Neoadjuvant sequential chemoradiotherapy versus radiotherapy alone for treatment of high-risk extremity soft tissue sarcoma: a single-institution experience

Aim of the study : Patients with large and high-grade extremity soft-tissue sarcoma are at significant risk for distant metastasis and sarcoma-related death. There is no randomized trial comparing chemoradiotherapy to radiotherapy in the neoadjuvant setting for high risk extremity soft-tissue sarcoma. The aim of this study is to evaluate the outcomes of patients treated with two different modalities (neoadjuvant sequential chemoradiotherapy vs. radiotherapy alone) in a single center. Material and methods : Data of 67 patients were analyzed retrospectively. Thirty-four patients received neoadjuvant sequential chemoradiotherapy (2–3 cycles of doxorubicin (75 mg/m 2 ) and ifosfamide (6 g/m 2 ) followed by radiotherapy of 28 Grays (Gy) administered as 8 fractions of 35 Gy) and 33 patients received radiotherapy alone. R0 resection rates and 3-year survival estimates were evaluated. Results : Median follow-up time was 37 months. The estimated 3-year overall and disease-free survival rates for the whole patient group were 79% (95% CI: 67.0–86.4) and 57.9% (95% CI: 46.3–69.0), respectively. The most common side effects were nausea and leucopenia. Three-year overall, disease-free, local recurrence-free and distant recurrence-free survival rates did not differ significantly. All patients except one underwent wide excision or compartmental resection. R0 resection rate for the whole patient group was 92.5% (n = 62). Sites of progression were similar across both treatment arms. Conclusions : Preoperative hypofractionated radiotherapy alone or sequentially with chemotherapy result in high rates of limb salvage and acceptable toxicity. Our study results did not show a statistically significant treatment effect regarding survival and patterns of failure

Phosphorus-nitrogen compounds. Part 48. syntheses of the phosphazenium salts containing 2-pyridyl pendant arm: structural characterizations, thermal analysis, antimicrobial and cytotoxic activity studies

533-550The phosphazenium salts (protic ionic liquids, PILs/protic molten salts, PMOSs) (6a-6d and 7a) of the free phosphazene bases (4a-4d and 5a) have been prepared by the reactions of the corresponding cyclotriphosphazenes with the bulky gentisic acid. The structures of the PMOS have been evaluated using the elemental analyses, FTIR, 1H, 13C{1H} and 31P{1H} NMR data. The molecular and crystal structures of 4a and 6c are established by X-ray crystallography. The thermal properties of the PMOS are determined using TG and DTA techniques. On the other hand, the antimicrobial activities of the free phosphazene bases (4a-4d and 5a-5d) and PMOSs (6a-6d and 7a) are screened against the selected bacteria and yeast strains. The antimicrobial activities of the free phosphazene bases and the PMOSs are compared. The interactions of the phosphazenes and their salts with plasmid DNA are elucidated by the agarose gel electrophoresis. The evaluations of the cytotoxic activities of these compounds are also studied against to L929 fibroblast and breast cancer cells (MDA-MB-231)

Clinical, genetic, and outcome characteristics of pediatric patients with primary hemophagocytic lymphohistiocytosis

Objectİive: In this study, we sought to describe the clinical, laboratory, and genetic characteristics of patients diagnosed with primary hemophagocytic lymphohistiocytosis. Thus, we aimed to evaluate the early diagnosis and appropriate treatment options for pediatric hemophagocytic lymphohistiocytosis patients. Materials and Methods: Medical records of 9 patients diagnosed with primary hemophagocytic lymphohistiocytosis between November 2013 and December 2019 were analyzed retrospectively. Clinical, genetic, and laboratory characteristics, family histories, initial complaints, physical examination findings, age at diagnosis, treatment choices, and clinical follow-up of all patients were investigated. Results: The mean age at diagnosis was 11 months (range: 1.5 months to 17 years). Genetic analysis was performed in all patients, and a disease-related mutation was detected in 8 (89%) of them. Among clinical features, 6 (66%) patients had fever, 5 (56%) had splenomegaly, 4 (44%) had lymphadenopathy, 4 (44%) had skin rash, and 4 (44%) had neurological findings. Hemophagocytosis was observed in the bone marrow samples of 6 (66%) patients. Disease remission was achieved in 7 (78%) patients. Hematopoietic stem cell transplantation was performed in 7 (78%) patients. Conclusion: Hemophagocytic lymphohistiocytosis may present with different clinical symptoms that can cause a significant diagnostic delay. The only curative treatment option in primary hemophagocytic lymphohistiocytosis patients is hematopoietic stem cell transplantation. The chemotherapy should be started as early as possible, in order to achieve a disease remission. Patients should be referred to the appropriate bone marrow transplant center for hematopoietic stem cell transplantation as soon as they reach the disease remission

