Wrodzone i nabyte mechanizmy odporności komórkowej w patogenezie przewlekłych nieswoistych zapaleń jelit

Inflammatory bowel disease (IBD) is a group of chronic autoimmune conditions that include Crohn’s disease (CD) and ulcerative colitis (UC). The exact aetiology of IBD has not been fully elucidated yet, although it appears that the main pathogenic factor is abnormal response of the immune system against host microflora in genetically susceptible patients. Immunological processes underlying development of IBD include interactions between the cells of both innate and adaptive immune response. Novel advances in immunology demonstrate the role of imbalance between proinflammatory and regulatory mechanisms in the chronic inflammatory conditions. Recently described innate lymphoid cells and new subclasses of T helper cell (Th) and regulatory T cells (Treg) have joined the classical components of the immune system such as T cells, B cells, dendritic cells and macrophages. This review provides an over view of the most impor tant cellular components of the innate and the adaptive immune response involved in the pathogenesis of IBD. It also presents the role of interactions between cells of both systems, highlighting the role of IL-22, IL-23 and IL-17, in the development and progression of IBD. Described dependencies may contribute to the discovery of new treatment for this group of diseases.Przewlekłe nieswoiste zapalenia jelit (PNZJ; IBD) stanowią grupę autoimmunologicznych schorzeń obejmujących dwie główne jednostki kliniczne: chorobę Leśniowskiego-Crohna (CD) i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (UC). Etiologia tych chorób nie została jeszcze w pełni wyjaśniona, jednak wydaje się, że główną przyczyną jest nadmierna aktywacja układu odpornościowego skierowana przeciwko antygenom naturalnej flory bakteryjnej jelit u osób predysponowanych genetycznie. Procesy immunologiczne leżące u podstaw patomechanizmów PNZJ obejmują interakcje pomiędzy komórkami zarówno odpowiedzi wrodzonej, jak i nabytej. W ostatnich latach do klasycznych elementów układu immunolo­gicznego, takich jak limfocyty T i B, komórki dendrytyczne i makrofagi, dołączyły tak zwane wrodzone komórki limfoidalne (ILC) oraz nowe podklasy limfocytów pomocniczych (Th) oraz regulatorowych (Treg). Niniejsza praca stanowi przegląd najistotniejszych elementów komórkowych wrodzonych i nabytych mechanizmów układu odpornościowego zaangażowanych w rozwój PNZJ. Wspomniane również zostały najważniejsze interakcje pomiędzy komórkami obu układów, ze szczególnym uwzględnieniem roli interleukin IL-22, IL-23 i IL-17 w etiologii PNZJ. Opisane patomechanizmy PNZJ mogą przyczynić się do odkrycia nowych możliwości leczenia tej grupy chorób

Treatment of Graves’ disease with methimazole in children alters the proliferation of Treg cells and CD3+ T lymphocytes

Almost all cases of hyperthyroidism in children result from Graves’ disease (GD). Recent studies have confirmed a significant role of T regulatory cells (Tregs) in the development of autoimmune diseases. However, the interactions between T cell responses and Treg proliferation in GD are still poorly understood. The aim of this study was to assess the proliferation of Treg cells (Tregs) and CD3+ T lymphocytes isolated from 50 children with GD before and after treatment with the thyreostatic drug methimazole (MMI). The proliferation rates, measured by methyl-3H-thymidyne incorporation, of CD3+ cells and Tregs stimulated with mitogen phorbol 12-myristate 13-acetate (PMA) were compared with those of unstimulated cells. The proliferation rates of both PMA-stimulated and unstimulated CD3+ cells prior to treatment with MMI were significantly higher than after treatment. Simultaneously, the proliferation rates of both PMA-stimulated and unstimulated Tregs were significantly lower before MMI treatment. Moreover, we observed higher cell proliferation rates of unstimulated and PMA-stimulated Tregs before the initiation of MMI therapy and after treatment in patients who had no relapse of hyperthyroidism. There was a positive correlation between the CD3+ cells proliferation rate before MMI treatment and fT3, as well as fT4 concentration in peripheral blood. The proliferation rates of CD3+ T cells before and after MMI treatment positively correlated with the TSI index. Thus, children suffering from Graves’ disease presented lower Tregs proliferative potential compared with CD3+ T cells. Cocultures of CD3+ T cells and Tregs showed that Tregs were not capable of efficiently inhibiting the proliferation of CD3+ T cells in GD patients. Conclusions. MMI treatment reduced the proliferative activity of CD3+ T cells in pediatric GD patients and increased the proliferation rate of Tregs. We suggest that Treg cells that are partly dysfunctional in GD disease are probably suppressed by CD3+ T cells and that methimazole exerts some immunomodulatory effects. (Folia Histochemica et Cytobiologica 2014, Vol. 52, No. 1, 69–77

Utility of nutritional evaluation for the clinical risk assessment of postoperative complications. Does oncology need the NRS 2002 scale?

