The effect of rate versus rhythm control strategy on the left ventricular function in patients with persistent atrial fibrillation: results of one year follow-up

Background: Patients with persistent atrial fibrillation (AF) can be managed with either rhythm or rate control strategy. The restoration and maintenance of the sinus rhythm is not superior to the rate control regarding the total mortality and the rate of thromboembolic complications. Data concerning the effect of these strategies on left ventricular morphology and function is missing. The objective of our prospective randomised multicenter study in patients with persistent AF was to evaluate the effect of these two approaches on left ventricular morphology and function. Methods and Results: The study group consisted of 205 patients (F/M 71/134; mean age 60.8 &#177; 11.2 years), including 101 patients randomized to the rate control approach (Group I) and 104 patients randomized to sinus rhythm (SR) restoration with DC cardioversion and subsequent antiarrhythmic drug treatment (Group II). Mean duration of AF was 231.8 &#177; 112.4 days. At the end of follow-up (12 months), SR was present in 64% of patients in Group II. Echocardiographic examination was performed at a baseline and at 2 and 12 months. The comparison of the left ventricular end-diastolic diameter revealed no difference within and between groups (50.8 &#177; 5.6 mm vs. 52.2 mm &#177; 6.8 mm at a baseline and 50.0 &#177; 6.0 vs. 52.0 &#177; 7.4 mm at 12 months, respectively). Overall, the fractional shortening of the left ventricle increased during the follow-up. Thus, the initial significant difference between groups (32.8 &#177; 6.6% vs. 29.9 &#177; 6.9%, p < 0.005) became insignificant at 12 months (35.6 &#177; 7.4% vs. 31.3 &#177; 7.3%). Conclusions: We found no significant difference regarding the left ventricular morphology and function between the rate and rhythm control strategies in patients with persistent AF

Neoplastic tumor of the right ventricle of the heart - a case report

The increasing number of metastatic heart tumors is observed due to increasing frequency of cancer cases. Malignant melanoma, germ cell carcinomas, hematologic and lymphatic neoplasms, breast and lungs carcinomas and carcinoma of esophagus are the most often origins of metastatic tumors to the heart. In this case, patient was addmited to the Cardiology Department with suspicion of myocarditis. The only anomaly found during admission was tumor in right ventricle of the heart. After we decided of surgical treatment of the tumor, patient state worsened and she died. Autopsy confirmed our diagnose of metastatic origin of the tumor.Wzrost zapadalności na nowotwory powoduje zwiększenie liczby chorych z przerzutami odległymi, w tym do mięśnia sercowego i osierdzia. Do nowotworów, które najczęściej dają przerzuty do serca, należą: czerniak złośliwy, nowotwory wywodzące się z komórek rozrodczych, nowotwory układu krwiotwórczego i limfatycznego, rak płuca, przełyku i piersi. W opisanym przypadku chorą skierowano do Kliniki Kardiologii Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach z podejrzeniem zapalenia mięśnia sercowego. Jedyną nieprawidłowością stwierdzaną podczas przyjęcia była zmiana guzowata w prawej komorze serca. Po konsultacji kardiochirurgicznej i podjęciu decyzji o operacyjnym odbarczeniu prawej komory doszło do nagłego pogorszenia stanu chorej, a następnie jej zgonu. Wynik sekcji potwierdził rozpoznanie guza przerzutowego

Wpływ przywrócenia i utrzymania rytmu zatokowego na dynamikę wybranych parametrów echokardiograficznych u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków

