Aromatase Inhibitor-Associated Tendinopathy and Muscle Tendon Rupture: Report of Three Cases of This Exceedingly Rare Adverse Event

Aromatase inhibitors (AIs) are a commonly used antihormonal therapy in the treatment of breast cancer in postmenopausal women, specifically in the treatment of hormone receptor-positive breast cancer. AI-associated tendinopathy and muscle tendon rupture is exceedingly rare. Until now, only one case with AI-associated severe tendinopathy has been reported in the medical literature, and there are no recorded cases of AI-associated muscle tendon rapture. We report three cases of postmenopausal women with hormone receptor-positive breast cancer, who experienced tendinopathy or muscle tendon rupture under antihormonal treatment with letrozole. All of the three women were in the adjuvant setting, and the treatment of tendinopathy or tendon rupture consisted of AI discontinuation, initiation of corticosteroids, or surgical treatment. Diagnosis was made via MRI. Furthermore, in our cases, there were no signs of underlying systemic disease, there was no abnormal physical activity preceding the complaints, and there was no use of other drugs beside letrozole. AIs are one of the most commonly used drugs in antihormonal therapy for hormone receptor-positive breast cancer. In every case of a female patient with hormone receptor-positive breast cancer under treatment with AIs and arthralgia, an MRI should be performed in order to exclude the presence of tendinopathy or muscle tendon rupture

Mandibular reconstruction with vascularised bone flaps: a systematic review over 25 years

To explore the techniques for mandibular reconstruction with composite free flaps and their outcomes, we systematically reviewed reports published between 1990 and 2015. A total of 9499 mandibular defects were reconstructed with 6178 fibular, 1380 iliac crest, 1127 composite radial, 709 scapular, 63 serratus anterior and rib, 32 metatarsal, and 10 lateral arm flaps including humerus. The failure rate was higher for the iliac crest (6.2%, 66/1059) than for fibular, radial, and scapular flaps combined (3.4%, 202/6018) (p<0.001). We evaluated rates of osteotomy, non-union, and fistulas. Implant-retained prostheses were used most often for rehabilitation after reconstruction with iliac crest (44%, 100/229 compared with 26%, 605/2295 if another flap was used) (p<0.001). There were no apparent changes in the choice of flap or in the complications reported. Although we were able to show some significant differences relating to the types of flap used, we were disappointed to find that fundamental outcomes such as the need for osteotomy, and rates of non-union and fistulas were under-reported. This review shows the need for more comprehensive and consistent reporting of outcomes to enable the comparison of different techniques for similar defects

Metastatic Cutaneous Squamous Cell Cancer with Peritoneal Carcinomatosis: A Case Report

Peritoneal involvement as a metastatic site of squamous cell skin cancer is exceptionally rare. The current work analyzes a 52-year old male with high-risk cutaneous squamous cell nose carcinoma (cSCC) that was initially treated with surgery and platinum-based concurrent chemoradiation. Five years later, he presented jaundice and hypercalcemia. Further imaging revealed diffused liver, peritoneal and paraaortic lymph node metastases without evidence of locoregional recurrence. The patient underwent liver biopsy, which confirmed the diagnosis. High-risk features for metastasizing can be considered the maximum clinical diameter, the anatomical subsite (localization of the primary tumor in the ear and retroauricular area, cheek and lip are considered to significantly increase the risk of distant metastasis), poor histological differentiation, perineural invasion and lesions with a thickness of more than 2.0 mm. Late relapse that involves only disseminated abdominal disease is very uncommon and may justify closer follow-up and more aggressive chemotherapy in high-risk patients

Άποψη και κατάρτιση των επαγγελματιών υγείας στην Ελλάδα για τους επιβιώσαντες από καρκίνο (cancer survivors) και την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο (cancer survivorship)

