Polyomyositis and myocarditis associated with acquired toxoplasmosis in an immunocompetent girl

BACKGROUND: Acquired toxoplasmosis more frequently goes unrecognized. Immunocompetent adults and adolescents with primary infection are generally asymptomatic, but symptoms may include malaise, fever, and lymphadenopathy. By contrast, immunocompromised patients may experience severe manifestations including encephalitis and multisystem organ failure. CASE PRESENTATION: We report a case of polymyositis and myocarditis in a 13-year old immunocompetent girl with toxoplasmosis. The patient presented with proximal muscle weakness, dysphagia, palms and soles rash and elevated serum levels of muscle enzymes, with liver and myocardial involvement. The diagnosis of toxoplasmosis was confirmed by serology. The patient was treated with prednisolone and had an excellent outcome. During a follow-up period of four years no relapses occurred and antibody levels to the T. gondii significantly decreased. CONCLUSIONS: Although several previous cases of toxoplasmosis occuring in association with polymyositis have been described in the literature such a wide spectrum of acute toxoplasmosis is rather unusual in immunocompetent adolescents. The relationship between T. gondii and polymyositis remains obscure. Appropriate investigation should be performed in every case of polymyositis not only for the appropriate treatment but also for further elucidation of this relationship

Global patient outcomes after elective surgery: prospective cohort study in 27 low-, middle- and high-income countries.

BACKGROUND: As global initiatives increase patient access to surgical treatments, there remains a need to understand the adverse effects of surgery and define appropriate levels of perioperative care. METHODS: We designed a prospective international 7-day cohort study of outcomes following elective adult inpatient surgery in 27 countries. The primary outcome was in-hospital complications. Secondary outcomes were death following a complication (failure to rescue) and death in hospital. Process measures were admission to critical care immediately after surgery or to treat a complication and duration of hospital stay. A single definition of critical care was used for all countries. RESULTS: A total of 474 hospitals in 19 high-, 7 middle- and 1 low-income country were included in the primary analysis. Data included 44 814 patients with a median hospital stay of 4 (range 2-7) days. A total of 7508 patients (16.8%) developed one or more postoperative complication and 207 died (0.5%). The overall mortality among patients who developed complications was 2.8%. Mortality following complications ranged from 2.4% for pulmonary embolism to 43.9% for cardiac arrest. A total of 4360 (9.7%) patients were admitted to a critical care unit as routine immediately after surgery, of whom 2198 (50.4%) developed a complication, with 105 (2.4%) deaths. A total of 1233 patients (16.4%) were admitted to a critical care unit to treat complications, with 119 (9.7%) deaths. Despite lower baseline risk, outcomes were similar in low- and middle-income compared with high-income countries. CONCLUSIONS: Poor patient outcomes are common after inpatient surgery. Global initiatives to increase access to surgical treatments should also address the need for safe perioperative care. STUDY REGISTRATION: ISRCTN5181700

Speciation of nitrogen (N), iron (Fe) and trace metals in atmospheric deposition at the Mediterranean