Wstęp: Celem ninieszej pracy była ocena dynamiki zmian wybranych parametrów echokardiograficznych u chorych z przetrwałym niezastawkowym migotaniem przedsionków (AF) zakwalifikowanych do przywrócenia rytmu zatokowego (SR) w zależności od powodzenia kardiowresji elektrycznej (CV) i czasu utrzymywania się SR. Materiał i metody: U 104 pacjentów w wieku 50&#8211;75 lat (33 kobiety i 71 mężczyzn; śr. wieku 60,4 &plusmn; 7,4 roku) z przewlekłym AF (czas trwania 7 dni &#8211; 2 lat), u których wykonano planową CV, przeprowadzono badanie echokardiograficzne z dostępu przezklatkowgo w celu oceny funkcji i morfologii lewego przedsionka i lewej komory serca na początku badania oraz po 2 i 12 miesiącach obserwacji. Dynamikę zmian oceniano, wykorzystując analizę wariancji. Analizy dokonywano w podgrupach wyznaczonych przez efekt CV i czas utrzymywania się SR. Ponadto oceniano związek pomiędzy wyjściową wartością parametrów a szansą odległego utrzymania SR. Wyniki: Rytm zatokowy po roku występował u 66 (63,5%) chorych. Przywrócenie i utrzymanie SR prowadzi do zmniejszenia powierzchni lewego (26,2 &plusmn; 4,7 cm2 vs. 25,2 &plusmn; 4,7 cm2; p < 0,03) i prawego przedsionka (21,8 &plusmn; 3,0 cm2 vs. 21,0 &plusmn; 3,5 cm2; p < 0,01) w czasie 12 miesięcy. Zmiana powierzchni obu przedsionków była szczególnie wyrażona u osób, u których po roku utrzymywał się SR. Za pomocą wieloczynnikowej logistycznej analizy regresji wykazano, że spośród ocenianych parametrów powierzchnia lewego przedsionka (LAar) wynosząca powyżej 28 cm2 (OR 1,72; 1,09&#8211;1,94; p < 0,02) istotnie wiązała się z szansą długiego utrzymania się SR. U osób z wyjściową wartością LAar powyżej 28 cm2 stwierdzono znamienne zmniejszenie (31,45 &plusmn; 3,07 cm2 vs. 28,94 &plusmn; 3,81 cm2; p < 0,008) wymiaru LA w 30 dni po zabiegu CV. W grupie z wyjściowymi wartościami LAar przekraczającymi 28 cm2 stwierdzono redukcję wymiaru przedsionka o średnio 2,57 &plusmn; 3,2 cm2, podczas gdy u chorych, u których wartości LAar były mniejsze niż 28 cm2 zmiany nie przekraczały 0,47 &plusmn; 2,9 cm2 (p < 0,004) w czasie 30 dni po przywróceniu SR. Wnioski: Przywrócenie i utrzymanie SR u chorych z przewlekłym AF prowadzi do zmniejszenia powierzchni obu przedsionków w czasie 12 miesięcy, a wyjściowe powiększenie lewego przedsionka w istotny sposób poprawia odległy efekt CV przetrwałego AF. (Folia Cardiol. 2005; 12: 354&#8211;363

Wpływ kontroli częstotliwości komór i rytmu serca na funkcję lewej komory u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków - obserwacja roczna

Wstęp: Leczenie przetrwałego migotania przedsionków (AF) może się opierać na strategii kontroli rytmu lub kontroli czynności serca w obrębie stwierdzanej arytmii. Dotychczasowe badania sugerują brak przewagi którejkolwiek z metod leczenia w odniesieniu do śmiertelności całkowitej i częstości powikłań zakrzepowo-zatorowych. Nie ma danych dotyczących wpływu leczenia na morfologię i funkcję lewej komory. Celem badania było porównanie w grupie chorych z niereumatycznym AF kontroli częstotliwości komór z kontrolą rytmu serca w odniesieniu do wielkości i kurczliwości lewej komory. Materiał i Wyniki: Do badania kwalifikowano chorych w wieku 50-75 lat, z przetrwałym AF, u których lekarz prowadzący rozważał przywrócenie rytmu na drodze kardiowersji. Obserwacją objęto 205 pacjentów w wieku średnio 60,8 &plusmn; 11,2 roku z AF o średnim czasie trwania 231,8 &plusmn; 112,4 dnia. Chorych losowo przydzielano do grupy kontroli częstotliwości komór (101 osób, grupa I) i grupy kontroli rytmu serca (104 osoby, grupa II). Po roku rytm zatokowy utrzymywało 64% chorych z grupy II. Badanie echokardiograficzne wykonywano w momencie włączenia do badania, a następnie po 2 i 12 miesiącach obserwacji. Wymiar lewej komory wynosił początkowo 50,8 &plusmn; 5,6 mm w grupie I oraz 52,2 mm &plusmn; 6,8 mm w grupie II i nie różnił się wewnątrz grup ani pomiędzy grupami po roku obserwacji (50,0 &plusmn; 6,0 vs. 52,0 &plusmn; 7,4 mm gr. I vs. gr. II). Frakcja skracania lewej komory była początkowo nieznacznie niższa w grupie II (32,8 &plusmn; 6,6% vs. 29,9 &plusmn; 6,9%, gr. I vs. gr. II, p < 0,005). Po roku obserwacji frakcja skracania istotnie wzrosła w całej badanej grupie, natomiast nie stwierdzono różnic pomiędzy grupami (35,6 &plusmn; 7,4% vs. 31,3 &plusmn; 7,3%, gr. I vs. gr. II).Wnioski: Oceniając niewyselekcjonowaną grupę pacjentów z przetrwałym AF i zachowaną czynnością skurczową lewej komory, nie stwierdzono przewagi strategii kontroli rytmu lub częstości serca w odniesieniu do morfologii i funkcji lewej komory serca

