Preparation, physical-chemical characterisation and cytocompatibility of calcium carbonate cements

The feasibility of calcium carbonate cements involving the recrystallisation of metastable calcium carbonate varieties has been demonstrated. Calcium carbonate cement compositions presented in this paper can be prepared straightforwardly by simply mixing water (liquid phase) with two calcium carbonate phases (solid phase) which can be easily obtained by precipitation. An original cement composition was obtained by mixing amorphous calcium carbonate and vaterite with an aqueous medium. The cement set and hardened within 2 hours at 37°C in an atmosphere saturated with water and the final composition of the cement consisted mostly of aragonite. The hardened cement was microporous and showed poor mechanical properties. Cytotoxicity tests revealed excellent cytocompatibility of calcium carbonate cement compositions. Calcium carbonates with a higher solubility than the marketed calcium phosphate cements might be of interest to increase biomedical cement resorption rates and to favour its replacement by bone tissue

The skeleton of the staghorn coral Acropora millepora: molecular and structural characterization

15 pagesInternational audienceThe scleractinian coral Acropora millepora is one of the most studied species from the Great Barrier Reef. This species has been used to understand evolutionary, immune and developmental processes in cnidarians. It has also been subject of several ecological studies in order to elucidate reef responses to environmental changes such as temperature rise and ocean acidification (OA). In these contexts, several nucleic acid resources were made available. When combined to a recent proteomic analysis of the coral skeletal organic matrix (SOM), they enabled the identification of several skeletal matrix proteins, making A. millepora into an emerging model for biomineralization studies. Here we describe the skeletal microstructure of A. millepora skeleton, together with a functional and biochemical characterization of its occluded SOM that focuses on the protein and saccharidic moieties. The skeletal matrix proteins show a large range of isoelectric points, compositional patterns and signatures. Besides secreted proteins, there are a significant number of proteins with membrane attachment sites such as transmembrane domains and GPI anchors as well as proteins with integrin binding sites. These features show that the skeletal proteins must have strong adhesion properties in order to function in the calcifying space. Moreover this data suggest a molecular connection between the calcifying epithelium and the skeletal tissue during biocalcification. In terms of sugar moieties, the enrichment of the SOM in arabinose is striking, and the monosaccharide composition exhibits the same signature as that of mucus of acroporid corals. Finally, we observe that the interaction of the acetic acid soluble SOM on the morphology of in vitro grown CaCO3 crystals is very pronounced when compared with the calcifying matrices of some mollusks. In light of these results, we wish to commend Acropora millepora as a model for biocalcification studies in scleractinians, from molecular and structural viewpoints

Clinical, epidemiological, pathological and immunohistochemical characteristics of Kaposi's sarcoma in a greek cohort

