Treatment goal attainment for secondary prevention in coronary patients with or without diabetes mellitus : Polish multicenter study POLASPIRE

Introduction: Cardiovascular disease is still a leading cause of death in Poland and across Europe. The aim of this study was to assess the attainment of the main treatment goals for secondary cardiovascular prevention in coronary patients with or without diabetes mellitus (DM) in Poland. Material and methods: The study group included 1026 patients (65.5 ±9 y.o.; males: 72%) included at least 6 months after the index hospitalisation for myocardial infarction, unstable angina, elective percutaneous coronary intervention or coronary artery bypass surgery. The target and treatment goals were defined according to the 2016 European Society of Cardiology guidelines on cardiovascular prevention. Results: Patients with DM (n = 332; 32%) were slightly older compared to non-diabetic (n = 694) individuals (67.2 ±7 vs. 64.6 ±9 years old; p < 0.0001). The DM goal was achieved in 196 patients (60%). The rate of primary (LDL: 51% vs. 35%; p < 0.0001) and secondary (non-HDL: 56% vs. 48%; p < 0.02) goal attainment was higher in DM(+) compared to DM(–) patients. The rate of target blood pressure was lower in DM(+) than in normoglycemic patients (52% vs. 61% at < 140/90 mm Hg, p < 0.01. As expected, goal achievement of normal weight (9.5% vs. 19%; p < 0.0001) and waist circumference (7% vs. 15%; p < 0.001) was lower in diabetic patients and the rate of regular physical activity was similar (DM+ 12% vs. DM– 14%; p = ns). Finally, there was no difference in active smokers (DM+ 23% vs. DM– 22%; p = ns). Conclusions: Great majority of Polish patients in secondary prevention do not achieve treatment goals. Although lipid goals attainment is better in DM and the rate of smokers is similar, the management of all risk factors needs to be improved

Aspekty epidemiologiczno-kliniczne i profilaktyka kleszczowego zapalenia mózgu

W pracy omówiono dane epidemiologiczne, obraz kliniczny, leczenie oraz metody diagnostyczne kleszczowego zapalenia mózgu. Podkreślono, że mimo łagodnego przebiegu choroby u większości chorych, kleszczowe zapalenie mózgu obarczone jest ryzykiem wystąpienia u 25-50% pacjentów poważnych, trwałych powikłań neurologicznych, a także, często uchodzących uwadze lekarza praktyka, zaburzeń sfery psychicznej. Zwrócono uwagę na znaczenie działań zapobiegawczych, w tym szczególnie na skuteczność i bezpieczeństwo szczepień profilaktycznych

Próchnica zębów jako przyczyna zakażeń ropnych ośrodkowego układu nerwowego

Ropne zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu oraz inne ropne zakażenia wewnątrzczaszkowe (ropnie mózgu, ropnie pod- i nadtwardówkowe) są obarczone wysoka śmiertelnością i częstymi, poważnymi powikłaniami. Zmiany próchnicze z&ecirc;bów i towarzyszące im stany zapalne w obrębie jamy ustnej stanowią potencjalny punkt wyjścia ropnych zakazeń ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Do przeniesienia procesu ropnego na OUN może dojść w następstwie zabiegów stomatologicznych, a także bez uchwytnych czynników wyzwalających, zwłaszcza u osób z rozległymi zmianami próchniczymi i zmianami zapalnymi tkanek okołozębowych. Wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych do jam czaszki może się dokonać na drodze krążenia systemowego, przez miejscowe naczynia żylne i limfatyczne oraz przez ciągłość. Ropne zakażenie OUN o etiologii zębopochodnej przybiera najczęściej postać pojedynczego ropnia mózgu; opisywano też ropnie mnogie, ropnie pod- i nadtwardówkowe i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Najczęściej ich etiologia jest paciorkowcowa lub gronkowcowa albo są wywoływane przez florę mieszaną, często z udziałem drobnoustrojów beztlenowych, co musi znaleźć odzwierciedlenie w stosowanej antybiotykoterapii. Można podejrzewać, że ryzyko wystąpienia zębopochodnych infekcji OUN jest większe u osób predysponowanych do rozwoju ciężkich infekcji, na przykład u chorych na cukrzycę, oraz w pewnych szczególnych grupach ryzyka, na przykład u pacjentów z patologicznym przeciekiem między prawą i lewą połową serca. Opisane przypadki wskazują jednak, że do znacznego odsetka zachorowań dochodzi u osób ogólnie zdrowych, bez uchwytnych czynników predysponujących. Wczesne i skuteczne leczenie stanów zapalnych w obrębie jamy ustnej może być najskuteczniejszym sposobem zapobiegania ropnym infekcjom OUN o etiologii zębopochodnej

