Nutritional effects on parameters of the broiler gastrointestinal ecology

The aim of this thesis was to evaluate the effect of three inclusion levels of aprobiotic (experiment A) and a phytogenic (experiment B) feed additive (PFA) onbroiler growth performance, nutrient digestibility, mucin composition (monosaccharideratio), mucosal morphometry, mucus layer staining intensity and mucus layer thicknessalong the broiler intestinal tract. One-day-old Cobb broilers were administrated maizesoyabeanmeal basal diet and, depending the feed additive used, broilers were allocatedinto the following 5 experimental treatments. For experiment A, control C (BD, noadditive), treatment P1 (108 CFU of probiotic/kg of BD), treatment P2 (109 CFU ofprobiotic/kg of BD), treatment P3 (1010 CFU of probiotic/kg of BD), and treatment A(2,5 mg avilamycin/kg of BD). For experiment B, control C (BD based onmaize–soybean meal with no other additions), E1 (80 mg PFA/kg BD), E2 (125 mg PFA/kgBD), E3 (250mg PFA/kg of BD) and A (2,5 mg avilamycin/kg BD). Treatment A wasused as a positive control due to the well-known function of avilamycin as anantimicrobial growth promoter in poultry.For experiment A, overall BW gain was significantly higher in treatment P1compared with P2, C and P3, with A being intermediate and not different from P1.Overall feed conversion ratio (FCR) values were similar and significantly better for P1and A compared with P2, C, and P3. Ileal apparent digestibility coefficients of CP andether extract were higher in A. Mannose decreased linearly with increasing probioticlevel in duodenum and ileum of 14-d-old broilers. N-acetyl-glucosamine and galactosedecreased linearly, while fucose increased linearly with increasing probiotic feedinclusion level in 42-d-old broiler cecum. Cecal villus height and crypt depth increasedlinearly with probiotic inclusion level, with treatment A having higher values only fromtreatment C. Mucus layer thickness increased linearly with probiotic inclusion level induodenum at 14 d and 42 d.For experiment B, overall BWG increased linearly with increasing PFA level,however, the avilamycin treatment A did not differ from the PFA and C treatments.Overall FI decreased quadratically with increasing PFA level. The overall FCRimproved linearly with increasing PFA level and treatment A did not differ from E2 andE3 but it was significantly better compared to E1 and C. The PFA level had a significantquadratic effect on the total tract apparent digestibility of OM and the nitrogen correctedapparent metabolisable energy (AMEn) of experimental diets respectively. On the otherhand, the avilamycin treatment had a significantly higher coefficients of ileal and totalapparent digestibility of fat compared to the PFA treatments and C. In 14-day-oldbroilers, treatments E2 and E3 had higher duodenal mannose than treatments C, E1 andA. Ileal mannose was lower in treatment C compared with PFA treatments, and ilealGal was higher in treatments E2 and E3 compared with C and A. Polynomial contrastanalysis with respect to PFA inclusion level showed that in 14-day-old broilers therewas a linear increase in duodenal mannose and a quadratic effect in duodenal N-acetylgalactosaminewith increasing PFA level. Ileal Gal and Man increased linearly withPFA inclusion level. However, increasing PFA inclusion level resulted in a lineardecrease of ileal fucose and cecal N-acetylgalactosamine. Increasing dietary PFAinclusion level showed a pattern of linear increase of duodenal Vh/Cd ratio in 14-dayoldbroilers and ileal Vh in 42-day-old broilers.In conclusion, this study provides evidence that probiotic and phytogenic feedadditive inclusion level affects the performance and a number of parameters ofintestinal ecology in broilers.