New film-coated tablet formulation of deferasirox is well tolerated in patients with thalassemia or lower-risk MDS: Results of the randomized, phase II ECLIPSE study

Once-daily deferasirox dispersible tablets (DT) have a well-defined safety and efficacy profile and, compared with parenteral deferoxamine, provide greater patient adherence, satisfaction, and quality of life. However, barriers still exist to optimal adherence, including gastrointestinal tolerability and palatability, leading to development of a new film-coated tablet (FCT) formulation that can be swallowed with a light meal, without the need to disperse into a suspension prior to consumption. The randomized, open-label, phase II ECLIPSE study evaluated the safety of deferasirox DT and FCT formulations over 24 weeks in chelation-naïve or pre-treated patients aged ≥10 years, with transfusion-dependent thalassemia or IPSS-R very-low-, low-, or intermediate-risk myelodysplastic syndromes. One hundred seventy-three patients were randomized 1:1 to DT (n = 86) or FCT (n = 87). Adverse events (overall), consistent with the known deferasirox safety profile, were reported in similar proportions of patients for each formulation (DT 89.5%; FCT 89.7%), with a lower frequency of severe events observed in patients receiving FCT (19.5% vs. 25.6% DT). Laboratory parameters (serum creatinine, creatinine clearance, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase and urine protein/creatinine ratio) generally remained stable throughout the study. Patient-reported outcomes showed greater adherence and satisfaction, better palatability and fewer concerns with FCT than DT. Treatment compliance by pill count was higher with FCT (92.9%) than with DT (85.3%). This analysis suggests deferasirox FCT offers an improved formulation with enhanced patient satisfaction, which may improve adherence, thereby reducing frequency and severity of iron overload-related complications

New film-coated tablet formulation of deferasirox is well tolerated in patients with thalassemia or lower-risk MDS: Results of the randomized, phase II ECLIPSE study

Once-daily deferasirox dispersible tablets (DT) have a well-defined safety and efficacy profile and, compared with parenteral deferoxamine, provide greater patient adherence, satisfaction, and quality of life. However, barriers still exist to optimal adherence, including gastrointestinal tolerability and palatability, leading to development of a new film-coated tablet (FCT) formulation that can be swallowed with a light meal, without the need to disperse into a suspension prior to consumption. The randomized, open-label, phase II ECLIPSE study evaluated the safety of deferasirox DT and FCT formulations over 24 weeks in chelation-naïve or pre-treated patients aged ≥10 years, with transfusion-dependent thalassemia or IPSS-R very-low-, low-, or intermediate-risk myelodysplastic syndromes. One hundred seventy-three patients were randomized 1:1 to DT (n = 86) or FCT (n = 87). Adverse events (overall), consistent with the known deferasirox safety profile, were reported in similar proportions of patients for each formulation (DT 89.5%; FCT 89.7%), with a lower frequency of severe events observed in patients receiving FCT (19.5% vs. 25.6% DT). Laboratory parameters (serum creatinine, creatinine clearance, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase and urine protein/creatinine ratio) generally remained stable throughout the study. Patient-reported outcomes showed greater adherence and satisfaction, better palatability and fewer concerns with FCT than DT. Treatment compliance by pill count was higher with FCT (92.9%) than with DT (85.3%). This analysis suggests deferasirox FCT offers an improved formulation with enhanced patient satisfaction, which may improve adherence, thereby reducing frequency and severity of iron overload-related complications

VISCED – Final Country/Region Reports

This is a description of the process and outcomes of creation of over 110 country reports specially contracted by VISCE