Vitamin D and subsequent all-age and premature mortality: a systematic review

&lt;br&gt;Background: All-cause mortality in the population &#60; 65 years is 30% higher in Glasgow than in equally deprived Liverpool and Manchester. We investigated a hypothesis that low vitamin D in this population may be associated with premature mortality via a systematic review and meta-analysis.&lt;/br&gt; &lt;br&gt;Methods: Medline, EMBASE, Web of Science, the Cochrane Library and grey literature sources were searched until February 2012 for relevant studies. Summary statistics were combined in an age-stratified meta-analysis.&lt;/br&gt; &lt;br&gt;Results: Nine studies were included in the meta-analysis, representing 24,297 participants, 5,324 of whom died during follow-up. The pooled hazard ratio for low compared to high vitamin D demonstrated a significant inverse association (HR 1.19, 95% CI 1.12-1.27) between vitamin D levels and all-cause mortality after adjustment for available confounders. In an age-stratified meta-analysis, the hazard ratio for older participants was 1.25 (95% CI 1.14-1.36) and for younger participants 1.12 (95% CI 1.01-1.24).&lt;/br&gt; &lt;br&gt;Conclusions: Low vitamin D status is inversely associated with all-cause mortality but the risk is higher amongst older individuals and the relationship is prone to residual confounding. Further studies investigating the association between vitamin D deficiency and all-cause mortality in younger adults with adjustment for all important confounders (or using randomised trials of supplementation) are required to clarify this relationship.&lt;/br&gt

A dense network of cosmic-ray neutron sensors for soil moisture observation in a highly instrumented pre-Alpine headwater catchment in Germany

Monitoring soil moisture is still a challenge: it varies strongly in space and time and at various scales while conventional sensors typically suffer from small spatial support. With a sensor footprint up to several hectares, cosmic-ray neutron sensing (CRNS) is a modern technology to address that challenge. So far, the CRNS method has typically been applied with single sensors or in sparse national-scale networks. This study presents, for the first time, a dense network of 24 CRNS stations that covered, from May to July 2019, an area of just 1 km2: the pre-Alpine Rott headwater catchment in Southern Germany, which is characterized by strong soil moisture gradients in a heterogeneous landscape with forests and grasslands. With substantially overlapping sensor footprints, this network was designed to study root-zone soil moisture dynamics at the catchment scale. The observations of the dense CRNS network were complemented by extensive measurements that allow users to study soil moisture variability at various spatial scales: roving (mobile) CRNS units, remotely sensed thermal images from unmanned areal systems (UASs), permanent and temporary wireless sensor networks, profile probes, and comprehensive manual soil sampling. Since neutron counts are also affected by hydrogen pools other than soil moisture, vegetation biomass was monitored in forest and grassland patches, as well as meteorological variables; discharge and groundwater tables were recorded to support hydrological modeling experiments. As a result, we provide a unique and comprehensive data set to several research communities: to those who investigate the retrieval of soil moisture from cosmic-ray neutron sensing, to those who study the variability of soil moisture at different spatiotemporal scales, and to those who intend to better understand the role of root-zone soil moisture dynamics in the context of catchment and groundwater hydrology, as well as land–atmosphere exchange processes. The data set is available through the EUDAT Collaborative Data Infrastructure and is split into two subsets: https://doi.org/10.23728/b2share.282675586fb94f44ab2fd09da0856883 (Fersch et al., 2020a) and https://doi.org/10.23728/b2share.bd89f066c26a4507ad654e994153358b (Fersch et al., 2020b)

