Aspekty epidemiologiczno-kliniczne i profilaktyka kleszczowego zapalenia mózgu

W pracy omówiono dane epidemiologiczne, obraz kliniczny, leczenie oraz metody diagnostyczne kleszczowego zapalenia mózgu. Podkreślono, że mimo łagodnego przebiegu choroby u większości chorych, kleszczowe zapalenie mózgu obarczone jest ryzykiem wystąpienia u 25-50% pacjentów poważnych, trwałych powikłań neurologicznych, a także, często uchodzących uwadze lekarza praktyka, zaburzeń sfery psychicznej. Zwrócono uwagę na znaczenie działań zapobiegawczych, w tym szczególnie na skuteczność i bezpieczeństwo szczepień profilaktycznych

Próchnica zębów jako przyczyna zakażeń ropnych ośrodkowego układu nerwowego

Ropne zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu oraz inne ropne zakażenia wewnątrzczaszkowe (ropnie mózgu, ropnie pod- i nadtwardówkowe) są obarczone wysoka śmiertelnością i częstymi, poważnymi powikłaniami. Zmiany próchnicze zêbów i towarzyszące im stany zapalne w obrębie jamy ustnej stanowią potencjalny punkt wyjścia ropnych zakazeń ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Do przeniesienia procesu ropnego na OUN może dojść w następstwie zabiegów stomatologicznych, a także bez uchwytnych czynników wyzwalających, zwłaszcza u osób z rozległymi zmianami próchniczymi i zmianami zapalnymi tkanek okołozębowych. Wniknięcie drobnoustrojów chorobotwórczych do jam czaszki może się dokonać na drodze krążenia systemowego, przez miejscowe naczynia żylne i limfatyczne oraz przez ciągłość. Ropne zakażenie OUN o etiologii zębopochodnej przybiera najczęściej postać pojedynczego ropnia mózgu; opisywano też ropnie mnogie, ropnie pod- i nadtwardówkowe i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Najczęściej ich etiologia jest paciorkowcowa lub gronkowcowa albo są wywoływane przez florę mieszaną, często z udziałem drobnoustrojów beztlenowych, co musi znaleźć odzwierciedlenie w stosowanej antybiotykoterapii. Można podejrzewać, że ryzyko wystąpienia zębopochodnych infekcji OUN jest większe u osób predysponowanych do rozwoju ciężkich infekcji, na przykład u chorych na cukrzycę, oraz w pewnych szczególnych grupach ryzyka, na przykład u pacjentów z patologicznym przeciekiem między prawą i lewą połową serca. Opisane przypadki wskazują jednak, że do znacznego odsetka zachorowań dochodzi u osób ogólnie zdrowych, bez uchwytnych czynników predysponujących. Wczesne i skuteczne leczenie stanów zapalnych w obrębie jamy ustnej może być najskuteczniejszym sposobem zapobiegania ropnym infekcjom OUN o etiologii zębopochodnej

Neuroborelioza

Borelioza wywołana przez krętka Borrelia burgdorferi s.l. (B. burgdorferi s.l.) jest chorobą, która może się rozwinąć w kompleks zaburzeń wieloukładowych. Neuroborelioza to postać boreliozy z Lyme, której objawy dotyczą układu nerwowego. Jej symptomatologia wynika z możliwości lokalizacji procesu chorobowego w każdym miejscu układu nerwowego. Za najwcześniejszy zespół objawów uważa się zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, przebiegające z porażeniem nerwów czaszkowych, najczęściej VII. Zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego jest najcięższą postacią neuroboreliozy. Częstość oceniana jest na 0,1% zakażonych B. burgdorferi i może się pojawić w każdym okresie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Encefalopatie bardzo często mają niewyjaśnioną przyczynę, występują tylko u niektórych pacjentów z boreliozą i przebiegają dość łagodnie. W chorobie z Lyme obserwuje się szerokie spektrum zaburzeń dotyczących nerwów obwodowych, takich jak: pojedyncze lub mnogie neuropatie czaszkowe, radikulopatie z zespołem bólowym lub rozlane polineuropatie, traktowane często jako mnogie mononeuropatie. Z chorobą z Lyme wiąże się również szerokie spektrum objawów psychicznych. Do grupy zaburzeń związanych z układem nerwowym należy tak zwany post Lyme syndrome stanowiący trudny problem kliniczny. Rozpoznanie neuroboreliozy opiera się na symptomatologii neurologicznej. Równie istotny jest wywiad, uwzględniający pobyt na terenie endemicznym z możliwością ekspozycji na ukłucie przez kleszcze. Potwierdzeniem rozpoznania jest wykrycie przeciwciał przeciw B. burgdorferi we krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym w badaniach wykonanych za pomocą metody ELISA, a potwierdzonych metodą Western-blot. Badania elektroencefalograficzne (EEG), elektromiograficzne (EMG), potencjały wywołane, tomografia komputerowa (CT, computed tomography), rezonans magnetyczny (MRI, magnetic resonance imaging) i tomografia emisyjna pojedynczego fotonu (SPECT, single-photon emission computed tomography) są badaniami uzupełniającymi. W leczeniu stosuje się antybiotyki. Lekiem z wyboru jest cefalosporyna III generacji, na przykład ceftriakson w dawce 2-4 g na dobę przez okres przynajmniej 1 miesiąca