Sleep disturbances in an arctic population: The Tromsø Study

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Prevalence estimates for insomnia range from 10 to 50% in the adult general population. Sleep disturbances cause great impairment in quality of life, which might even rival or exceed the impairment in other chronic medical disorders. The economic implications and use of health-care services related to chronic insomnia represent a clinical concern as well as a pronounced public health problem. Hypnotics are frequently prescribed for insomnia, but alcohol and over-the-counter sleep aids seem to be more widely used by insomniacs than prescription medications. Despite the complex relationship between insomnia and physical and mental health factors, the condition appears to be underrecognized and undertreated by health care providers, probably due to the generally limited knowledge of the causes and natural development of insomnia.</p> <p>Methods/Design</p> <p>The Tromsø Study is an ongoing population-based cohort study with five previous health studies undertaken between 1974 and 2001. This protocol outlines a planned study within the sixth Tromsø Study (Tromsø VI), aiming at; 1) describing sleep patterns in a community-based sample representative of the general population of northern Norway, and 2) examining outcome variables of sleep disturbances against possible explanatory and confounding variables, both within a cross-sectional approach, as well as retrospectively in a longitudinal study – exploring sleep patterns in subjects who have attended two or more of the previous Tromsø studies between 1974 and 2009. First, we plan to perform a simple screening in order to identify those participants with probable sleep disturbances, and secondly to investigate these sleep disturbances further, using an extensive sleep-questionnaire. We will also collect biological explanatory variables, i.e. blood samples, weight, height and blood pressure. We plan to merge data on an individual level from the Tromsø VI Study with data from the Norwegian Prescription Database (NorPD), which is a national registry including data for all prescription drugs issued at Norwegian pharmacies. Participants with sleep disturbances will be compared with pair-matched controls without sleep disturbances.</p> <p>Discussion</p> <p>Despite ongoing research, many challenges remain in the characterization of sleep disturbances and its correlates. Future mapping of the biological dimensions, natural history, as well as the behavioral and drug-related aspects of sleep disturbances in a representative population samples is clearly needed.</p

Social and professional influences on antimicrobial prescribing for doctors-in-training: a realist review.

Background: Antimicrobial resistance has led to widespread implementation of interventions for appropriate prescribing. However, such interventions are often adopted without an adequate understanding of the challenges facing doctors-in-training as key prescribers. Methods: The review followed a realist, theory-driven approach to synthesizing qualitative, quantitative and mixed-methods literature. Consistent with realist review quality standards, articles retrieved from electronic databases were systematically screened and analysed to elicit explanations of antimicrobial prescribing behaviours. These explanations were consolidated into a programme theory drawing on social science and learning theory, and shaped though input from patients and practitioners. Results: By synthesizing data from 131 articles, the review highlights the complex social and professional dynamics underlying antimicrobial prescribing decisions of doctors-in-training. The analysis shows how doctors-in-training often operate within challenging contexts (hierarchical relationships, powerful prescribing norms, unclear roles and responsibilities, implicit expectations about knowledge levels, uncertainty about application of knowledge in practice) where they prioritize particular responses (fear of criticism and individual responsibility, managing one's reputation and position in the team, appearing competent). These complex dynamics explain how and why doctors-in-training decide to: (i) follow senior clinicians' prescribing habits; (ii) take (or not) into account prescribing aids, advice from other health professionals or patient expectations; and (iii) ask questions or challenge decisions. This increased understanding allows for targeted tailoring, design and implementation of antimicrobial prescribing interventions. Conclusions: This review contributes to a better understanding of how antimicrobial prescribing interventions for doctors-in-training can be embedded more successfully in the hierarchical and inter-professional dynamics of different healthcare settings

Metrics to assess the quantity of antibiotic use in the outpatient setting: a systematic review followed by an international multidisciplinary consensus procedure

Background The international Innovative Medicines Initiative (IMI) project DRIVE-AB (Driving Reinvestment in Research and Development and Responsible Antibiotic Use) aims to develop a global definition of ‘responsible’ antibiotic use. Objectives To identify consensually validated quantity metrics for antibiotic use in the outpatient setting. Methods First, outpatient quantity metrics (OQMs) were identified by a systematic search of literature and web sites published until 12 December 2014. Identified OQMs were evaluated by a multidisciplinary, international stakeholder panel using a RAND-modified Delphi procedure. Two online questionnaires and a face-to-face meeting between them were conducted to assess OQM relevance for measuring the quantity of antibiotic use on a nine-point Likert scale, to add comments or to propose new metrics. Results A total of 597 articles were screened, 177 studies met criteria for full-text screening and 138 were finally included. Twenty different OQMs were identified and appraised by 23 stakeholders. During the first survey, 14 OQMs were excluded and 6 qualified for discussion. During the face-to-face meeting, 10 stakeholders retained five OQMs and suggestions were made considering context and combination of metrics. The final set of metrics included defined daily doses, treatments/courses and prescriptions per defined population, treatments/courses and prescriptions per defined number of physician contacts and seasonal variation of total antibiotic use. Conclusions A small set of consensually validated metrics to assess the quantity of antibiotic use in the outpatient setting was obtained, enabling (inter)national comparisons. The OQMs will help build a global conceptual framework for responsible antibiotic use

