Międzyrzecki Rejon Umocniony – w oczekiwaniu na adaptacje i modernizacje

Between Wrocław and KrosnoOdrzańskie, in the years 1928 – 1944, about 650 reinforced concrete and passive bunkers were built. On a stretch of about 250 km, both small buildings for two or three people as well as the whole underground barracks were build. In addition, concrete anti-tank barriers, dams, bridges and other concrete structures were built. An important part of these fortifications of eastern German borders was MiędzyrzeczFortified Region, now in the LubuskieVoivodeship. Since 1970s. , these objects do not have primary functions. However, it is still one of the largest defense systems in the world. The length of underground corridors is over 30 km. Nature has used these rooms as a natural habitat for tens of thousands of bats over time. Unfortunately, man has no idea for a good transmutation. The use of these buildings for modern purposes will require huge financial resources but above all interesting ideas and bold projects.The article presents the history and description of the complex as well as proposals for adapting shelters for new purposes. There are several concepts and the implementation of these plans would be a valuable initiative related to the protection of this unique area and engineering structures located there.Pomiędzy Wrocławiem a Krosnem Odrzańskim, w latach 1928 – 1944, zbudowano około 650 żelbetowych schronów bojowych i biernych. Na odcinku ok. 250 km wzniesiono zarówno niewielkie obiekty przeznaczone dla dwóch, trzech osób jak i obiekty mieszczące całe podziemne koszary. Ponadto stawiano betonowe zapory przeciwczołgowe, budowano tamy, zapory, przeprawy mostowe i inne betonowe konstrukcje. Ważnym odcinkiem tych umocnień wschodnich granic Niemiec był Międzyrzecki Rejon Umocniony (MRU), obecnie w województwie lubuskim. Od lat 70. XX w.obiekty te nie pełnią pierwotnych funkcji. Jest to jednak nadal jeden z największych systemów obronnych na świecie. Długość podziemnych korytarzy wynosi ponad 30 km. Przyroda z czasem wykorzystała te pomieszczenia jako naturalne siedlisko dla dziesiątków tysięcy nietoperzy. Niestety, wciąż nie ma konkretnego planu zmiany ich funkcji. Wykorzystanie tych budowli dla współczesnych celów będzie wymagało ogromnych środków finansowych ale przede wszystkim interesujących idei i odważnych projektów.W artykule przedstawiono historię oraz opis kompleksu a także propozycje adaptacji schronów na nowe cele. Istnieje kilka koncepcji a realizacja tych planów byłaby cenną inicjatywą związaną z ochroną tego wyjątkowego obszaru i znajdujących się na nim obiektów inżynierskich

PĘKNIĘCIE ŚCIANY W MODERNISTYCZNYM KOŚCIELE POD WEZWANIEM NAJŚWIĘTSZEGO ZBAWICIELA W ZIELONEJ GÓRZE - PRZYCZYNA

Zielona Góra nie jest miastem bogatym w zabytki architektury z okresu modernizmu. Budowle z tej epoki są jednak coraz powszechniej uznawane za cenne z najbardziej interesujących jest pochodzący z roku 1917 kościół pw. Najświętszego Zbawiciela przy ul. Niepodległości. Świątynia ufundowana przez fundację imienia znanego zielonogórskiego przemysłowca Georga Beuchelta do dziś jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych kościołów w mieście. Projekt Wilhelma Wagnera i Oscara Hossfelda został zrealizowany przy współudziale przedsiębiorstwa Fabrik für Brückenbau und Eisenkonstruktionen Beuchelt & Co. Grünberg in Schlesien. Konstrukcje stalowe zrealizowane przez tę firmę istnieją do dziś nie tylko w Europie, ale także na terenie Afryki i Azji. W 2015 roku, niemalże w setną rocznicę budowy obiektu, zauważono pęknięcie na jednej ze ścian wewnątrz korpusu świątyni. W niniejszym artykule podjęto próbę znalezienia przyczyny wspomnianego uszkodzenia. Obecnie nie obserwuje się zwiększania wielkości pęknięcia, ani nowych śladów uszkodzeń. Nie można jednak pozwolić sobie na bagatelizowanie zjawiska. Nie zbadanie przyczyn i brak metod zapobiegania dalszym uszkodzeniom może doprowadzić do pogorszenia stanu technicznego budowli. Budynek ten jest cennym obiektem sztuki inżynierskiej zarówno w skali miasta jak i regionu. Utrzymanie go w dobrym stanie technicznym powinno być ważnym tematem zarówno dla administracji kościelnej jak i służb konserwatorskich

