Morphologic and Morphometric Analysis of the Subclavian Artery and the Main Branches of the Subclavian Artery by Multidetector Computerized Tomography (MDCT)

Amaç: Bu çalışmada çok kesitli bilgisayarlı tomografi aracılığı ile arteria subclavia’nın (AS) ve dallarının morfolojik ve morfometrik analizinin ortaya konması amaçlanmıştır Gereç ve Yöntem: Çalışmada, 100 hastaya ait bilgisayarlı tomografi anjiografi görüntüleri (100 sağ, 100 sol) incelenmiştir. Varyasyonel vakalar tespit edilmiş, AS’nin ve dallarının orijin noktasındaki çapları ve AS’nin iki tarafta başlangıç noktasında oluşan açılanmaları ölçülmüştür. Bulgular: AS’nin dalları için 13 farklı varyasyon nonlineer tarzda (A0, A1, A6, B0, B1, B2, B3, B4, B5, B7, C0, C1, C7 tipleri) tiplendirilmiştir (A0:%54, B0:%33, diğer tiplerin toplamı: %13). Varyasyon tiplerinin cinsiyete ve taraflara göre karşılaştırılmasında, kısmen birleştirilmiş varyasyon grupları arasında istatistiki olarak anlamlı fark bulunmamıştır. AS ve dallarının morfometrik verileri (ayrılma açısı ve başlangıç çap ölçümleri) cinsiyete ve tarafa göre karşılaştırıldığında, her iki cinsiyette başlangıç noktasında, AS sinistra çapının (kadın: 11,87±2,20 mm, erkek: 12,41±1,94 mm), AS dextra çapından (kadın: 9,10±2,31 mm, erkek: 9,78±1,84 mm) istatistiki olarak anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edilmiştir. Aynı şekilde, her iki cinsiyette AS sinistra açısı (kadın: 92,75±36,26, erkek: 84,77±24,24), AS dextra açısından (kadın: 42,70±14,44, erkek: 40,10±16,73) istatistiki olarak anlamlı derecede yüksek çıkmıştır. Sonuç: AS’nin kanlandırdığı bölgelerin geniş ve önemli olması ve kritik bir noktada arteriyel bir kavşak görevinde bulunması, AS ve dalları ile ilgili morfometrik ve varyasyonel verilere klinik tıp sahasında ihtiyaç doğurmaktadır. AS’nin morfometrik analizi ile ilgili bilgilerin bu alanda çalışan klinisyenler için faydalı olacağını ümit ediyoru

The morphometric analysis of subclavian artery by multidetector computed tomography (MDCT)

