Direct MSTID mitigation in precise GPS processing

This is the peer reviewed version of the following article: Hernandez, M., Wielgosz, P., Paziewski, J., Krypiak-Gregorczyk, A., Krukowska, M., Stepniak, K., Kaplon, J., Hadas, T., Sosnica, K., Bosy, J., Orús, R., Monte, E., Yang, H., Garcia-Rigo, A., Olivares-Pulido, G. Direct MSTID mitigation in precise GPS processing. "Radio science", Març 2017, vol. 52, núm. 3, p. 321-337, which has been published in final form at http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2016RS006159/abstract. This article may be used for non-commercial purposes in accordance with Wiley Terms and Conditions for Self-ArchivingIn this paper, the authors summarize a simple and efficient approach developed to mitigate the problem in precise GNSS positioning originated by the most frequent ionospheric wave signatures: the Medium Scale Travelling Ionospheric Disturbances (MSTIDs). The direct GNSS Ionospheric Interferometry technique (hereinafter dGII), presented in this paper, is applied for correcting MSTID effects on precise Real Time Kinematic (RTK) and tropospheric determination. It consists of the evolution of the former climatic Differential Delay Mitigation Model for MSTIDs (DMTID), for real-time conditions, using ionospheric data from a single permanent receiver only. The performance is demonstrated with networks of GNSS receivers in Poland, treated as users under real-time conditions, during two representative days in winter and summer seasons (days 353 and 168 of year 2013). In range domain, dGII typically reduces the ionospheric delay error up to 10-90% of the value when the MSTID mitigation model is not applied. The main dGII impact on precise positioning is that we can obtain reliable RTK position faster. In particular the ASR (ambiguity success rate) parameter increases, from 74% to 83%, with respect to the original uncorrected observations. The average of time to first fix is shortened from 30s to 13s. The improvement in troposphere estimaton, due to any potential impact of the MSTID mitigation model, was most difficult to demonstrate.Peer ReviewedPostprint (author's final draft

Formulation, stabilisation and encapsulation of bacteriophage for phage therapy

Against a backdrop of global antibiotic resistance and increasing awareness of the importance of the human microbiota, there has been resurgent interest in the potential use of bacteriophages for therapeutic purposes, known as phage therapy. A number of phage therapy phase I and II clinical trials have concluded, and shown phages don’t present significant adverse safety concerns. These clinical trials used simple phage suspensions without any formulation and phage stability was of secondary concern. Phages have a limited stability in solution, and undergo a significant drop in phage titre during processing and storage which is unacceptable if phages are to become regulated pharmaceuticals, where stable dosage and well defined pharmacokinetics and pharmacodynamics are de rigueur. Animal studies have shown that the efficacy of phage therapy outcomes depend on the phage concentration (i.e. the dose) delivered at the site of infection, and their ability to target and kill bacteria, arresting bacterial growth and clearing the infection. In addition, in vitro and animal studies have shown the importance of using phage cocktails rather than single phage preparations to achieve better therapy outcomes. The in vivo reduction of phage concentration due to interactions with host antibodies or other clearance mechanisms may necessitate repeated dosing of phages, or sustained release approaches. Modelling of phage-bacterium population dynamics reinforces these points. Surprisingly little attention has been devoted to the effect of formulation on phage therapy outcomes, given the need for phage cocktails, where each phage within a cocktail may require significantly different formulation to retain a high enough infective dose. This review firstly looks at the clinical needs and challenges (informed through a review of key animal studies evaluating phage therapy) associated with treatment of acute and chronic infections and the drivers for phage encapsulation. An important driver for formulation and encapsulation is shelf life and storage of phage to ensure reproducible dosages. Other drivers include formulation of phage for encapsulation in micro- and nanoparticles for effective delivery, encapsulation in stimuli responsive systems for triggered controlled or sustained release at the targeted site of infection. Encapsulation of phage (e.g. in liposomes) may also be used to increase the circulation time of phage for treating systemic infections, for prophylactic treatment or to treat intracellular infections. We then proceed to document approaches used in the published literature on the formulation and stabilisation of phage for storage and encapsulation of bacteriophage in micro- and nanostructured materials using freeze drying (lyophilization), spray drying, in emulsions e.g. ointments, polymeric microparticles, nanoparticles and liposomes. As phage therapy moves forward towards Phase III clinical trials, the review concludes by looking at promising new approaches for micro- and nanoencapsulation of phages and how these may address gaps in the field

