The relationship between ghrelin levels and insulin resistance in men with idiopathic hypogonadotrophic hypogonadism at diagnosis and after therapy

Wstęp: Ostatnio wykazano, że grelina wpływa na bilans energetyczny i czynności rozrodcze, jednak jej rola w patogenezie insulinooporności nadal nie została wyjaśniona. Celem badania jest przede wszystkim ocena zależności między insulinoopornością i stężeniem greliny u mężczyzn z hipogonadyzmem, a następnie wykazanie wpływu leczenia testosteronem na stężenia insuliny i greliny. Materiał i metody: Do badania włączono 24 mężczyzn z nowo rozpoznanym idiopatycznym hipogonadotropowym hipogonadyzmem (IHH, idiopathic hypogonadotropic hypogonadism) i 20 zdrowych mężczyzn. Stężenie greliny, insuliny, glukozy, testosteronu całkowitego i wolnego, wartości wskaźników HOMA-IR i QUICKI oraz procentową zawartość tłuszczu w organizmie określono u wszystkich osób na początku badania, a u mężczyzn z hipogonadyzmem również po zakończeniu terapii. Wyniki: U mężczyzn z hipogonadyzmem stwierdzono istotnie niższe stężenia całkowitego i wolnego testosteronu, greliny i mniejszą wartość wskaźnika QUICKI niż w grupie kontrolnej, natomiast procentowa zawartość tłuszczu w organizmie, i wartość wskaźnika HOMAIR były wyższe u mężczyzn z IHH niż u zdrowych mężczyzn. Po leczeniu testosteronem u mężczyzn z hipogonadyzmem odnotowano istotne zwiększenie stężenia greliny i wskaźnika QUICKI oraz zmniejszenie wartości wskaźnika HOMA-IR i masy tkanki tłuszczowej. Obliczono współczynnik korelacji Pearsona i wykazano, że u mężczyzn z hipogonadyzmem stężenie greliny jest skorelowane dodatnio ze stężeniami całkowitego i wolnego testosteronu i wartością wskaźnika QUICKI oraz ujemnie z zawartością tkanki tłuszczowej i wskaźnikiem HOMA-IR. Po 6 miesiącach terapii testosteronem korelacje te nadal były obecne. Wnioski: Powyższe dane potwierdzają tezę, że grelina może stanowić wspólne ogniwo dla mechanizmów regulujących funkcje rozrodcze i homeostazę metaboliczną. (Endokrynol Pol 2010; 61 (4): 351-358)Introduction: It has recently been shown that ghrelin affects energy balance and reproductive function, but the role of ghrelin in the pathogenesis of insulin resistance is unclear. Firstly to assess the interaction between insulin resistance and ghrelin levels in hypogonadal men, and then to show the effects of testosterone (T) therapy on insulin and ghrelin. Material and methods: Twenty-four male patients newly diagnosed with idiopathic hypogonadotropic hypogonadism (IHH) and 20 healthy male subjects were enrolled in this study. Ghrelin, insulin, glucose, total and free testosterone levels, HOMA-IR and QUICKI, and percentage of body fat mass were determined at baseline in all subjects and after therapy in hypogonadal men. Results: When compared with control subjects, hypogonadal men had significantly lower total and free T concentrations, ghrelin levels, and QUICKI whereas they had significantly higher body fat mass and HOMA-IR score. Following T therapy, a significant increase in ghrelin and QUICKI, and a decrease in HOMA-IR score and body fat mass were demonstrated in hypogonadal men. Calculation of the Pearson coefficient showed that ghrelin concentrations in hypogonadal men were positively correlated with free and total testosterone and QUICKI, whereas they were negatively correlated with body fat mass and HOMA-IR. After six months of T therapy, these correlations were still observed. Conclusions: Our data supports the notion that ghrelin may constitute an important link between the regulation of reproduction and metabolic homeostasis. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (4): 351-358