Doktora TeziArteria subclavia (AS) merkezi sinir sistemini, üst ekstremiteyi ve toraksı kanlandıran, dalları ve kendisi klinik önem taşıyan bir arterdir. Koroner anjioplasti'de tercih edilebilen dallar vermesi gibi sebeplerle cerrahi branşların olduğu kadar, bazı vaskülitlerde etkilenmesi gibi sebeplerle de dâhili branşların ilgi alanındadır. AS'nin kanlandırdığı bölgelerin geniş ve önemli olması ve kritik bir noktada arteriyel bir kavşak görevinde bulunması, AS ve dalları ile ilgili morfometrik ve varyasyonel verilere klinik tıp sahasında ihtiyaç doğurmaktadır. Bu tez çalışmasında, 101 hastaya ait bilgisayarlı tomografi anjiografi görüntüleri (101 AS dextra, 101 AS sinistra) incelenmiştir. Varyasyonel vakalar tespit edilmiş, AS'nin ve dallarının orijin noktasındaki çapları ile beraber AS'nin iki tarafta başlangıç noktasında oluşan açılanmaları ölçülmüştür. Arteria subclavia'nın dalları için 13 farklı varyasyon nonlineer tarzda (A0, A1, A2, B0, B1, B3, B4, B5, B6, B7, C0, C1, C7 tipleri) tiplendirilmiştir (A0:%54, B0:33, diğer tipler:%13). Varyasyon tiplerinin cinsiyete ve lateralizasyona göre karşılaştırılmasında, kısmen birleştirilmiş varyasyon grupları arasında istatistikî olarak anlamlı fark bulunmamıştır. AS'nin kendisinin varyasyonel incelemesinde 1 kadın hastada aberrant AS dextra (ARSA)'ya rastlanmıştır. Arteria subclavia ve dallarının morfometrik verileri (ayrılma açısı ve başlangıç çap ölçümleri) cinsiyete ve lateralizasyona göre karşılaştırılmış, bu analiz neticesinde sadece başlangıç noktasında AS sinistra'nın çap ölçüm ortalamalarının (kadın:11.87±2.20 mm, erkek: 12.41±1.94 mm) her iki cinsiyette, AS dextra'ya ait çap ölçüm ortalamalarından (kadın:9.10±2.30 mm, erkek: 9.78±1.84 mm) istatistiki olarak anlamlı derecede yüksek olduğu tespit edilmiştir. Diğer parametrelerin cinsiyete ve lateralizasyona göre karşılaştırılmalarında istatistikî olarak anlamlı farklılıklar bulunmamıştır. Bu varyasyonlar, morfometrik veriler ve analizler, klinik tıp ve temel anatomi alanındaki anlamı ve önemi açısından bu alandaki literatür eşliğinde tartışılmıştır.Subclavian artery (SA) supplies blood to the central nervous system, upper extremity and thorax and SA itself and its branches are clinically important. For the reason that it yields preferable branches for the coronary angioplasty it concerns surgeons as well as physicians due to the effects observed on some types of vasculitis. As the area which the blood is being supplied into by SA are wide and important and its function is to serve as an crucial arterial intersection, morphometric data and variations regarding SA and its branches are needed in the field of medicine. In this thesis, Computed Tomography Angiography images of 101 patient (101 left SA, 101 right AS) were studied. Variational cases were detected and the angle appeared origin of SA as well as the diameters corresponding to the origin of SA and of its branches were measured. Thirteen different variations have been described while performing classification in non-linear base (A0, A1, A2, B0, B1, B3, B4, B5, B6, B7, C0, C1, C7 types) for the ramification patterns of subclavian artery (A0:54%, B0:33%, other types:13%). No significant differences were observed on partially united variation types between sexes and both sides. On the examination of SA itself, an aberrant right SA (ARSA) was detected on a female patient. Morphometric data of subclavian artery and of its branches (separation angle and initial diameter measurement) were studied in a comparative statistical analysis on the basis of sex and lateralization. This analysis showed statistically significant results only in the comparison of the mean diameters of SA at the starting point between sides, on both sexes [left SA: (female: 11.87±2.20 mm, male: 12.41±1.94 mm), right SA (female: 9.10±2.30 mm, male: 9.78±1.84 mm) (p<0.05). Concerning the comparisons made on the basis of sex and lateralization, no statistically significant difference was observed for the other measurements. These variations, morphometric data and analysis are discussed within the relevant clinical medicine and basic anatomy literature for their meaning and importance

Computed tomography evaluation of the morphometry and variations of the infraorbital canal relating to endoscopic surgery

