Decoding Warburg's hypothesis: tumor-related mutations in the mitochondrial respiratory chain

Otto Warburg observed that cancer cells derived their energy from aerobic glycolysis by converting glucose to lactate. This mechanism is in opposition to the higher energy requirements of cancer cells because oxidative phosphorylation (OxPhos) produces more ATP from glucose. Warburg hypothesized that this phenomenon occurs due to the malfunction of mitochondria in cancer cells. The rediscovery of Warburg's hypothesis coincided with the discovery of mitochondrial tumor suppressor genes that may conform to Warburg's hypothesis along with the demonstrated negative impact of HIF-1 on PDH activity and the activation of HIF-1 by oncogenic signals such as activated AKT. This work summarizes the alterations in mitochondrial respiratory chain proteins that have been identified and their involvement in cancer. Also discussed is the fact that most of the mitochondrial mutations have been found in homoplasmy, indicating a positive selection during tumor evolution, thereby supporting their causal role.España, Ministerio de Economía y Competitividad PI12/00137España, Ministerio de Economía y Competitividad PI15/00045España, Ministerio de Economía y Competitividad RD12/0036/0028Unión Europea, Consejería de Ciencia e Innovación CTS-6844Unión Europea, Consejería de Ciencia e Innovación CTS-1848España, Junta de Andalucía,Consejería de Salud PI-0135-2010España, Junta de Andalucía,Consejería de Salud PI-0306-2012España, Junta de Andalucía,Consejería de Salud PI-0096-201

Initial Development of an Electronic Testis Rigidity Tester

We aimed to develop our previously presented mechanical device, the Testis Rigidity Tester (TRT), into an electronic system (Electronic Testis Rigidity Tester, ETRT) by applying tactile imaging, which has been used successfully with other solid organs. A measuring device, located at the front end of the ETRT incorporates a tactile sensor comprising an array of microsensors. By application of a predetermined deformation of 2 mm, increased pressure alters linearly the resistance of each microsensor, producing changes of voltage. These signals were amplified, filtered, and digitized, and then processed by an electronic collector system, which presented them as a color-filled contour plot of the area of the testis coming into contact with the sensor. Testis models of different rigidity served for initial evaluation of ETRT; their evacuated central spaces contained different, increasing glue masses. An independent method of rigidity measurement, using an electric weight scale and a micrometer, showed that the more the glue injected, the greater the force needed for a 2-mm deformation. In a preliminary test, a single sensor connected to a multimeter showed similar force measurement for the same deformation in these phantoms. For each of the testis models compressed in the same manner, the ETRT system offered a map of pressures, represented by a color scale within the contour plot of the contact area with the sensor. ETRT found certain differences in rigidity between models that had escaped detection by a blind observer. ETRT is easy to use and provides a color-coded “insight“ of the testis internal structure. After experimental testing, it could be valuable in intraoperative evaluation of testes, so that the surgeon can decide about orchectomy or orcheopexy

