Έκθεση στην κοινοτική βία και διαμόρφωση αντιλήψεων περί βίας. Έρευνα σε παιδιά 10 έως 12 ετών. Περιφέρεια Αττικής

Εισαγωγή: Η κοινοτική βία αποτελεί μορφή διαπροσωπικής βίας, μπορεί να είναι σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική, λεκτική, να είναι άμεση ή έμμεση, είτε γνωρίζοντας τον δράστη είτε όχι, είναι γεωγραφικά περιορισμένη, και συμβαίνει σε κοινόχρηστους χώρους. Η έκθεση στην κοινοτική βία προκύπτει απευθείας από την εμπειρία της βίας δια μέσου της θυματοποίησης ή του να είναι κανείς θεατής. Η αντίληψη είναι γνωστική λειτουργία μέσω της οποίας γίνεται η πρόσληψη, η οργάνωση και η αναγνώριση των ερεθισμάτων τα οποία μεταφέρουν κάποιες πληροφορίες. Η ύπαρξη κάποιας αρνητικής πληροφορίας τραβάει περισσότερο την προσοχή των ανθρώπων καθώς ενδέχεται να σηματοδοτεί κάποιο κίνδυνο. Σκοπός της παρούσας εργασίας, κατά πρώτον, είναι να αναδείξει το βαθμό έκθεσης των παιδιών στην κοινοτική βία, μέσα από τις εμπειρίες τους, είτε ως θεατές, είτε ως θύματα. Κατά δεύτερον, στοχεύει στην διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της έκθεσης των παιδιών στην βία, και της διαμόρφωσης αντιλήψεων περί αυτής. Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 150 παιδιά 10 – 12 ετών, κάτοικοι Δυτικής και Βορειοανατολικής Αττικής. Τους δόθηκε ενοποιημένο ερωτηματολόγιο 45 ερωτήσεων, που περιλάμβανε 6 δημογραφικές ερωτήσεις, το «Ερωτηματολόγιο για τις αντιλήψεις των μαθητών για τη βία» του Slaby και το «Ερωτηματολόγιο Έκθεσης στην κοινοτική βία» του Schwartz. Αποτελέσματα: Το 94,7% των ερωτηθέντων έχει εκτεθεί τουλάχιστον μια φορά σε κάποιο τύπο κοινοτικής βίας είτε ως θεατής είτε ως θύμα. Μεγαλύτερο ποσοστό έκθεσης εμφανίζουν τα παιδιά της Δυτικής Αττικής (97,7%), έναντι της Βορειοανατολικής (90,6%, p<0,05). Έκθεση σε βία ως θεατές δήλωσε το 93,3% των παιδιών, με τα περισσότερα να είναι από την Δυτική Αττική (97,7% έναντι 87,5% της Βορειοανατολικής Αττικής). Έκθεση σε βία ως θύματα δήλωσε το 68,0% των παιδιών με τα περισσότερα να είναι από την Δυτική Αττική (70,9 έναντι 64,1 της Βορειοανατολικής Αττικής), όμως τα παιδιά της Β.Α Αττικής σημείωσαν υψηλότερα σκορ στο βαθμό έκθεσης. Σχετικά με τις αντιλήψεις των παιδιών, εντοπίστηκε μικρή αρνητική συσχέτιση, (28.2%, με p<0,01) που δείχνει πως όσο η έκθεση στη βία αυξάνεται, τόσο μειώνονται και οι γνώσεις των παιδιών και οι ικανότητές τους στην ειρηνική επίλυση διενέξεων, κάνοντας τα πιο θετικά στη βία. Ως προς το φύλο, προκύπτει στατιστικά σημαντική διαφορά, με τα κορίτσια να είναι πιο πιθανό να αποφεύγουν τη χρήση βίας σε σχέση με τα αγόρια. Παρ’ όλα αυτά, το 80,5% των κοριτσιών από τη Β.Α Αττική συμφωνεί στην ιδέα να χτυπήσει κάποιον που τα έχει ήδη χτυπήσει, σε αντίθεση με τα αγόρια της ίδιας περιοχής που το πιστεύουν σε ποσοστό 64,3%. Συμπεράσματα: Το περιβάλλον διαβίωσης παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των αντιλήψεων περί βίας και στο βαθμό έκθεσης των παιδιών σε αυτή, καθώς επίσης αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για εμφάνιση νεανικής βίας.Introduction: Community violence constitutes a form of interpersonal disorder which can be physical, psychological, sexual or verbal. It can be direct or indirect, the attacker might be known or unknown, it is geographically limited and it takes place in public spaces. The exposure to community violence emerges directly from the act of violence through victimization or passively observing a violent incident. Perception is the cognitive function through which the sensory stimuli, that transfer information to the brain, are retrieved, organized and identified. The existence of negative information is much more noticeable due to the fact that might signal danger. The aim of this study is to bring to light the level of children’s exposure to community violence through their experiences, either as victims or viewers. Moreover, it aims to probe the interrelation between the children’s exposure to violence and their perception of it. Method: The sample consists of 150 children of age 10 to 12 years old, residents of Western and North-eastern Attica. All respondents were given a questionnaire of 45 questions, which included 6 questions of demographic content, Slaby’s on “Attitude towards interpersonal peer violence” questionnaire and Swartz’s “Exposure to Community Violence” questionnaire. Results: 94,7% of the respondents has been exposed, at least once, in a form of community violence, either as a victim or a witness. The highest percentage of exposure was recorded among children of Western Attica (97,7%) as opposed to children of Northeastern Attica (90, 6%, p<0,05). Exposure to violence as witness was seen in 93,3% of children with most of them being from Western Attica (97,7%, against 87,5% of Northeastern Attica). Exposure to violence as victims was declared by 68% of children; most of them come from Western Attica (70, 9% against 64, 1% of Northeastern Attica) , nevertheless, children of Northeastern Attica gave higher scores regarding the exposure level. Regarding children’s perceptions of violence was noticed minor negative correlation (28,2%, p<0,01) which demonstrates that the higher the exposure to violence, the poorer the children’s knowledge and abilities in resolving problems in a peaceful manner, making them more prone to violence. As far as sex is concerned, statistically was noticed a significant difference; females are more likely to avoid violence in comparison to males. Nevertheless, 80, 5% of females from Northeastern Attica agrees with the idea to hit someone who has already hit them, in comparison to males of the same area (64, 3%). Conclusions: Living environment play a major role in forming children’s perceptions of violence, exposure to violence and pinpoints a great risk factor in future development of youth violence

