8 research outputs found
Un Planeta, unha saĂşde. Facendo a paz coa Terra: manifesto das persoas, organizaciĂłns, asambleas e comunidades de distintas partes do Planeta Terra
Manifesto lanzado no DĂa da Terra do 2020, o 22 de abril, por varias organizaciĂłns e redes de distintos paĂses[Resumo] A pandemia do virus Corona Covid-19 Ă© unha chamada de atenciĂłn planetaria da Terra á humanidade. LĂ©mbranos que somos un coa Terra, non estamos separados dela, que non somos os seus donos, donos e conquistadores, nin que somos superiores a outras especies, como o dogma antropocĂ©ntrico que nos queren facer crer. A pandemia lĂ©mbranos que violamos os dereitos da Terra e de todas as sĂşas especies pola nosa conta e risco e que serĂa prudente que considerásemos o coñecemento ancestral e a sabedorĂa dos pobos indĂxenas, gardiáns da Terra ao longo do tempo, cuxos o profundo respecto pola Terra basĂ©ase na conciencia da interconectividade de toda a vida. Danar unha peza significa danar a totalidade.
Esta pandemia non Ă© un “desastre natural”, do mesmo xeito que a crise de extinciĂłn de especies e os extremos climáticos non son “desastres naturais”. As epidemias de enfermidades emerxentes son antrĂłpicas, causadas por actividades humanas.[Abstract] The Corona Covid-19 virus pandemic is a planetary call for attention from Earth to humanity.They remind us that we are one with the Earth, that we are not separate from it, that we are not its owners, masters, and conquerors, nor that we are superior to other species, such as the anthropocentric dogma they want us to believe.The pandemic reminds us that we violate the rights of the Earth and all its species at our own risk and that it would be prudent to consider the ancestral knowledge and wisdom of indigenous peoples, guardians of the Earth over time, whose deep respect for the Earth is based in the awareness of lifelong interconnectivity. Damaging a piece means damaging the whole.This pandemic is not a "natural disaster", just as the species extinction crisis and climate extremes are not "natural disasters". Outbreaks of emerging diseases are anthropogenic, caused by human activities.[Resumen] La pandemia del virus Corona Covid-19 es un llamado planetario de atenciĂłn de la Tierra a la humanidad.Nos recuerdan que somos uno con la Tierra, que no estamos separados de ella, que no somos sus dueños, amos y conquistadores, ni que somos superiores a otras especies, como el dogma antropocĂ©ntrico que quieren que creamos.La pandemia nos recuerda que violamos los derechos de la Tierra y todas sus especies bajo nuestro propio riesgo y que serĂa prudente considerar el conocimiento y sabidurĂa ancestral de los pueblos indĂgenas, guardianes de la Tierra a lo largo del tiempo, cuyo profundo respeto por la Tierra. se basa en la conciencia de la interconectividad de por vida. Dañar una pieza significa dañar el todo.Esta pandemia no es un "desastre natural", al igual que la crisis de extinciĂłn de especies y los extremos climáticos no son "desastres naturales". Los brotes de enfermedades emergentes son antropogĂ©nicos, provocados por actividades humanas
Farmer seed networks make a limited contribution to agriculture? Four common misconceptions
The importance of seed provisioning in food security and nutrition, agricultural development and rural livelihoods, and agrobiodiversity and germplasm conservation is well accepted by policy makers, practitioners and researchers. The role of farmer seed networks is less well understood and yet is central to debates on current issues ranging from seed sovereignty and rights for farmers to GMOs and the conservation of crop germplasm. In this paper we identify four common misconceptions regarding the nature and importance of farmer seed networks today. (1) Farmer seed networks are inefficient for seed dissemination. (2) Farmer seed networks are closed, conservative systems. (3) Farmer seed networks provide ready, egalitarian access to seed. (4) Farmer seed networks are destined to weaken and disappear. We challenge these misconceptions by drawing upon recent research findings and the authors’ collective field experience in studying farmer seed systems in Africa, Europe, Latin America and Oceania. Priorities for future research are suggested that would advance our understanding of seed networks and better inform agricultural and food policy