Zarys historii Uniwersytetu Łódzkiego (1945‒2015)

Prezentowana książka jest pierwszym opracowaniem w miarę pełnej historii Uniwersytetu Łódzkiego w okresie siedemdziesięciu lat jego istnienia ‒ od powołania w 1945 r. do początku 2015 r. W czterech rozdziałach zostały przedstawione następujące kwestie: założenie, rozwój i rozbudowa uczelni; jej życie społeczno-polityczne; dzieje poszczególnych wydziałów; biogramy osiemnastu rektorów uniwersytetu. Historia UŁ została ukazana na tle najważniejszych wydarzeń politycznych naszego kraju. Podkreślono szczególną rolę środowiska uniwersyteckiego (w tym studentów) w procesie przemian politycznych i gospodarczych w Polsce na początku lat osiemdziesiątych oraz na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX w. Omawiając rozwój poszczególnych wydziałów, autor przybliżył ich najważniejsze osiągnięcia badawcze i przedstawił ukształtowane szkoły naukowe.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Poczet rektorów Almae Matris Posnaniensis

Księga upamiętniająca Jubileusz 85-lecia Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Prezentuje sylwetki 28 rektorów Uczelni, poczynając od pierwszego rektora tzw. Wszechnicy Piastowskiej – Heliodora Święcickiego (1919–1924). Poczet zamyka kadencja z historycznego już przełomu tysiąclecia (1996–2002) – rektora Stefana Jurgi, obecnie dyrektora Centrum Integracji Europejskiej UAM. Tom uzupełniają fotografie czarno-białe oraz barwne

Inaczej to zniknie. Archiwa społeczne w Polsce - wielokrotne studium przypadku

Spis treści: // Wstęp: 1. Komentarz do tytułu i konstrukcji pracy; 2. Powody zainteresowania zjawiskiem; 3. Cel pracy; 4. Pytania badawcze i zakres badania // Rozdział I: Termin „archiwum społeczne” // Rozdział II: Dotychczasowe badania archiwów społecznych // Rozdział III: Teoria i metodologia 1. Paradygmat i podejście badawcze: 2. Strategia badawcza; 3. Gromadzenie danych; 4. Analiza danych; 5. Badanie pilotażowe; 6. Problemy i wyzwania // Rozdział IV: Cyfrowe Archiwum Łodzian Miastograf.pl // Rozdział V: Bronowickie Archiwum Społeczne // Rozdział VI: Archiwum Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego // Rozdział VII: Fundacja Generał Elżbiety Zawackiej. Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek // Rozdział VIII: Archiwum Stowarzyszenia „Opowiadacze Historii Dolnego Miasta w Gdańsku” // Rozdział IX: Obywatelskie Archiwum Podkowy Leśnej // Rozdział X: Archiwum Fundacji Archeologia Fotografii // Rozdział XI: Klub Historyczny LGBTQIA Fem // Rozdział XII: Analiza łączna studiów przypadków: 1. Lokalność, początki i cele archiwów społecznych; 2. Siedziby archiwów społecznych i przechowywanie zasobu archiwalnego; 3. Charakter zasobu archiwów społecznych oraz sposoby jego gromadzenia; 4. Opracowanie zasobu archiwów społecznych; 5. Udostępnianie zasobu archiwalnego i działalność publiczna archiwów społecznych; 6. Współpraca z otoczeniem; 7. Finansowanie; 8. Osoby zaangażowane w tworzenie archiwów społecznych; 9. Problemy; 10. Plany na przyszłość i los zasobów w przypadku likwidacji organizacji; 11. Ruch archiwistyki społecznej; 12. Ocena znaczenia archiwów społecznych; 13. Stabilność archiwów społecznych // Podsumowanie // BibliografiaArchiwa społeczne to oddolne, niezależne archiwa historyczne, dokumentujące wybrany przez siebie temat, np. historię lokalną, historię mniejszości, historię konkretnego okresu, ruchu społecznego, miejsca. Archiwa społeczne gromadzą, przechowują, opracowują i udostępniają zazwyczaj takie materiały jak fotografie, nagrania historii mówionej, dokumenty osobiste, korespondencja, druki ulotne, rzadziej dokumentację aktową. Ich liczba w Polsce szacowana jest na od kilkudziesięciu, do nawet kilkuset (zależnie od zastosowanej definicji zjawiska). Monografia przedstawia wyniki terenowych studiów przypadków przeprowadzonych w ośmiu obecnie działających w Polsce archiwach społecznych - prezentując ich zróżnicowanie na mapie polskiego dziedzictwa kulturowego. Metodami zastosowanymi w przebiegu wielokrotnego studium przypadku był wywiad, obserwacja i analiza danych zastanych. Szczegółowe raporty dotyczące każdego archiwum zawierają informacje m.in. na temat historii archiwum i jego celów, charakterystyki zasobu archiwalnego, aktywności archiwum i współpracy z innymi instytucjami i organizacjami, sposobów gromadzenia, przechowywania, opracowania i udostępniania materiałów archiwalnych, finansowania, osób tworzących archiwum, problemów i planów na przyszłość. Poprzez krzyżową analizę przeprowadzonych studiów przypadków autorka podejmuje próbę generalizacji zjawiska oddolnego dokumentowania w Polsce. Dane dotyczące studiów przypadków poprzedzone zostały szczegółowym opisem przykładów definiowania terminu "archiwum społeczne", dotychczasowych badań tego typu zjawisk w Polsce i zagranicą, obecną sytuacją archiwów społecznych oraz zastosowanej metodologii

