Dragana Sekulić, Psihologija zaključivanja i logika (Zagreb: KruZak, 2016), 204 str.

Dragana Sekulić, Psihologija zaključivanja i logika (Zagreb: KruZak, 2016), 204 str

Dragana Sekulić, Psihologija zaključivanja i logika (Zagreb: KruZak, 2016), 204 str.

Dragana Sekulić, Psihologija zaključivanja i logika (Zagreb: KruZak, 2016), 204 str

Expanding Paradigms of Reading After the Affective and the Objective Turn— The Place of the Non-human in J.G. Ballard’s Novel The Atrocity Exhibition

Thinking about the problem of reading contemporary literary production opens up a question of theoretical paradigms which would move beyond the concept of form (if we take as a given the assumption that any definition of a literary, as well as any other artefact by means of form is nowadays superfluous). In the context of the recent considerable change in the status and meaning of the concept of art, this problem is doubly complex. By moving away from the work to the text, and then from the text to the context in new materialist, as well as speculative realist tendencies which are tied to the affective and the objective turn, there arises a new relationship towards the concept of the context. Thus in the aesthetic and literary theories of new materialism in the place of context one finds the affective encounter (reading is thus revealed as an embodied activity), while in speculative realism (also of materialist provenance), the context will take the place of the object, which is an absolute value (reading is thus shown to be a materialist practice). In this article taking up the idea of the overlap between the destruction of illusion about the natural relationship between the narrative content and the narrative discourse (in poststructuralist narratology) and the unravelling of the hierarchical order between the signifier and the signified (in poststructuralist theory of the sign), it is pointed to the inadequacy of such an approach when applied to the analysis of the novel The Atrocity Exhibition by James Graham Ballard thus posing the question of the modernist and postmodernist legacy; i.e., contributing to the study of modernity. The Atrocity Exhibition is considered as a neo-avant-garde, situationist text and by applying the method of incomplete induction, the conclusion will be drawn about its anticipatory nature—a type of modernist practice which heralds new, contemporary (expanded) paradigms of reading offering a possible solution for contemporary aesthetic antinomies related to the impossibility to discern the quality of the contemporary within the regime of its coexistence with the remains of the past (tendencies of modernity and postmodernity). Our thesis is that both theoretical-philosophical platforms, new materialism and speculative realism, offer diverse extra-discursive models of thought. Thematizing the place of the non-human in The Atrocity Exhibition and using the method of critical analysis of a comparative, interdisciplinary kind, it will be demonstrated that Ballard’s novel in the regime of aesthetics after aesthetics ceases to work as a concept in literature (accessible via poststructuralism) and becomes a materialist text-context

Ima li stvarnosti bez čoveka? Problemi novog realizma

U ovom tekstu se ispituju glavne karakteristike filozofskog usmerenja koje je danas u modi – „novog realizma“ koji zastupaju M. Feraris, K. Mejasu i M. Gabrijel, i analiziraju neki od njegovih problema. Polazi se od pitanja definicije novog realizma, tj. od pokušaja da se odredi minimalni pojmovni sadržaj koji je zajednički za njegove različite verzije. Zanimljivo je primetiti da se novi realizam, iako njegovi predstavnici brane gledište prema kojem imamo direktan pristup stvarnosti, najčešće definiše na negativan način, npr. kao filozofska pozicija koja tvrdi da je stvarnost nezavisna od ljudskog mišljenja ili od konstitutivne delatnosti subjekta. U radu se zastupa teza da se novi realizam zaista najbolje može razumeti kao neka vrsta negacije: prema tvdnjama njegovih osnivača, on predstavlja reakciju na takozvani konstruktivizam moderne filozofije, koji počinje sa Kantovim transcendentalnim idealizmom i, preko Ničea, dolazi do vrhunca u postmodernizmu, čime se konačno dovršava dugotrajni istorijski proces preobražavanja stvarnosti u iluziju. Međutim, takva rekonstrukcija moderne filozofije je krajnje problematična. Na primer, pristalice novog realizma ne pružaju zadovoljavajuće tumačenje Kantovog „pobijanja idealizma“, koje bi, očigledno, bilo od suštinskog značaja za odbranu njihovog viđenja moderne kao epohe u kojoj je stvarnost ispražnjena od svoga smisla. Pored toga, moralizatorski tonovi njihove rasprave sa postmodernom odaju etički koncept koji je prilično konformistički. Konačno, dva važna aspekta novog realizma – pokušaji da se unutar njega razvije pluralistička ontologija, kao i njegova antihumanistička tendencija – dopuštaju nam da njegovo poreklo dovedemo u vezu sa filozofskim programom samog postmodernizma

