Inherited thrombophilia in patients with chronic venous leg ulceration

Background. Chronic venous ulceration (CVU), which is the end stage of the complex of symptoms of chronic venous disease (CVD), is a significant health problem. One of the major causes of CVU is deep venous thrombosis (DVT). Thrombophilia is diagnosed in about 41% of patients with a history of DVT. The aim of this study was to assess the prevalence of inherited thrombophilia (IT) in patients with CVU. Material and methods. During 24 months, a group of 110 patients with CVU and a group of 110 healthy people were studied. There were no significant differences in age or sex between the two groups. All patients in the study group were assessed as C5 or C6 according to CEAP classification. The patients underwent clinical and Doppler ultrasonography examination. Blood was drawn for antithrombin (AT), protein C (PC) and S (PS), factor V Leiden (VL), prothrombin G20210A (PT), LA, and ACL. Results. From the group of 110 CVU patients, IT was diagnosed in 33 (30%), LA in 5 (4.5%), and ACL in 12 (10.9%). Conclusions. Our results suggest that IT might be one of several important thrombotic risk factors which lead to CVU.Wstęp. Owrzodzenie żylne podudzi (CVU) jest końcowym etapem objawów przewlekłej choroby żylnej (CVD). Jedną z głównych przyczyn powstawania CVU jest zakrzepica żył głębokich (DVT). Trombofilia, uznana za jeden z głównych czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, jest zaburzeniem mechanizmu hemostazy usposabiającym do zakrzepicy. Trombofilię wykrywa się u 41% chorych z DVT. Celem pracy było ustalenie częstości występowania wrodzonej trombofilii oraz rodzaju występujących wrodzonych czynników ryzyka zakrzepicy: antytrombiny, białka C i białka S, mutacji typu Leiden genu czynnika V i mutacji G20210A genu protrombiny u chorych z owrzodzeniami żylnymi podudzi i nawrotowymi owrzodzeniami żylnymi podudzi oraz ocena ciężkości przebiegu klinicznego owrzodzenia żylnego podudzi u chorych z obecnymi wrodzonymi czynnikami ryzyka zakrzepicy oraz bez takich czynników, wya także ocena wpływu przeciwciał antyfosfolipidowych na rozwój owrzodzeń żylnych podudzi u chorych z wrodzoną trombofilią i bez niej. Materiał i metody. W okresie 24 miesięcy przebadano 110 chorych z CVU (C5 i C6 według klasyfikacji CEAP) oraz 110 zdrowych osób. U każdego chorego wykonano dopplerowskie badanie USG układu żylnego, oceniono wartość wskaźnika kostka–ramię, wypełniano kwestionariusz włączenia do badania. Obwodową krew żylną pobierano w celu oznaczenia antytrombiny (AT), białka C (PC) i S (PS), czynnika V Leiden (VL), protrombiny G20210A (PT), antykoagulanta toczniowego (LA), przeciwciał antykardiolipinowych (ACL). Wyniki. Z grupy 110 chorych z CVU czynniki ryzyka wrodzonej trombofilii (IT) wykryto u 33 (30%), LA u 5 (4,5%), ACL u 12 (10,9%). Spośród 110 badanych 64 chorych z CVU (58,2%) przebyło DVT potwierdzoną za pomocą badania klinicznego i dopplerowskiego badania USG, w tym u 35 (31,8%) miała ona charakter nawrotowy. Wszyscy chorzy, u których wykryto czynniki ryzyka IT, LA, ACL, przebyli w przeszłości proksymalną i/lub dystalną DVT udokumentowaną dopplerowskim badaniem USG. U 88% chorych z CVU i IT wystąpiła nawrotowa DVT oraz nawrót CVU. U chorych z wrodzoną trombofilią CVU po raz pierwszy pojawiało się w młodszym wieku, utrzymywało się dłużej pomimo stosowania podobnych lub zbliżonych metod leczniczych, charakteryzowało się większą skłonnością do nawrotów w porównaniu z CVU występującym u pacjentów bez wrodzonej trombofilii. Wnioski. Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, że wrodzona trombofilia i nabyte czynniki krzepnięcia, pojedynczo lub współwystępując, mogą być ważnymi czynnikami zakrzepowymi doprowadzającymi do powstania i rozwoju CVU

Identification of residual force in static load tests on instrumented screw displacement piles

Occurrence of the so-called residual force of an unknown value significantly disturbs interpretation of static load tests performed on piles equipped with additional measuring instruments. Screw displacement piles are the piling technology in which the residual force phenomenon is very common. Its formation mechanism is closely related to the installation method of this type of piles, which initiates generation of negative pile skin friction without any additional external factors. Knowledge of the value and distribution of a residual force (trapped in a pile shaft before starting the load test) is a necessary condition for the proper interpretation of instrumented pile test results. In this article, a clear and easy-to-use method of residual force identification, based on the analysis of shaft deformations recorded during pile unloading is presented. The method was successfully verified on two pile examples and proved to be effective and practical