Σκοπός: Η επιβίωση των ασθενών με καρκίνο επικεντρώνεται στην υγεία και στα σωματικά, ψυχολογικά, κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα που επηρεάζουν τους επιβιώσαντες μετά το τέλος της αρχικής θεραπείας για τον καρκίνο. Οι επιβιώσαντες από καρκίνο περιλαμβάνουν ανθρώπους που δεν έχουν νόσο μετά το τέλος της θεραπείας, ανθρώπους που συνεχίζουν να λαμβάνουν θεραπεία με σκοπό να μειώσουν τον κίνδυνο να επιστρέψει ο καρκίνος και ανθρώπους με καλά ελεγχόμενη νόσο και λίγα συμπτώματα, που λαμβάνουν θεραπεία προκειμένου να χειριστούν τον καρκίνο ως χρόνια νόσο. Μέλη της οικογένειας, φίλοι και επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να θεωρούνται ως μέρος της εμπειρίας της επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο. Η μελέτη αυτή θα ερευνήσει το επίπεδο των γνώσεων, το επίπεδο της κατάρτισης καθώς και τις πεποιθήσεις των επαγγελματιών υγείας στην Ελλάδα σχετικά με τους επιβιώσαντες με καρκίνο (cancer survivors) και την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο (cancer survivorship). Μέθοδοι: Διενεργήσαμε μια μελέτη παρατήρησης προοπτική και εγκάρσιας τομής με βιολογικό δείγμα 109 επαγγελματιών υγείας από 3 Νοσοκομεία, 1 Μονάδα Ανακουφιστικής Φροντίδας και Ιατρεία. Στα κριτήρια εισαγωγής στην έρευνα περιλμβάνονταν ιατροί που σχετίζονται με ογκολογικούς ασθενείς, ψυχολόγους που σχετίζονται με ογκολογικούς ασθενείς και νοσηλευτές που σχετίζοτναι με ογκολογικούς ασθενείς και που είναι ενεργοί στο επάγγελμα. Στα κριτήρια αποκλεισμού είναι να έχουν εργασιακή εμπειρία κάτω από 3 χρόνια. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για την έρευνα ήταν το ερωτηματολόγιο το οποίο κατάσκευάστηκε και διανεμήθηκε στους συμμετέχοντες στην έρευνα και με βάση την οποία προέκυψαν όλα τα αποτελέσματα της έρευνας. Το ερωτηματολόγιο κατασκευάστηκε με βάση τον οδηγό επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο της Ευρωπαικής Ογκολογικής Εταιρείας (ESMO). Αποτελέσματα: Το 52,3% των συμμετεχόντων ήταν άνδρες και το 47,7% γυναίκες με μέση ηλικία τα 47 έτη και μέσο χρόνο εργασιακής εμπειρίας τα 15 έτη . Από τις ειδικότητες των επαγγελματιών υγείας που συμμετείχαν στη μελέτη οι ειδικότητες με το μικρότερο ποσοστό συμμετοχής ήταν οι Νευροχειρουργοί και οι Γαστρεντερολόγοι και οι ειδικότητες με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής ήταν οι Παθολόγοι – Ογκολόγοι και οι Νοσηλευτές που εξειδικεύονται στη φροντίδα ογκολογικών ασθενών. Στην ερώτηση για το ποιους ογκολογικούς ασθενείς αναγνωρίζετε ως επιβιώσαντες, στην οποία οι 3 απαντήσεις αφορούν τις 3 κατηγορίες ασθενών με καρκίνο που θεωρούνται επιβιώσαντες, το 95% των επαγγελματιών υγείας αναγνώρισε ως επιβιώσαντες τους ασθενείς που είναι ελεύθεροι νόσου και δε λαμβάνουν πλέον κάποια θεραπεία. Ακολούθησε αυτοί που είναι ελεύθεροι νόσου και συνεχίζουν να λαμβάνουν κάποια θεραπεία προκειμένου να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα υποτροπής του καρκίνου με ποσοστό 85,3%. Μόλις το 59,6% αναγνώρισε ως επιβιώσαντες ασθενείς που έχουν μια πολύ καλά ελεγχόμενη νόσο και συνεχίζουν να λαμβάνουν θεραπεία και να αντιμετωπίζουν τον καρκίνο ως μία χρόνια νόσο. Από τις βασικές παραμέτρους – άξονες της επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο οι 2 σημαντικότερες σύμφωνα με τους επαγγελματίες υγείας στην Ελλάδα κρίθηκαν η Συνεχιζόμενη Φροντίδα (Follow up care) με ποσοστό 79,8% και η υποστήριξη στην αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας με ποσοστό 74,3%. Στην ερώτηση για τους τομείς της καθημερινής ζωής στους οποίους εστιάζεται η επιβίωση των ασθενών με καρκίνο (cancer survivorship) οι συντριπτική πλειονότητα των επαγγελματιών υγείας επέλεξε τα ζητήματα που σχετίζονται με τη σωματική κατάσταση του ασθενούς (89,9%), ενώ η λιγότερο δημοφιλής απάντηση αφορούσε τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα (57,8%). Σύμφωνα επίσης με τους επαγγελματίες υγείας στη Ελλάδα τα πιο σημαντικά στοιχεία της συνεχιζόμενης φροντίδας στους επιβιώσαντες είναι να ακολουθεί κανείς ένα πρόγραμμα παρακολούθησης με τακτικές απεικονιστικές και αιματολογικές εξετάσεις (78,9%) και να διατηρεί μια στενή σχέση και επαφή με τον γιατρό (74,3%). Τέλος στην ερώτηση για το ποιες είναι οι πιο σημαντικές ελλείψεις στο σχεδιασμό ενός προγράμματος επιβίωσης για ασθενείς με καρκίνο η έλλειψη εκπαίδευσης και εξειδίκευσης των επαγγελματιών υγείας που ασχολούνται με τον καρκίνο επάνω στη διαχείριση των σύνθετών αναγκών των επιβιωσάντων ήταν η δημοφιλέστερη απάντηση (67%). Η λιγότερο δημοφιλής αφορούσε την έλλειψη επαρκούς συστήματος υγείας για την ανάπτυξη ενός πρότυπου προγράμματος επιβίωσης για ασθενείς με καρκίνο (51,4%). Συμπεράσματα: Από αυτή την έρευνα προέκυψαν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα όσον αφορά το επίπεδο γνώσης και κατάρτισης των επαγγελματιών υγείας στην Ελλάδα για τους επιβιώσαντες από καρκίνο. Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό επαγγελματιών υγείας δε θεωρεί ως επιβιώσαντες από τον καρκίνο ασθενείς που έχουν μια ελεγχόμενη νόσο και λαμβάνουν κάποια αγωγή προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον καρκίνο ως μία χρόνια νόσο . H ολιστική προσέγγιση των επιβιωσάντων από καρκίνο περιλαμβάνει και ζητήματα κοινωνικής, οικονομικής και ψυχολογικής φύσεως. Αυτά ωστόσο δεν θεωρούνται συχνά από τους επαγγελματίες υγείας στην Ελλάδα εξίσου σημαντικά όσο ζητήματα που αφορούν αμιγώς το ιατρικό και φαρμακευτικό κομμάτι της φροντίδας. Τέλος οι ίδιοι οι επαγγελματίες υγείας πιστεύουν σε μεγάλο βαθμό ότι υπάρχει έλλειμα εκπαίδευσης και εξειδίκευσης των επαγγελματιών υγείας επάνω στη διαχείριση των σύνθετών αναγκών των επιβιωσάντων.Aim: Cancer survivorship is the pathway in the fight against cancer, which is focused on health and the physical, psychological and economic issues of the life of cancer patients after the end of the initial stadium of treatment. This experience refers to people having no disease after finishing treatment, to people having no disease and continuing to receive treatment to reduce the risk of cancer coming back, and to people with the asymptomatic or well-controlled disease, who receive treatment to manage cancer as a chronic disease. Family members, friends, caregivers, and health care providers should also be considered as part of the survivorship. This study investigates the level of knowledge, the level of training as well as the beliefs of health professionals in Greece regarding cancer survivors and cancer survivorship. Methods: We conducted an observational prospective and cross-sectional study with a convenience sample of 109 health professionals from 3 Hospitals, 1 Palliative Care Unit and Clinics. In the study were included oncology-related physicians, oncology-related psychologists, and oncology-related nurses active in the profession. The exclusion criteria was having less than 3 years of work experience. The tools used for the study were the questionnaire which was constructed and distributed to the participants in the study and based on which all the results of the study were obtained. The questionnaire was based on the ESMO (European Society of Medical Oncology) Patient Guide on Survivorship. Results: 52.3% of the participants were men and 47.7% women with a mean age of 47 years and an average work experience of 15 years. Among the specialties of the health professionals who participated in the study, the specialties with the lowest participation rate were Neurosurgeons and Gastroenterologists and the specialties with the highest participation rate were Medical Oncologists and Nurses specialized in the care of oncology patients. When asked which oncology patients you identify as survivors, in which all 3 answers refer to the 3 categories of cancer patients who are considered as survivors, 95% of health professionals identified as survivors people who are disease-free and no longer receiving any treatment, 85,3% identified as survivors people having no disease and continue to receive treatment to reduce the risk of cancer coming back while only 59.6% identified as survivors patients who have a very well-controlled disease and continue to receive treatment in order to manage cancer as a chronic disease. From the basic parameters - axes of survival of cancer patients the 2 most important according to the health professionals in Greece were considered the Follow-up Care with a percentage of 79.8% and support in dealing with the new reality with a percentage of 74.3 %. When asked about the sections of every day in which cancer survivorship focuses, the vast majority of health professionals chose the questions related to the patient&apos;s physical condition (89.9%), while the least popular answer related to social and economic issues (57.8%). According to health care professionals in Greece, the most important elements of ongoing follow-up care for cancer survivors are to follow a monitoring program with regular imaging and blood tests (78.9%) and to maintain a close relationship and contact with the physician (74, 3%). Finally, when asked what are the most important flaws in designing a cancer survivorship program for cancer patients, the lack of training and specialization of cancer health care professionals in managing the complex needs of cancer survivors was the most popular answer (67%), while the least popular was the lack of an adequate national health care system to develop a standard cancer survivorship program for cancer patients. Conclusions: Through this research, very useful conclusions emerged regarding the level of knowledge and training of health care professionals in Greece for cancer survivors. A very important conclusion is that a remarkable percentage of health care professionals in Greece do not consider cancer survivors patients who have a very well-controlled disease and continue to receive treatment in order to manage cancer as a chronic disease. The holistic approach of cancer survivors also includes issues of a social, economic, and psychological nature. However, these are not often considered by health care professionals in Greece as important as issues that concern purely the medical and pharmaceutical parts of care. Finally, the health care professionals themselves believe to a large extent that there is a lack of training and specialization of health care professionals in managing the complex needs of the cancer survivors