Zdrojové faktory indexů ekonomické svobody

V rámci této práce se budeme zabývat detekcí latentních proměnných, které se podílí na tvorbě indexů ekonomické svobody. Nejprve si představíme v současnosti nejznámější indexy ekonomické svobody (IEF, EFW). Dále se podíváme na mnohorozměrnou statistickou metodu - faktorovou analýzu, kterou použijeme k detekci latentních proměnných. Ukážeme si, jaké různé metody odhadu existují ve faktorové analýze a při jejich charakteristice se zaměříme především na metodu hlavních faktorů a metodu maximální věrohodnosti. Popsané metody následně mezi sebou srovnáme pomocí analýzy EFW indexu. Na základě odhadnutých modelů budeme interpretovat zjištěné latentní proměnné. Faktorovou analýzu provedeme v prostředí statistických softwarových programů SPSS a R.This work discusses the detection of latent variables, which create indices of economic freedom. Firstly, we present the most well-known indices of economic freedom (IEF, EFW). Secondly, this work discusses multivariate statistical method - factor analysis, which we use to detect latent variables. We show different methods of estimates in factor analysis and we focus on principal factor method. Furthermore, we compare already defined methods by analysing the structure of EFW index. According to estimated models, we interpret detected latent variables. We use statistical software SPSS and R for factor analysis of EFW index.Department of Probability and Mathematical StatisticsKatedra pravděpodobnosti a matematické statistikyMatematicko-fyzikální fakultaFaculty of Mathematics and Physic

Normative and Descriptive in Reasoning

Usporedbom stvarnog procesa zaključivanja (deskriptivno) i logički ispravnog zaključivanja (normativno) argumentiram u prilog uvjerljivosti logičke teze: pravila derivirana iz deduktivne logike čine prikladnu normu inferencijske prakse. Osporavanja logičke teze dolaze iz dva smjera: deskriptivnog, koje se poziva na primjere zaključaka koje procjenjujemo ispravnima iako nisu logički točna, te normativnog, koji ukazuje na brojne logičke anomalije klasične deduktivne logike. U radu nastojim pokazati da se primjeri „logički problematičnih“ zaključaka koji se navode u prilog neprikladnosti logičke norme, mogu uvjerljivije obrazložiti u okviru teorija jezične pragmatike. Pritom posebno naglašavam sličnost tih primjera s klasičnim jezično pragmatičkim fenomenom razumijevanja kondicionalnog iskaza kao bikondicionalnoga. Osim