Solvent extraction of metals from laterites leach sulphate solutions

Στην Ελλάδα και ειδικότερα στην περιοχή Εύβοιας υπάρχουν εκτεταμένα κοιτάσματα λατεριτών, περιεκτικότητας σε νικέλιο χαμηλότερης από 1% και σε κοβάλτιο περίπου 0.06%. Αν και η ανάκτηση του νικελίου, με τις κλασσικές πυρομεταλλουργικές μεθόδους, με την μορφή του σιδηρονικελίου, καθίσταται προβληματική λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής, τα φτωχά αυτά κοιτάσματα θα ήταν δυνατόν να αξιοποιηθούν μέσω νέων εναλλακτικών υδρομεταλλουργικών εφαρμογών. Στα πλαίσια της ερευνητικής προσπάθειας για την ανεύρεση νέων, εναλλακτικών, μεθόδων επεξεργασίας νικελιούχων λατεριτών, χαμηλής περιεκτικότητας σε νικέλιο, εξετάσθηκε και η εκχύλιση τους με διάλυμα θειικού οξέος σε ατμοσφαιρική πίεση. Η διαδικασία αυτή είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ανάκτηση του νικελίου και του κοβαλτίου στο διάλυμα εκχύλισης, αλλά παράλληλα πραγματοποιείται ταυτόχρονη διαλυτοποίηση και των υπολοίπων στοιχείων, τα οποία περιέχονται ως οξείδια στο πλέγμα του λατερίτη. Αυτό έχει σαν συνέπεια την μόλυνση του κυοφορούντος νικελιούχου διαλύματος με ακαθαρσίες άλλων μεταλλικών στοιχείων και κατά συνέπεια η ηλεκτρανάκτηση του νικελίου απαιτεί τον καθαρισμό του. Μία τυπική σύσταση του προκύπτοντος διαλύματος εκχύλισης φτωχών ελληνικών νικελιούχων λατεριτών, είναι η εξής: Ni2+: 5.0g/l, Co2+: 0.6g/l, Fe2+: 22.0g/l, Al3+: 6.0g/l, Cr3+: 1.0g/l και Mg2+: 5g/l. Μετά την απομάκρυνση του σιδήρου, του αλουμινίου και του χρωμίου με χημική καταβύθιση, το μεταλλοφόρο διάλυμα περιέχει νικέλιο, κοβάλτιο και μαγνήσιο τα οποία πρέπει να διαχωριστούν έτσι ώστε να είναι δυνατή, όχι μόνο η ανάκτηση του νικελίου και του κοβαλτίου, με ηλεκτρόλυση, αλλά επίσης να πραγματοποιείται και η ανακύκλωση του στείρου διαλύματος σε προηγούμενα στάδια επεξεργασίας. Στη παρούσα εργασία εξετάσθηκε η δυνατότητα εφαρμογής της μεθόδου εξαγωγής με οργανικούς διαλύτες με τελικό στόχο τον διαχωρισμό του νικελίου και του κοβαλτίου, παρουσία μαγνησίου, και την ανάκτηση αυτών σε καθαρά διαλύματα κατάλληλα για την ηλεκτρανάκτησή τους. Η προσέγγιση του παραπάνω ζητήματος πραγματοποιήθηκε προτείνοντας δύο διαφορετικά σχέδια επεξεργασίας του νικελιούχου διαλύματος, στα οποία και βασίζεται η “Πρωτοτυπία ” της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής. Και οι δύο συνολικές προτεινόμενες μέθοδοι είναι πρωτότυπες και δεν αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία είτε με τη μορφή δημοσίευσης άρθρου σε Επιστημονικό Περιοδικό, ή ως Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας. Σύμφωνα με το πρώτο σχέδιο που προτάθηκε, το κοβάλτιο και το μαγνήσιο είναι δυνατόν να εξαχθούν με επιτυχία από διάλυμα θειικού νικελίου χρησιμοποιώντας οργανοφωσφορικούς οργανικούς διαλύτες. Κατά την πειραματική διαδικασία εξετάστηκαν δυο διαφορετικοί οργανικοί διαλύτες, το οργανοφωσφινικό οξύ Cyanex 272 και το οργανοφωσφονικό οξύ Ionquest 801. Μετά τη δέσμευση του κοβαλτίου και του μαγνησίου στην οργανική φάση, το νικέλιο παραμένει, χωρίς άλλες μεταλλικές ακαθαρσίες, στην υδατική φάση, όπου και είναι δυνατό να εξαχθεί στον οργανικό διαλύτη Cyanex 272, με στόχο την αύξηση της συγκέντρωσης του. Αυτό επιτεύχθηκε με αναγέννηση του φορτωμένου, με νικέλιο, οργανικού διαλύτη, χρησιμοποιώντας όξινο διάλυμα θειικού νικελίου, με σκοπό την δημιουργία ενός διαλύματος νικελίου, τέτοιας συγκεντρώσεως, κατάλληλης για ηλεκτρόλυση. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι η παραπάνω μέθοδος διαχωρισμού και ανάκτησης πραγματοποιήθηκε στο δεύτερο μισό του έτους 1995, όπως προκύπτει και από την αντίστοιχη Έκθεση Προόδου, ενώ έγινε αποδεκτή προς δημοσίευση στις αρχές του έτους 1996 στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο “XX International Mineral Processing Congress”. Η πρωτοτυπία της εν λόγω μεθόδου αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η ίδια ακριβώς μέθοδος διαχωρισμού, η οποία πραγματοποιήθηκε παράλληλα στην Αυστραλία (μέθοδος Bulong) στάλθηκε προς κατοχύρωση στις αρχές του έτους 1996 στο αντίστοιχο Γραφείο Κατοχύρωσης Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας της Αυστραλίας. Το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας που προέκυψε (AU-B-40890) αναφέρεται συνολικά στην ανάκτηση νικελίου και κοβαλτίου από λατεριτικά μεταλλεύματα χρησιμοποιώντας ως μέθοδο εκχύλισης αυτόκλειστα υπό πίεση. Στη συνέχεια, το κοβάλτιο και το μαγνήσιο, τα οποία ανακτώνται ταυτόχρονα από την φορτωμένη οργανική φάση με διάλυμα θειικού οξέος, είναι δυνατό να διαχωριστούν χρησιμοποιώντας το θειο-οργανοφωσφορικό οξύ Cyanex 302. Κατά την πειραματική αυτή διαδικασία το κοβάλτιο δεσμεύτηκε στην οργανική φάση, ενώ το μαγνήσιο παραμένει στην υδατική και στην συνέχεια είναι δυνατό να απομακρυνθεί με χημική καταβύθιση, ώστε το στείρο διάλυμα να χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενα στάδια επεξεργασίας. Τέλος, η δημιουργία διαλύματος κοβαλτίου, με κατάλληλη συγκέντρωση για ηλεκτρόλυση, πραγματοποιήθηκε ανακτώντας το δεσμευμένο Co από την φορτωμένη οργανική φάση με όξινο διάλυμα θειικού κοβαλτίου. Ο στόχος του δεύτερου προτεινόμενου σχεδίου, ήταν αρχικά, η ταυτόχρονη ανάκτηση του νικελίου και του κοβαλτίου χρησιμοποιώντας την τεχνική της εξαγωγής με οργανικούς διαλύτες. Το στείρο διάλυμα, το οποίο περιέχει μαγνήσιο, είναι δυνατό να ανακυκλωθεί σε προηγούμενα στάδια επεξεργασίας, μετά την απομάκρυνση του τελευταίου με χημική καταβύθιση. Το κοβάλτιο και το νικέλιο εξάχθηκαν ταυτόχρονα στην οργανική φάση, χρησιμοποιώντας ως οργανικό διαλύτη το καρβοξυλικό οξύ Versatic 10. Ακολούθως, η αναγέννηση της οργανικής φάσης πραγματοποιήθηκε με χρήση όξινου διαλύματος θειικού νικελίου, με σκοπό την αύξηση της συγκέντρωσης του νικελίου στην υδατική φάση. Στη συνέχεια, είναι δυνατό να λάβει χώρα ο διαχωρισμός του νικελίου και του κοβαλτίου χρησιμοποιώντας τον οργανικό διαλύτη Cyanex 272. Κατά την πειραματική διαδικασία το κοβάλτιο εξάχθηκε στην οργανική φάση ενώ το νικέλιο παρέμεινε στην υδατική με συγκέντρωση κατάλληλη για την ηλεκτρανάκτησή του. Τέλος, η δημιουργία διαλύματος κοβαλτίου, με κατάλληλη συγκέντρωση για ηλεκτρόλυση, πραγματοποιήθηκε ανακτώντας το δεσμευμένο Co από την φορτωμένη οργανική φάση με όξινο διάλυμα θειικού κοβαλτίου. Οι οργανικοί διαλύτες που χρησιμοποιήθηκαν (Cyanex 272, Cyanex 302, Ionquest 801, Versatic 10) για την εξαγωγή και τον διαχωρισμό των μετάλλων από το διάλυμα εκχύλισης ανήκουν στην κατηγορία των όξινων εξαγωγέων, οι οποίοι λέγονται