Implementation of antibiotic guidelines in hospital practice

De implementatie van antibioticarichtlijnen in de ziekenhuispraktijk Met de toenemende antimicrobiële resistentie zijn antibioticarichtlijnen tegenwoordig onmisbaar geworden in de moderne geneeskunde om de activiteit van antibiotica zolang mogelijk te vrijwaren. Richtlijnen ondervinden na hun publicatie echter veel hindernissen die hun toepassing in de dagelijkse praktijk bemoeilijken. Daarom zijn er interventies nodig die deze hindernissen kunnen opheffen en het gebruik van de richtlijnen in de praktijk stimuleren. De meeste interventies hebben een redelijk effect op het verbeteren van het richtlijn gebruik, waarbij interventies uit meerdere delen en interventies die beperkingen opleggen meer effect sorteren dan enkelvoudige interventies en interventies die proberen te overtuigen van het nut van de richtlijn. Daarentegen is de kennis over hoe deze interventies moeten geselecteerd worden, wat hun effect zal beïnvloeden en hoe ze eigenlijk werken, zeer beperkt. In de Algemene Inleiding wordt ingegaan hoe de selectie van interventies kan verbeterd worden door deze te baseren op basis van de aanwezige hindernissen tegen de richtlijnen en op basis van gedragswetenschappelijke theorieën, vb. de Theorie van Gepland Gedrag (Theory of Planned Behaviour). Verder bespreken we de verschillende onderzoeksvragen in dit doctoraatsproject en hoe zij verband houden met deze overkoepelende problematiek. Tot slot wordt de specifieke situatie in België beschreven met de gekende hoge verbruiken van antibiotica, zowel bij niet-gehospitaliseerde als gehospitaliseerde patiënten. Naar aanleiding daarvan werden voorbije jaren verschillende initiatieven genomen die geleid hebben tot een tijdelijke daling in het antibioticaverbruik en de bacteriële resistentie, bleef het verbruik hoog en is er de jongste jaren weer een toename van de consumptie van breed-spectrum antibiotica.Het eerste deel van dit doctoraatsproject is beschreven in Hoofdstuk 2 en bestond uit een review van de bestaande literatuur over welke interventies reeds gebruikt en effectief bleken te zijn in het invoeren van richtlijnen over de behandeling van longontsteking opgelopen buiten het ziekenhuis (community-acquired pneumonia (CAP)). Uit de meer dan 10.000 artikels die werden onderzocht, konden 27 studies geselecteerd worden. De interventies werden opgelijst, gegroepeerd en vervolgens vergeleken op basis van de beschikbare klinische, economische en proces-parameters. Alle studies vertoonden over het algemeen positieve resultaten en educatieve bijeenkomsten en het verspreiden van geschreven educatief materiaal waren de meest gebruikte interventies. Via statistische analyse kon er echter geen relatie worden aangetoond tussen het aantal of het type van de gebruikte interventies en de gemeten verbeteringen. Audit en feedback werd regelmatig gebruikt maar vertoonde bijna geen effect hoewel deze interventie zeer complex is om uit te voeren. Vermoed werd dat andere factoren, specifiek voor ieder ziekenhuis, meer invloed op de mate van de gemeten verbeteringen hadden dan de interventies op zich. Daarnaast werd ook vastgesteld dat er nood is aan een meer uniforme methodein de verschillende studies en dat meer kwantitatieve en kwalitatieve data nodig om het proces van richtlijn implementatie beter te begrijpen.In Hoofdstuk 3 was ons doel om in twee verschillende ziekenhuizen deze ziekenhuis-specifieke factoren die het gebruik van de lokale antibioticarichtlijnen kunnen hinderen of stimuleren, te identificeren. Hiervoor werden focusgroepen met ziekenhuisartsen georganiseerd waarin de belangrijkste disciplines (inwendige geneeskunde en chirurgie) en mate van ervaring (arts-assistenten en vaste stafleden) waren vertegenwoordigd. Hierbij bleken de antibioticiarichtlijnen onderhevig te zijn aan dezelfde hindernissen als andere richtlijnen, hoewel ook nieuwe hindernissen werden ontdekt. Belangrijk was dat er verschillende groepen van artsen bleken te zijn binnen hetzelfde ziekenhuis, met uiteenlopende visies en verwachtingen over de inhoud van de richtlijnen, interpretatie en ondersteunde maatregelen. Ondersteuning en opvolging van het gebruik van de antibioticarichtlijnen door middel van multidisciplinaire samenwerking met infectiologen en microbiologen leek beloftevol. Indien klinisch apothekers hierbij worden betrokken, zal extra aandacht nodig zijn om hun geloofwaardigheid bij