Architektura Miasto Piękno tom 2

"Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej zawsze był miejscem pełnym osobowości, indywidualności, talentów. Gdy profesorowie i mistrzowie odchodzili z Wydziału, mieliśmy świadomość, że tu nigdy już nie będzie tak samo. Wydział jednak trwał i trwa jak piękno miasta, które jest przecież dziełem zbiorowym, o nakładających się warstwach, wzmacniających i tworzących jego tożsamość. Tak też kolejne pokolenia kontynuują i budują historię Wydziału. Wydział pełen jest wspomnień i anegdot. W fotografiach, księgach, obrazach, meblach kryją się opowieści."(...

Kształtowanie granic niepodległej Polski w świetle dokumentów kartograficznych

Publikacja naukowa finansowana w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą „Kształtowanie granic niepodległej Polski w świetle dokumentów kartograficznych” w latach 2018‒2023, numer projektu: 01SPN17003218, kwota finansowania 1 228 485 z

Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną – w ujęciu pedagogicznym, 360 s.

Oscar Pistorius, południowoafrykański lekkoatleta zmagający się z bieżnią na protezach z włókna węglowego, 16 maja 2008 roku – decyzją Trybunału Arbitrażowego przy Międzynarodowym Komitecie Olimpijskim – został dopuszczony do udziału w letniej Olimpiadzie w Pekinie. Po raz pierwszy w historii nowożytnych olimpiad niepełnosprawny sportowiec stanie na starcie z pełnosprawnymi biegaczami. Zdaniem Oscara Pistoriusa jest to prawdziwa integracja niepełnosprawności z pełnosprawnością, prawdziwe wyrównanie szans człowieka dotkniętego poważnym kalectwem ze zdrowymi sportowcami.1 W opinii przeciwników wyroku Trybunału Arbitrażowego jest to krok kontrowersyjny i niesprawiedliwy promujący oprotezowany defekt zdrowotny, co może w przyszłości „zachęcić” sportowców do szukania sukcesów na mecie w okaleczaniu swojego ciała. Protezy będą wynikiem najnowszej myśli technologicznej, mięśnie będą się męczyć tak samo. Start Oscara Pistoriusa na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2008 roku jest niewątpliwym zwycięstwem 21-letniego biegacza z RPA nad własnym kalectwem. Jest realizacją marzeń o udziale w najbardziej prestiżowej imprezie sportowej i ogromną szansą na pokazanie światu, że niepełnosprawność nie musi eliminować z życia, również sportowego, osoby nią dotkniętej. „Technoczłowiek” na bieżni wraz z największymi gwiazdami światowej lekkoatletyki jest ilustracją zasad, treści i metod pedagogiki specjalnej, dzięki którym sportowca na protezach już dzisiaj społeczność niepełnosprawnych uznaje za zwycięzcę i przyznaje mu złoty medal. Pedagogika specjalna jest nie tylko teoretyczną subdyscypliną pedagogiki ogólnej, ale jednocześnie nauką o zdecydowanie praktycznym charakterze. Staje się obecna w każdej sferze życia od edukacji poczynając na biznesie kończąc. Ludzkie problemy związane z odchyleniem od normy i mniejszą sprawnością, będące przedmiotem zainteresowania tej dziedziny wiedzy, są coraz częściej widoczne we współczesnej rzeczywistości. Spotykamy się z nimi nie tylko w medialnych