Static Load Test on Instrumented Pile – Field Data and Numerical Simulations

Static load tests on foundation piles are generally carried out in order to determine load – the displacement characteristic of the pile head. For standard (basic) engineering practices this type of test usually provides enough information. However, the knowledge of force distribution along the pile core and its division into the friction along the shaft and the resistance under the base can be very useful. Such information can be obtained by strain gage pile instrumentation [1]. Significant investigations have been completed on this technology, proving its utility and correctness [8], [10], [12]. The results of static tests on instrumented piles are not easy to interpret. There are many factors and processes affecting the final outcome. In order to understand better the whole testing process and soil-structure behavior some investigations and numerical analyses were done. In the paper, real data from a field load test on instrumented piles is discussed and compared with numerical simulation of such a test in similar conditions. Differences and difficulties in the results interpretation with their possible reasons are discussed. Moreover, the authors used their own analytical solution for more reliable determination of force distribution along the pile. The work was presented at the XVII French-Polish Colloquium of Soil and Rock Mechanics, Łódź, 28–30 November 2016

Multiple symmetrical lipomatosis (Madelung’s disease) — case report and literature review

Liczna symetryczna tłuszczakowatość (MSL) określana także jako choroba Madelunga lub zespół Launois-Bensaude jest sporadycznie występującą chorobą metaboliczną o nieznanej etiologii, spotykaną przede wszystkim u mężczyzn w średnim wieku przewlekle nadużywających alkoholu. Nieotorebkowane masy tłuszczowe, odkładające się symetrycznie w okolicy głowy, szyi, karku, barków, ramion, grzbietu i klatki piersiowej, dają charakterystyczny wygląd pseudoatletycznej sylwetki ciała, często błędnie sugerując otyłość prostą. Poza wyglądem i uwarunkowaniami estetycznymi, to trudności w połykaniu i oddychaniu oraz w poruszaniu głową i szyją są głównymi dolegliwościami decydującymi o potrzebie hospitalizacji i leczenia. Jedynym, chociaż nie zawsze całkowicie skutecznym, sposobem postępowania w chorobie Madelunga jest chirurgiczne wycięcie mas tłuszczakowatych lub w przypadkach niewielkich zmian odsysanie tłuszczu. Jednakże, mimo stosowanego leczenia, nawroty choroby są dość częste. Przedstawiając problemy diagnostyczne i lecznicze w opisywanym przypadku choroby Madelunga, autorzy mają nadzieję przybliżyć i dokładniej określić zasady postępowania i problemy kliniczne spotykane u chorych w tej sporadycznie występującej i jeszcze nie do końca poznanej jednostce chorobowej.Multiple Symmetrical Lipomatosis (MSL), known also as Madelung’s disease or Launois-Bensaude syndrome, is a sporadically occurring metabolic disease of unknown etiology, encountered mainly in middleaged, chronically alcohol-abusing males. Non-encapsulated fatty masses developing symmetrically in the region of the head, the neck, the shoulders, the arms, the back and the chest contribute to the characteristic pseudoathletic body appearance, often wrongly suggesting simple obesity. Apart from the appearance and aesthetic considerations, it is difficulties in swallowing and breathing as well as head and neck motion that constitute the main complaints deciding on the need for hospitalisation and treatment. Surgical debulking of fat masses or liposuction in the case of small lesions seem to be the only, though not fully effective, method of treatment in Madelung’s disease. The recurrence of the disease is, however, frequent, irrespective of the treatment applied. We believe that the diagnostics and treatment related problems encountered in Madelung’s disease presented here on the basis of the case we describe will contribute to better knowledge of the principles of management and clinical problems to be met in patients in this sporadically occurring and not yet fully recognised disease

Leczenie chirurgiczne chorych z wrodzonym niedoborem czynnika VII – badanie jednoośrodkowe