Neuroborelioza

Borelioza wywołana przez krętka Borrelia burgdorferi s.l. (B. burgdorferi s.l.) jest chorobą, która może się rozwinąć w kompleks zaburzeń wieloukładowych. Neuroborelioza to postać boreliozy z Lyme, której objawy dotyczą układu nerwowego. Jej symptomatologia wynika z możliwości lokalizacji procesu chorobowego w każdym miejscu układu nerwowego. Za najwcześniejszy zespół objawów uważa się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, przebiegające z porażeniem nerwów czaszkowych, najczęściej VII. Zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego jest najcięższą postacią neuroboreliozy. Częstość oceniana jest na 0,1% zakażonych B. burgdorferi i może się pojawić w każdym okresie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Encefalopatie bardzo często mają niewyjaśnioną przyczynę, występują tylko u niektórych pacjentów z boreliozą i przebiegają dość łagodnie. W chorobie z Lyme obserwuje się szerokie spektrum zaburzeń dotyczących nerwów obwodowych, takich jak: pojedyncze lub mnogie neuropatie czaszkowe, radikulopatie z zespołem bólowym lub rozlane polineuropatie, traktowane często jako mnogie mononeuropatie. Z chorobą z Lyme wiąże się również szerokie spektrum objawów psychicznych. Do grupy zaburzeń związanych z układem nerwowym należy tak zwany post Lyme syndrome stanowiący trudny problem kliniczny. Rozpoznanie neuroboreliozy opiera się na symptomatologii neurologicznej. Równie istotny jest wywiad, uwzględniający pobyt na terenie endemicznym z możliwością ekspozycji na ukłucie przez kleszcze. Potwierdzeniem rozpoznania jest wykrycie przeciwciał przeciw B. burgdorferi we krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym w badaniach wykonanych za pomocą metody ELISA, a potwierdzonych metodą Western-blot. Badania elektroencefalograficzne (EEG), elektromiograficzne (EMG), potencjały wywołane, tomografia komputerowa (CT, computed tomography), rezonans magnetyczny (MRI, magnetic resonance imaging) i tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT, single-photon emission computed tomography) są badaniami uzupełniającymi. W leczeniu stosuje się antybiotyki. Lekiem z wyboru jest cefalosporyna III generacji, na przykład ceftriakson w dawce 2-4 g na dobę przez okres przynajmniej 1 miesiąca

Subsequent Event Risk in Individuals with Established Coronary Heart Disease:Design and Rationale of the GENIUS-CHD Consortium

BACKGROUND: The "GENetIcs of sUbSequent Coronary Heart Disease" (GENIUS-CHD) consortium was established to facilitate discovery and validation of genetic variants and biomarkers for risk of subsequent CHD events, in individuals with established CHD. METHODS: The consortium currently includes 57 studies from 18 countries, recruiting 185,614 participants with either acute coronary syndrome, stable CHD or a mixture of both at baseline. All studies collected biological samples and followed-up study participants prospectively for subsequent events. RESULTS: Enrollment into the individual studies took place between 1985 to present day with duration of follow up ranging from 9 months to 15 years. Within each study, participants with CHD are predominantly of self-reported European descent (38%-100%), mostly male (44%-91%) with mean ages at recruitment ranging from 40 to 75 years. Initial feasibility analyses, using a federated analysis approach, yielded expected associations between age (HR 1.15 95% CI 1.14-1.16) per 5-year increase, male sex (HR 1.17, 95% CI 1.13-1.21) and smoking (HR 1.43, 95% CI 1.35-1.51) with risk of subsequent CHD death or myocardial infarction, and differing associations with other individual and composite cardiovascular endpoints. CONCLUSIONS: GENIUS-CHD is a global collaboration seeking to elucidate genetic and non-genetic determinants of subsequent event risk in individuals with established CHD, in order to improve residual risk prediction and identify novel drug targets for secondary prevention. Initial analyses demonstrate the feasibility and reliability of a federated analysis approach. The consortium now plans to initiate and test novel hypotheses as well as supporting replication and validation analyses for other investigators

Association of Chromosome 9p21 with Subsequent Coronary Heart Disease events:A GENIUS-CHD study of individual participant data