The Mediterranean Sea, due to its unique characteristics, is a region sensitive to the impacts of observed climate change (increase in atmospheric and sea temperatures, rising sea levels, changes in rainfall patterns among others). This has attracted the attention of the global scientific community, leading to numerous studies related to atmospheric chemistry and its effects on the broader Mediterranean region. The objective of this study is to explore the role of nutrients (N, P, Fe) in the marine productivity of the Eastern Mediterranean. Previous studies have indicated that atmospheric deposition is a significant external pathway enriching the Mediterranean sea with nutrients. Analyzing a long data series of 25 years of wet deposition (1997 to 2022) revealed a significant temporal increase in rainfall pH values. As the solubility of wet deposited Fe is influenced by pH, the observed pH increase leads to a substantial reduction (up to 4-5 times) of the levels of dissolved and thus bioavailable Fe deposited into the oceans, potentially impacting marine productivity in the near future. By using a long time series data on atmospheric deposition over a 21-year period (1997-2017) at Finokalia, Crete and sediment traps at two different depths in the Cretan sea (500m and 1715m), dry deposition was found to be the main mechanism contributing 67% of total insoluble matter flux, 68% of total dissolved inorganic N flux and 75% of total dissolved inorganic P flux. Regarding the sea-atmosphere interaction, mass transfer in the water column was found to be quite rapid, which is attributed to the formation of aggregates between the deposited atmospheric dust and the organic material produced by marine biological activity. Knowing that the organic fraction of nitrogen constitutes approximately 20% of total nitrogen, we attempted, for the first time, to study the sources and factors influencing the variability of WSON (Water-Soluble Organic Nitrogen) at two locations in Cyprus with contrasting characteristics (traffic and background locations) over a period covering an entire year. Annual mean WSON concentrations of 0.20 and 0.16 μgN m-3 were determined at the traffic and regional background sites, respectively. A traffic WSON enhancement was found to be quite modest, on an annual basis (9%). However, concentrations of WSON in Nicosia were more than double than the background during winter. The "Lenschow approach" indicated that during the winter, both "traffic + heating" and regional aerosol contribute nearly equally to WSON levels, while contributions from regional sources seem to become more significant (over 80-90%) during the summer. Regarding sources, the estimated contribution of regional transport of processed aerosols was found to be more pronounced at the regional background site (59% vs. 38%), while a sizeable input (35%) was linked to vehicular emissions at the traffic site. An additional anthropogenic impact, probably related to biomass burning, was estimated at both sites (16%), while contributions of natural sources like mineral dust (4–8%) and marine aerosol (2–3%) were smaller. While numerous studies have focused on the chemical composition of aerosols in various regions across the entire Mediterranean, this study uniquely attempts to simultaneously investigate the composition and sources of aerosols across the entire Mediterranean. Analyzing the available data, it seems that the eastern Mediterranean basin generally experiences higher inputs of suspended particulate matter (both natural and anthropogenic origin) compared to the western basin. The Mediterranean seems to be influenced by a variety of aerosol sources, with a dominant role played by dust (9-44%) and secondary sulfates (17-30%). This is followed by aged (13-23%) and fresh sea salt (6-16%). Contributions are also observed from heavy oil combustion (4-12%), industrial emissions (2-12%), biomass burning (5-6%), and vehicle emissions (20%, in Algeria). Finally, through the comparison of the Finokalia station with a corresponding background station in the Greek area (NEO), the Finokalia station was identified as a characteristic background station not only for Greece but also for the broader area of the southeastern Mediterranean.