ERS/EAACI statement on adherence to international adult asthma guidelines

Clinical practice guidelines based on the best available evidence, aim to standardize and optimize asthma diagnosis and management. Nevertheless, there are concerns that particularly between different groups of healthcare professionals (HCPs), adherence to guidelines is suboptimal. Further to these concerns, the aims of this ERS/EAACI Statement were (1) via an international online survey, to evaluate and compare the understanding of and adherence to international asthma guidelines by HCPs of different specialties, (2) via systematic reviews of the literature, to assess effectiveness of strategies focused at improving implementation of guideline-recommended interventions, and compare process and clinical outcomes in patients managed by Specialists (respiratory physicians or allergists) or Generalists (internists or general practitioners). The online survey identified discrepancies between HCPs of different specialties which may be due to poor dissemination or lack of knowledge of the guidelines but also a reflection of the adaptations HCPs working in different clinical settings make, based on their resources. The systematic reviews demonstrated that multifaceted quality improvement initiatives addressing multiple challenges to guidelines adherence, or the input from additional specialized HCPs are most effective in improving guidelines adherence. More data are needed to evaluate differences in process and clinical outcomes among patients managed by Generalists or Specialists. Our results reveal a need for guidelines to consider the heterogeneity of real-life settings for asthma management and tailor their recommendations accordingly. Continuous, multifaceted quality improvement processes are required to optimize and maintain guidelines adherence. Validated referral pathways for uncontrolled asthma or for uncertain diagnosis are needed

Current state and future of pediatric allergology in Europe: A road map

The history of pediatric allergology (PA) in Europe is relatively youthful, dating back to 1984, when a small group of pediatricians founded the European Working Group on Pediatric Allergy and Immunology—later giving rise to ESPACI (European Society on Pediatric Allergology and Clinical Immunology). In 1990, the first dedicated journal, Pediatric Allergy and Immunology (PAI), was founded. There are striking differences across Europe, and even within European countries, in relation to the training pathways for doctors seeing children with allergic disease(s). In 2016, the EAACIClemens von Pirquet Foundation (CvP) organized and sponsored a workshop with the European Academy of Allergy and Clinical Immunology (EAACI) Pediatric Section. This collaboration focussed on the future of PA and specifically on education, research, and networking/ advocacy. The delegates representing many countries across Europe have endorsed the concept that optimal care of children with allergic diseases is delivered by pediatricians who have received dedicated training in allergy, or allergists who have received dedicated training in pediatrics. In order to meet the needs of children and families with allergic disease(s), the pediatric allergist is highly encouraged to develop several networks. Our challenge is to reinforce a clear strategic approach to scientific excellence to across our member base and to ensure and enhance the relevance of European pediatric research in allergy. With research opportunities in basic, translational, clinical, and epidemiologic trials, more trainees and trained specialists are needed and it is an exciting time to be a pediatric allergologist

Allergen immunotherapy for allergic rhinoconjunctivitis:protocol for a systematic review

The European Academy of Allergy and Clinical Immunology (EAACI) is in the process of developing the EAACI Guidelines for Allergen Immunotherapy (AIT) for the Management of Allergic Rhinoconjunctivitis. We seek to critically assess the effectiveness, cost-effectiveness and safety of AIT in the management of allergic rhinoconjunctivitis.status: publishe

Allergen immunotherapy for allergic rhinoconjunctivitis:a systematic overview of systematic reviews

Background: The European Academy of Allergy and Clinical Immunology (EAACI) is developing Guidelines on Allergen Immunotherapy (AIT) for Allergic Rhinoconjunctivitis (ARC). To inform the development of recommendations, we sought to critically assess the systematic review evidence on the effectiveness, safety and cost-effectiveness of AIT for ARC. Methods: We undertook a systematic overview, which involved searching nine international biomedical databases from inception to October 31, 2015. Studies were independently screened by two reviewers against pre-defined eligibility criteria and critically appraised using the Critical Appraisal Skills Programme (CASP) Systematic Review Checklist for systematic reviews. Data were descriptively synthesized. Results: Our searches yielded a total of 5932 potentially eligible studies, from which 17 systematic reviews met our inclusion criteria. Eight of these were judged to be of high, five moderate and three low quality. These reviews suggested that, in carefully selected patients, subcutaneous (SCIT) and sublingual (SLIT) immunotherapy resulted in significant reductions in symptom scores and medication requirements. Serious adverse outcomes were rare for both SCIT and SLIT. Two systematic reviews reported some evidence of potential cost savings associated with use of SCIT and SLIT. Conclusions: We found moderate-to-strong evidence that SCIT and SLIT can, in appropriately selected patients, reduce symptoms and medication requirements in patients with ARC with reassuring safety data. This evidence does however need to be interpreted with caution, particularly given the heterogeneity in the populations, allergens and protocols studied. There is a lack of data on the relative effectiveness, cost-effectiveness and safety of SCIT and SLIT. We are now systematically reviewing all the primary studies, including recent evidence that has not been incorporated into the published systematic reviews

