The Comic Image of the Courtly Love Ideals in Le Morte D’Arthur by Sir Thomas Malory

The Arthurian legends have fascinated and inspired people for ages. Le Morte D’Arthur by Sir Thomas Malory is one of the best compilations of the stories about King Arthur and his peers. This romance deals with the enchanting world of knightly rituals and the ideals of the chivalric code. It is not a typical romance blindly glorifying the medieval world, though. Written in the time when these ideals are passing, the prose is dominated on the one hand, by melancholy and sentiment, but on the other, by irony and ambiguity. Malory seems to question the chivalric code through inconsistencies of his characters’ behaviour, and absurdity of some situations they are involved in. The paper will focus on the ambivalent and comic picture of the courtly love ideals in Malory’s prose. The main source of failure of some of the Arthurian knights in this aspect of knightly life is the clash between the real chivalric practice and the imagined ideals they pursue

The Anglo-Saxon transformations of the Biblical themes in the Old English poem "The dream of the rood"

The main aim of this article is to present the Old English poem The Dream of the Rood as a literary work successfully mingling Christian and Germanic traditions. The poet very skillfully applies the pattern of traditional secular heroic poetry to Christian subject-matter creating a coherent unity. The Biblical themes and motifs are shaped by the Germanic frame of mind because the addressees of the poem were a warrior society with a developed ethos of honour and courage, quite likely to identify with a god who professed the same values. Although the Christian story of the Passion is narrated from the Anglo-Saxon point of view, the most fundamental values coming from the suffering of Jesus and his key role in God's plan to redeem mankind remain unchanged: the universal notions of Redemption, Salvation and Heavenly Kingdom do not lose their primary meaning

WYBRANE STYMULATORY I BARIERY PROCESU RESTRUKTURYZACJI PRZEDSIĘBIORSTW

Badacze analizowanego obszaru tematycznego wskazują na różne czynniki, które przesądzają o powodzeniu/porażce procesu restrukturyzacji przedsiębiorstw. Jedni akcentują, że to głównie zmiany w otoczeniu przedsiębiorstwa stanowią podstawowy stymulator do podejmowania takich działań, inni wskazują na nieskuteczny i nieefektywny model funkcjonowania organizacji, jako główną barierę skutecznej realizacji zmian strategicznych. W opracowaniu zestawiono wybrane stymulatory i bariery procesu restrukturyzacji (w oparciu o literaturę przedmiotu i doświadczenia wybranych krajów europejskich) oraz dokonano ocena ich wpływu na realizację procesu restrukturyzacji

Człowiek w obliczu cierpienia : późnośredniowieczny poemat "Perła" oraz biblijna historia Hioba

Zamysłem autorki artykułu jest ukazanie roli śmierci i cierpienia w życiu człowieka w późno- średniowiecznym poemacie Perła. Utwór ten, napisany pod koniec XIV wieku przez anonimowego poetę, jest utrzymaną w konwencji snu alegorią zawierającą elementy średniowiecznej debaty. Historia ojca, który utracił ukochane dziecko, inspirowana starotestamentową opowieścią o Hiobie, przedstawia drogę do akceptacji cierpienia w ludzkim życiu. Z perspektywy chrześcijańskiej jest ono sprawdzianem wartości człowieka w oczach Boga, niezbędnym do osiągnięcia zbawienia. Opowieść pokazuje stan ducha osoby dotkniętej osobistą tragedią oraz proces godzenia się ze stratą. Z perspektywy chrześcijańskiej Bóg doświadcza człowieka, aby sprawdzić, na ile jest on w stanie Mu zaufać

Narrow coverings of omega-product spaces

Results of Sierpinski and others have shown that certain finite-dimensional product sets can be written as unions of subsets, each of which is "narrow" in a corresponding direction; that is, each line in that direction intersects the subset in a small set. For example, if the set (omega \times omega) is partitioned into two pieces along the diagonal, then one piece meets every horizontal line in a finite set, and the other piece meets each vertical line in a finite set. Such partitions or coverings can exist only when the sets forming the product are of limited size. This paper considers such coverings for products of infinitely many sets (usually a product of omega copies of the same cardinal kappa). In this case, a covering of the product by narrow sets, one for each coordinate direction, will exist no matter how large the factor sets are. But if one restricts the sets used in the covering (for instance, requiring them to be Borel in a product topology), then the existence of narrow coverings is related to a number of large cardinal properties: partition cardinals, the free subset problem, nonregular ultrafilters, and so on. One result given here is a relative consistency proof for a hypothesis used by S. Mrowka to construct a counterexample in the dimension theory of metric spaces

Metafizyka ruchu w Geometrii Kartezjusza

In Book II of The Geometry, Descartes distinguishes some special lines, which he calls geometrical curves. From the mathematical perspective, these curves are identified with polynomials of two variables. In this way, curves, which were understood as continuous quantities in Greek mathematics, turned into objects composed of points in The Geome- try. In this article we present assumptions which led Descartes to this radical change of the concept of curve