Η Μεσόγειος θάλασσα, λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της αποτελεί μια περιοχή ευαίσθητη στις επιπτώσεις της παρατηρούμενης κλιματικής αλλαγής (αύξηση της ατμοσφαιρικής και θαλάσσιας θερμοκρασίας, αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αλλαγές στον κύκλο των βροχοπτώσεων, αύξηση αριθμού και συχνότητας πυρκαγιών, αύξηση συχνότητας και έντασης ακραίων καιρικών φαινομένων, αλλαγές στην βιοποικιλότητα κλπ.), γεγονός που έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας. Αντικειμενικός στόχος της παρούσας μελέτη, είναι η διερεύνηση του ρόλου των θρεπτικών συστατικών (N,P,Fe) στη θαλάσσια παραγωγικότητα της Α. Μεσογείου, μέσω της μελέτης της διαχρονικής διακύμανσης της ατμοσφαιρικής εναπόθεσης τους, καθώς και η μελέτη της χωρικής μεταβλητότητας της χημικής σύστασης των αερολυμάτων σε ολόκληρο το εύρος της Μεσογείου. Οι διαθέσιμες ως τώρα μελέτες έχουν δείξει ότι η ατμοσφαιρική εναπόθεση αποτελεί βασικό μονοπάτι εμπλουτισμού της Μεσογείου με θρεπτικά συστατικά. Μελετώντας τα δεδομένα υγρής εναπόθεσης μιας μεγάλης χρονοσειράς 25 ετών, από το 1997 έως το 2022, παρατηρείται μια σημαντική διαχρονική αύξηση των τιμών του pH της βροχής. Δεδομένου ότι η διαλυτότητα του Fe επηρεάζεται από το pΗ της βροχής, η παρατηρούμενη αύξηση της τιμής του pH οδηγεί σε σημαντική μείωση έως και 4-5 φορές των επιπέδων του διαλυτού και άρα βιοδιαθέσιμου Fe που εναποτίθεται στους ωκεανούς με επακόλουθες πιθανές επιπτώσεις στη θαλάσσια παραγωγικότητα.Όσον αφορά την ατμοσφαιρική εναπόθεση των Ν και του P, κατά καιρούς έχουν διεξαχθεί σχετικές μελέτες, ωστόσο ελάχιστες είναι αυτές που βασίζονται σε δεδομένα ατμόσφαιρας και θάλασσας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχοντας στη διάθεση μας δεδομένα ατμοσφαιρικής εναπόθεσης τα οποία συλλέχθηκαν σε μια περίοδο 21 ετών (1997-2017) στον ερευνητικό σταθμό υποβάθρου του Φινοκαλιά και ιζηματοπαγίδων τα οποία συλλέχθηκαν σε 2 διαφορετικά βάθη στη στήλη του θαλασσινού νερού (500m και 1715m), στο Κρητικό Πέλαγος, για μια περίοδο 9 ετών, από Απρίλιο 1997 – Μάρτιο 2005) βρέθηκε, ότι η ξηρή εναπόθεση αποτελεί τον κύριο μηχανισμό ατμοσφαιρικής εναπόθεσης συνεισφέροντας το 67%, 68% και 75% της συνολικής ροής αδιάλυτης ύλης, του διαλυτού ανόργανου Ν και P, αντίστοιχα. Όσον αφορά την αλληλεπίδραση θάλασσας και ατμόσφαιρας, η μεταφορά μάζας στη στήλη του νερού γίνεται αρκετά γρήγορα, γεγονός που αποδίδεται στο σχηματισμό συσσωματωμάτων μεταξύ της εναποτιθέμενης ατμοσφαιρικής σκόνης και του οργανικού υλικού που παράγεται από την θαλάσσια βιολογική δραστηριότητα. Γνωρίζοντας ότι το οργανικό κλάσμα του αζώτου αποτελεί σημαντικό ποσοστό του συνολικού αζώτου, προσπαθήσαμε για πρώτη φορά να προσδιορίσουμε τις πηγές και τους παράγοντες που επηρεάζουν την διακύμανση του WSON σε δύο τοποθεσίες της Κύπρου με διαφορετικά χαρακτηριστικά (αστικής κυκλοφορίας - τοπικού υποβάθρου) για ένα διάστημα που καλύπτει έναν ολόκληρο χρόνο. Η μέση ετήσια συγκέντρωση WSON μετρήθηκε στα 0,20 και 0,16 μg N/m3 στην περιοχή αστικής κυκλοφορίας και τοπικού υποβάθρου, αντίστοιχα. Το WSON παρουσιάζεται ελαφρώς ενισχυμένο στον σταθμό κυκλοφορίας (9%), σε ετήσια βάση. Ωστόσο κατά τη διάρκεια του χειμώνα η συγκέντρωση του WSON στην Λευκωσία βρέθηκε να είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με αυτή της τοποθεσίας υποβάθρου λόγω της οικιακής θέρμανσης. Η "προσέγγιση Lenschow", έδειξε ότι, κατά τη διάρκεια του χειμώνα στα επίπεδα του WSON συνεισφέρουν σχεδόν ισοδύναμα τόσο οι επιδράσεις "κίνησης + θέρμανσης" όσο και τα περιφερειακά αερολύματα ενώ οι συνεισφορές των περιφερειακών αερολυμάτων γίνονται σημαντικότερες (πάνω από το 80-90%) κατά την διάρκεια του καλοκαιριού. Όσον αφορά τις πηγές του WSON βρέθηκε ότι, η εκτιμώμενη συνεισφορά της περιφερειακής μεταφοράς των γηρασμένων αερολυμάτων είναι εντονότερη στην περιοχή τοπικού υποβάθρου (59% έναντι 38% στον αστικό σταθμό), ενώ στην περιοχή αυξημένης κυκλοφορίας μια σημαντική συνεισφορά (35%) συνδέθηκε με τις εκπομπές οχημάτων. Και στις δύο περιοχές εντοπίστηκε μια επιπρόσθετη ανθρωπογενής επίδραση (16%), που πιθανώς σχετίζεται με την καύση βιομάζας, ενώ η συνεισφορά των φυσικών πηγών όπως η ορυκτή σκόνη (4-8%) και το θαλάσσιο αερόλυμα(2-3%) ήταν μικρότερη. Στα πλαίσια της παρούσας μελέτης για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε μια προσπάθεια μελέτης της χημικής σύστασης και των πηγών των αιωρούμενων σωματιδίων ταυτόχρονα σε ολόκληρη την έκταση της Μεσογείου. Μελετώντας τα δεδομένα που είχαμε στη διάθεση μας, φαίνεται ότι η ανατολική λεκάνη της Μεσογείου δέχεται γενικά υψηλότερες εισροές αιωρούμενων σωματιδίων (τόσο φυσικής όσο και ανθρωπογενούς προέλευσης) σε σχέση με τη δυτική λεκάνη. Η Μεσόγειος φαίνεται να γίνεται αποδέκτης μιας πληθώρας πηγών αιωρούμενων σωματιδίων, με κυρίαρχο ρόλο των σωματιδίων σκόνης (9-44%) και των δευτερογενών θειικών (17-30%), ακολουθεί το γηρασμένο (13-23%) και φρέσκο θαλασσινό αλάτι (6-16%), ενώ φαίνεται επίσης να συνεισφέρουν οι καύσεις βαρέως πετρελαίου με σημαντική συνεισφορά από την ναυτιλία (4-12%), οι βιομηχανικές εκπομπές (2-12%) η καύση βιομάζας (5-6%) και στον περιαστικό σταθμό στην Αλγερία οι εκπομπές από την κυκλοφορία οχημάτων. Ολοκληρώνοντας, μέσα από τη σύγκριση του σταθμού του Φινοκαλιά με αντίστοιχο σταθμό υποβάθρου του ελλαδικού χώρου (ΝΕΟ) αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά η σημαντικότητα του σταθμού του Φινοκαλιά ως χαρακτηριστικού σταθμού υποβάθρου όχι μόνο του Ελλαδικού χώρου αλλά και της ευρύτερης περιοχής της ΝΑ Μεσογείου