Correlations between Diffusion Tensor Imaging (DTI) and Magnetic Resonance Spectroscopy (1H MRS) in schizophrenic patients and normal controls

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Evidence suggests that white matter integrity may play an underlying pathophysiological role in schizophrenia. N-acetylaspartate (NAA), as measured by Magnetic Resonance Spectroscopy (MRS), is a neuronal marker and is decreased in white matter lesions and regions of axonal loss. It has also been found to be reduced in the prefrontal and temporal regions in patients with schizophrenia. Diffusion Tensor Imaging (DTI) allows one to measure the orientations of axonal tracts as well as the coherence of axonal bundles. DTI is thus sensitive to demyelination and other structural abnormalities. DTI has also shown abnormalities in these regions.</p> <p>Methods</p> <p>MRS and DTI were obtained on 42 healthy subjects and 40 subjects with schizophrenia. The data was analyzed using regions of interests in the Dorso-Lateral Prefrontal white matter, Medial Temporal white matter and Occipital white matter using both imaging modalities.</p> <p>Results</p> <p>NAA was significantly reduced in the patient population in the Medial Temporal regions. DTI anisotropy indices were also reduced in the same Medial Temporal regions. NAA and DTI-anisotropy indices were also correlated in the left medial temporal region.</p> <p>Conclusion</p> <p>Our results implicate defects in the medial temporal white matter in patients with schizophrenia. Moreover, MRS and DTI are complementary modalities for the study of white matter disruptions in patients with schizophrenia.</p

Improved clinical investigation and evaluation of high-risk medical devices: the rationale and objectives of CORE-MD (Coordinating Research and Evidence for Medical Devices)

: In the European Union (EU) the delivery of health services is a national responsibility but there are concerted actions between member states to protect public health. Approval of pharmaceutical products is the responsibility of the European Medicines Agency, whereas authorizing the placing on the market of medical devices is decentralized to independent 'conformity assessment' organizations called notified bodies. The first legal basis for an EU system of evaluating medical devices and approving their market access was the medical device directives, from the 1990s. Uncertainties about clinical evidence requirements, among other reasons, led to the EU Medical Device Regulation (2017/745) that has applied since May 2021. It provides general principles for clinical investigations but few methodological details-which challenges responsible authorities to set appropriate balances between regulation and innovation, pre- and post-market studies, and clinical trials and real-world evidence. Scientific experts should advise on methods and standards for assessing and approving new high-risk devices, and safety, efficacy, and transparency of evidence should be paramount. The European Commission recently awarded a Horizon 2020 grant to a consortium led by the European Society of Cardiology and the European Federation of National Associations of Orthopaedics and Traumatology, that will review methodologies of clinical investigations, advise on study designs, and develop recommendations for aggregating clinical data from registries and other real-world sources. The CORE-MD project (Coordinating Research and Evidence for Medical Devices) will run until March 2024; here we describe how it may contribute to the development of regulatory science in Europe

Sarcopenia and cachexia: the adaptations of negative regulators of skeletal muscle mass

Recent advances in our understanding of the biology of muscle, and how anabolic and catabolic stimuli interact to control muscle mass and function, have led to new interest in the pharmacological treatment of muscle wasting. Loss of muscle occurs as a consequence of several chronic diseases (cachexia) as well as normal aging (sarcopenia). Although many negative regulators [Atrogin-1, muscle ring finger-1, nuclear factor-kappaB (NF-κB), myostatin, etc.] have been proposed to enhance protein degradation during both sarcopenia and cachexia, the adaptation of mediators markedly differs among these conditions. Sarcopenic and cachectic muscles have been demonstrated to be abundant in myostatin- and apoptosis-linked molecules. The ubiquitin–proteasome system (UPS) is activated during many different types of cachexia (cancer cachexia, cardiac heart failure, chronic obstructive pulmonary disease), but not many mediators of the UPS change during sarcopenia. NF-κB signaling is activated in cachectic, but not in sarcopenic, muscle. Some studies have indicated a change of autophagic signaling during both sarcopenia and cachexia, but the adaptation remains to be elucidated. This review provides an overview of the adaptive changes in negative regulators of muscle mass in both sarcopenia and cachexia