On σ-starcompact spaces

[EN] A space X is σ-starcompact if for every open cover U of X, there exists a σ-compact subset C of X such that St(C, U) = X. We investigate the relations between σ-starcompact spaces and other related spaces, and also study topological properties of σ-starcompact spaces.The author acknowledges support from the NSF of China(Grants 10571081) and the National Science Foundation of Jiangsu Higher Education Institutions of China (Grant No 07KJB110055)Song, Y. (2008). On σ-starcompact spaces. Applied General Topology. 9(2):293-299. https://doi.org/10.4995/agt.2008.1808SWORD2932999

Results about the Alexandroff duplicate space

[EN] In this paper, we present some new results about the  Alexandroff Duplicate Space. We prove that if a space X has the property P, then its Alexandroff Duplicate space A(X) may not have P, where P is one of the following properties: extremally disconnected, weakly extremally disconnected, quasi-normal, pseudo compact. We prove that if X is $\alpha$-normal, epinormal, or has property $\omega D$, then so is A(X). We prove almost normality is preserved by A(X) under special conditions.Almontashery, K.; Kalantan, L. (2016). Results about the Alexandroff duplicate space. Applied General Topology. 17(2):117-122. doi:10.4995/agt.2016.4521.SWORD11712217

Podmioty "intensywne" w wybranych powieściach Stanisława Przybyszewskiego

Mimo wszystko, a czego chciałem dowieść w poszczególnych rozdziałach pracy, powieści Przybyszewskiego, by tak rzec, da się czytać. Więcej, dostarczają one całej serii pretekstów, aby zerwać z krytyką krzywdzącą Przybyszewskiego - powieściopisarza. Chcę wobec tego zapytać: czy „bełkot”, który charakteryzuje twórczość Przybyszewskiego, jest w istocie wyznacznikiem szaleństwa autora? Przecież szaleniec, który pracuje w języku, nie może być („w pełni”) szalony. Odpowiedź na tak postawione pytanie musi więc kryć się gdzie indziej. Tym samym należy ów bełkot uznać za symptomatyczny, obnażający pewną skostniałą materialność języka, a w konsekwencji tego skłaniający, by potraktować autora w sposób merytoryczny. Jest albowiem tak, a co powieści Przybyszewskiego zdradzają, że „gdy emocje nie znajdują drogi do języka, na horyzoncie podmiotu pojawia się psychoza, gdy z kolei język represjonuje emocje – zaczyna się nerwica”. A podmioty Przybyszewskiego doskonale ilustrują tę zależność, popadając naprzemiennie w stany psychotyczne oraz neurotyczne. Znamienna jest natomiast duża częstotliwość doświadczania przez nie owych „skrajności”. I to właśnie owa duża częstotliwość przechodzenia z jednego stanu w zgoła od niego odmienny – „miotanie się” – wiedzie do pojęcia „intensywności”, którym określam znajdujące się w tytule niniejszej rozprawy podmioty. Dzięki pracom Deleuze’a i Guattariego zdobywam szereg inspiracji, próbuję rozwiązać wiele zagadek, które stawia przede mną Przybyszewski. Niekiedy za pośrednictwem teorii Deleuze’a i Guattariego udaje mi się otrzymać gotowe odpowiedzi na pytania, które, jak wynika ze zgromadzonych przeze mnie opracowań poświęconych Przybyszewskiemu, nie zostały do tej pory zadane. Te pytania uznaję za nurtujące. Wierzę w pogląd głoszący, że czytanie jest sztuką zadawania pytań. Nie tylko tekst „odpytuje” nas z wiedzy o świecie, ale to również my – czytelnicy – stawiamy zapytania, które umożliwiają nam wejście z tekstem w dialog. Istnieje oczywiście ryzyko niezmierzenia się z wszystkimi pytaniami, ponieważ nie wszystkie pytania, będąc tu i teraz, potrafimy wyartykułować. Toteż nie uzurpuję sobie prawa do odczytania powieści Przybyszewskiego w sposób „całkowity”, gdyż mam świadomość istnienia takich pytań, które podczas mojej pracy badawczej nie przyszły mi do głowy. Co jednakowoż ważne, nie twierdzę, by takowe odczytanie mogło zaistnieć. I właśnie to odróżnia mnie od Przybyszewskiego, który marzył, by przypomnieć, o jednostce z przyszłości będącej zdolnej dokonać „pełnego odczytania” jego pism. Muszę dodać, że nie dziwi mnie ta charakteryzująca nas różnica stanowisk. Ja patrzę na teksty, a zatem na świat, mając na uwadze dorobek poststrukturalizmu, dekonstrukcji, studiów gender. Tak więc to inny punkt widzenia. Czytam – zadaję pytania, o(d)powiadam – zgodnie z bliską mi perspektywą postrzegania literatury, odległą od konwencji Młodej Polski. „Książka jako obraz świata – cóż to za banalna idea”401. Książki Przybyszewskiego nie odzwierciedlają świata (kosmosu), lecz same w sobie stanowią chaos. Często „nie przedstawiają” czegoś, lecz „wyrażają” coś. I w tym tkwi ich niezwykłość. Przybyszewski jest natomiast marionetką w szponach nieświadomości, afektów, popędów, nerwów. Chodzi o to, że marionetka jest figurą pisania – na wzór écriture – która znosi opozycje: ja – inny, aktywne – bierne. Język tekstu na miarę écriture nie posiada korzenia (esencji), przeto wytwarza gęstwinę kwiatów