και εναλλάκτες κατιόντων διότι λειτουργούν με ένα μηχανισμό εναλλαγής κατιόντων. Σύμφωνα με αυτόν τα άτομα υδρογόνου από το μόριο του εξαγωγέα εναλλάσσονται με κατιόντα μετάλλου. Ως τροποποιητής φάσης χρησιμοποιήθηκε σε κάθε περίπτωση το Tri-n-butyl- phosphate (ΤΒΡ) και αραιωτικό μέσο το αλειφατικό διαλυτικό Exxsol D-80. Η υδατική φάση παρασκευάσθηκε με διάλυση συγκεκριμένων ποσοτήτων θειικών αλάτων των νικελίου κοβαλτίου και μαγνησίου, ενώ για την ρύθμιση του pH κατά την διάρκεια της αντίδρασης χρησιμοποιήθηκαν μικροποσότητες ισχυρού βασικού διαλύματος NaOH, έτσι ώστε η σύσταση του υδατικού διαλύματος να παραμένει σταθερή. Η γενική αντίδραση εξαγωγής δισθενών μετάλλων με όξινους εξαγωγείς περιγράφεται από την παρακάτω εξίσωση: n(HA)2(org) + M(aq)2+ ↔ [MA.2nΗ2n-2](org) + 2H+(aq). Μετά από μία σειρών προκαταρκτικών δοκιμών και αφού συστηματοποιήθηκε η πειραματική τεχνική της εξαγωγής με οργανικούς διαλύτες, εξετάσθηκε η επίδραση διαφόρων παραγόντων στην επί τοις εκατό εξαγωγή των μετάλλων, αλλά και στην επί τοις εκατό ανάκτηση αυτών από την οργανική φάση. Οι παράγοντες που μελετήθηκαν κατά το στάδιο της εξαγωγής ήταν το pH ισορροπίας της αντίδρασης εξαγωγής, η θερμοκρασία, η συγκέντρωση του οργανικού διαλύτη, το είδος του αραιωτικού και ο λόγος φάσεων. Επίσης ελέγχθηκε και η αρχική συγκέντρωση των προς εξαγωγή μετάλλων στην υδατική φάση. Όσον αφορά το στάδιο της αναγέννησης της οργανικής φάσης, εξετάσθηκε η επίδραση στο σύστημα κυρίως της οξύτητας του διαλύματος ανάκτησης αλλά και ο λόγος φάσεων της υδατικής και της προς αναγέννησης οργανικής. Η σημαντικότητα των επιδράσεων των παραγόντων που επηρέαζαν τις ποσοστιαίες εξαγωγές των επί μέρους μετάλλων από την υδατική φάση, μελετήθηκε εφαρμόζοντας στατιστικές μεθόδους σχεδιασμού και ανάλυσης των πειραμάτων. Ο κύριος παράγοντας διαχωρισμού των μετάλλων είναι το pH ισορροπίας της αντίδρασης. Οι καμπύλες εξαγωγής των μετάλλων έχουν σιγμοειδή μορφή και η γενική σειρά εξαγωγιμότητάς τους, με μικρές διαφοροποιήσεις ανάλογα τον τύπο του εξαγωγικού, είναι Fe>Cu>Zn>Co>Mg>Ca>Ni, για τα οργανοφωσφορικά οξέα και Fe>Cu>Zn> Ni>Co>Ca>Mg, για τα καρβοξυλικά οξέα. Τα προκαταρκτικά πειράματα προσδιορισμού του χρόνου αντίδρασης της εξαγωγής, δηλαδή του χρόνου που απαιτείται ώστε το σύστημα να φθάσει σε ισορροπία, επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι οι αντιδράσεις εξαγωγής με οργανικούς διαλύτες είναι ταχύτατες. Το μεγαλύτερο ποσοστό της αντίδρασης πραγματοποιείται στα πρώτα τρία λεπτά, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις ο χρόνος των δέκα λεπτών είναι επαρκής για να φθάσει το σύστημα σε ισορροπία. Τέλος, στις συνθήκες, οι οποίες βρέθηκαν να είναι οι καλύτερες για το σύστημα εξαγωγής και αναγέννησης της οργανικής φάσης και με βάση τις ισόθερμες καμπύλες κατανομής των προς εξέταση μετάλλων, πραγματοποιήθηκε ο προσδιορισμός του αριθμού των σταδίων τόσο κατά τη διαδικασία εξαγωγής όσο και κατά την διαδικασία της ανάκτησης των μετάλλων από την δεσμευμένη οργανική φάση. Οι δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν σε συνεχές κύκλωμα πολλαπλών σταδίων, κατ’ αντιρροή, απέδειξαν την δυνατότητα εκλεκτικού διαχωρισμού και την ανάκτηση του νικελίου και του κοβαλτίου παρουσία μαγνησίου

