Euskal subjektuaren bilakaera erromaneskoa : desberdintze estrategiaren eta homologazio nahiaren arteko negoziaketa literario-ideologikoak

Bere burua euskaldun gisa pentsatzen duen subjektuaren bilakaera erromaneskoa da artikulu honek esploratu gogo duena, bere agerpen testualetik, Erdi Aro berantiarrean, egundaino. Ekoizpen literarioa ideologikoki irakurriz, eta ideologia politikoaren irakurketa literarioa burutuz, nortasun nazionalaren funtzionaltasuna ezarri nahi da agerian. Esentzialismo erromantikoaren, anti-esentzialismo modernoaren nahiz bi formula horien arteko konbinaketa ala gainditze ahalegin guztien atzean, finean, gaitasun erreflexiboa duen aktore pragmatikoa dago, unean uneko beharren arabera diskurtso bat ala beste eraiki ala deseraikiko duena.The goal of this article is to study the fictional evolution of the subject who thinks himself Basque, from its appearance in the late Middle Ages to the present day. In making an ideological reading of literary production, and a literary reading of political ideology, we wish to highlight the functional nature of national identity. Behind romantic essentialism, modern anti-essentialism, and every attempt to overcome or combine these two formulas, we eventually find a pragmatic player with a reflective capacity who will build or deconstruct a speech, according to the needs of a given time

Heziketa literarioaren kezka, Peñafloridatik Mogelera

XVIII. mendearen ezaugarri nagusietako bat bere didaktismoa da. Horrela, aro neoklasikoa eta aro aurre-erromantikoa zerbaitek bereizten baditu hori ez da kutsu didaktikoaren presentzia edo presentziarik eza. Izan ere, biek ala biek gordetzen baitute joera hori. Aro batetik bestera igarotzean aldatzen dena irakatsi nahi dena da -irakaspenaren edukia- eta, apika nabarmenago, irakaspenaren hartzailea. Hori da hemen frogatzen saiatuko garena hiru obra aztertuz eta erkatuz : Xabier Munibekoa Peñaf..

Iparraldeko azken aldiko literatura euskal literatur sistemaren argitan (eta vice versa)

« Emazteen literatura », « haur eta gazte literatura », « Ipar Euskal Herriko literatura »... Hainbat kategoria berezko esanahia luketen errealitateak balira bezala begiratu izan direnak ia beti, ikuspegi esentzialista batetik. Behar bada, baina, merezi luke begirada berri batekin aztertzea « Ipar Euskal Herriko literatura » deritzona. Alegia, merezi luke « Euskal literatura » izeneko sistemaren pieza bat bezala begiratzea, eta sistema horretan zer funtzio betetzen duen jakiten saiatzea. Hori egiten ahaleginduko gara azken urteotako Iparraldeko literatur zenbait joera eta autore erabiliz

Zer egin ‘Nouveau Roman’-aren hilotzarekin ? Saizarbitoria eta birziklaia literarioa Hamaika pauso-n

Ramon Saizarbitoria euskal eleberriaren modernizatzaile garrantzitsuena izan zen 1969tik 1976ra bitartean. Bere fikziozko prosaren berrikuntza Nouveau Roman-aren problematika literarioa bereganatuz eta euskal munduari aplikatuz burutu zuen. Hemeretzi urteko isilaldi luzearen ondotik, 1995ean Hamaika pauso eleberria argitaratu zuen. Nouveau Roman-a aspalditik modaz pasatua zegoen ordurako. Baina Saizabitoriaren unibertso literarioa hain hertsiki lotua egonki korronte horri, zaila zirudien Nouveau Roman-aren ondarea besterik gabe ezabatzea bere errepertorio literariotik. Ondare literario pertsonal horrekiko kontua "likidatu" beharra zeukan idazleak, nahitaez. Iragan literario horren "likidazio" prozesua aztertzen saiatuko gara mintzaldi honetan erakutsiz zein aterabide aurkitzen duen autoreak errepikapena eta ukapena aldi berean saihetsiz.Ramon Saizarbitoria fut le principal modernisateur du roman basque entre 1969 eta 1976. Il accomplit sa tache de rénovation de la prose fictionnelle en s’appropriant la problématique littéraire du Nouveau Roman et en l’appliquant au monde basque. Après un silence de dix-neuf ans, il publie le roman Hamaika pauso en 1995, à un moment où le Nouveau Roman est depuis longtemps devenu un objet historique. Il semble difficile, pourtant, vue l’étroite l’imbrication entre ce courant et l’univers personnel de l’auteur, d’effacer purement et simplement de son répertoire littéraire le legs du Nouveau Roman. L’écrivain paraît condamné à liquider (ou du moins à solder) le compte de ce patrimoine littéraire avant de poursuivre son chemin créatif. Nous tenterons d’analyser ce processus de liquidation en montrant la façon dont Saizarbitoria se fraye un chemin évitant tant l’écueil de la répétition que celui de la dénégation