2014, 551−561 Physicochemical Problems of Mineral Processing

Abstract: Photocatalysts based on TiO 2 co-doped with rare earth metal (RE) and gold nanoparticles have been prepared using a sol-gel method and followed by gold reduction. Specific surface areas of the modified photocatalysts were calculated by the Brunauer-Emmett-Teller method (BET). Diffuse reflectance spectra of the obtained photocatalysts were recorded with a UV-Vis spectrophotometer (DRS UV-Vis). The influence of the type of rare earth metal on photoactivity of Au-RE-TiO 2 nanocomposites in model reaction manifested by toluene photodegradation in a gas phase was investigated. The obtained results showed that photodegradation of toluene in the gas phase is possible over Au-RE-TiO 2 irradiated by UV or Vis light. The Au-RE-TiO 2 photocatalysts relative to undoped TiO 2 , did not caused an increase of toluene degradation in the air under visible light. The samples doped with Er 3+ or Pr 3+ presented the highest activity in solar light among of Au-RE-TiO 2 . It was observed that both metal dopants affected the surface area of TiO 2 . The Au-RE-TiO 2 photocatalysts relative to undoped TiO 2 exhibited the absorption properties under Vis light

Pacjent otyły i rola pielęgniarki anestezjologicznej w okresie okołooperacyjnym

W społeczeństwie polskim wzrasta liczba ludzi otyłych. Coraz częściej spotykamy się z nią u dzieci i młodych ludzi. Ma to ogromny wpływ na zwiększenie zachorowalności oraz śmiertelności ogólnej. Leczenie otyłości jest problemem całego zespołu różnych specjalistów. Z tego powodu powstała odrębna gałąź chirurgii – chirurgia bariatryczna, a co za tym idzie nowa gałąź anestezjologii dotycząca opieki nad chorym otyłym, która jest nazwana anestezją bariatryczną. Otyli pacjenci, ze względu na swój stan kliniczny i choroby towarzyszące, stanowią grupę zwiększonego ryzyka wystąpienia powikłań związanych ze znieczuleniem, dlatego bardzo ważna jest tu rola pielęgniarki anestezjologicznej, która nie powinna bać się takiego pacjenta, ale powinna być dobrze przygotowana do znieczulenia pacjenta otyłego. Pacjent otyły, wymaga szczególnego przygotowania w okresie przedoperacyjnym oraz specjalnego postępowania w okresie pooperacyjnym. Pacjent otyły to duże wyzwanie dla zespołu anestezjologicznego, główne problemy z jakimi może się spotkać lekarz i pielęgniarka anestezjologiczna wynikają ze zmian metabolicznych i funkcjonalnych głównie w układzie oddechowym i układzie krążenia. Zrozumienie ich patofizjologii jest kluczowe w zapobieganiu powikłaniom znieczulenia i przeciwdziałaniu im. Dużym wyzwaniem jest bezpieczne przygotowanie do zabiegu pacjenta otyłego, opieka śródoperacyjna oraz postępowanie pooperacyjne

Formy aktywizacji mieszkańców domów pomocy społecznej

Aktywność to synonim życia stały i dopasowany do możliwości danej osoby wysiłek. Jest on warunkiem prawidłowego rozwoju, umożliwia prowadzenie twórczego i harmonijnego życia, stanowi podstawę leczenia wielu chorób, opóźnia procesy starzenia się. Celem pracy jest ukazanie istniejących form aktywności w domach pomocy społecznej na przykładzie mieszkańców Domu Pomocy Społecznej w Kozuli. Materiał empiryczny zgromadzono w 2013 roku przy pomocy autorskiego kwestionariusza wywiadu. Domy pomocy społecznej są nie tylko miejscem zapewnienia opieki, ale także substytutem utraconego domu rodzinnego. Ponadto zaspokajana jest w nich potrzeba aktywności mieszkańców w zakresie aktywności prostej (poprzez pracę, czynności samoobsługi) jak i twórczej. Na podstawie przeprowadzonych badań oraz przestudiowanej literatury o tematyce procesu starzenia się sformułowano następujące wnioski. Główne formy aktywności pensjonariuszy Domów Pomocy Społecznej to: czynności samoobsługowe (zabiegi higieniczne, pranie, sprzątanie); aktywność fizyczna (spacery, praca w ogródku); zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne; terapia zajęciowa; rekreacja (zabawy, ogniska, wieczorki, wycieczki); oraz odpoczynek bierny (oglądanie telewizji). Mężczyźni najchętniej z zajęć terapeutycznych wybierają zajęcia rehabilitacyjne, a kobiety tkactwo (gobeliny i krosna). Ulubioną formą spędzania czasu wolnego przez kobiety jest oddawanie się modlitwie i odpoczynek bierny, gdy mężczyźni w tym czasie oddają się najczęściej tylko odpoczynkowi biernem

Profilaktyka odleżyn w zakładach opiekuńczo-leczniczych

Odleżyny należą do trudno gojących się ran przewlekłych, stanowią poważny problem wielu oddziałów szpitalnych oraz jednostek sprawujących opiekę nad osobami obłożnie chorymi, w podeszłym wieku i długotrwale unieruchomionymi. Celem pracy było ukazanie profilaktyki przeciwodleżynowej, umiejętność oceny ryzyka powstawania odleżyn, utrzymanie prawidłowego stanu skóry poprzez właściwą pielęgnację, a także zapewnienie właściwego stanu odżywienia, aktywizacja chorego, kompleksowa i zindywidualizowana opieka oraz zastosowanie środków przeciwodleżynowych. Poważne konsekwencje rozwoju odleżyn oraz trudności w leczeniu powodują konieczność stworzenia zintegrowanego systemu profilaktyki i rejestracji odleżyn

