Biogenic nano-magnetite and nano-zero valent iron treatment of alkaline Cr(VI) leachate and chromite ore processing residue

Highly reactive nano-scale biogenic magnetite (BnM), synthesized by the Fe(III)-reducing bacterium Geobacter sulfurreducens, was tested for the potential to remediate alkaline Cr(VI) contaminated waters associated with chromite ore processing residue (COPR). The performance of this biomaterial, targeting aqueous Cr(VI) removal, was compared to a synthetic alternative, nano-scale zero valent iron (nZVI). Samples of highly contaminated alkaline groundwater and COPR solid waste were obtained from a contaminated site in Glasgow, UK. During batch reactivity tests, Cr(VI) removal from groundwater was inhibited by ~25% (BnM) and ~50% (nZVI) when compared to the treatment of less chemically complex model pH 12 Cr(VI) solutions. In both the model Cr(VI) solutions and contaminated groundwater experiments the surface of the nanoparticles became passivated, preventing complete coupling of their available electrons to Cr(VI) reduction. To investigate this process, the surfaces of the reacted samples were analyzed by TEM-EDX, XAS and XPS, confirming Cr(VI) reduction to the less soluble Cr(III) on the nanoparticle surface. In groundwater reacted samples the presence of Ca, Si and S was also noted on the surface of the nanoparticles, and is likely responsible for earlier onset of passivation. Treatment of the solid COPR material in contact with water, by addition of increasing weight % of the nanoparticles, resulted in a decrease in aqueous Cr(VI) concentrations to below detection limits, via the addition of ≥5% w/w BnM or ≥1% w/w nZVI. XANES analysis of the Cr K edge, showed that the % Cr(VI) in the COPR dropped from 26% to a minimum of 4-7% by the addition of 5% w/w BnM or 2% w/w nZVI, with higher additions unable to reduce the remaining Cr(VI). The treated materials exhibited minimal re-mobilization of soluble Cr(VI) by re-equilibration with atmospheric oxygen, with the bulk of the Cr remaining in the solid fraction. Both nanoparticles exhibited a considerable capacity for the remediation of COPR related Cr(VI) contamination, with the synthetic nZVI demonstrating greater reactivity than the BnM. However, the biosynthesized BnM was also capable of significant Cr(VI) reduction and demonstrated a greater efficiency for the coupling of its electrons towards Cr(VI) reduction than the nZVI

Processing of leather using deep eutectic solvents

Processing of leather has an historical reputation as a chemically and energetically intensive process that produces large volumes of aqueous waste. Saline pollution combined with heavy-metal, dyes and acid and base streams make leather production an ecologically sensitive industry. The current study shows that a variety of deep eutectic solvents (DESs) may be used for the tanning, fatliquoring and dyeing of animal hides, being particularly useful for mineral (chromium) and vegetable tanning processes. The tanning agents are able to penetrate rapidly into the hide, driven by lyotropic swelling due to their high ionic strength. The samples are shown to have similar tanning agent content to the currently used aqueous chromium(III) sulfate solution; however, the waste metal content is shown to be significantly reduced. Incorporation of the DES Ethaline into the leather significantly alters the swelling properties of the leather increasing the flexibility and ductility of the material, therefore acting in the same manner as a fatliquor that lubricates or plasticizes the fibrous structure of the collagen. Ethaline was also used to transport a lysochromic dye throughout the cross section of the leather, and the hydrophobicity of the dye prevents leaching into the aqueous wash solution. Physical measurements show that leather processed using DESs have similar mechanical properties to that processed using conventional aqueous systems

Childish Word Deformation Strategies in the Poetry of Miron Bialoszewski and Maria Cyranowicz

Celem niniejszej pracy jest analiza strategii poetyckich inspirowanych mową dziecięcą. Jako materiał literacki dla zbadania możliwych analogii posłuży poezja lingwistyczna, tj. przekrojowo potraktowana twórczość Marii Cyranowicz i Mirona Białoszewskiego. Utwory będą analizowane w aspekcie poetologicznym ze wskazaniem na konkretne środki stylistyczne oraz zostaną wsparte informacjami teoretycznymi z zakresu rozwoju systemu językowego dziecka.The aim of the thesis is to investigate poetical strategies inspired by child speech in its intermediate stage (on the turn of the second and third year of life). We will analyse the poetry of Maria Cyranowicz and Miron Białoszewski (representatives of Polish linguistic poetry). The language of their writings will be compared to the development of child’s language system and the question of the pressure of child-like subject will be raised

Language learning strategies in the distance learning. Survey research among Polish language learners

Celem pracy jest przedstawienie rozwoju pojęcia strategii uczenia się, kompetencji strategicznej, a także koncepcji autonomicznego ucznia w kontekście nauczania w środowisku cyfrowym. Ponadto, zostaną zaprezentowane badania empiryczne dotyczące użycia strategii uczenia się w sytuacji nauczania na odległość przez uczących się języka polskiego jako obcego. Ich celem było zbadanie, czy nietradycyjne środowisko uczenia się determinuje wybór określonych typów strategii.The aim of the thesis is to present an evolution of the term language learning strategies, strategic competence as well as the idea of autonomic student in the context of learning in the digital environment. Furthermore, there will be empirical research presented which is relevant to use of the strategies during distance learning by Polish language learners. The research objective was to investigate whether a non-traditional learning environment determines using specific types of language learning strategies

Ectomycorrhizal ascomycete fungi with particular emphasis on the symbionts of high-mountain prostrate subshrub Dryas octopetala L.