Allergen immunotherapy for allergic rhinoconjunctivitis : a systematic review and meta-analysis

BACKGROUND: The European Academy of Allergy and Clinical Immunology (EAACI) is in the process of developing Guidelines on Allergen Immunotherapy (AIT) for Allergic Rhinoconjunctivitis. In order to inform the development of clinical recommendations, we undertook a systematic review to assess the effectiveness, cost-effectiveness and safety of AIT in the management of allergic rhinoconjunctivitis METHODS: We searched 15 international biomedical databases for published, in progress and unpublished evidence. Studies were independently screened by two reviewers against pre-defined eligibility criteria and critically appraised using established instruments. Our primary outcomes of interest were symptom, medication and combined symptom and medication scores. Secondary outcomes of interest included cost-effectiveness and safety. Data were descriptively summarized and then quantitatively synthesized using random-effects meta-analyses. RESULTS: We identified 5932 studies of which 160 studies satisfied our eligibility criteria. There was a substantial body of evidence demonstrating significant reductions in standardized mean differences (SMD) of symptom (SMD -0.53, 95%CI -0.63, -0.42), medication (SMD -0.37, 95%CI -0.49, -0.26) and combined symptom and medication (SMD -0.49, 95%CI -0.69, -0.30) scores whilst on treatment that were robust to pre-specified sensitivity analyses. There was in comparison a more modest body of evidence on effectiveness post-discontinuation of AIT, this suggesting a benefit in relation to symptom scores. CONCLUSIONS: AIT is effective in improving symptom, medication and combined symptom and medication scores in patients with allergic rhinoconjunctivitis whilst on treatment, and there is some evidence suggesting that these benefits are maintained in relation to symptom scores after discontinuation of therapy. This article is protected by copyright. All rights reserved