BACKGROUND:Genetic variation at chromosome 9p21 is a recognized risk factor for coronary heart disease (CHD). However, its effect on disease progression and subsequent events is unclear, raising questions about its value for stratification of residual risk. METHODS:A variant at chromosome 9p21 (rs1333049) was tested for association with subsequent events during follow-up in 103,357 Europeans with established CHD at baseline from the GENIUS-CHD Consortium (73.1% male, mean age 62.9 years). The primary outcome, subsequent CHD death or myocardial infarction (CHD death/MI), occurred in 13,040 of the 93,115 participants with available outcome data. Effect estimates were compared to case/control risk obtained from CARDIoGRAMPlusC4D including 47,222 CHD cases and 122,264 controls free of CHD. RESULTS:Meta-analyses revealed no significant association between chromosome 9p21 and the primary outcome of CHD death/MI among those with established CHD at baseline (GENIUS-CHD OR 1.02; 95% CI 0.99-1.05). This contrasted with a strong association in CARDIoGRAMPlusC4D OR 1.20; 95% CI 1.18-1.22; p for interaction Conclusions: In contrast to studies comparing individuals with CHD to disease free controls, we found no clear association between genetic variation at chromosome 9p21 and risk of subsequent acute CHD events when all individuals had CHD at baseline. However, the association with subsequent revascularization may support the postulated mechanism of chromosome 9p21 for promoting atheroma development

Evaluation of automatic updates of Roget’s Thesaurus

Thesauri and similarly organised resources attract increasing interest of Natural Language Processing researchers. Thesauri age fast, so there is a constant need to update their vocabulary. Since a manual update cycle takes considerable time, automated methods are required. This work presents a tuneable method of measuring semantic relatedness, trained on Roget’s Thesaurus, which generates lists of terms related to words not yet in the Thesaurus. Using these lists of terms, we experiment with three methods of adding words to the Thesaurus. We add, with high confidence, over 5500 and 9600 new word senses to versions of Roget’s Thesaurus from 1911 and 1987 respectively. We evaluate our work both manually and by applying the updated thesauri in three NLP tasks: selection of the best synonym from a set of candidates, pseudo-word-sense disambiguation and SAT-style analogy problems. We find that the newly added words are of high quality. The additions significantly improve the performance of Roget’s-based methods in these NLP tasks. The performance of our system compares favourably with that of WordNet-based methods. Our methods are general enough to work with different versions of Roget’s Thesaurus

System do badania skuteczności kodeków wideo w kodowaniu obrazu

This article presents a system for evaluating how well do video codecs perform in still image compression. As it is time consuming and tedious to directly configure and run the reference H.265 (HEVC) and H.264 (MPEG4 AVC) codecs, our tool makes experimenting easier and more efficient. The system provides a graphical user interface for conveniently and quickly preparing input files, for repeatedly running video codecs, and for analysing output data. In the background, there are algorithms for forming video sequences and configuration files, for batch executing an encoder, and for extracting information from output files. Our research was mainly aimed at speeding-up experiments related to compressing an image represented as a video sequence composed of its polyphase components. The system has allowed us to experimentally verify that, like its predecessor, the H.264, the HEVC standard needs modified entropy codes for effectively processing decimated images.Artykuł prezentuje system do badania sprawności kodeków wideo w kompresowaniu obrazu. Ponieważ bezpośrednie konfigurowanie i uruchamianie referencyjnych kodeków H.265 (HEVC) i H.264 (MPEG4 AVC) jest pracą czasochłonną i żmudną, omawiane narzędzie pozwala przeprowadzać eksperymenty łatwiej i szybciej. System jest wyposażony w graficzny interfejs użytkownika do wygodnego i sprawnego przygotowywania ˙ plików wejściowych, do wielokrotnego uruchamiania kodeków wideo i do analizowania danych wyjściowych. Interfejs opiera się na podprogramach do formowania sekwencji wideo i plików konfiguracyjnych, do wsadowego uruchamiania koderów i do wydobywania informacji z plików wynikowych. Głównym celem pracy nad systemem było przyspieszenie eksperymentów nad kodowaniem obrazu reprezentowanego jako sekwencja wideo złożona z jego składowych polifazowych. System umożliwił eksperymentalne sprawdzenie, że podobnie jak H.264, standard HEVC może skutecznie przetwarzać obrazy zdecymowane, ale wymaga to zoptymalizowania kodów entropijnych