Introduction. Malnutrition accompanies many cancers, especially those of the gastrointestinal tract, and significantly raises the risk of postoperative complications in cancer surgery. In Poland, hospitals are legally obliged to evaluate the nutritional status of their patients; one of the assessment tools used for this purpose is the NRS 2002 scale. Aim. The primary objective of the study is to analyze the utility of the NRS 2002 scale in the risk assessment of posto­perative complications in gastrointestinal cancers. In addition, the authors propose to determine whether the legal requirement to conduct nutritional assessments among hospitalized patients is complied with in clinical practice and to evaluate the risk of malnutrition in the study group. Materials and methods. A detailed assessment was conducted on 226 patients who underwent surgery for upper (95 patients) and lower (131 patients) GI tract cancers in 2015. The risk of complications was analyzed based on the nutritional risk score (NRS 2002) and the levels of albumin and total proteins in the serum before surgery. Compliance with the obligation to carry out nutritional assessments was evaluated on breast and GI cancer patients treated with surgery at the Institute of Oncology in Warsaw in two successive years. Results. An NRS 2002 score of ≥ 3 was shown to predict postoperative complications for both upper GI tract (p < 0.001) and colorectal cancers (p < 0.001). In upper GI cancers, complications were also more frequently observed at lower albumin (p = 0.018) and total protein (p = 0.025) levels in the serum. Conclusion. The analysis shows that the NRS 2002 scale is useful in predicting the risk of postoperative complications in the treatment of upper and lower GI tract cancers

Przydatność klinicznej oceny stanu odżywienia do oceny ryzyka powikłań pooperacyjnych Czy skala NRS 2002 jest w onkologii potrzebna?

Wstęp. Niedożywienie to stan często towarzyszący nowotworom, szczególnie przewodu pokarmowego. W przypadku zabiegu operacyjnego zwiększa ono ryzyko powikłań pooperacyjnych. W Polsce każdy szpital jest zobowiązany do oceny stanu odżywienia swoich pacjentów. Jedną ze skal umożliwiających taką prostą ocenę jest NRS 2002. Cel. Celem pracy jest analiza przydatności skali NRS 2002 w ocenie ryzyka powikłań pooperacyjnych w leczeniu nowotworów przewodu pokarmowego. Cele drugorzędne to sprawdzenie, czy obowiązek oceny stanu odżywienia chorych hospitalizowanych jest realizowany w praktyce klinicznej oraz jakie jest ryzyko niedożywienia w analizowanej grupie. Materiał i metody. Ocenie szczegółowej poddano 226 chorych operowanych w 2015 roku z powodu nowotworów górnego (95 chorych) i dolnego odcinka przewodu pokarmowego (131 chorych). Ryzyko powikłań analizowano w zależności od oceny ryzyka żywieniowego (NRS 2002), przedoperacyjnego poziomu albumin oraz białka całkowi­tego w surowicy krwi. Ocenie częstości wypełniania skali poddano w dwóch kolejnych latach chorych operowanych z powodu nowotworów piersi i przewodu pokarmowego w Centrum Onkologii w Warszawie. Wyniki. Wynik oceny NRS 2002 ≥ 3 był czynnikiem prognostycznym powikłań pooperacyjnych zarówno dla no­wotworów GOPP (p &lt; 0,001), jak i dla nowotworów okrężnicy (p &lt; 0,001). Dla nowotworów gopp potwierdzono częstsze występowanie powikłań również w przypadku obniżenia poziomu albumin w surowicy (p = 0,018) i białka całkowitego (p = 0,025). Wnioski. Przeprowadzona analiza potwierdza, że skala NRS 2002 jest przydatnym narzędziem w przewidywaniu ryzyka powikłań pooperacyjnych w leczeniu nowotworów górnego i dolnego odcinka przewodu pokarmowego