toga, psihološke teorije zaključivanja koje se temelje na odbacivanju logičke teze, na općenitoj se razini suočavaju s problemom određenja prikladne alternativne norme. Nastojala sam pokazati da je pojam ekološke racionalnosti na koji se pozivaju navedene teorije nejasan, ponekad dvosmislen, te da analiza preciznijih odredbi koje te teorije imaju na raspolaganju ukazuje da su alternativna normativna načela koja predlažu neuvjerljiva – točno u onoj mjeri u kojoj isključuju oslanjanje na opća logička (normativna) načela. Drugi smjer osporavanja logičke teze ukazuje na brojne logičke anomalije, tj. na primjere logički ispravnih zaključaka koje, međutim, u stvarnom procesu zaključivanja ne smatramo ispravnima. Uz to, norma koja je utemeljena isključivo na (klasičnoj) logičkoj valjanosti, postavila bi pred inferencijsku praksu neostvarive zahtjeve, što također govori o normativnoj neprimjerenosti deduktivne logike. No, zašto normativni zahtjev definirati neostvarivo strogo, pa ga onda odbaciti kao neostvarivo strogog? Tim prije što su moguća i druga, prihvatljiva određenja normativnog zahtjeva. Ukoliko se, međutim, navođenjem strogog određenja logičke normativnosti samo želi istaknuti značaj određenih ne-logičkih čimbenika u stvarnom procesu zaključivanja, onda zapravo nema spora. Nastojala sam ukazati da je uvažavanje spomenutih ne-logičkih čimbenika sadržano, s jedne strane, u ublažavanju normativnog zahtjeva, odnosno, s druge strane, u nastojanju prikladnijeg tumačenja same logičke posljedice u okviru ne-klasičnih logika. Na kraju rada izdvajam teoriju trodjelnog dvostrukog procesa kao okvir u koji se uklapaju različiti, kako deskriptivni, tako i normativni aspekti fenomena zaključivanja. Heurističke prosudbe rezultat su procesiranja autonomnih predsvjesnih mehanizama, algoritmički um oprimjeruje našu stvarnu logičku sposobnost kroz sposobnost hipotetičkog zaključivanja, a reflektivni um, s obzirom na strukturu vjerovanja i ciljeve koje želimo postići u određenim okolnostima, pribavlja konkretan sadržaj procesu zaključivanja. Normativna načela derivirana iz logike kao teorije o očuvanju istinitosti u procesu zaključivanja primjenjuje se na sve tri razine kognitivnog procesiranja. Tim se načelima služimo kada procjenjujemo uspješnost heurističkih ishoda, ona daju opća pravila hipotetičkom zaključivanja kao osnovnom mehanizmu naše kognitivne sposobnosti, konačno, ona su u temelju povezivanja naših vjerovanja u koherentnu strukturu