Investigating rhinitis phenotypes

Background: There is little evidence on the incidence and characteristics of local allergic rhinitis (LAR) in children. Out of the seven available studies, most have included subjects with perennial rhinitis only and results are based on the investigation of no more than three allergens per study. The aim of our study was to determine the prevalence of LAR in children with chronic, difficult to treat, perennial or seasonal, rhinitis but no evidence of sensitization to aeroallergens, or other alternative diagnosis. We additionally aimed at undertaking detailed LAR prevalence investigation through nasal specific provocation tests (NPT) to 4 locally relevant to Greece aeroallergens. Our secondary objective was to identify whether children with LAR have any distinct clinical characteristics that could help the clinician distinguish them from children with non allergic non infectious rhinitis (NAR). Methods: We prospectively performed multiple nasal provocation tests (M-NPT) with four locally relevant aeroallergens (P. pratense, O. europea, A. alternata, D. pteronyssinus) in children with absence of sensitization to aeroallergens, seen during a calendar year in a specialized rhinitis clinic. We additionally performed single NPT to children with allergic rhinitis (AR; positive control group). The result of the NPT was based on symptoms and acoustic rhinometry. Identification of nasal hyper-reactivity (NHR) triggers was through a questionnaire.Results: LAR was confirmed in 29.2% (n=7/24) of the children that had negative skin prick and blood testing to aeroallergens. All but one of the children reacted to one allergen and one to two. Implementing the M-NPT protocol ensured a 69.8% (p<0.001) significant decrease in the number of visits required for NPT in comparison to those that would need to be performed if each child had 4 single NPT. All AR-children had positive single NPT with results similar to the LAR. There were no differences in age at examination and rhinitis onset, gender distribution, family atopy, and past or current environment of residency while the prevalence of reported NHR-triggers was comparable amongst the LAR, AR and NAR groups.Conclusion: To the best of our knowledge, this is the first pediatric study where the seasonal or perennial rhinitis population was thoroughly tested for LAR against four aeroallergens. LAR was present in a considerable proportion of children with no sensitization to aeroallergens and therefore, the performance of NPT, preferably to more than one aeroallergens, should be strongly considered in these cases. There were no distinct clinical characteristics between LAR, AR and NAR in children. Additionally, children with LAR clinically responded similarly to the eliciting aeroallergen compared to children with AR. Implementing M-NPT rather than single NPT is a time- and cost-efficient practice.Βιβλιογραφικό υπόβαθρο: Η γνώση σχετικά με τον επιπολασμό και τα χαρακτηριστικά της τοπικής αλλεργικής ρινίτιδας (ΤΑΡ) στα παιδιά είναι περιορισμένη. Από τις επτά δημοσιευμένες μελέτες, οι περισσότερες έχουν συμπεριλάβει μόνο παιδιά με ολοετή ρινίτιδα και τα αποτελέσματα στηρίζονται στη διερεύνηση μέχρι 3 αεραλλεργιογόνων ανά μελέτη. Ο σκοπός της μελέτης μας ήταν να καθορίσουμε τον επιπολασμό της ΤΑΡ σε παιδιά με χρόνια, δύσκολη στο χειρισμό, εποχική ή ολοετή ρινίτιδα αλλά απουσία δεδομένων για ευαισθητοποίηση σε αεραλλεργιογόνα ή εναλλακτική διάγνωση. Επιπλέον, σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός του επιπολασμού να γίνει εκτενώς μέσω ειδικών ρινικών προκλήσεων (ΕΡΠ) σε 4 κοινά για το χώρο της Ελλάδος, αεραλλεργιογόνα. Επίσης είχαμε ως δευτερεύον σκοπό να εξακριβώσουμε αν τα παιδιά με ΤΑΡ έχουν ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον κλινικό ιατρό να τα διακρίνει από τα παιδιά με μη αλλεργική μη λοιμώδη ρινίτιδα (ΜΑΡ). Μέθοδοι: Σε αυτή την προοπτική μελέτη διεξήγαμε πολλαπλές ΕΡΠ (πΕΡΠ) με 4 αεραλλεργιογόνα (P. pratense, O. europea, A. alternata, D. pteronyssinus) σε παιδιά με απουσία ευαισθητοποίησης σε αεραλλεργιογόνα τα οποία εξετάστηκαν σε ένα ημερολογιακό έτος σε ένα εξειδικευμένο ιατρείο. Επιπλέον, διεξήγαμε μεμονωμένες ΕΡΠ (μΕΡΠ) σε παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα (ΑΡ) τα οποία αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Το αποτέλεσμα της ΕΡΠ αξιολογούταν με βάση τη συμπτωματολογία και ακουστική ρινομετρία. Εκλυτικοί παράγοντες μη ειδικής ρινικής υπεραντιδραστικότητας (ΡΥ) καταγράφηκαν μέσω ενός ερωτηματολογίου. Αποτελέσματα: Η ΤΑΡ επιβεβαιώθηκε σε 29.2% (n=7/24) των παιδιών με αρνητικές δερματικές δοκιμασίες δια νυγμού και IgE ορού σε αεραλλεργιογόνα. Όλα τα παιδιά εκτός από ένα αντέδρασαν σε ένα αλλεργιογόνο ενώ ένα παιδί σε δύο. Η επιλογή του πρωτοκόλλου των πΕΡΠ διασφάλισε πτώση 69.8% (p<0.001) στον αριθμό των απαιτούμενων επισκέψεων σε σύγκριση με εκείνες που θα απαιτούνταν αν το κάθε παιδί προσερχόταν για 4 μΕΡΠ. Όλα τα παιδιά της ομάδας ελέγχου (ΑΡ) είχαν θετική ΕΡΠ των οποίων τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια με εκείνα των ΤΑΡ. Δεν υπήρχαν διαφορές στην ηλικία έναρξης των ρινιτιδικών συμπτωμάτων ή εξέτασης, στο γένος, το οικογενειακό ιστορικό ατοπίας ή το τρέχων/παρελθοντικό περιβάλλον διαβίωσης. Εν τω μεταξύ, ο επιπολασμός των εκλυτικών παραγόντων ΡΥ ήταν συγκρίσιμος μεταξύ των παιδιών με ΤΑΡ, ΜΑΡ και ΑΡ. Συμπεράσματα: Εξ όσων δυνάμεθα να γνωρίζουμε, πρόκειται για την πρώτη παιδιατρική μελέτη στην οποία εντάχθηκαν παιδιά με εποχικά ή ολοετή συμπτώματα τα οποία μάλιστα διερευνήθηκαν λεπτομερειακά για ΤΑΡ έναντι 4 αεραλλεργιογόνων. Ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού μας αποδείχθηκε να έχει ΤΑΡ και συνεπώς η διεξαγωγή ΕΡΠ, κατά προτίμηση σε περισσότερα του ενός αεραλλεργιογόνου, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ανάλογες περιπτώσεις παιδιών. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στα παιδιά με ΤΑΡ, ΜΑΡ και ΑΡ. Επιπλέον, τα παιδιά με ΤΑΡ απάντησαν κατά παρόμοιο τρόπο στην επαφή με το εκλυτικό αεραλλεργιογόνο σε σχέση με τα παιδιά με ΑΡ. Η εφαρμογή του πρωτοκόλλου των πΕΡΠ έναντι των μΕΡΠ αποτελεί πρακτική που μπορεί να μειώσει τον αριθμό και το κόστος των ΕΡΠ