The purpose of the present thesis was to investigate clinical, epidemiological, pathological andimmunohistochemical characteristics of Kaposi’s sarcoma (KS) in a Greek cohort. This was aretrospective study from the A’ department of Pathology involving a total of 67 KS patients. 23 skinbiopsy specimens from patients with HIV-related KS (HIV-KS), 16 from patients withMediterranean KS (MKS) and 28 from patients with immunosuppresion-related KS (IS-KS). KS isa vascylar tumor of the skin that may also affect solid organs. Kaposi's sarcoma is also reported inthe international literature as Kaposi's sarcoma-associated herpesvirus (KSHV). The known causeof KS is herpesvirus HHV8.HHV-8 is the eighth human Herpes virus (HHV) that was identified. Most HHV can causevarious diseases in immunocompetent hostis as a result, either in the activation of latent herpesinfection or because of the proliferation of the cells, in which the virus lays. The HHV-8 andEbstein-Bar virus (EBV) belongs to the group of herpes viruses that can cause malignancies such aslymphoproliferative disorders, lymphomas in humans and animals.This was a retrospective study involving a total of 67 KS patients. 23 skin biopsy specimensfrom patients with HIV-related KS (HIV-KS), 16 from patients with Mediterranean KS (MKS) and28 from patients with immunosuppresion-related KS (IS-KS) were randomly retrieved from thearchives of the Histopathology Division, Athens School of Medicine. All samples were received bylesions of the legs. We also study skin biopsies from 18 heathy volunteers, from our medical stuffafter their consent, as a negative control group.Patients’ characteristics:First group: AIDS-KS were males (males/females, 23/0) and average age 45 years (range 32-72 years).M-KS group were 16 patients, 12 male and 2 female (males/females 16/2) and average age 68years (range 56-82 years).The third group was 28 patients with IS-KS, 23 males and 5 females (males/females 23/5) andaverage age 46 years (range 23-63 years) 91 patients with AIDS- non KS composed the fourth group, 77 were males and 14 werefemales (males/females, 77/14) and median age 39 years (range 22-73). Patients were selectedrandomly from the population being monitored overseas HIV Department of Pathophysiology ofLaiko General Hospital from Mai 2004 to June 2005. HIV (+) patients with no history of KS hadalso no predisposing factors for neuropathy as they entered the study (medicine, diabetes melitus,injury, lack of vitamin B12). All patients gave their consent before entering the study.The control group consisted of 18 healthy volunteers 16 males and 2 females (males/females16/2) and average age 42 years (range 17-72 years).Immunohistochemical staining was then performed manually using PGP 9.5 polyclonalantibody marker (Ultraclone, Isle of Wight, UK) with respect to the manufacturer’srecommendations for antigen retrieval. 8 sections for each specimen were examined, forintraepidermal nerve fiber density, by an independent, blinded pathologist using the “ocular”method under light microscopy x40 magnification. For the calculation of the number of nerve fiberspenetrating the dermal-epidermal junction, we followed the method described and developed in ourdepartment. For each patient the final value that entered the analysis was the mean value of the 8specimens. The intraepidermal nerve fiber density was expressed as number of nerve fibers seen topenetrate the dermal-epidermal junction/mm of epidermis (penetrating). Nerve fiber density in thedermis Spinous-granular (up) and basal layers (down) were also recorded as number of nervefibers/mm2.The appearance of Kaposi's sarcoma was more frequent in men patients; 60 were males (23with HIV-KS, 14 with Mediterranean KS and 23 with IS-KS) and 7 females (2 with MKS and 5with IS-KS). In the control group there were 4 females and 14 males. The average age of the HIVKSpatients was 45 years (range 32 – 72 years), of the MKS patients 68 years (range 56 – 82 years)and of the IS-KS patients 46 years (range 23 – 63 years). The overall KS population average agewas 48 years (range 23 – 82 years). The average age of