Polymorphism of hla-dr and hla-dq alleles in patients with pemphigus vulgaris

Uvod: Pemphigus vulgaris (PV) pripada grupi organ specifičnih autoimunskih oboljenja, kod koga se stvaraju autoantitela usmerena na specifične proteine (antigene) kože i sluzokoža. Autoantitela kod pemfigusa su usmerena prema komponentama međućelijskih spojeva (dezmozomima). To su dezmoglein 3 (Dsg 3), u manjoj meri dezmoglein 1 (Dsg 1) i drugi proteini. Kao posledica vezivanja cirkulišućih antitela za proteine dezmozoma dolazi do cepanja međućelijskih spojeva (akantolize) i pojave plikova (bula) na koži i sluzokožama. Autoimunski pemfigus, kao i druge autoimunske bolesti, predstavlja multifaktorsko oboljenje, rizik od nastanka bolesti zavisi od složenih interakcija gena i faktora spoljašnje sredine. U okviru naslednih faktora u etiopatogenezi pemfigusa najviše je ispitivan kompleks gena tkivne podudarnosti koji kodira sistem humanih leukocitnih antigena (HLA). HLA je najpolimorfniji deo humanog genoma. Složenost polimorfizma HLA je posledica postojanja više genskih lokusa, velikog broja alela za većinu gena i kombinacija produkata ovih alela. HLA molekuli II klase su posebno značajni jer prikazuju peptide CD4+ T-limfocitima pod čijom kontrolom je sekrecija anti Dsg 3 i anti Dsg 1 antitela od strane B-limfocita. Do sada je dokazana udruženost pojedinih HLA alela sa većim brojem autoimunskih oboljenja uključujući i pemfigus. Ciljevi istraživanja: Ciljevi ovog istraživanja su bili da se ustanovi učestalost alela i haplotipova u HLA-DR i DQ lokusima kod pacijenata sa PV u Srbiji, da se ustanovi stepen genetske sličnosti sa obolelima od PV u drugim populacijama, kao i da se ispita korelacija između genotipova, težine bolesti i koncentracije Dsg1 i Dsg3 antitela. Ispitanici i metode: Ispitivanje je izvršeno kod 72 pacijenta sa dokazanim PV. Kod ispitanika je određena alelska učestalost u HLA-DR i DQ lokusima (DRB1*, DQB1* i DQA1*). Izolacija DNK je rađena upotrebom QIAamp DNA Blood Mini Kit-a (QIAGEN, Germany). Određivanje grupa alela ispitivanih lokusa je rađeno testovima niske/srednje rezolucije, a potom su testovima visoke rezolucije određivani aleli upotrebom prajmera specifičnih za alelsku sekvencu PCR-SSP (engl. Polymerase chain reaction with sequence-specific primers) prema preporukama proizvođača testova (BAG lich Germany i Invitrogen)...Introduction: Pemphigus vulgaris (PV) belongs to the group of organ specific autoimmune disorders, characterized by the production of pathogenic autoantibodies against keratinocyte adhesion molecules- desmogleins, mostly Desmoglein 3 (Dsg3) and 1 (Dsg1), or other proteins. As a result of bounding autoantibodies to desmosomal proteins, separation of keratinocytes occur with clinical manifestation of blisters on the skin and mucosal membranes. PV, as other autoimmunes diseases belongs to the family of polygenic disorders, the risk of developing the disease depends on interactions of endogenous genetic factors and environmental factors. Inheritance of certain human leukocyte antigen (HLA) alleles has been suggested to be the most probable predisposing factor. HLA is the most polymorphous part of the human genome. The complexity of HLA polymorphism is due to the existence of a big number of genetic loci, alleles for most of the genes and combination of these alleles. HLA II class genes are particularly important due to peptide presentation to CD4+ T-cells and consequent secretion by B- cells of anti-Dsg3 and anti-Dsg1 antibodies. So far, associations of some HLA alleles with a great number of autoimmune diseases have been shown, including pemphigus. Aims of the investigation: Aims of this study were to determine HLA-DR and HLA-DQ allelic and haplotypic frequencies in patients with pemphigus vulgaris in Serbia; to establish similarities with other PV patients in different populations; to establish correlation between genotypes, disease activity and anti-Dsg3 and anti-Dsg1 antibodies. Individuals and methods: Investigation of allelic frequency of HLA-DR and HLA-DQ was conducted on 72 patients with diagnosed PV. DNA was extracted from blood samples using the Qiagen QIAamp DNAMini Kit (Qiagen, Germany). Allele groups were determined with low/intermediary resolution tests. High resolution was performed using polymerase chain reaction sequence-specific primers (PCRSSP) according to the manufacturer’s instructions (BAG lich Germany and Invitrogen). ARLEQUIN software package, version 3.11 was applied for estimated allele and haplotype frequencies, as well as for testing Hardy–Weinberg equilibrium..

Social spaces and practices : the study of everyday practices through dwelling spaces in Zemun doctoral dissertation