artsen te verbeteren.Om deze bevindingen te bevestigen en de meest belangrijke hindernissen te identificeren, werd een vragenlijst ontwikkeld die gebaseerd was op de Theorie van Gepland Gedrag en die ook bijkomend rekening hield met de Gewoontesterkte. Deze vragenlijst werd nadien verspreid onder de artsen in dezelfde twee ziekenhuizen wat beschreven is in Hoofdstuk 4. Hierbij kon het belang van gewoontes in het gebruik van antibioticarichtlijnen geïdentificeerd worden en werd het bestaan van verschillende groepen binnen eenzelfde ziekenhuis bevestigd. De intentie om de richtlijnen te gebruiken was bij stafleden voor een groot deel beïnvloed door bestaande routine en gewoontes. Om dergelijke gewoontes te doorbreken zijn gerichte interventies die directe voorstellen geven, zoals geautomatiseerde beslissingssystemen, ondersteuning van andere disciplines of financiële responsabilisering het meest geschikt. Daarentegen wordt de intentie om de richtlijnen te gebruik bij arts-assistenten eerder beïnvloed door externe factoren en de mate van controle over de richtlijnen de assistenten ondervinden. Dit maakt dat richtlijnen die in een handige en prakische bruikbare vorm beschikbaar zijn, beter vertrouwd maken met de richtlijnen en beter inzicht in het ontwikkelen en gebruik van de richtlijnen meer geschikte interventies zijn voor deze groep. De houding tegenover het gebruik van richtlijnen had een wisselende invloed die mogelijk afhankelijk is van het type ziekenhuis. Ook hier bleek multidisciplinaire samenwerking een interventie met een hoog potentieel maar ook dat de vertrouwdheid van de arts met de betreffende discipline, vooral bij klinisch apothekers, van groot belang is voor het welslagen.Hoofdstuk 5 beschreef een opvolgstudie van het antibioticabeleid bij de behandeling van CAP, eveneens in dezelfde ziekenhuizen. Door middelvan gevalideerde kwaliteitsindicatoren werden het algemene gebruik van de lokale CAP-richtlijn en de impact hierop van interventies met een lage kost en intensiteit nagegaan. Daarnaast werd ook een algehele evaluatie gedaan van het gebruik van de ganse groep van antibioticarichtlijnen die online beschikbaar zijn door middel van een elektronische teller. Over het algemeen, was het gebruik van de CAP-richtlijn reeds vrij goed waarbij tot 70% van de patiënten volgens de richtlijn werd behandeld. Hoewel de gebruikte interventies een significant effect hadden op het gebruik van de online richtlijnen, leidde dit niet tot een verdere verbetering. Daarentegen zagen we in het najaar van 2009 een tijdelijke maar belangrijke daling in het aantal patiënten behandeld volgens de richtlijn wat waarschijnlijk te wijten is aan de gelijktijdige A/H1N1 influenza pandemie. Daarnaast was er op het vlak van het overschakelen van breed-spectrum naar smal-spectrum antibiotica, van intraveneuze naar orale toediening en behandelingsduur nog ruimte voor verbetering.In de Algemene Discussie worden de redenen van deze onverwachten resultaten toegelicht. Verder worden mogelijke wijzigingen aan bestaande initiatieven en opties voor toekomstige interventies voor beide ziekenhuizen besproken, waarbij de resultaten van de voorgaande studies werden gebruikt maar niet in praktijk getest kunnen worden. Verder maakten we een voorstel voor een generieke antibioticabeleidsbundel , die deel zou moeten uitmaken van elke antibiotische behandeling en het algemeen antibioticaverbruik kan verbeteren. Voor zowel de klinische als de niet-klinische ziekenhuisapotheker werden mogelijkheden aangehaald hoe zij elk kunnen bijdragen tot een beter antibioticaverbruik. Beleidsmakers daarentegen zouden de huidige positie en invloed van de lokale antibioticabeleidsgroepen moeten heroverwegen. Verder zou het gebruik van reeds beschikbare informatiesystemen moeten gestimuleerd worden. Wat betreft de huidige richtlijnen over de behandeling van CAP, raadden we aan om de reeds wijdverspreide score systemen mee in te voeren om verwarring en verschillende interpretaties te verhinderen. Het bestuderen van de impact van verschillende artsengroepen op het gebruik van richtlijnen hoe interventies hieraan moeten worden aangepast en wat de invloed is van grootschalige gebeurtenissen zoals pandemieën zou centraal moeten staan in toekomstig onderzoek. Verder, om artsen te kunnen overtuigen van samenwerking met (klinisch) apothekers is er nood aan goede, lokale studies over hun rol in het antibioticabeleid.status: publishe