the controls was 42 years (range 17 – 72years) and of the AIDS-non KS patients was 39 years (range 22-73 years).Comparison of nerve fiber density in the spinous-granular layer of the epidermis between thethree KS groups did not differ significantly; all KS groups and HIV nonKS group had significantlylower nerve fibers in the spinous-granular layer compared to controls (p<0.001 for all comparisons).Compared to HIV nonKS patients, HIV-KS group (p=0.003) as well as MKS and IS-KS groups(p=0.007) had significantly lower fibers in the granular layer.In the basal layer comparisons between the three KS groups were not statistically significant;HIV-KS (p=0.015), IS-KS (p=0.01), and HIV nonKS (p<0.001) groups had significantly lowernerve fibers in the basal layer of the epidermis compared to controls, whereas MKS group did not(p=0.09). Compared to HIV nonKS patients, those with HIV-KS had significantly lower nervefibers in the basal layer of the epidermis (p=0.004), and those with MKS and IS-KS had alsosignificantly lower fibers (p=0.007).The mean value in the HIV-KS was significantly lower compared to the MKS (p<0.001), theIS-KS (p=0.001), and the control group (p<0.001). The penetrating nerve fibers between the MKSand IS-KS groups were not statistically significant, whereas both groups had significantly lowerfibers compared to the control group (p<0.001 for both comparisons). Compared to HIV nonKSgroup, those with HIV-KS had significantly lower (p<0.001) fibers, whereas those with MKS andIS-KS did not (p=0.09). HIV nonKS had also significantly lower fibers compared to controls(p<0.001).The HIV virus appears from the foregoing that it is not the only one capable of causing areduction of these nerve fibers but also HHV-8, which, to our knowledge, was mentioned for thefirst time in bibliography.Σκοπός της εργασίας ήταν η κλινική, επιδημιολογική, παθολογοανατομική καιανοσοΪστοχημική μελέτη του Σαρκώματος Kaposi σε έλληνες ασθενείς. Πρόκειται για μιααναδρομική μελέτη από το Α’ Eργαστηρίου Παθολογικής Ανατομικής, από όπου συγκεντρώθηκανκαι μελετήθηκαν βιοψίες δέρματος με σάρκωμα Kaposi. Το Σάρκωμα Kaposi (ΚΣ) είναι ένακακόηθες νεόπλασμα του δέρματος που μπορεί να προσβάλει και τα εσωτερικά όργανα. Στη διεθνήβιβλιογραφία αναφαίρεται και ως Σάρκωμα Kaposi σχετιζόμενο με τον ερπητοϊό (KSHV) επειδήπροκαλείται από τον ερπητοϊό HHV8.Ο HHV-8 ήταν ο όγδοος ερπητοϊός του ανθρώπου που ταυτοποιήθηκε. Οι περισσότεροιανθρώπινοι ερπητοϊοί προκαλούν νοσήματα σε ανοσοεπαρκείς ξενιστές, σαν αποτέλεσμα είτε τηςενεργοποίησης της λανθάνουσας ερπητικής λοίμωξης, είτε λόγω του πολλαπλασιασμού τωνκυττάρων στα οποία βρίσκεται ο ιός. Ο HHV-8 και ο Ebstein-Bar virus (EBV) ανήκουν στηνομάδα των ερπητοϊών που μπορούν να προκαλέσουν κακοήθειες όπως λεμφοϋπερπλαστικέςδιαταραχές και λεμφώματα σε ανθρώπους και ζώα.Πρόκειται για μια αναδρομική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Α EργαστηρίουΠαθολογικής Ανατομικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου συγκεντρώθηκανκαι μελετήθηκαν εξήντα επτά (67) βιοψίες δέρματος με σάρκωμα Kaposi. Οι εικοσιτρείςπεριπτώσεις (23) αφορούν ασθενείς με νόσο HIV-ΚΣ ως πρωτοδιάγνωση, δεκαέξη (16)ηλικιωμένους με Κλασσικό Σάρκωμα Kaposi και είκοσι οκτώ (28) ασθενείς με ανοσοκαταστολήπου εμφάνισαν Ιατρογενές ΚΣ. Όλα τα δείγματα είχαν λειφθεί από βλάβες των κάτω άκρων. Στημελέτη αυτή χρησιμοποιήσαμε και βιοπτικό υλικό από 18 υγειείς εθελοντές του προσωπικού, μετάαπό τη συγκατάθεση τους σαν negative control group.Αναλυτικά:Η πρώτη ομάδα των ασθενών με AIDS-ΚΣ αποτελείται αποκλειστικά από άνδρες ασθενείς(φύλο: άνδρες/γυναίκες 23/0) με μέσο όρο ηλικίας τα 45 έτη (από 32 έως72).Η ομάδα των ασθενών με Κλασσικό-Μεσογειακό ΚΣ αποτελείται από 16 ασθενείς, 12 άνδρεςκαι 2 γυναίκες ( φύλο: άνδρες/γυναίκες 12/2) και μέσο όρο ηλικίας τα 68 έτη ( από 56 έως 82).Η τρίτη ομάδα αποτελείται από 28 ασθενείς με Σάρκωμα Kaposi – ανοσοκαταστολή, 23άνδρες και 5 γυναίκες (φύλο: άνδρες/γυναίκες 23/5) και μέσος όρος ηλικίας τα 46 έτη (από 23 έως63).