Introduction: The course of the infraorbital canal may leave the infraorbital nerve susceptible to injury during reconstructive and endoscopic surgery, particularly when surgically manipulating the roof of the maxillary sinus. Objective: We investigated both the morphometry and variations of the infraorbital canal with the aim to show the relationship between them relative to endoscopic approaches. Methods: This retrospective study was performed on paranasal multidetector computed tomography images of 200 patients. Results: The infraorbital canal corpus types were categorized as Type 1: within the maxillary bony roof (55.3%), Type 2: partially protruding into maxillary sinus (26.7%), Type 3: within the maxillary sinus (9.5%), Type 4: located anatomically at the outer limit of the zygomatic recess of the maxillary bone (8.5%). The internal angulation and the length of the infraorbital canal, the infraorbital foramen entry angles and the distances related to the infraorbital foramen localization were measured and their relationships with the infraorbital canal variations were analyzed. We reported that the internal angulations in both sagittal and axial sections were mostly found in infraorbital canal Type 1 and 4 (69.2%, 64.7%) but, there were commonly no angulation in Type 3 (68.4%) (p < 0.001). The length of the infraorbital canal and the distances from the infraorbital foramen to the infraorbital rim and piriform aperture was measured as the longest in Type 3 and the smallest in Type 1 (p < 0.001). The sagittal infraorbital foramen entry angles were detected significantly smaller in Type 3 and larger in Type 1 than that in other types (p = 0.003). The maxillary sinus septa and the Haller cell were observed in 28% and 16% of the images, respectively. Conclusion: Precise knowledge of the infraorbital canal corpus types and relationship with the morphometry allow surgeons to choose an appropriate surgical approach to avoid iatrogenic infraorbital nerve injury. Resumo: Introdução: O trajeto do canal infraorbitário pode predispor o nervo infraorbitário a lesões durante cirurgias reconstrutoras e endoscópicas com manipulação do teto do seio maxilar. Objetivo: Investigamos a morfometria e as variações do canal infraorbitário e objetivamos demonstrar a relação entre elas, visando as abordagens endoscópicas. Método: Este estudo retrospectivo foi realizado em imagens de tomografia computadorizada multidetectora de seios paranasais de 200 pacientes. Resultados: Os tipos de corpos do canal infraorbitário foram categorizados como Tipo 1; inseridos no teto ósseo maxilar (55,3%), Tipo 2; projetando-se parcialmente dentro do seio maxilar (26,7%), Tipo 3; dentro do seio maxilar (9,5%), Tipo 4; localizado anatomicamente no limite externo do recesso zigomático do osso maxilar (8,5%). A angulação interna e o comprimento do canal infraorbitário, os ângulos de entrada do forame infraorbitário e as distâncias relacionadas à localização do forame foram medidos e suas relações com as variações do canal infraorbitário foram analisadas. Observamos que as angulações internas em ambos os cortes sagital e axial foram encontradas em sua maioria em canais infraorbitários Tipo 1 e 4 (69,2%, 64,7%) e, no geral, não houve angulação no canal Tipo 3 (68,4%) (p < 0,001). O comprimento do canal infraorbitário e as distâncias desde o forame infraorbitário até o rebordo infraorbitário e a abertura piriforme foram medidos e os mais longos foram identificadas no Tipo 3 e os mais curtos no Tipo 1 (p < 0,001). Os ângulos de entrada do forame infraorbitário em projeção sagital foram significativamente menores no Tipo 3 e maiores no Tipo 1, em relação aos outros tipos (p = 0,003). Septos nos seios maxilares e as células de Haller foram observados em 28% e 16% das imagens, respectivamente. Conclusão: O conhecimento preciso dos tipos de corpo do canal infraorbitário e a relação com a morfometria permitem que o cirurgião escolha uma abordagem cirúrgica apropriada para evitar lesões iatrogênicas do nervo infraorbitário. Keywords: Endoscopic sinus surgery, Infraorbital canal, Infraorbital canal corpus types, Infraorbital foramen, Multidetector computed tomography, Palavras-chave: Cirurgia endoscópica sinusal, Canal infraorbitário, Tipos de corpo do canal infraorbitário, Forame infraorbitário, Tomografia computadorizada multidetectore

The anatomic analysis of the vidian canal and the surrounding structures concerning vidian neurectomy using computed tomography scans

Introduction: The type of endoscopic approach chosen for vidian neurectomy can be specified by evaluating the vidian canal and the surrounding sphenoid sinus structures. Objective: The variations and morphometry of the vidian canal were investigated, focusing on the functional correlations between them which are crucial anatomical landmarks for preoperative planning. Methods: This study was performed using paranasal multidetector computed tomography images that were obtained with a section thickening of 0.625 mm of 250 adults. Results: The distributions of 500 vidian canal variants were categorized as follows; Type 1, within the sphenoid corpus (55.6%); Type 2, partially protruding into the sphenoid sinus (34.8%); Type 3, within the sphenoid sinus (9.6%). The pneumatization of the pterygoid process is mostly seen in vidian canal Type 2 (72.4%) and Type 3 (95.8%) (p < 0.001). The mean distances from the vidian canal to the foramen rotundum and the palatovaginal canal were greater in the vidian canal Type 2 and 3 with the pterygoid process pneumatization (p < 0.001). The prevalence of the intrasphenoid septum between the vidian canal and the vomerine crest and lateral attachment which ending on carotid prominence were much higher in vidian canal Type 3 than other types (p < 0.001). The mean angle between the posterior end of the middle turbinate and the lateral margin of the anterior opening of the vidian canal was measured as 33.05 ± 7.71°. Conclusions: Preoperative radiologic analysis of the vidian canal and the surrounding structures will allow surgeons to choose an appropriate endoscopic approach to ensure predictable postoperative outcomes. Resumo: Introdução: O tipo de abordagem endoscópica para a neurectomia do vidiano pode ser definido pela avaliação do canal do vidiano e das estruturas adjacentes aos seios esfenoidais. Objetivo: Investigar as variações e a morfometria do canal vidiano com enfoque nas suas correlações funcionais, pois são parâmetros anatômicos cruciais para o planejamento pré-operatório. Método: Esse estudo foi realizado utilizando-se imagens de tomografia computadorizada multidetectores dos seios paranasais com espessura de corte de 0,625 mm obtidas de 250 indivíduos adultos. Resultados: A distribuição das 500 variantes do canal vidiano foi categorizada da seguinte forma: Tipo 1, dentro do corpo ósseo esfenoidal (55,6%); Tipo 2, protrusão parcial no interior do seio esfenoidal (34,8%); Tipo 3, no interior do seio esfenoidal (9,6%). A pneumatização do processo pterigoide foi observada principalmente no canal vidiano Tipo 2 (72,4%) e Tipo 3 (95,8%) (p < 0,001). As distâncias médias do canal vidiano até o forame redondo e o canal palatovaginal foram maiores no canal vidiano do Tipo 2 e 3, com a pneumatização do processo pterigoide (p < 0,001). A presença do septo intraesfenoidal entre o canal vidiano e a crista vomeriana e a extensão lateral, que termina na proeminência da carótida, foi muito maior no canal vidiano Tipo 3 do que nos outros tipos (p < 0,001). A angulação média entre a cauda da concha média e a margem lateral da abertura anterior do canal vidiano foi de 33,05° ± 7,71°. Conclusões: A análise radiológica pré-operatória do canal do vidiano e das estruturas circunjacentes permitem ao cirurgião escolher uma abordagem endoscópica apropriada e prever resultados pós-operatórios. Keywords: Intrasphenoid septum, Morphometric analysis, Pterygoid process pneumatization, Vidian canal, Vidian neurectomy, Palavras-chave: Septo intraesfenoidal, Análise morfométrica, Pneumatização do processo pterigoide, Canal pterigoideo, Neurectomia do pterigoide