Grzyby workowe są najliczniejszą i najbardziej zróżnicowaną gromadą w królestwie grzybów. Prezentują one wszystkie możliwe grupy troficzne, są wśród nich pasożyty roślin i zwierząt, saprobionty rozkładające martwą materię organiczną, bardzo liczna grupa wchodząca w symbiozę z glonami tworząc większość znanych porostów, a także najważniejsze z punktu widzenia niniejszej pracy, grzyby zdolne do tworzenia symbiozy mykoryzowej. Mykoryza jest zjawiskiem powszechnym w przyrodzie. Biorąc pod uwagę sposób penetrowania systemu korzeniowego roślin przez grzyby, mykoryzy można podzielić na endomykoryzy, ektomykoryzę oraz formy pośrednie zwane ektendomykoryzami. Ektomykoryza cechuje się brakiem penetracji komórek rośliny, wykształcaniem sieci Hartiga oraz mufki grzybniowej. Ten rodzaj symbiozy zdominowany jest przez gromadę Basidiomycota, grzyby należące do Ascomycota stanowią znacznie mniejszą grupę, do niedawna słabo poznaną. Wiele informacji na temat statusu mykoryzowego grzybów workowych wniosły ostatnie prace wykorzystujące analizy molekularne ektomykoryz. Według najnowszej literatury, symbiozę ektomykoryzową tworzą przede wszystkim przedstawiciele klasy Pezizomycetes, w szczególności grzyby z rzędu Pezizales (49 rodzajów), w mniejszym stopniu Helotiales (8 rodzajów). Znacznie mniejszą grupę stanowią przedstawiciele Eurotiomycetes (2 rodzaje). Wyjątkowym grzybem jest Cenococcum geophilum, nierozmnażający się płciowo przedstawiciel Dothideomycetes, który jest rozpowszechniony na całym świecie i w różnych strefach klimatycznych i zbiorowiskach roślinnych, na przykład zbiorowiskach wysokogórskich. W ekosystemach wysokogórskich mykoryza, w tym ektomykoryza spełnia wyjątkowo ważną rolę w funkcjonowaniu zasiedlających je roślin. W pracy zebrano informacje na temat workowych symbiontów ektomykoryzowych wysokogórskiej krzewinki szpalerowej Dryas octopetala z terenu Europy zachodniej i północnej oraz Karpat Zachodnich. Wśród symbiontów mykoryzowych Dryas w Karpatach zidentyfikowano grzyby workowe należące do rodzajów Cenococcum, Helvella, Humaria, Tuber, Wilcoxina, Trichophaea, natomiast na terenie Skandynawii Cenococcum, Trichophaea, Hymenoscyphus, Lachnum, Phialocephala, Phialophora i Cadophora. Najliczniejszy udział w populacji na wszystkich terenach miało Cenococcum geophilum.Ascomycota are the most numerous and most diverse phyllum in the kingdom of fungi. They represent all the possible trophic groups, among them are parasites of plants and animals, saprobionts decomposing dead organic matter, a very large group of fungi in symbiosis with algae, which form a majority of the known lichens, and most importantly from the point of view of this study, fungi capable to forming mycorrhizal symbiosis. Mycorrhiza is widespread in nature. Depending on the way of penetrate the plant root system by fungi, a mycorrhiza may be divided into endomycorrhizas, ectomycorrhizas and intermediate forms called ectendomycorrhizas. The ectomycorrhiza may be characterized as a type of mycorrhiza which does not penetrate plant cells, but it does create structures like Hartig net and hypnal mantle. This kind of symbiosis dominate in phyllum of Basidiomycota, fungi belonging to Ascomycota are much smaller group and rather poorly known. Much of information about Ascomycota mycorrhizas is from recent studies which were used molecular analysis. According to recent literature ectomycorrhizas made by class Pezizomycetes are most common, especially fungi from order Pezizales (49 genera) and Helotiales (8 genera). Much smaller group is a Eurotiomycetes (only 2 genera). Cenococcum geophilum is an unique, asexual fungal species, representative of the class Dothideomycetes. This species is widespread all over the world, in all climate zones and different plant communities. In high-mountain ecosystems mycorrhizal symbiosis fullfills an extremely important role in keeping plants functioning. In this study information about ascomycete symbionts of high-mountain prostrate subshrub Dryas octopetala from Western and Northern Europe and Western Carpathians were collected and presented. . Among mycorrhiza symbionts of Dryas in the Carpathains the ascomycete fungi belonging to the genera Cenococcum, Helvella, Humaria, Tuber, Wilcoxin, Trichophaea were identified, while in Scandinavia they were Cenococcum, Trichophaea, Hymenoscyphus, Lachnum, Phialocephala, Phialophora and Cadophora. The most frequently encountered symbiont in all areas was Cenococcum geophilum