kampaniach, jak np. NIEPEŁNOSPRAWNI NORMALNA SPRAWA czy NIEPEŁNOSPRAWNI W PRACY, ale również w codziennym życiu, np. polskiej oświaty. Uczeń z niepełnosprawnością intelektualną, niewidomy lub głuchy to dzisiaj częsty uczestnik zajęć w klasie integracyjnej, ale także klient szkoły ogólnodostępnej, która z integracją w wymiarze formalnym ma niewiele wspólnego. Uczeń z orzeczoną dysleksją rozwojową lub wybitnie zdolny to razem z kolegami z ADHD i zespołem Aspergera częste „zjawisko” w polskiej szkole. Kwestie opieki i wsparcia osób terminalnie, przewlekle chorych, problemy niedostosowanych społecznie są niezwykle aktualne i „krzyczą” o pomoc. 1 Por. http//www.sport.pl/sport (dok. elektroniczny) (8.06.2008). 6 Oddajemy do rąk studentów pedagogiki, wychowawców, terapeutów oraz nauczycieli doskonalących się zawodowo Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną. Publikacja jest poświęcona pedagogice specjalnej w ujęciu historycznym i składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym znajdziecie Państwo informacje dotyczące historii założeń tej dyscypliny naukowej z uwzględnieniem przemian w sytuacjach edukacyjnych, rehabilitacji i poradnictwie. Szczególnie polecamy podrozdział autorstwa, nieżyjącego już, profesora Jana Pańczyka poświęcony kształceniu pedagogów specjalnych i wyzwań, które stoją przed systemem edukacji w tym zawodzie.2 Rozdział drugi został zadedykowany oligofrenopedagogice, tyflopedagogice, surdopedagogice, resocjalizacji, logopedii, opiece i wsparciu terminalnie chorych. Można w nim znaleźć historyczne aspekty skomplikowanej rehabilitacji osób z niepełnosprawnością złożoną oraz analizę przemian teoretycznych, praktycznych i społeczno-kulturowych w podejściu do niepełnosprawności człowieka. Rozdział trzeci traktuje o historii podejmowanych działań w terapiach tych których pozycja i efekty znane są od dawna (np. muzykoterapia) oraz tych, które znajdują zwolenników jeszcze w wąskim gronie (np. Snoezelen). W rozdziale czwartym zaprezentowana została, z perspektywy historii wychowania, przestrzeń pedagogiki specjalnej ze swoimi najbardziej sławnymi reprezentantami. Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną są efektem współpracy zespołu pedagogów specjalnych od lat zajmujących się teorią i praktyką poszczególnych dziedzin „innej” pedagogiki. Wszystkim autorom dziękujemy mając nadzieję na dalszą kooperację naukową i literacką. Szczególne podziękowania składamy Pani Profesor Teresie Żółkowskiej za podjęty trud recenzji obszernego materiału i niezwykle cenne uwagi, które zwiększyły naukowy walor publikacji. Czytelników zachęcamy do przeczytania naszego wspólnego dzieła, w którym wydaje się nam można znaleźć odpowiedź na współczesne pytania związane z pojęciami „niepełnosprawność”, „rehabilitacja”, „integracja” itp. Nasza publikacja może również tłumaczyć i wyjaśniać, dlaczego w 2008 roku człowiek bez nóg ma prawo marzyć o zdobyciu złotego medalu na letnich igrzyskach olimpijskich w walce ze zdrowymi przeciwnikami

Trendy nr 4/2013

czasopismo dla nauczyciel