Exposure to Sodium Fluoride Produces Signs of Apoptosis in Rat Leukocytes

Fluoride is naturally present in the earth’s crust and can be found in rocks, coal, and clay; thus, it can be found in small quantities in water, air, plants, and animals. Therefore, humans are exposed to fluoride through food, drinking water, and in the air they breathe. Flouride is essential to maintain bone strength and to protect against dental decay, but if it is absorbed too frequently, it can cause tooth decay, osteoporosis, and damage to kidneys, bones, nerves, and muscles. Therefore, the present work was aimed at determining the effect of intake of sodium fluoride (NaF) as an apoptosis inducer in leukocytes of rats treated for eight weeks with 1 or 50 parts per million (ppm) NaF. Expression of p53, bcl-2, and caspade-3 were used as apoptotic and general metabolism indicators of leukocyte-like indicators of the (INT) oxidation system. Male rats were exposed to NaF (1 and 500 ppm) for eight weeks, and then sacrificed weekly to obtain blood samples. Expression of p53, bcl-2, and caspase-3 were determined in leukocytes by Western blot, and general metabolism of leukocytes was analyzed with a commercial kit. We found changes in the expression of the proteins described, especially when the animals received 50 ppm of NaF. These results indicate that NaF intoxication can be an apoptosis inducer in rat leukocytes treated with the compound for eight weeks

Expression of apoptotic markers in lung tissue from copd patients with or without DNA microsatellite instability