CO2-Mineralised Nesquehonite: A New “Green” Building Material

Synthetic nesquehonite with a Mg(HCO3)OH·2H2O chemical formula is a solid product of CO2 mineralization with cementitious properties. It constitutes an “MHCH” (magnesium hydroxy-carbonate hydrate) phase and, along with dypingite and hydromagnesite, is considered to be a promising permanent and safe solution for CO2 storage with potential utilization as a supplementary material in “green” building materials. In this work, synthetic nesquehonite-based mortars were evaluated in terms of their compressive strengths. Nesquehonite was synthesized by CO2 mineralization under ambient conditions (25 °C and 1 atm). A saturated Mg2+ solution was used at a pH of 9.3. The synthesized nesquehonite was subsequently studied by means of optical microscopy, X-ray diffraction (XRD) and scanning electron microscopy (SEM). Impurity-free nesquehonite formed elongated fibers, often around a centerpiece, creating a rosette-like structure. The synthesized nesquehonite was mixed with reactive magnesia, natural pozzolan, standard aggregate sand and water to create a mortar. The mortar was cast into 5 × 5 × 5 silicone mold and cured in water for 28 days. A compressive strength of up to 22 MPa was achieved. An X-ray diffraction study of the cured mortars revealed the formation of brucite as the main hydration crystalline phase. Carbon dioxide mineralized nesquehonite is a very promising “green” building material with competitive properties that might prove to be an essential part of the circular economy industrial approach

CO₂-Mineralised Nesquehonite: A New “Green” Building Material

Synthetic nesquehonite with a Mg(HCO3)OH·2H2O chemical formula is a solid product of CO2 mineralization with cementitious properties. It constitutes an “MHCH” (magnesium hydroxy-carbonate hydrate) phase and, along with dypingite and hydromagnesite, is considered to be a promising permanent and safe solution for CO2 storage with potential utilization as a supplementary material in “green” building materials. In this work, synthetic nesquehonite-based mortars were evaluated in terms of their compressive strengths. Nesquehonite was synthesized by CO2 mineralization under ambient conditions (25 °C and 1 atm). A saturated Mg2+ solution was used at a pH of 9.3. The synthesized nesquehonite was subsequently studied by means of optical microscopy, X-ray diffraction (XRD) and scanning electron microscopy (SEM). Impurity-free nesquehonite formed elongated fibers, often around a centerpiece, creating a rosette-like structure. The synthesized nesquehonite was mixed with reactive magnesia, natural pozzolan, standard aggregate sand and water to create a mortar. The mortar was cast into 5 × 5 × 5 silicone mold and cured in water for 28 days. A compressive strength of up to 22 MPa was achieved. An X-ray diffraction study of the cured mortars revealed the formation of brucite as the main hydration crystalline phase. Carbon dioxide mineralized nesquehonite is a very promising “green” building material with competitive properties that might prove to be an essential part of the circular economy industrial approach

Sulphuric Acid Leaching of Spent Nickel Metal Hydride Car Batteries

The treatment of spent nickel metal hydride batteries (NiMHs) of Lexus vehicles to recover nickel (Ni) and cobalt (Co) as well as rare earth elements (REEs) including La, Ce, Nd and Y was investigated. Co-extraction of Al, Fe, Cr and Cu has also been examined. Following batteries’ manual dismantling to remove metallic cases, outer plastics and current collectors, the remaining parts including cathodes of black coloured nickel (oxy)hydroxides, anodes consisting of a nickel-containing alloy (AB5 mischmetal type), and separators were simultaneously ground down to −5 mm using a hammer mill equipped with sieves. The fine (−1 mm) fraction of this product was further subjected to sulphuric acid leaching to recover the high-value elements contained. Acid consumption of 14 mol H2SO4 per kg of this fraction was found to be sufficient to decrease pH to less than 1. Leaching experiments were performed using 0.5, 1 and 2 M sulphuric acid solution at 5% pulp density and temperature 50, 75 or 95 °C. The optimum conditions for the extraction of all elements were 2M H2SO4 concentration and temperature of 75 °C with the exception of Ni extraction, which reached its highest value at 95 °C and 2M H2SO4 concentration. Extractions of 93.34% of Ni, 99.03% of Co and 100% of REEs were achieved at these condition

Optimization of Copper Thermocompression Diffusion Bonding under Vacuum: Microstructural and Mechanical Characteristics