The Correlation of DNA Quantity in Allele Peak Heights And Peak Areas: A Study of 115 DNA Samples From Crime Scenes

The Correlation ofDNA Quantity in Allele Peak Heights And Peak Areas: A Study of 115 DNA Samples From Crime Scenes&nbsp;&nbsp;</div

Ligamentum Transversum Scapulae Superius’un Kemikleşmesi: Olgu Sunumu

Entrapment neuropathies, also known as nerve compressionsyndrome or compression neuropathy, may be defined as the lesionsof the peripheral nerves under exposure of any kind of physicalstress, including any kind of traumas and inflammatory or edematousprocesses, on the route of the nerve to the target tissue. Whileperforming a radiologic examination of multi-detector computerizedtomography images of vascular structures in the right shoulder regionof a 43 years old female Turkish patient who admitted to ourhospital, we observed a complete ossification of the superiortransverse scapular ligament. This case report, which is discussed inthe clinical perspectives of anatomic variations, puts forth that radioanatomicimages about variations, like the one used in this report, areof importance while illuminating the etiopathologic background ofentrapment neuropathies of the shoulder region.Kompresyon nöropatileri olarak da bilinen tuzak nöropatiler, travma,inflamasyon veya ödem gibi herhangi bir sebebe bağlı olarak,periferik sinirin hedef dokuya seyri esnasında baskıya uğramasıdır.Hastanemize başvuran 43 yaşındaki bir kadın hastanınmultidedektörlü bilgisayarlı tomografi görüntülerinin incelenmesiesnasında ligamentum transversum scapulae superius’un kemikleştiğigözlendi. Anatomik varyasyonların klinik perspektifte tartışıldığı buvaka takdimi, varyasyonların radyo-anatomik görüntülerinin omuzbölgesindeki tuzak nöropatilerin aydınlatılmasındaki önemini ortayakoymaktadır

Incidence and anatomical variability of accessory and sesamoid bones of the foot

Aim: We aimed to assess the incidence, mean size, patterns, and types of accessory and sesamoid bones of the foot using computed tomography.Material and Methods: A total of 814 non-contrast-enhanced computed tomography images of the foot obtained from 717 patients between October 2015 and January 2018 were investigated retrospectively. Images acquired in the original axial plane were used to perform multiplanar reconstruction in the coronal or sagittal planes. Incidence, mean size, patterns, and types of accessory and sesamoid bones were evaluated in all images.Results: Accessory bones were detected in 387 (47.5%) non-contrast-enhanced computed tomography scans from 326 patients (45.4%). Sixty-seven patients (9.3%) showed accessory bones on both sides; 133 patients (18.5%), only on the right side; and 126 patients (17.5%), only on the left side. The most common accessory bones of the foot were the os naviculare accessorium (24.8%), os trigonum, (20.3%), os peroneum (14.6%), os intermetatarseum (10.6%), os supranaviculare (3.1%), os supratalare (1.9%), and osvesalianum (1.5%). The hallucal sesamoid bone was observed in all patients, while the interphalangeal sesamoid bone was observed in 34.6% of the patients.Conclusions: The computed tomography scans provided a detailed overview of the characteristics of accessory and sesamoid bones, and the incidence of these bones in our patients was higher than those reported in previous radiographic studies. Our findings can facilitate the diagnosis and management of disorders involving these bones