Η τέταρτη ομάδα απότελείται από 91 AIDS- non ΚΣ ασθενείς. Από αυτούς, οι 77 ήταν άνδρεςκαι οι 14 γυναίκες (φύλο: άνδρες/γυναίκες 77/14) και ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 39 έτη (από 22έως 73). Οι ασθενείς επιλέγησαν τυχαία από τον πληθυσμό που παρακολουθείται στο εξωτερικόHIV ιατρείο της κληνικής της Παθολογικής Φυσιολογίας του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «Λαϊκό» από τον Μάιο 2004 έως τον Ιούνιο του 2005. Οι προϋποθέσεις για την είσοδο στην μελέτηήταν η απούσια προδιαθεσικών παραγόντων για νευροπάθεια (φάρμακα, σακχαρώδης διαβήτης,διατροφικές ανεπάρκειες π.χ. έλλειψη Β12, τραυματισμοί). Όλοι οι ασθενείς έδωσαν συγκατάθεσηπριν την είσοδο τους στην μελέτη.Η ομάδα σύγκρισης αποτελείται από 18 εθελοντές 16 άνδρες και 2 γυναίκες (φύλο:άνδρες/γυναίκες 16/2) και μέσος όρος ηλικίας τα 42 έτη (από 17 έως 72).Η μέτρηση των θετικών νευρικών ινών και των απολήξεων τους έγινε με πολυκλωνικόαντίσωμα κουνελιού για το PGP 9.5 (protein gene product 9.5, σε φυσιολογικό ορό χοίρου) καιπραγματοποιήθικε με λογισμικό (Counter version 1.3) που έχει αναπτυχθεί στο Α εργαστηρίουΠαθολογικής Ανατομικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεγέθυνση x40.Αναλυτικά από κάθε παρασκεύασμα μετρήθηκαν οι νευρικές απολήξεις της επιδερμίδας ωςαπόλυτος αριθμός (νευρικές ίνες/mm2 ), της βασικής στοιβάδας της επιδερμίδας (νευρικές ίνες/mm2) και οι νευρικές ίνες που εισχωρούν στην δερμοεπιδερμική στοιβάδα από το χόριο (νευρικέςίνες/mm2).Από τα ευρήματά μας προκύπτει πως όσον αφορά το φύλο και στις τρείς ομάδες η εμφάνισητου σαρκώματος Kaposi ήταν συχνότερη στους άνδρες. Συνολικά από 67 ασθενείς με σάρκωμαKaposi οι 60 ήταν άνδρες και οι 7 ήταν γυναίκες (άνδρες/ γυναίκες: 60/7). Ο μέσος όρος ήλικίας,στην ομάδα των ασθενών με AIDS-ΚΣ είναι τα 45 έτη (από 32 έως 72), στην ομάδα των ασθενώνμε κλασικό ΚΣ είναι τα 65 έτη (από 56 έως 82) και στην ομάδα των ασθενών με Σάρκωμα Kaposi– ανοσοκαταστολή είναι τα 46 έτη (από 23 έως 63). Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών AIDSnonΚΣ είναι τα 39 έτη (από 22 έως 73).Η μελέτη των νευρικών ινών που βρίσκονται στην επιδερμίδα δείχνουν πως η σύγκριση τωννευρικών ινών τις επιδερμίδας των τριών ΚΣ ομάδων δεν αναδεικνύει στατιστικά σημαντικήδιαφορά, όλες όμως οι ομάδες ΚΣ καθώς και η ομάδα των AIDS-non ΚΣ παρουσιάζουν λιγότερεςεπιδερμιδικές νευρικές ίνες συγκριτικά με την control group (p<0.001). Από την σύγκριση μεταξύτων AIDS-non ΚΣ και των τριών ΚΣ ομάδων προκύπτει ότι οι ομάδες των ασθενών με ΚΣ έχουνλιγότερες νευρικές ίνες στην επιδερμίδα (AIDS-ΚΣ/ AIDS-non ΚΣ: p=0.003, M-KΣ/ AIDS-nonΚΣ:p=0.007, I-KΣ/ AIDS-non ΚΣ :p=0.007).Η μέτρηση των νευρικών ινών της βασικής στοιβάδας μεταξύ των τριών ομάδων ΚΣ δεναναδυκνύει στατιστικά σημαντικές διαφορές. Οι ομάδες AIDS-ΚΣ, Ι-ΚΣ και AIDS-non ΚΣσυγκρινόμενες με την ομάδα control εμφανίζουν λιγότερες νευρικές ίνες στη βασική στοιβάδα(AIDS-ΚΣ: p=0.015, Ι-ΚΣ: p=0.01 και AIDS-non ΚΣ: p<0.001), κάτι που δεν διαπιστώθηκε στηνμελέτη της ομάδας των Μ-ΚΣ και την ομάδα των control (p=0.09). Οι νευρικές ίνες της βασικήςστοιβάδας των τριών ΚΣ ομάδων συγκρήθηκαν και με την ομάδα AIDS-non ΚΣ καιδιαπιστώθηκαν σημαντικά λιγότερες νευρικές ίνες (AIDS-ΚΣ: p=0.004, Μ-ΚΣ και Ι-ΚΣ: p=0.007).Οι νευρικές ίνες που εισχωρούν στην επιδερμίδα είχαν στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύτων τριών ομάδων αλλά και με τις δύο όμάδες σύγκρισης δηλ. control group και AIDS-non ΚΣ. Ηστατιστική σύγκριση των νευρικών ινών που εισχωρούν στη δερμοεπιδερμιδική στοιβάδα δείχνειότι είναι περισσότερες στα παρασκευάσματα των ασθενών με κλασικό Kaposi`s sarcoma σε σχέσημε τα παρασκευάσματα ασθενών με AIDS-ΚΣ (p<0.001). Παρόμοια είναι και τα αποτελέσματαμεταξύ των ασθενών με Ι-ΚΣ και AIDS-ΚΣ (p=0.001). Οι νευρικές ίνες μεταξύ των M-ΚΣ και I-ΚΣ δεν δείχνει σημαντική στατιστική διαφορά (p=0.09), ενώ μεταξύ AIDS-non ΚΣ και AIDS-ΚΣδείχνει στατιστικά συμαντική μείωση των νευρικών ινών των ασθενών με AIDS-ΚΣ (p<0.001).Όλες οι ομάδες έχουν στατιστικά σημαντική μείωση των νευρικών ινών σε σύγκριση με την ομάδατων control (p<0.001).Ο ιός HIV φαίνεται από τα παραπάνω ότι δεν είναι ο μόνος που μπορεί να προκαλέσει μείωσηαυτών των νευρικών ινών αλλά και ο HHV-8 εύρημα που για πρώτη φορά αναφέρεται στηβιβλιογραφία