Impact of COVID-19 Lockdown on Oxidative Potential of Particulate Matter: Case of Athens (Greece)

This work evaluates the aerosol oxidative potential (OP) and its changes from modified air pollution emissions during the COVID-19 lockdown period in 2020, with the intent of elucidating the contribution of aerosol sources and related components to aerosol OP. For this, daily particulate matter (PM) samples at an urban background site were collected and analyzed with a chemical (acellular) assay based on Dithiothreitol (DTT) during the COVID-19 restriction period in Athens (Greece). The obtained time-series of OP, PM2.5, organic matter (OM) and SO42− of the pre-, post- and lockdown periods were also compared to the data of the same time periods during the years 2017–2019. Even though all traffic-related emissions have been significantly reduced during the lockdown period (by 30%), there is no reduction in water-soluble OP, organics and sulfate concentrations of aerosol during 2020. The results reveal that the decrease in traffic was not sufficient to drive any measurable change on OP, suggesting that other sources—such as biomass burning and secondary aerosol from long-range transport, which remained unchanged during the COVID lockdown—are the main contributors to OP in Athens, Greece

Η κατάταξη των ελλήνων κολυμβητών και κολυμβητριών 12 ετών και η εξέλιξη σε βάθος τετραετίας

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν να εξετάσει τη μεταβολή στην κατάταξη των κολυμβητών και κολυμβητριών ηλικίας 12 ετών, από το 2015 έως το 2019, για όλα τα αγωνίσματα που διεξάγονταν σε εκείνη την κατηγορία. Η κατάταξη αφορούσε Έλληνες κολυμβητές και κολυμβήτριες που συμμετείχαν στα θερινά Πανελλήνια πρωταθλήματα. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από την ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος (www.koe.org.gr). Στην έρευνα συμμετείχαν 56 κολυμβητές/τριες (Αγόρια=28, Κορίτσια=28). Καταγράφηκαν οι 2 πρώτοι στην κατάταξη κολυμβητές και κολυμβήτριες ηλικίας 12 ετών, όπως και η κολυμβητική τους πορεία μέχρι τα 16 έτη για τα αγωνίσματα 50, 100, 200, 400, 800 μέτρα ελεύθερο, 50, 100, 200 μέτρα ύπτιο, 50, 100, 200 μέτρα πρόσθιο, 50, 100 μέτρα πεταλούδα και 200 μέτρα μεικτή. Τα αποτελέσματα έδειξαν μία σημαντική πτώση στην κατάταξη για τις χρονιές 2016, 2017, 2018, 2019 συγκριτικά με το 2015 (p<0,05). Επίσης, παρατηρείται μεταβολή στην κολυμβητική κατάταξη τόσο στα αγόρια, όσο και στα κορίτσια, με στατιστικώς σημαντική διαφορά (p<0,05) μεταξύ του 2015 και των υπόλοιπων ετών με πτώση στην κατάταξη. Όσον αφορά την κολυμβητική απόσταση, στα 50, 100 και 200 μέτρα, παρατηρείται πτώση στην κατάταξη των κολυμβητών και κολυμβητριών από το 2015 έως το 2019 (p<0,05). Συμπερασματικά, η κατάταξη των κολυμβητών και κολυμβητριών χειροτερεύει από το 2015 έως το 2019. Επομένως, μία υψηλή θέση στην κατάταξη στην παιδική ηλικία, δεν συνεπάγεται μία υψηλή θέση σε μεγαλύτερη ηλικία.ΟΧ