The optimization of the autogenous diffusion copper bonding via thermocompression at vacuum environment was investigated. The influence of various bonding parameters on the interdiffusion efficiency was studied in detail at the micro (SEM-EBSD) and nano (TEM) scales. Bonding at 1000 °C for 90 min under pressure (10 MPa) presented optimum structural and mechanical results. Under these conditions, interdiffusion phenomena were observed at a significant extent through the swelling transformation of existing fine grains or the formation of equiaxed copper grains with an orientation parallel to the bond interface. Transmission electron microscopy revealed the importance of the grain size of the base material on the bond quality. In the regions with fine-sized copper grains, the formation of small equiaxed recrystallized twins was observed. Their length within the bonding zone was in the order of 200 and 400 nm. On the contrary, in the regions with coarse grains the interdiffusion was poorer. The processing temperature and duration presented a significant effect on the bonding strength (BS). BS exceeded 100 MPa in case of processing conditions of T ≥ 850 °C and t ≥ 60 min, while the maximum BS value achieved (≈180 MPa) was comparable with the respective value of the base material. The microhardness of the optimum bond reached 55 HV—slightly higher in comparison to the hardness of the initial copper material. The results indicated that the proposed thermocompression process is appropriate for the production of Cu-Cu bonded structures that can be potentially used as electrical components under mechanical stress

Sulphuric Acid Leaching of Spent Nickel Metal Hydride Car Batteries

The treatment of spent nickel metal hydride batteries (NiMHs) of Lexus vehicles to recover nickel (Ni) and cobalt (Co) as well as rare earth elements (REEs) including La, Ce, Nd and Y was investigated. Co-extraction of Al, Fe, Cr and Cu has also been examined. Following batteries’ manual dismantling to remove metallic cases, outer plastics and current collectors, the remaining parts including cathodes of black coloured nickel (oxy)hydroxides, anodes consisting of a nickel-containing alloy (AB5 mischmetal type), and separators were simultaneously ground down to −5 mm using a hammer mill equipped with sieves. The fine (−1 mm) fraction of this product was further subjected to sulphuric acid leaching to recover the high-value elements contained. Acid consumption of 14 mol H2SO4 per kg of this fraction was found to be sufficient to decrease pH to less than 1. Leaching experiments were performed using 0.5, 1 and 2 M sulphuric acid solution at 5% pulp density and temperature 50, 75 or 95 °C. The optimum conditions for the extraction of all elements were 2M H2SO4 concentration and temperature of 75 °C with the exception of Ni extraction, which reached its highest value at 95 °C and 2M H2SO4 concentration. Extractions of 93.34% of Ni, 99.03% of Co and 100% of REEs were achieved at these conditions

A Hydrometallurgical Process for Cu Recovery from Printed Circuit Boards

The current study presents an effort to develop a sustainable hydrometallurgical process for the recovery of copper from waste printed circuit boards (PCBs) to be applied at local small to medium industrial units. The process aims to separate and recover copper from filter dust produced during the crushing of PCBs using a hammer mill in a recycling facility. Due to the high plastic content in the dust (approximately 30% w/w), the metal fraction was separated gravimetrically, and the material originated consisted mainly of Cu (23.8%), Fe (17.8%), Sn (12.7%), Pb (6.3%), Zn (3.4%), Al (3.3%), Mn (1.6%), and Ni (1.5%). Prior to copper recovery, the dust was leached with HCl as a pretreatment step. During this step, more than 80% of iron, zinc, and tin were leached out. The resulting solid consisted mainly of Cu (37.6%) and Fe (10.7%), leading to a copper enrichment of around 60% in the powder. The leaching of copper was conducted in a two-step process using H2SO4 as a leaching agent with the addition of H2O2 as an oxidizing agent. The experimental conditions had low energy requirements (no heating or agitation needed). The leaching of Cu reached 98%. Despite the pretreatment step, the concentration of other metals (Fe, Zn, Ni) in the pregnant solution was too high to proceed to electrowining. Therefore, the organic solvent ACORGA M5640 was selected for the extraction of copper from the pregnant solution. The extraction was conducted in two stages at pH equilibrium 1.5, and the loaded organic phase was stripped with HCl in two steps. The strip liquor was suitable for electrowinning