Thrombotic microangiopathy associated with gemcitabine: rare but real

Gemcitabine-associated thrombotic thrombocytopenic purpura is a rare complication of gemcitabine treatment with an incidence ranging from 0.015 to 1.4%. Clinically, this disease manifests as haemolytic anaemia, thrombocytopenia and renal insufficiency; hypertension and neurological and pulmonary symptoms are also known complications. The risk of thrombotic thrombocytopenic purpura increases as the cumulative dose of gemcitabine approaches 20,000 mg/m(2). The pathophysiology of this disease entity is unknown although several theories, involving both immune and non-immune mechanisms, have been proposed. The most effective treatment is discontinuation of gemcitabine, the provision of anti hypertensive medications as needed, and consideration of plasmapheresis or use of immunoadsorption column in severe cases

The role of angiogenesis in solid tumours: An overview

Angiogenesis is the physiological process of the formation of new blood vessels from pre-existing ones. Multiple molecules regulate angiogenesis, such as the vascular endothelial growth factor, angiopoietins, the fibroblast growth factor, the platelet-derived growth factor and the transforming growth factor-beta. Angiogenesis plays an important role in the growth, progression and metastasis of a tumour. Inhibiting the angiogenic process or targeting existing tumour vessels can be used for treatment of tumours as an alternative or in parallel with conventional chemotherapy. Many anti-angiogenic factors are under investigation and some are already being used in clinical practice with various results. (C) 2009 European Federation of Internal Medicine. Published by Elsevier B.V. All rights reserved

Nutrition strategies before and during ultra-endurance event: A significant gap between science and practice

The purpose of this study was to investigate and assess the nutritional practices of open-water swimmers, during the preparation period and the competition, as well as their implications on performance and anthropometric parameters according to their age. Twenty-four (n = 24) men open-water swimmers, twelve young (26.3 ± 4.9 years) and twelve older athletes (45.8 ± 9.7 years), participated in this study. Nutritional behavior—energy intake consumption, and anthropometric characteristics were evaluated prior to the Toroneos Gulf crossing (26 km). In addition, nutritional intakes during the race and anthropometrics after the race were also evaluated. Significant differences between the two groups were found for Toroneos Gulf crossing performance, BMI, and all variables of body composition at the preparation period (P &lt;.05). The results involving energy consumption, in both preparation period and during the race, displayed significant differences between the two groups, while both groups exhibited significantly negative energy balances. During the race, significant differences were found also for the energy expenditure, relative energy intake, negative energy balance, relative consumption of carbohydrates per hour, and relative protein intake (P &lt;.05). In both groups, lower intakes than the recommended were observed for macronutrient-micronutrient elements at any time point. Significant correlations were found between selected variables of body composition, nutritional intakes during the preparation period and the competition, and athletes&apos; performance. In summary, this study provides strong evidence about the malnutrition of ultra-endurance swimmers prior and during their competition, with potential dangers for their health and performance as certain deficiencies in both macro- and micronutrient contents are present. © 2017 John Wiley &amp; Sons A/S. Published by John Wiley &amp; Sons Lt