Bioaerosols and dust are the dominant sources of organic P in atmospheric particles

International audienceSeveral studies assessed the impact of inorganic P in fertilizing oligotrophic areas, however, the importance of organic P in such fertilization processes received far less attention. In this study, the amount and origin of organic P delivered to the eastern Mediterranean Sea were characterized in atmospheric particles using the positive matrix factorization model (PMF). Phospholipids together with other chemical compounds (sugars, metals) were used as tracers in PMF. The model revealed that dominant sources of organic P are bioaerosols and dust. The amount of organic P from bioaerosols (~4 Gg P y −1 ) is similar to the amount of soluble inorganic P originating from dust aerosols; this is especially true during highly stratified periods when surface waters are strongly P-limited. The deposition of organic P from bioaerosols can constitute a considerable flux of bioavailable P—even during periods of dust episodes, implying that airborne biological particles can potentially fertilize marine ecosystems

Source apportionment of atmospheric P over East Mediterranean using the Positive Matrix Factorization (PMF) model

International audienceThe PMF receptor model was applied to a combined dataset using specific markers such as phospholipids and sugars together with other metals (e.g. Al, Pb, V) and ions (e.g. K+, Ca2+, SO42-, NO3-) as tracers of main aerosol sources in order to characterize the sources of P in atmospheric particles. The samples were collected from East Mediterranean; an oligotrophic region, strongly P-limited, with atmospheric nutrients deposition affecting its primary productivity. The results revealed that dominant sources of P compounds are the dust (43%) and the bioaerosols (34%). The coexistence of these sources in the spring period increased the organic P up to 53% of total P with more than a half to originate from bioaerosols. Dust is the major source of inorganic P forms with almost equal contribution to the phosphate ions and to the condensed P forms (e.g pyrophosphate or phosphorous minerals).Based on the results of source apportionment analysis and the atmospheric concentration of P species, the maximum annual deposition scaled to the East Mediterranean surface was 21.5 Gg P with almost equal deposition of org-P and phosphate ions. The soluble P content from dust aerosols is the similar magnitude of potential bioavailable organic P emitted from bioaerosols (~4 Gg P y-1), especially during the stratification period, when surface water is mostly nutrient starved. Anthropogenic pollution contributes slightly higher to organic P comparing with phosphate ions, while the latter is produced mainly secondary. Biomass burning emissions in the area are associated mainly with the more soluble P

Atmospheric evolution of molecular-weight-separated brown carbon from biomass burning

International audienceBiomass burning is a major source of atmospheric brown carbon (BrC), and through its absorption of UV/VIS radiation, it can play an important role in the planetary radiative balance and atmospheric photochemistry. The considerable uncertainty of BrC impacts is associated with its poorly constrained sources, transformations, and atmospheric lifetime. Here we report laboratory experiments that examined changes in the optical properties of the water-soluble (WS) BrC fraction of laboratory-generated biomass burning particles from hardwood pyrolysis. Effects of direct UVB photolysis and OH oxidation in the aqueous phase on molecular-weight-separated BrC were studied. Results indicated that the majority of low-molecular-weight (MW) BrC (10 h) biomass burning emissions, poor linear correlations were found between light absorptivity and levoglucosan, consistent with other studies suggesting a short atmospheric lifetime for levoglucosan. However, a much stronger correlation between light absorptivity and total hydrous sugars was observed, suggesting that they may serve as more robust tracers for aged biomass burning emissions. Overall, the results from this study suggest that robust model estimates of BrC radiative impacts require consideration of the atmospheric aging of BrC and the stability of high-MW BrC

Aerosol Activity and Hygroscopicity Combined with Lidar Data in the Urban Atmosphere of Athens, Greece in the Frame of the HYGRA_CD Campaign

Measurements of cloud condensation nuclei (CCN) concentrations between 0.2-1.0% supersaturation and aerosol size distribution were performed at an urban background site of Athens during HygrA-CD. The site is affected by local and long-range transported emissions as portrayed by the external mixing of the particles, as the larger ones appear to be more hygroscopic and more CCN-active than smaller ones. Activation fractions at all supersaturations exhibit a diurnal variability with minimum values around noon, which are considerably lower than unity. This reinforces the conclusion that the aerosol is mostly externally mixed between “fresher”, less hygroscopic components with more aged, CCN active constituents