Predmet ove disertacije čini razmatranje svakodnevnih praksi kroz prostore stanovanja u Zemunu. Namesto prihvatanja holističkih okvira, samo istraživanje je izgrađeno na temeljima osobene ontološke matrice koja akcentuje lokalne kontingencije gde se praktični život odvija relaciono i procesualno, prvenstveno kroz formiranje ključnih odlika društvenog života kroz prostore stanovanja i njegovo odigravanje koje se zbiva kroz svakodnevne prakse. Počev od pretpostavke da se formiranjem prostora stanovanja u konkretnom slučaju Zemuna suštinski formiraju i zasebne stvarnosti i progresivno odvajaju kolektivi kroz rezidencijalne zone, ovo istraživanje stremi ka tome da rašlani vezu između društvenog života i prostora. Stanovanje je stoga preuzeto kao alternativni pristup urbanim prostorima. Promišljajući ih kao komplikovane i heterogene konfiguracije ono podvlači kako su kolektivi upućeni na različite stvarnosti i forme života, posebno kroz bitno drugačije oblike oblike prostornosti i prakse koje se mogu pratiti direktno kroz vezu sa stanovanjem. U tom smislu, primenom kombinovanog metoda koji uključuje statističku analizu, zatim analizu istoriografske građe i drugih sekundarnih izvora podataka poput propisa i urbanih planova, utvrđuju se bitne socijalne razlike između rezidencijalnih zona u Zemunu kakve su Staro jezgro, masovno izgrađena naselja, kao i izbeglička naselja. Uočavanje ovih razlika je uzeto kao osnov za izbor ukupno 15 domaćinstava gde su uočene socio-prostorne putanje izrazite. Drugi segment ovog istraživanja upravo korišćenjem etnografije pristupa komparativnom ispitivanju svakodnevice i prakse u datim slučajevima. Osim razmatranja celokupnog aranžmana u kom se obrazuje svakodnevica domaćinstava u datim slučajevima, nastoji se najpre prići bliže prostornosti u vidu smeštanja praksi, formiranja distinktivnih prostornih modusa i povrh svega, značenja koja akteri pridaju prostoru. Ono što je takođe ispitivano jeste izgled svakodnevice koji se zbiva putem tela i realizuje praksama poput čišćenja, kuvanja, nabavke, ali i postupaka koji direktno zahvataju telo poput odevanja. Utoliko, ova ispitivanja odvode ka, premda zbilja uslovnom zaključku, o postojanju dubokih socijalnih rascepa u formi života koja prate ona izražena kroz stanovanjeSubject of this dissertation consists of considering the everyday practices through the dwelling spaces of Zemun. Instead of adopting holistic framework, research itself is based upon unique ontological matrix that accentuates the local contingencies where practical life takes place relationally and processually, primarily through the formation of the principal features of social life through dwelling spaces and their enactment through everyday practices. Starting from an assumption that the formation of a dwelling space in the particular case of Zemun essentially forms distinct realities and progressive separation between the collectives through residential zones, aim of this research is to discern the connection between social life and space. Dwelling is thus taken as an alternative approach to urban spaces. Conceiving them as complicated and heterogeneous configurations that direct collectives to different realities and life forms, it underlines how the collectives are directed to different realities and forms of life, particularly through different forms of spatialities and practices that might be detected directly through link with dwelling. In this sense, using a combined method that includes statistical analysis, analysis of historiographic material and other secondary sources of data such as regulations and urban plans, significant social differences between residential zones in Zemun such as the Old Core, mass-built settlements, and refugee settlements are determined. Registering these differences was taken as the basis for selecting a total of 15 households where the observed socio-spatial trajectories are pronounced. Second segment of this research precisely revolves around employing the ethnography in order to access to the comparative examination of everyday life and practice in given cases. In addition to considering the overall arrangement that forms an everyday life of households in these cases, it seeks first to come closer to space in the form of placement of practices, the formation of distinctive spatial modes and, above all, the meanings that actors attach to space. What has also been examined is the appearance of everyday life that occurs through the body and is carried out by practices such as cleaning, cooking, shopping, as well as procedures that directly engulf the body like dressing. Overall, these examinations lead to, although a tentative conclusion, about the existence of profound social ruptures in life-forms that accompany those expressed through dwellin

Social spaces and practices : the study of everyday practices through dwelling spaces in Zemun doctoral dissertation