Abnormal apoptotic events in chronic obstructive pulmonary disease (COPD) subvert cellular homeostasis and may play a primary role in its pathogenesis. However, studies in human subjects are limited.p53 and bcl2 protein expression was measured by western blot on lung tissue specimens from 43 subjects (23 COPD smokers and 20 non-COPD smokers), using beta-actin as internal control. Additionally, p53 and bcl2 expression patterns were evaluated by immunohistochemistry in formalin-fixed, paraffin-embedded lung tissue sections from the same individuals. Western blot analysis showed statistically significant increased p53 protein levels in COPD smokers in comparison with non-COPD smokers (p=0.038), while bcl2 protein levels were not statistically different between the two groups. Lung immunohistochemistry showed increased ratio of positive p53-stained type II pneumocytes / total type II pneumocytes in COPD smokers compared to non-COPD smokers (p=0.01), whereas the p53 staining ratio in alveolar macrophages and in lymphocyte-like cells did not differ statistically between the two groups. On the other hand, bcl2 expression did not differ between the two groups in all three cell types. The increased expression of pro-apoptotic p53 in type II pneumocytes of COPD patients not counterbalanced by the anti-apoptotic bcl2 could reflect increased apoptosis in the alveolar epithelium of COPD patients. Our results confirm previous experiments and support the hypothesis of a disturbance in the balance between the pro- and anti-apoptotic mediators in COPD.Στη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ( ΧΑΠ ) παρατηρούνται μη φυσιολογικές αποπτωτικές διεργασίες που διαταράσσουν την κυτταρική ομοιόσταση και πιθανά παίζουν σημαντικό ρόλο στην παθογένεια της νόσου. Παρόλ΄αυτά, οι μελέτες σε ανθρώπους σε αυτό το πεδίο έρευνας είναι περιορισμένες. Μελετήθηκε η έκφραση των πρωτεϊνών p53 και bcl2 με στύπωμα κατά Western (Western Blots) σε δείγματα πνευμονικού ιστού 43 ασθενών (23 καπνιστές με ΧΑΠ και 20 καπνιστές χωρίς ΧΑΠ), χρησιμοποιώντας τη β-ακτίνη ως εσωτερικό μάρτυρα. Επιπρόσθετα εκτιμήθηκε το πρότυπο έκφρασης των πρωτεϊνών p53 και bcl2 με ανοσοϊστοχημική μέθοδο σε τομές δειγμάτων πνευμονικού ιστού, που είχε εμπεδωθεί σε παραφίνη μετά από μονιμοποίηση σε φορμόλη, των ίδιων ατόμων. Το στύπωμα κατά Western έδειξε στατιστικά σημαντικά αυξημένα επίπεδα της πρωτεΐνης p53 στους καπνιστές με ΧΑΠ σε σύγκριση με τους καπνιστές που δεν έπασχαν από ΧΑΠ (p=0.038), ενώ τα επίπεδα της πρωτεΐνης bcl2 δεν ήταν στατιστικά σημαντικά διαφορετικά στις δυο ομάδες ελέγχου. Η ανοσοϊστοχημεία έδειξε αυξημένη αναλογία θετικών ως προς τη χρώση για το p53 πνευμονοκυττάρων τύπου ΙΙ/ σύνολο των πνευμονοκυττάρων τύπου ΙΙ στους καπνιστές με ΧΑΠ σε σύγκριση με τους καπνιστές χωρίς ΧΑΠ (p=0.01), ενώ η αναλογία των θετικών ως προς τη χρώση για το p53 κυψελιδικών μακροφάγων και λεμφοκυττάρων δε διέφερε στατιστικά σημαντικά στις δυο ομάδες ελέγχου. Από την άλλη πλευρά η έκφραση της πρωτεΐνης bcl2 δε διέφερε ανάμεσα στις δυο ομάδες και στις τρεις κυτταρικές σειρές. Η αυξημένη έκφραση της προ-αποπτωτικής πρωτεΐνης p53 στα πνευμονοκύτταρα τύπου ΙΙ των ασθενών με ΧΑΠ μη εξισορροπημένη από την αντι-αποπτωτική πρωτεΐνη bcl2 είναι δυνατό να αντανακλά αυξημένη απόπτωση στο κυψελιδικό επιθήλιο των ασθενών με ΧΑΠ. Τα αποτελέσματα μας επιβεβαιώνουν αυτά προηγούμενων πειραμάτων και υποστηρίζουν την υπόθεση της διαταραχής της ισορροπίας μεταξύ προ- και αντι-αποπτωτικών μεσολαβητών στη ΧΑΠ