Wstęp: Wrodzony niedobór czynnika VII jest rzadką, dziedziczoną recesywnie skazą krwotoczną. Leczenie operacyjne bez należytej korekcji skazy obarczone jest ryzykiem powikłań krwotocznych. Cel: Celem pracy jest ocena wyników leczenia operacyjnego chorych z wrodzonym niedoborem czynnika VII oraz określenie skuteczności i bezpieczeństwa rekombinowanego aktywnego czynnika VII (rFVIIa) w zabezpieczeniu hemostazy okołooperacyjnej w zastosowanych przez nas dwóch schematach leczenia substytucyjnego. Materiał i metody: W latach 2002–2017 22 chorych z wrodzonym niedoborem czynnika VII zostało poddanych leczeniu operacyjnemu. Jako leczenie substytucyjne zastosowano rFVIIa w dwóch schematach. U 15 chorych z aktywnością czynnika VII <10% normy wstrzykiwano w dniu operacji rFVIIa w dawce 30 µg/kg mc. co 12 godzin, w 1. dobie pooperacyjnej 15 µg/kg mc. co 12 godzin, zaś w następnych dobach – 15 µg/kg mc. co 24 godziny. U 7 chorych z aktywnością czynnika VII w granicach 10–25% normy w dniu operacji i 1. dobie pooperacyjnej stosowano rFVIIa w dawce 15 µg/kg mc. co 12 godzin, a w następnych dobach taką samą dawkę co 24 godziny. Leczenie prowadzono przez 4–10 dni. Wyniki: U 22 chorych wykonano 26 operacji, z czego u 15 chorych z niedoborem czynnika VII <10% normy 17 operacji i u 7 chorych z niedoborem czynnika VII 10–25% normy 9 operacji. Wykonano 9 cholecystektomii (8 laparoskopowych, 1 otwartą), 7 strumektomii, 2 laparotomie zwiadowcze, 1 hemikolektomię lewostronną, 1 proktokolektomię totalną, 3 operacje przepuklin pachwinowych oraz 3 operacje wycięcia żylaków kończyn dolnych. U jednego chorego z aktywnością czynnika VII 9% śródoperacyjnie stwierdzono skazowe krwawienie wymagające dodatkowej dawki rFVIIa. U pozostałych chorych spostrzegano prawidłową hemostazę śródoperacyjną, nie obserwowano też żadnych krwotocznych powikłań pooperacyjnych. U chorych z aktywnością czynnika VII <10% średnia dawka dobowa rFVIIa wynosiła 31,3 (zakres 20–56) µg/kg mc., całkowita dawka dobowa – 186 (136–303) µg/kg mc., całkowita dawka rFVIIa – 15,2 (12–112) mg. U chorych z aktywnością czynnika VII 10–25% ilości rFVIIa wynosiły odpowiednio: 21,2 (15–31) i 117 (46–271) µg/kg mc. oraz 9,1 (6–17) mg. Wnioski: Operacje u chorych z wrodzonym niedoborem czynnika VII mogą być przeprowadzane skutecznie i bezpiecznie przy zastosowaniu rFVIIa jako leczenia substytucyjnego zabezpieczającego hemostazę okołooperacyjną

Surgery in patients with congenital factor VII deficiency - a single center study

Introduction: Congenital factor VIII deficiency is a rare hemorrhagic disorder inherited in an autosomal recessive pattern. Surgical treatment with insufficient diathesis correction is burdened with a high risk of bleeding complications. The aim of the study was to evaluate the surgical outcome in patients with congenital factor VII deficiency and assessment of the efficacy and safety of recombinant activated factor VII (rFVIIa) used for perioperative hemostatic coverage in our two schemas of substitutive therapy. Material and methods: In the years 2002-2017 a total of 22 patients with congenital factor VII deficiency were subjected to surgery. Substitution therapy relied on rFVIIa used in two schemas. One involved 15 patients with factor VII activity of <10% of normal value who were injected rFVIIa at a dose of 30 μg/kg b.w. every 12 hours on surgery day, 15 μg/kg b.w. every 12 hours on the first postoperative day and 15 μg/kg b.w. every 24 hours on the following days. The second schema involved 7 patients with factor VII activity of 10-25% of normal value who were given rFVIIa at a dose of 15 μg/kg b.w. every 12 hours on surgery day and the first postoperative day; then the same dose was administered every 24 hours on consecutive days. The treatment continued for 4-10 days. Results: In 22 patients a total of 26 surgeries were performed; 17 surgeries in 15 patients with factor VII <10% of normal and 9 in 7 patients with factor VII deficiency of 10-25% of normal. The surgeries included: 9 cholecystectomies (8 laparoscopic, 1 open), 7 thyroidectomy procedures, 2 exploratory laparotomies, 1 left hemicolectomy, 1 total proctocolectomy, 3 inguinal hernia repairs and 3 excisions of varicose veins. One patient with factor VII activity of 9% required an additional dose of rFVIIa in the intraoperative period due to diathesis bleeding. Intraoperative hemostasis was normal for all other patients; no postoperative hemorrhagic complications were reported. In patients with FVII activity <10% average daily dose of rFVIIa was 31.3 (range 20-56) μg/kg b.w., total daily dose 186 (136-303) µg/kg b.w., total dose of rFVIIa - 15.2 (12-112) mg. In patients with FVII activity 10-25% the doses were 21.2 (15-31), 117 (46-271) µg/kg b.w. and 9.1 (6-17) mg respectively

Economic and legal conditions and profitability of investments in agricultural biogas plants in Poland

The paper analyses profitability of biogas production in livestock farms in Poland with a focus on micro-biogas plants. Due to the high value of investments a crucial issue, from the farmers’ point of view, is the mechanism of financial support. The efficiency of investments has been measured assuming three variants of power of CHP plants. In addition, two scenarios of financial support have been taken into consideration: the “old” mechanism of green certificates and a forthcoming mechanism based on the new Act on Renewable Energy Resources. The new system introduces feed-in tariffs for small plants and auctions and guarantees of purchase for larger biogas plants. The results of the analyses indicate a strong dependence of the financial effects of micro-biogas plants on subsidies. It can be concluded that, under the current state of market development and financial support offered to micro-scale biogas production, investments in biogas plants are in general unprofitable