Predmet ove disertacije čini razmatranje svakodnevnih praksi kroz prostore stanovanja u Zemunu. Namesto prihvatanja holističkih okvira, samo istraživanje je izgrađeno na temeljima osobene ontološke matrice koja akcentuje lokalne kontingencije gde se praktični život odvija relaciono i procesualno, prvenstveno kroz formiranje ključnih odlika društvenog života kroz prostore stanovanja i njegovo odigravanje koje se zbiva kroz svakodnevne prakse. Počev od pretpostavke da se formiranjem prostora stanovanja u konkretnom slučaju Zemuna suštinski formiraju i zasebne stvarnosti i progresivno odvajaju kolektivi kroz rezidencijalne zone, ovo istraživanje stremi ka tome da rašlani vezu između društvenog života i prostora. Stanovanje je stoga preuzeto kao alternativni pristup urbanim prostorima. Promišljajući ih kao komplikovane i heterogene konfiguracije ono podvlači kako su kolektivi upućeni na različite stvarnosti i forme života, posebno kroz bitno drugačije oblike oblike prostornosti i prakse koje se mogu pratiti direktno kroz vezu sa stanovanjem. U tom smislu, primenom kombinovanog metoda koji uključuje statističku analizu, zatim analizu istoriografske građe i drugih sekundarnih izvora podataka poput propisa i urbanih planova, utvrđuju se bitne socijalne razlike između rezidencijalnih zona u Zemunu kakve su Staro jezgro, masovno izgrađena naselja, kao i izbeglička naselja. Uočavanje ovih razlika je uzeto kao osnov za izbor ukupno 15 domaćinstava gde su uočene socio-prostorne putanje izrazite. Drugi segment ovog istraživanja upravo korišćenjem etnografije pristupa komparativnom ispitivanju svakodnevice i prakse u datim slučajevima. Osim razmatranja celokupnog aranžmana u kom se obrazuje svakodnevica domaćinstava u datim slučajevima, nastoji se najpre prići bliže prostornosti u vidu smeštanja praksi, formiranja distinktivnih prostornih modusa i povrh svega, značenja koja akteri pridaju prostoru. Ono što je takođe ispitivano jeste izgled svakodnevice koji se zbiva putem tela i realizuje praksama poput čišćenja, kuvanja, nabavke, ali i postupaka koji direktno zahvataju telo poput odevanja. Utoliko, ova ispitivanja odvode ka, premda zbilja uslovnom zaključku, o postojanju dubokih socijalnih rascepa u formi života koja prate ona izražena kroz stanovanjeSubject of this dissertation consists of considering the everyday practices through the dwelling spaces of Zemun. Instead of adopting holistic framework, research itself is based upon unique ontological matrix that accentuates the local contingencies where practical life takes place relationally and processually, primarily through the formation of the principal features of social life through dwelling spaces and their enactment through everyday practices. Starting from an assumption that the formation of a dwelling space in the particular case of Zemun essentially forms distinct realities and progressive separation between the collectives through residential zones, aim of this research is to discern the connection between social life and space. Dwelling is thus taken as an alternative approach to urban spaces. Conceiving them as complicated and heterogeneous configurations that direct collectives to different realities and life forms, it underlines how the collectives are directed to different realities and forms of life, particularly through different forms of spatialities and practices that might be detected directly through link with dwelling. In this sense, using a combined method that includes statistical analysis, analysis of historiographic material and other secondary sources of data such as regulations and urban plans, significant social differences between residential zones in Zemun such as the Old Core, mass-built settlements, and refugee settlements are determined. Registering these differences was taken as the basis for selecting a total of 15 households where the observed socio-spatial trajectories are pronounced. Second segment of this research precisely revolves around employing the ethnography in order to access to the comparative examination of everyday life and practice in given cases. In addition to considering the overall arrangement that forms an everyday life of households in these cases, it seeks first to come closer to space in the form of placement of practices, the formation of distinctive spatial modes and, above all, the meanings that actors attach to space. What has also been examined is the appearance of everyday life that occurs through the body and is carried out by practices such as cleaning, cooking, shopping, as well as procedures that directly engulf the body like dressing. Overall, these examinations lead to, although a tentative conclusion, about the existence of profound social ruptures in life-forms that accompany those expressed through dwellin

Transverse Momentum Distribution and Nuclear Modification Factor of Charged Particles in p+Pb Collisions at sqrt[s_{NN}]=5.02\u2009\u2009TeV

The transverse momentum (pT) distribution of primary charged particles is measured in minimum bias (non-single-diffractive) p+Pb collisions at 1asNN=5.02 TeV with the ALICE detector at the LHC. The p T spectra measured near central rapidity in the range 0.5<p T<20 GeV/c exhibit a weak pseudorapidity dependence. The nuclear modification factor RpPb is consistent with unity for pT above 2 GeV/c. This measurement indicates that the strong suppression of hadron production at high pT observed in Pb+Pb collisions at the LHC is not due to an initial-state effect. The measurement is compared to theoretical calculations