Sleep during an Antarctic summer expedition: New light on "polar insomnia"

Sleep complaints are consistently cited as the most prominent health and well-being problem in Arctic and Antarctic expeditions, without clear evidence to identify the causal mechanisms. The present investigation aimed at studying sleep and determining circadian regulation and mood during a 4-mo Antarctic summer expedition. All data collection was performed during the continuous illumination of the Antarctic summer. After an habituation night and acclimatization to the environment (3 wk), ambulatory polysomnography (PSG) was performed in 21 healthy male subjects, free of medication. An 18-h profile (saliva sampling every 2 h) of cortisol and melatonin was assessed. Mood, sleepiness, and subjective sleep quality were assessed, and the psychomotor vigilance task was administered. PSG showed, in addition to high sleep fragmentation, a major decrease in slow-wave sleep (SWS) and an increase in stage R sleep. Furthermore, the ultradian rhythmicity of sleep was altered, with SWS occurring mainly at the end of the night and stage R sleep at the beginning. Cortisol secretion profiles were normal; melatonin secretion, however, showed a severe phase delay. There were no mood alterations according to the Profile of Mood States scores, but the psychomotor vigilance test showed an impaired vigilance performance. These results confirm previous reports on "polar insomnia", the decrease in SWS, and present novel insight, the disturbed ultradian sleep structure. A hypothesis is formulated linking the prolonged SWS latency to the phase delay in melatonin.SCOPUS: ar.jinfo:eu-repo/semantics/publishe

Divergent intentions to use antibiotic guidelines: A theory of planned behavior survey

Background. To improve physicians' antimicrobial practice, it is important to identify barriers to and facilitators of guideline adherence and assess their relative importance. The theory of planned behavior permits such assessment and has been previously used for evaluating antibiotic use. According to this theory, guideline use is fueled by 3 factors: attitude, subjective norm (perceived social pressure regarding guidelines), and perceived behavioral control (PBC; perceived ability to follow the guideline). The authors aim to explore factors affecting guideline use in their hospital. Methods. Starting from their earlier observations, the authors constructed a questionnaire based on the theory of planned behavior, with an additional measure of habit strength. After pilot testing, the survey was distributed among physicians in a major teaching hospital. Results. Of 393 contacted physicians, 195 completed questionnaires were received (50.5% corrected response rate). Using multivariate analysis, the overall intention toward using antibiotic guidelines was not very predictable (model R-2 = .134). Habit strength (relative weight = .391) and PBC (relative weight = .354) were the principal significant predictors. A moderator effect of respondents' position (staff member v. resident) was found, with staff members' intention being significantly influenced only by habit strength and residents' intention by PBC. Regarding previously identified barriers, education on antibiotics and guidelines was rated unsatisfactory. Conclusions. These divergent origins of influence on guideline adherence point to different approaches for improvement. As habits strongly influence staff members, methods that focus on changing habits (e.g., automated decision support systems) are possible interventions. As residents' intention seems to be guided mainly by external influences and experienced control, this may make feedback, convenient guideline formats, and guideline familiarization more suitable