Guerra civil y literaria en la novelística reciente de Ramón Saizarbitoria

Después de haber sido durante la década de los 70 el principal renovador de la prosa literaria en euskara y un autor formalista que producía novelas de temática contemporánea, Ramón Saizarbitoria inicia en 1995 una nueva andadura en la que su escritura se vuelve más clásica y su novelística más histórica -o dedicada a la exploración de la memoria colectiva- en lo que al contenido se refiere. Este nuevo interés del autor por la historia del pueblo vasco y la reflexión que lo acompaña sobre la difícil (re)construcción de la memoria colectiva cuando uno se sitúa en el bando de los derrotados podría ser interpretado como un abandono del legendario y virtuoso aspecto meta-literario de su escritura. Sin embargo, la lectura detenida de una de sus cortas novelas dedicadas a la guerra civil nos revela la persistencia discreta de su reflexión sobre «lo literario» bajo una forma ciertamente menos espectacular que en su primera etapa de escritor: la alegoría sistémica. La guerra civil se convierte en una alegoría de las tensiones actuales producidas por la problemática articulación entre el asentado y potente sistema literario español y un incipiente sistema literario vasco que no acaba de encontrar su sitio en el espacio literario internacional.Centro de Estudios de Teoría y Crítica Literari

« La Paternité niée de Marcel Martin » de Ramon Saizarbitoria ou de l’humilité de l’écrivain face au juge suprême

Un texte intrigant « Marcel Martinen aitatasun ukatua (edo ‘la femme, elle, sait’« [La paternité niée de Marcel Martin (ou ‘la femme, elle, sait’)] est une longue nouvelle de 45 pages (ou novella, selon le terme anglais correspondant le plus exactement à ce format narratif) faisant partie de l’ensemble romanesque Gorde nazazu lurpean [Garde-moi sous terre] publié en 2000 par Ramon Saizarbitoria. Avec ce livre, Ramon Saizarbitoria transforme l’essai marqué avec de ses deux romans antérieurs (H..

Belaunaldi literarioak auzitan

Belaunaldi kontzeptuaren zientifikotasuna aztertzeaz gain gaurko eta atzoko euskal letren esparruan duen presentzia ere haztatzen da talde lan honetan

Gure gauzak S.A.

eleberri hau gauza asko da aldi berean: tarteka kutsu erromanesko edo folletineskoa hartzen duen eleberri sentimentala, pertsonaia femenino baten portreta, joan den mendeko euskal literaturaren historia ezkutu edo berridatzia, gure kultur sistemaren kritika kupidagabe "thriller" bihurtua

Gure gauzak S.A.

eleberri hau gauza asko da aldi berean: tarteka kutsu erromanesko edo folletineskoa hartzen duen eleberri sentimentala, pertsonaia femenino baten portreta, joan den mendeko euskal literaturaren historia ezkutu edo berridatzia, gure kultur sistemaren kritika kupidagabe "thriller" bihurtua

Bernardo Atxaga: Los demonios personales de un escritor

Reseña bibliográfica de la obra "Bernardo Atxaga. Los demonios personales de un escritor" de José Ángel Ascunce en la que analiza algunas de las obras del escritor como "Obabakoak", "Behi euskaldun baten memoriak" y "Gizona bere bakardadean"