An elderly diabetic case of ochronosis with depression and chronic pain

Alkaptonuria (ochronosis) is a rare autosomal recessive disorder featuring a genetic error in the amino acid metabolism. A defect in the tyrosine metabolism results in the accumulation and deposition of homogentisic acid in connective tissue, causing a blue-black discolouration. Degenerative arthropathy of the spine, knee, and hip are common signs of ochronosis in older age. An association between ochronosis and depression has not previously been discussed in the literature. This case report describes a 69 year-old woman with diabetes mellitus, ochronosis, depression and chronic pain. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 710-713)Alkaptoniuria (ochronoza) jest rzadką, dziedziczoną w sposób autosomalny recesywny chorobą metaboliczną, która polega na genetycznym defekcie przemiany aminokwasu, tyrozyny. Defekt ten powoduje gromadzenie się i odkładanie kwasu homogentyzynowego w tkance łącznej powodujące jej niebiesko-czarne zabarwienie. Częstymi objawami ochronozy w starszym wieku są zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa, kolan i bioder. W bibliografii nie znaleziono opracowań dotyczących związku między ochronozą i depresją. Niniejszy opis przedstawia przypadek 69-letniej kobiety cierpiącej z powodu ochronozy, depresji i przewlekłego bólu. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 710-713

Potential benefits of hyperbaric oxygen therapy on atherosclerosis and glycaemic control in patients with diabetic foot

Wstęp: Celem badania była ocena wpływu leczenia tlenem w komorze hiperbarycznej (HBOT, hyperbaric oxygen therapy) na kontrolę glikemii, czynniki ryzyka miażdżycy, wskaźniki zapalenia oraz inne kliniczne i laboratoryjne parametry u chorych z owrzodzeniem w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej poddanych systemowej HBOT. Materiał i metody: Do badania włączono 28 chorych z owrzodzeniem stopy 2-4 stopnia według skali Wagnera. Wszyscy chorzy odbyli 30 sesji terapii 100-procentowym tlenem przy ciśnieniu 2,4 ATA przez około 105 minut, 5 razy w tygodniu. Zmierzono następujące parametry: glikemię na czczo, odsetek HbA1c, wskaźnik insulinooporności HOMA-IR, stężenie wysokoczułego białka C-reaktywnego (hs-CRP, high sensitivity C-reactive protein), stężenie kwasu moczowego, średnią objętość płytek krwi, a ponadto zbadano morfologię krwi i profil lipidowy. Wyniki: Po zakończeniu terapii stwierdzono istotną poprawę średnich wartości wszystkich badanych parametrów. Wnioski: Wykazano, że HBOT wpływa korzystnie na czynniki ryzyka miażdżycy i kontrolę glikemii u chorych na cukrzycę. Potrzebne są dalsze, prowadzone na szeroką skalę badania z randomizacją, aby ocenić ogólnoustrojowe efekty HBOT. (Endokrynol Pol 2010; 61 (3): 275-279)Introduction: The aim of this study was to investigate the effects of hyperbaric oxygen therapy (HBOT) on glycaemic control, atherosclerosis, inflammatory markers, and other clinical and laboratory parameters in patients undergoing systemic HBOT for diabetic foot ulcerations. Material and methods: Twenty-eight patients with Wagner grade 2-4 diabetic foot ulcerations were included. All patients were given 100% oxygen at 2.4 absolute atmosphere (ATA) for about 105 minutes, five times a week for a total of 30 sessions. Fasting blood glucose (FBG), haemoglobin A1c (HbA1c), homeostasis model measurement-insulin resistance (HOMA-IR), high sensitivity C-reactive protein (hs-CRP), uric acid, mean platelet volume (MPV), complete blood count, and lipid profile were tested. Results: Upon completion of treatment, a statistically significant improvement was observed in the mean values of all assessed parameters. Conclusions: HBOT was shown to have beneficial effects on atherosclerosis and glycaemic control in diabetic patients. Further large-scale randomized studies are needed to study the systemic effects of HBOT. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (3): 275-279