Urinary Levels of Cathepsin B in Preterm Newborns

Increased investment in perinatal health in developing countries has improved the survival of preterm newborns, but their significant multiorgan immaturity is associated with short and long-term adverse consequences. Cathepsin B, as a protease with angiogenic properties, may be related to the process of nephrogenesis. A total of 88 neonates (60 premature children, 28 healthy term children) were included in this prospective study. We collected urine samples on the first or second day of life. In order to determine the concentration of cathepsin B in the urine, the commercially available enzyme immunoassay was used. The urinary concentrations of cathepsin B normalized with the urinary concentrations of creatinine (cathepsin B/Cr.) in newborns born at 30–34, 35–36, and 37–41 (the control group) weeks of pregnancy were (median, Q1–Q3) 4.00 (2.82–5.12), 3.07 (1.95–3.90), and 2.51 (2.00–3.48) ng/mg Cr, respectively. Statistically significant differences were found between the group of newborns born at 30–34 weeks of pregnancy and the control group (p < 0.01), and between early and late preterm babies (PTB) (p < 0.05). The group of children born at 35–36 weeks of pregnancy and the control group did not differ significantly. This result suggests that the elevated urinary cathepsin B/Cr. level may be the result of the kidneys’ immaturity in preterm newborns

Wiedza rodziców dzieci z autyzmem z Polski, Białorusi i Francji na temat choroby dziecka

Background. Autism is not only a problem for p eople with autism, but also for their entire families. Material and methods. 83 families were analysed, including 30 families from Poland, 25 families from Belarus and 28 families from France, an author’s questionnaire was used. Results. The majority of respondents were aware of the fact that autism can also be diagnosed in an adult person. Likewise, the notion of the autistic spectrum was known. While parents from Poland and France realised that a one-time diagnosis of the condition is insufficient, parents from Belarus more often chose the incorrect answer, and therefore they express the tendency to immediately start a therapy without additional consultations. All respondents from France chose the statement that treatment of autism should be started before the age of 3, which was confirmed by the majority of respondents from the other two countries. Polish parents barely considered the importance of preparation required to understand their child’s behaviour, whereas this aspect of the therapy was indicated by almost 90% of the respondents from the other two countries. Parents from Poland (69%) and Belarus (76%) were mostly convinced that autism cannot be cured completely. A different opinion was expressed by 42.9% of parents from France, who were convinced about it. The Poles most willingly used the Internet as a source of knowledge, while the French and Belarusians - a psychologist. A paediatrician was a preferred educator in Poland, in Belarus and France - a psychologist. Conclusions. The parents of autistic children, regardless of the country, showed a low level of knowledge about autism. The vast majority of respondents declared a desire to deepen their knowledge on autism, expressing their preference to have an individual conversation with an educator.Wprowadzenie. Autyzm nie jest problemem jedynie osób z autyzmem, ale również całych ich rodzin. Materiał i metody. Analizie poddano 83 rodziny, w tym 30 rodzin z Polski, 25 rodzin z Białorusi oraz 28 rodzin z Francji i wykorzystano kwestionariusz autorski. Wyniki. Większość ankietowanych wiedziała, że autyzm można zdiagnozować także u osoby dorosłej, znane było także pojęcie spektrum autystycznego. O ile rodzice z Polski i Francji zdawali sobie sprawę, że jednorazowa diagnoza choroby jest niewystarczająca, to rodzice z Białorusi częściej wybierali błędną odpowiedź, a więc natychmiastowe rozpoczęcie terapii bez dodatkowych konsultacji. Wszyscy ankietowani z Francji wybierali stwierdzenie, iż leczenie autyzmu należy zacząć przed 3 rokiem życia, co potwierdziło większość ankietowanych z pozostałych dwóch krajów. Rodzice z Polski ledwie w połowie za ważne uznali przygotowanie rodziców do zrozumienia zachowań dziecka, podczas gdy ten aspekt terapii wskazało niemal 90% ankietowanych z dwóch pozostałych krajów. Rodzice z Polski (69%) i Białorusi (76%) byli w większości przekonani, iż autyzmu nie można wyleczyć całkowicie. Odmienną opinię wyraziło 42,9% przekonanych o tym rodziców z Francji. Polacy najchętniej jako źródło wiedzy wykorzystywali Internet, Francuzi i Białorusini - psychologa. Za edukatora w Polsce preferowano pediatrę, na Białorusi i we Francji - psychologa. Wnioski. Rodzice dzieci autystycznych, niezależnie od kraju, wykazywali niski poziom wiedzy na temat autyzmu. Zdecydowana większość respondentów deklarowała chęć pogłębienia wiedzy na temat autyzmu preferując w tym celu rozmowę indywidualną z edukatorem