Ο σκοπός της παρούσης εργασίας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης τριών διαφορετικών επιπέδων προσθήκης ενός πολυστέλεχους προβιοτικού σκευάσματος (ΠΣ) και ενός μίγματος αιθερίων ελαίων (ΜΑΕ) στα παραγωγικά χαρακτηριστικά, στους συντελεστές φαινομένης πεπτικότητας, στη σύσταση των εντερικών βλεννοπρωτεϊνών και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του εντέρου ορνιθίων κρεοπαραγωγής. Αρσενικά ορνίθια μίας ημέρας τοποθετήθηκαν τυχαία σε 5 πειραματικές επεμβάσεις: βασικό σιτηρέσιο ανά παραγωγική φάση (ΒΣ) χωρίς προσθήκη πρόσθετων διατροφής (μάρτυρας, C), ΒΣ με προσθήκη 2,5 mg αβιλαμυκίνης / kg τροφής (επέμβαση Α) και για το πείραμα Α, ΒΣ με προσθήκη 108, 109 και 1010 CFU ΠΣ / kg τροφής (επέμβαση P1, P2, P3 αντίστοιχα), ενώ για το πείραμα Β, ΒΣ με προσθήκη 80, 125 και 250 mg MAE / kg τροφής (επέμβαση Ε1, Ε2, Ε3 αντίστοιχα). Για το πείραμα Α, η αύξηση του ΣΒ για τη συνολική διάρκεια του πειράματος ήταν σημαντικά υψηλότερη στην επέμβαση Ρ1 σε σύγκριση με τις επεμβάσεις Ρ2, C και P3. Ο ΣΕΤ για τη συνολική διάρκεια του πειράματος στις επεμβάσεις Ρ1 και Α ήταν βελτιωμένος σε σύγκριση με τις τιμές του ΣΕΤ στις υπόλοιπες επεμβάσεις. Η ειλεακή πεπτικότητα των αζωτούχων και των λιπαρών ουσιών ήταν υψηλότερη στην επέμβαση του αντιβιοτικού. Στο τυφλό έντερο των ορνιθίων 42 ημερών, η συγκέντρωση της Ν-ακετυλ-γλουκαζαμίνης και της γαλακτόζης μειώθηκε γραμμικά ενώ η συγκέντρωση της φουκόζης αυξήθηκε γραμμικά με την αύξηση του επιπέδου προσθήκης του προβιοτικού στο σιτηρέσιο. Το ύψος των λαχνών και το βάθος των κρυπτών στο τυφλό έντερο αυξήθηκαν γραμμικά με την αύξηση του επιπέδου προσθήκης προβιοτικού. Η αύξηση του επιπέδου προσθήκης είχε ως αποτέλεσμα τη γραμμική αύξηση του πάχους του γλυκοκάλυκα στο δωδεκαδάκτυλο ορνιθίων 14 και 42 ημερών. Για το πείραμα Β, παρατηρήθηκε γραμμική αύξηση του ΣΒ και τετραγωνική επίδραση της κατανάλωσης της τροφής για τη συνολική διάρκεια του πειράματος με την αύξηση της συγκέντρωσης του ΜΑΕ στο σιτηρέσιο. Tα ορνίθια, που το σιτηρέσιό τους περιείχε αβιλαμυκίνη, είχαν υψηλότερη πεπτικότητα λιπαρών ουσιών σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ορνίθια. Oι βλεννοπρωτεΐνες του ειλεού των ορνιθίων στις επεμβάσεις με το ΜΑΕ είχαν υψηλότερο ποσοστό μαννόζης σε σχέση με το μάρτυρα, ενώ το ποσοστό της γαλακτόζης ήταν υψηλότερο στις επεμβάσεις Ε2 και Ε3 σε σύγκριση με τις επεμβάσεις C και Α. Στα ορνίθια 14 ημερών, η αύξηση του επιπέδου προσθήκης ΜΑΕ στο σιτηρέσιο είχε ως αποτέλεσμα την επίδραση στη συγκέντρωσης της μαννόζης και της Ν-ακετυλ-γαλακτοζαμίνης στο δωδεκαδάκτυλο, στη συγκέντρωση της μαννόζης,της γαλακτόζης και της φουκόζης στον ειλεό και στη συγκέντρωση της Ν-ακετυλ-γαλακτοζαμίνης στο τυφλό έντερο των πτηνών. Τέλος, με την αύξηση του επιπέδου προσθήκης ΜΑΕ παρατηρήθηκε γραμμική αύξηση του ύψους των λαχνών στον ειλεό ορνιθίων 42 ημερών. Τα αποτελέσματα της παρούσης έρευνας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την αποτελεσματική αντικατάσταση αντιμικροβιακών αυξητικών παραγόντων με πρόσθετα διατροφής που βασίζονται σε ζωντανούς μικροοργανισμούς ή σε ενεργές ουσίες φυτικών εκχυλισμάτων