Association of Chromosome 9p21 with Subsequent Coronary Heart Disease events:A GENIUS-CHD study of individual participant data

BACKGROUND:Genetic variation at chromosome 9p21 is a recognized risk factor for coronary heart disease (CHD). However, its effect on disease progression and subsequent events is unclear, raising questions about its value for stratification of residual risk. METHODS:A variant at chromosome 9p21 (rs1333049) was tested for association with subsequent events during follow-up in 103,357 Europeans with established CHD at baseline from the GENIUS-CHD Consortium (73.1% male, mean age 62.9 years). The primary outcome, subsequent CHD death or myocardial infarction (CHD death/MI), occurred in 13,040 of the 93,115 participants with available outcome data. Effect estimates were compared to case/control risk obtained from CARDIoGRAMPlusC4D including 47,222 CHD cases and 122,264 controls free of CHD. RESULTS:Meta-analyses revealed no significant association between chromosome 9p21 and the primary outcome of CHD death/MI among those with established CHD at baseline (GENIUS-CHD OR 1.02; 95% CI 0.99-1.05). This contrasted with a strong association in CARDIoGRAMPlusC4D OR 1.20; 95% CI 1.18-1.22; p for interaction Conclusions: In contrast to studies comparing individuals with CHD to disease free controls, we found no clear association between genetic variation at chromosome 9p21 and risk of subsequent acute CHD events when all individuals had CHD at baseline. However, the association with subsequent revascularization may support the postulated mechanism of chromosome 9p21 for promoting atheroma development

Subsequent Event Risk in Individuals with Established Coronary Heart Disease:Design and Rationale of the GENIUS-CHD Consortium

BACKGROUND: The "GENetIcs of sUbSequent Coronary Heart Disease" (GENIUS-CHD) consortium was established to facilitate discovery and validation of genetic variants and biomarkers for risk of subsequent CHD events, in individuals with established CHD. METHODS: The consortium currently includes 57 studies from 18 countries, recruiting 185,614 participants with either acute coronary syndrome, stable CHD or a mixture of both at baseline. All studies collected biological samples and followed-up study participants prospectively for subsequent events. RESULTS: Enrollment into the individual studies took place between 1985 to present day with duration of follow up ranging from 9 months to 15 years. Within each study, participants with CHD are predominantly of self-reported European descent (38%-100%), mostly male (44%-91%) with mean ages at recruitment ranging from 40 to 75 years. Initial feasibility analyses, using a federated analysis approach, yielded expected associations between age (HR 1.15 95% CI 1.14-1.16) per 5-year increase, male sex (HR 1.17, 95% CI 1.13-1.21) and smoking (HR 1.43, 95% CI 1.35-1.51) with risk of subsequent CHD death or myocardial infarction, and differing associations with other individual and composite cardiovascular endpoints. CONCLUSIONS: GENIUS-CHD is a global collaboration seeking to elucidate genetic and non-genetic determinants of subsequent event risk in individuals with established CHD, in order to improve residual risk prediction and identify novel drug targets for secondary prevention. Initial analyses demonstrate the feasibility and reliability of a federated analysis approach. The consortium now plans to initiate and test novel hypotheses as well as supporting replication and validation analyses for other investigators

