms that Early Eocene uplift (51-53 Ma). The Late Cretaceous-Paleocene collision of Pontides and Taurides in the south generated a major relief, which formed the source for the debris ? ows and olistostromes in the Sapanca region.DoktoraPh

Disability in Islamic thought.

TEZ13165Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2020.Kaynakça (s. 113-120) var.IX, 120 s. :_29 cm.Engellilik tüm toplumlarda rastlanılan bir durum olması açısından evrensel bir niteliğe sahiptir. Bu yönüyle, dinin sahip olduğu evrensellikle de paralellik göstermektedir. Bundan dolayı ilahiyat alanında yapılması gereken çalışmalarda engellilik konusu önemli bir yer tutmalıdır. Bizim engelliliği konu edindiğimiz araştırmamız da, alanda yapılacak çalışmalara mütevazi bir katkı sağlama teşebbüsüdür. Çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde öncelikle engellilik kavramının çeşitli zeminlerde ki tanımlarına yer verilmiştir. Daha sonra bu tanımlardan hareketle engelliliği ifade edebilecek en makul ifadelerin neler olması gerektiği tartışılmıştır. Son olarak, engelliliğin tarihi seyrine bakılarak belirli dönem ve medeniyetlerde kavramın nasıl yorumlandığı tespit edilmeye çalışılmıştır. İkinci bölümde, engelliliğin teolojik yönü irdelenmiştir. Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslamiyet gibi üç büyük dinin öncülüğünde başlayan bu teolojik araştırma, sınırlı bir şekilde ilkel dinler ve yerel dinlerde de konunun nasıl işlendiğine ışık tutmuştur. Dinlerin engellilik üzerine yorumlarının nerelerde benzeşip nerelerde ayrıştığı bu bölümün muhtevasında yer etmiştir. Üçüncü ve son bölümde Kelam ve İslam Felsefesi alanlarında yer alan engellilik anlatımları işlenmiştir. Kelam’da Mutezile, Eşari ve Maturidi okullarının konu hakkındaki yorumları mercek altına alınırken İslam Felsefesin’de, İbn Sina, Farabi ve İbn Rüşd gibi isimlerin engelliliği hangi başlıklarda ve ne şekilde işlediklerine odaklanılmıştır.Disability is of a universal quality in terms of being a common condition in all societies. That quality in the term itself shows similarity to the universality of religion. Therefore, the subject of disability should take an important place in the studies that need to be done in the field of theology. Our research on disability is an effort to contribute modestly to the work to be done in the field. Our study consists of three parts. It is included in the definitions of the concept of disability on various grounds, not on the first floor. Then, based on these definitions, it was discussed what should be the most plausible statements to express disability. Finally, it was tried to determine how the concept was interpreted in certain periods and civilizations by searching the historical course of disability. In the second part, the theological aspect of disability is examined. This theological research, which was mostly concentrated on three major religions: Judaism, Christianity and Islam, also sheds limited light on how the subject is handled in primitive religions and local religions. It is also in this part that we discussed where the interpretations of religions on disability are dissimilar and where they are dissimilar. In the third and final section, disability descriptions and accounts in the fields of Kalam discipline and Islamic philosophy are included. In the Kalam, the interpretations of the Mu’tazilite, Ash’ari and Maturidi schools were examined, while in Islamic philosophy, the disability of names such as Ibn Sina, Farabi and Ibn Rushd, considered to be the authorities in the field, were focused on in terms of titles they dealt with the issue and how they considered it. In fact, the data obtained in this section constitute the very essence of our research