Διερεύνηση Φαινοτύπων Ρινίτιδας

Βιβλιογραφικό υπόβαθρο: Η γνώση σχετικά με τον επιπολασμό και τα χαρακτηριστικά της τοπικής αλλεργικής ρινίτιδας (ΤΑΡ) στα παιδιά είναι περιορισμένη. Από τις επτά δημοσιευμένες μελέτες, οι περισσότερες έχουν συμπεριλάβει μόνο παιδιά με ολοετή ρινίτιδα και τα αποτελέσματα στηρίζονται στη διερεύνηση μέχρι 3 αεραλλεργιογόνων ανά μελέτη. Ο σκοπός της μελέτης μας ήταν να καθορίσουμε τον επιπολασμό της ΤΑΡ σε παιδιά με χρόνια, δύσκολη στο χειρισμό, εποχική ή ολοετή ρινίτιδα αλλά απουσία δεδομένων για ευαισθητοποίηση σε αεραλλεργιογόνα ή εναλλακτική διάγνωση. Επιπλέον, σκοπός της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός του επιπολασμού να γίνει εκτενώς μέσω ειδικών ρινικών προκλήσεων (ΕΡΠ) σε 4 κοινά για το χώρο της Ελλάδος, αεραλλεργιογόνα. Επίσης είχαμε ως δευτερεύον σκοπό να εξακριβώσουμε αν τα παιδιά με ΤΑΡ έχουν ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον κλινικό ιατρό να τα διακρίνει από τα παιδιά με μη αλλεργική μη λοιμώδη ρινίτιδα (ΜΑΡ). Μέθοδοι: Σε αυτή την προοπτική μελέτη διεξήγαμε πολλαπλές ΕΡΠ (πΕΡΠ) με 4 αεραλλεργιογόνα (P. pratense, O. europea, A. alternata, D. pteronyssinus) σε παιδιά με απουσία ευαισθητοποίησης σε αεραλλεργιογόνα τα οποία εξετάστηκαν σε ένα ημερολογιακό έτος σε ένα εξειδικευμένο ιατρείο. Επιπλέον, διεξήγαμε μεμονωμένες ΕΡΠ (μΕΡΠ) σε παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα (ΑΡ) τα οποία αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Το αποτέλεσμα της ΕΡΠ αξιολογούταν με βάση τη συμπτωματολογία και ακουστική ρινομετρία. Εκλυτικοί παράγοντες μη ειδικής ρινικής υπεραντιδραστικότητας (ΡΥ) καταγράφηκαν μέσω ενός ερωτηματολογίου. Αποτελέσματα: Η ΤΑΡ επιβεβαιώθηκε σε 29.2% (n=7/24) των παιδιών με αρνητικές δερματικές δοκιμασίες δια νυγμού και IgE ορού σε αεραλλεργιογόνα. Όλα τα παιδιά εκτός από ένα αντέδρασαν σε ένα αλλεργιογόνο ενώ ένα παιδί σε δύο. Η επιλογή του πρωτοκόλλου των πΕΡΠ διασφάλισε πτώση 69.8% (p&lt;0.001) στον αριθμό των απαιτούμενων επισκέψεων σε σύγκριση με εκείνες που θα απαιτούνταν αν το κάθε παιδί προσερχόταν για 4 μΕΡΠ. Όλα τα παιδιά της ομάδας ελέγχου (ΑΡ) είχαν θετική ΕΡΠ των οποίων τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια με εκείνα των ΤΑΡ. Δεν υπήρχαν διαφορές στην ηλικία έναρξης των ρινιτιδικών συμπτωμάτων ή εξέτασης, στο γένος, το οικογενειακό ιστορικό ατοπίας ή το τρέχων/παρελθοντικό περιβάλλον διαβίωσης. Εν τω μεταξύ, ο επιπολασμός των εκλυτικών παραγόντων ΡΥ ήταν συγκρίσιμος μεταξύ των παιδιών με ΤΑΡ, ΜΑΡ και ΑΡ. Συμπεράσματα: Εξ όσων δυνάμεθα να γνωρίζουμε, πρόκειται για την πρώτη παιδιατρική μελέτη στην οποία εντάχθηκαν παιδιά με εποχικά ή ολοετή συμπτώματα τα οποία μάλιστα διερευνήθηκαν λεπτομερειακά για ΤΑΡ έναντι 4 αεραλλεργιογόνων. Ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού μας αποδείχθηκε να έχει ΤΑΡ και συνεπώς η διεξαγωγή ΕΡΠ, κατά προτίμηση σε περισσότερα του ενός αεραλλεργιογόνου, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ανάλογες περιπτώσεις παιδιών. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερα κλινικά χαρακτηριστικά ανάμεσα στα παιδιά με ΤΑΡ, ΜΑΡ και ΑΡ. Επιπλέον, τα παιδιά με ΤΑΡ απάντησαν κατά παρόμοιο τρόπο στην επαφή με το εκλυτικό αεραλλεργιογόνο σε σχέση με τα παιδιά με ΑΡ. Η εφαρμογή του πρωτοκόλλου των πΕΡΠ έναντι των μΕΡΠ αποτελεί πρακτική που μπορεί να μειώσει τον αριθμό και το κόστος των ΕΡΠ.Background: There is little evidence on the incidence and characteristics of local allergic rhinitis (LAR) in children. Out of the seven available studies, most have included subjects with perennial rhinitis only and results are based on the investigation of no more than three allergens per study. The aim of our study was to determine the prevalence of LAR in children with chronic, difficult to treat, perennial or seasonal, rhinitis but no evidence of sensitization to aeroallergens, or other alternative diagnosis. We additionally aimed at undertaking detailed LAR prevalence investigation through nasal specific provocation tests (NPT) to 4 locally relevant to Greece aeroallergens. Our secondary objective was to identify whether children with LAR have any distinct clinical characteristics that could help the clinician distinguish them from children with non allergic non infectious rhinitis (NAR). Methods: We prospectively performed multiple nasal provocation tests (M-NPT) with four locally relevant aeroallergens (P. pratense, O. europea, A. alternata, D. pteronyssinus) in children with absence of sensitization to aeroallergens, seen during a calendar year in a specialized rhinitis clinic. We additionally performed single NPT to children with allergic rhinitis (AR; positive control group). The result of the NPT was based on symptoms and acoustic rhinometry. Identification of nasal hyper-reactivity (NHR) triggers was through a questionnaire. Results: LAR was confirmed in 29.2% (n=7/24) of the children that had negative skin prick and blood testing to aeroallergens. All but one of the children reacted to one allergen and one to two. Implementing the M-NPT protocol ensured a 69.8% (p&lt;0.001) significant decrease in the number of visits required for NPT in comparison to those that would need to be performed if each child had 4 single NPT. All AR-children had positive single NPT with results similar to the LAR. There were no differences in age at examination and rhinitis onset, gender distribution, family atopy, and past or current environment of residency while the prevalence of reported NHR-triggers was comparable amongst the LAR, AR and NAR groups. Conclusion: To the best of our knowledge, this is the first pediatric study where the seasonal or perennial rhinitis population was thoroughly tested for LAR against four aeroallergens. LAR was present in a considerable proportion of children with no sensitization to aeroallergens and therefore, the performance of NPT, preferably to more than one aeroallergens, should be strongly considered in these cases. There were no distinct clinical characteristics between LAR, AR and NAR in children. Additionally, children with LAR clinically responded similarly to the eliciting aeroallergen compared to children with AR. Implementing M-NPT rather than single NPT is a time- and cost-efficient practice