Testing of the Resistance to Scuffing of Spiral Bevel Gears: Test Rig, Method, and Results of Verification Testing

In spite of long-term development of the technology of bevel gear production, the automotive industry reports various operational demands such as the need of the size and mass reduction of gears without lowering their durability and reduction of friction leading to a decrease in the energy losses and a decrease of the tendency to scuffing. What is more expected, EU regulations may impose the use of new generation gear oils (ecological-friendly) providing the proper operational properties of the transmission. In view of these demands, a new, bevel gear test rig and scuffing test method have been developed at ITeE-PIB. The idea resulted from a necessity to improve reliability of tests—popular gear tests are run mostly on spur gears having the tooth geometry significantly different than bevel gears. The test rig, test method, and results of verification testing are presented. The effect of various gear oils and the deposition of a low-friction coating on the resistance to scuffing were investigated. It is shown that the new test rig fulfils the research requirements and that the new test method has a good resolution

Echocardiographic assessment of tricuspid regurgitation and pericardial effusion after cardiac device implantation

Background: The frequency of cardiac implantable electronic device (CIED) implantations is constantly increasing. Pericardial effusion (PE) and tricuspid regurgitation (TR) may occur after CIED implantation. The aim of the present study is to evaluate the prevalence and risk factors for new occurrences or progression of TR and PE early after CIED implantation. Methods: This is an on-going, single-center, observational study of patients after their first CIED implantation, with an echocardiographic evaluation within 60 days before and 7 days after the procedure. Data are presented for first 110 consecutive patients who underwent CIED implantation from August 2015 to July 2016. Results: Median age was 75 years, and 44% were women. In total, 87 (79%) pacemakers, 21 (19%) implantable cardioverter-defibrillators and 2 cardiac resynchronization therapy devices were implanted. After CIED implantation, there was TR progression in 17 (16%) patients: 5 patients developed moderate TR, none developed severe TR. An increase in TR was more often observed after implantations performed by operators in training than by certified operators (35% vs. 12%, p = 0.02). New PE after the procedure was observed in 8 (7%) patients and was trivial ( < 5 mm) in all cases. Patients with new PE after implantation had lower baseline hemoglobin levels and tended to be women. Conclusions: New PE and an increase in TR severity are rare complications early after CIED implantation. Operator experience might be related to TR progression. Increasing the number of patients in the current on-going study will allow a more reliable assessment of the prevalence and risk factors of these complications

Wczesna strategia inwazyjna w ostrych zespołach wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST - 6-miesięczna obserwacja chorych z rejestru Zabrze

Wstęp: Odległe wyniki leczenia ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST zależą od wczesnego wdrożenia leczenia. Jednak dane na temat inwazyjnego leczenia tych pacjentów są niejednoznaczne. Celem pracy jest analiza częstości występowania niekorzystnych zdarzeń sercowych u chorych poddanych wczesnej strategii inwazyjnej. Materiał i metody: Analizie poddano 401 kolejnych chorych z rejestru Zabrze, u których stwierdzono występowanie bólów wieńcowych w spoczynku w ciągu ostatnich 24 godzin oraz przynajmniej jeden z poniższych elementów: obniżenia odcinka ST (> 0,5mV), przemijające ( 1mV) w co najmniej 2 odprowadzeniach, pojawienie się markerów uszkodzenia mięśnia sercowego. Wyniki: Charakterystyka analizowanych pacjentów: wiek: 61,2 ± 10,2 lat, > 65 lat: 35,4%, mężczyźni: 67,1%, chorzy na cukrzycę: 25%, z nadciśnieniem tętniczym: 72,8%, palący tytoń: 41,9%, z hiperlipidemią: 78,6%, po przebytym zawale serca: 49,9%, po przeprowadzonym w przeszłości zabiegu CABG: 6%. Koronarografia ujawniła jednonaczyniową, dwunaczyniową i trójnaczyniową chorobę wieńcową odpowiednio u 31%, 30% i 37% chorych. Zabieg przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) wykonano u 70,9% chorych, 19,2% poddano pomostowaniu tętnic wieńcowych (CABG), u 1,5% przeprowadzono PCI, a następnie planowo CABG. Zachowawczo leczono 8,4% chorych. Śmiertelność 30-dniowa oraz odległa wynosiła odpowiednio 3,9% i 4,7%. Niekorzystne zdarzenia sercowe (hospitalizacja z powodu choroby układu sercowo-naczyniowego, niestabilna dławica, konieczność powtórnej rewaskularyzacji, zawał lub zgon) występowały u 32% chorych, u 7,9% wykonano kolejny zabieg PCI, a u 1,6% zabieg CABG. Wnioski: Strategia inwazyjna u pacjentów wysokiego ryzyka daje dobre wyniki odległe z małym odsetkiem powtórnej rewaskularyzacji. Częstość zgonów jest mała, szczególnie po 30 dniach od przyjęcia do szpitala. (Folia Cardiol. 2003; 10: 457–466