System do badania skuteczności kodeków wideo w kodowaniu obrazu

This article presents a system for evaluating how well do video codecs perform in still image compression. As it is time consuming and tedious to directly configure and run the reference H.265 (HEVC) and H.264 (MPEG4 AVC) codecs, our tool makes experimenting easier and more efficient. The system provides a graphical user interface for conveniently and quickly preparing input files, for repeatedly running video codecs, and for analysing output data. In the background, there are algorithms for forming video sequences and configuration files, for batch executing an encoder, and for extracting information from output files. Our research was mainly aimed at speeding-up experiments related to compressing an image represented as a video sequence composed of its polyphase components. The system has allowed us to experimentally verify that, like its predecessor, the H.264, the HEVC standard needs modified entropy codes for effectively processing decimated images.Artykuł prezentuje system do badania sprawności kodeków wideo w kompresowaniu obrazu. Ponieważ bezpośrednie konfigurowanie i uruchamianie referencyjnych kodeków H.265 (HEVC) i H.264 (MPEG4 AVC) jest pracą czasochłonną i żmudną, omawiane narzędzie pozwala przeprowadzać eksperymenty łatwiej i szybciej. System jest wyposażony w graficzny interfejs użytkownika do wygodnego i sprawnego przygotowywania ˙ plików wejściowych, do wielokrotnego uruchamiania kodeków wideo i do analizowania danych wyjściowych. Interfejs opiera się na podprogramach do formowania sekwencji wideo i plików konfiguracyjnych, do wsadowego uruchamiania koderów i do wydobywania informacji z plików wynikowych. Głównym celem pracy nad systemem było przyspieszenie eksperymentów nad kodowaniem obrazu reprezentowanego jako sekwencja wideo złożona z jego składowych polifazowych. System umożliwił eksperymentalne sprawdzenie, że podobnie jak H.264, standard HEVC może skutecznie przetwarzać obrazy zdecymowane, ale wymaga to zoptymalizowania kodów entropijnych

Extraction of Polish noun senses from large corpora by means of clustering

We investigate two methods of identifying noun senses, based on clustering of lemmas and of documents. We have adapted to Polish the well-known algorithm of Clustering by Committee, and tested it on very large Polish corpora. The evaluation by means of a WordNet-based synonymy test used Polish wordnet (plWordNet 1.0). Various clustering algorithms were analysed for the needs of extraction of document clusters as indicators of the senses of words which occur in them. The two approaches to wordsense identification have been compared, and conclusions drawn

Using the Web as a Linguistic Resource to Automatically Correct Lexico-Syntactic Errors

This paper presents an algorithm for correcting language errors typical of second-language learners. We focus on preposition errors, which are very common among second-language learners but are not addressed well by current commercial grammar correctors and editing aids. The algorithm takes as input a sentence containing a preposition error (and possibly other errors as well), and outputs the correct preposition for that particular sentence context. We use a two-phase hybrid rule-based and statistical approach. In the first phase, rule-based processing is used to generate a short expression that captures the context of use of the preposition in the input sentence. In the second phase, Web searches are used to evaluate the frequency of this expression, when alternative prepositions are used instead of the original one. We tested this algorithm on a corpus of 133 French sentences written by intermediate second-language learners, and found that it could address 69.9% of those cases. In contrast, we found that the best French grammar and spell checker currently on the market,Antidote, addressed only 3% of those cases. We also showed that performance degrades gracefully when using a corpus of frequent n-grams to evaluate frequencies.Ce document pr\ue9sente un algorithme corrigeant les erreurs linguistiques repr\ue9sentatives des \ue9l\ue8ves en langues secondes. Nous nous concentrons sur les erreurs touchant les pr\ue9positions, tr\ue8s r\ue9pandues chez les personnes qui apprennent une langue seconde, mais dont les correcteurs grammaticaux commerciaux et les aides \ue0 l'\ue9dition actuels ne tiennent pas bien compte. Cet algorithme utilise comme intrant une phrase contenant une erreur de pr\ue9position (et peut-\ueatre d'autres erreurs) et il produit la pr\ue9position appropri\ue9e pour le contexte de cette phrase en particulier. Nous appliquons une m\ue9thode hybride en deux phases fond\ue9e sur des r\ue8gles et sur les statistiques. Au cours de la premi\ue8re phase, un traitement fond\ue9 sur des r\ue8gles est utilis\ue9 afin de g\ue9n\ue9rer une courte expression qui saisit le contexte d'utilisation de la pr\ue9position dans la phrase de d\ue9part. Au cours de la deuxi\ue8me phase, des recherches Web sont utlis\ue9es afin d'\ue9valuer la fr\ue9quence de cette expression, lorsque d'autres pr\ue9positions sont utlis\ue9es au lieu de la pr\ue9position initiale. Nous avons test\ue9 cet algorithme sur un corpus de 133 phrases en fran\ue7ais \ue9crites par des personnes apprenant une seconde langue au niveau interm\ue9diaire, et nous avons trouv\ue9 que ce processus peut r\ue9soudre 69,9 % de ces cas. Par comparaison, nous avons trouv\ue9 que le meilleur correcteur orthographique et grammatical sur le march\ue9 \ue0 l'heure actuelle, Antidote, ne r\ue9sout que 3 % de ces cas. Nous avons aussi montr\ue9 que le rendement se d\ue9grade progressivement lorsqu'on traite un corpus de n-grammes fr\ue9quents afin d'\ue9valuer les fr\ue9quences.NRC publication: Ye