Wczesna strategia inwazyjna w ostrych zespołach wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST - 6-miesięczna obserwacja chorych z rejestru Zabrze

Wstęp: Odległe wyniki leczenia ostrych zespołów wieńcowych bez przetrwałego uniesienia odcinka ST zależą od wczesnego wdrożenia leczenia. Jednak dane na temat inwazyjnego leczenia tych pacjentów są niejednoznaczne. Celem pracy jest analiza częstości występowania niekorzystnych zdarzeń sercowych u chorych poddanych wczesnej strategii inwazyjnej. Materiał i metody: Analizie poddano 401 kolejnych chorych z rejestru Zabrze, u których stwierdzono występowanie bólów wieńcowych w spoczynku w ciągu ostatnich 24 godzin oraz przynajmniej jeden z poniższych elementów: obniżenia odcinka ST (> 0,5mV), przemijające ( 1mV) w co najmniej 2 odprowadzeniach, pojawienie się markerów uszkodzenia mięśnia sercowego. Wyniki: Charakterystyka analizowanych pacjentów: wiek: 61,2 ± 10,2 lat, > 65 lat: 35,4%, mężczyźni: 67,1%, chorzy na cukrzycę: 25%, z nadciśnieniem tętniczym: 72,8%, palący tytoń: 41,9%, z hiperlipidemią: 78,6%, po przebytym zawale serca: 49,9%, po przeprowadzonym w przeszłości zabiegu CABG: 6%. Koronarografia ujawniła jednonaczyniową, dwunaczyniową i trójnaczyniową chorobę wieńcową odpowiednio u 31%, 30% i 37% chorych. Zabieg przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) wykonano u 70,9% chorych, 19,2% poddano pomostowaniu tętnic wieńcowych (CABG), u 1,5% przeprowadzono PCI, a następnie planowo CABG. Zachowawczo leczono 8,4% chorych. Śmiertelność 30-dniowa oraz odległa wynosiła odpowiednio 3,9% i 4,7%. Niekorzystne zdarzenia sercowe (hospitalizacja z powodu choroby układu sercowo-naczyniowego, niestabilna dławica, konieczność powtórnej rewaskularyzacji, zawał lub zgon) występowały u 32% chorych, u 7,9% wykonano kolejny zabieg PCI, a u 1,6% zabieg CABG. Wnioski: Strategia inwazyjna u pacjentów wysokiego ryzyka daje dobre wyniki odległe z małym odsetkiem powtórnej rewaskularyzacji. Częstość zgonów jest mała, szczególnie po 30 dniach od przyjęcia do szpitala. (Folia Cardiol. 2003; 10: 457–466

Mortality Following Clostridioides difficile Infection in Europe : A Retrospective Multicenter Case-Control Study

We aimed to describe the clinical presentation, treatment, outcome and report on factors associated with mortality over a 90-day period in Clostridioides difficile infection (CDI). Descriptive, univariate, and multivariate regression analyses were performed on data collected in a retrospective case-control study conducted in nine hospitals from seven European countries. A total of 624 patients were included, of which 415 were deceased (cases) and 209 were still alive 90 days after a CDI diagnosis (controls). The most common antibiotics used previously in both groups were β-lactams; previous exposure to fluoroquinolones was significantly (p = 0.0004) greater in deceased patients. Multivariate logistic regression showed that the factors independently related with death during CDI were older age, inadequate CDI therapy, cachexia, malignancy, Charlson Index, long-term care, elevated white blood cell count (WBC), C-reactive protein (CRP), bacteraemia, complications, and cognitive impairment. In addition, older age, higher levels of WBC, neutrophil, CRP or creatinine, the presence of malignancy, cognitive impairment, and complications were strongly correlated with shortening the time from CDI diagnosis to death. CDI prevention should be primarily focused on hospitalised elderly people receiving antibiotics. WBC, neutrophil count, CRP, creatinine, albumin and lactate levels should be tested in every hospitalised patient treated for CDI to assess the risk of a fatal outcome