Timar system in a historical process: Ordu region (1455-1839)

Osmanlı Devleti'nin üç kıtada yüzyıllar süren hâkimiyetini ve farklı coğrafyalardaki varlığını sürdürebilmesi, kurumlarını etkin bir biçimde kullanabilmesiyle olmuştur. Bu temel kurumlardan biri tımar sistemidir. Bu çalışmada da, Ordu Yöresi kapsamında 1455 ile 1839 tarihleri arasında tımar sisteminin işleyişi, uygulanışı; yaşanan değişim ve dönüşüm Osmanlı ve dünya konjonktürü bağlamında ele alınmaya çalışılmıştır. Çalışmamızda ana eksende, sistemin işleyişinde etkin olan küçük aktörler olarak adlandırdığımız tımarlı sipahilere odaklanılmıştır. Bu şekilde, sistemin girift ve çok katmanlı yapısını ortaya çıkarmak mümkün olacağı düşünülmüştür. Tahrirler döneminden başlamak üzere, Ruznamçeler ve Yoklamalar döneminde timarlı sipahiler ve bunlar arasındaki geçişler üzerinde bilhassa durulmuştur. Özellikle tımarın intikali ve tevcihatı meselesi ana mevzulardan biri olmuştur. Bu hususta tımar, bir sistem dâhilinde ele alınmaya çalışılmış ve sistem analizi yaklaşımı benimsenmiştir. Kuruluşundan beri, Osmanlı Devleti tarihinde büyük bir rol oynamış olan tımar sisteminin incelenmesi bakımından İcmal Tahrir Defterleri, Tımar ve Zeamet Ruznamçe Defterleri ve Cebe-Yoklama Defterleri çalışmamıza kaynaklık etmektedir.The Ottoman State was able to continue its centuries long dominance over three continents and its existance in different geographies because of its effective use of its institutions. One of these fundamental institutions was timar system. In this study, operating and functioning of the timar system within the scope of Ordu region between the years of 1455 and 1839; the change and transformation that timar system underwent in the context of Ottoman and World conjuncture were discussed. In this study we have focused on Timarli Sipahis (timariot), who were effective in Timar mechanism and who we define as minor actors. In this manner it was considered that it would be possible to determine the complex and multilayered structure of Timar system. Timarli Sipahis (timariot), beginning from Tahrirler period and continuing on Ruznamçeler and Yoklamalar periods, and transitions between these periods were especially emphasized. Granting of the timar and its succession particularly became one of the fundamental subject matters. In this respect, timar was tried to be examined within a system and system analysis approach was adopted. Our sources for analyzation of the Timar system, which played a highly important role since the foundation of the Ottoman State, are İcmal Tahrir Registers, Tımar and Zeamet Ruznamçe Registers and Cebe-Yoklama Registers

An Approach on the Tımar System in the Framework of SystemAnalyses: Ordu Region

Bir hedefi veya amacı gerçekleştirmek üzere bir arada çalışan ve birbiriyle ilişkili parçalardan oluşan sistem, girdi ve çıktıları olan sınırları belirlenmiş bir bütün olarak farklı görüş açılarına da disiplinler arası bir ilişki ağı sunmaktadır. Bu bağlamda sistem, problemin tek bir bakış açısından çıkarılarak değişik bakış açıları çerçevesinde incelendiği bir yaklaşım modeli oluşmaktadır. Sistemin çalışma mekanizmasını ise, karşılıklı olarak birbirlerini etkileyen parçaların bir arada çalıştığı bir birleşim oluşturmaktadır. Bundan dolayı sistem yaklaşımı ve analizi, Osmanlı Devleti'nde tımar sistemi ve sistemin değişim/dönüşüm emareleri üzerine metodolojik bir perspektife dayalı bir modelleme çalışmasını mümkün kılmaktadır. Sistem analizi çerçevesinde bir yaklaşım belirlemek üzere kurulu bu çalışmada, Ordu yöresi örnekleminde, tımar sisteminin işleyişi, sistemde yaşanan değişimin ve dönüşümün emareleri hakkında bir analiz yapılmaya çalışılacaktır. Bunun için tımar sistemine kaynaklık eden -yöreye ait- Tahrir Defterleri, Tımar ve Zeamet Ruznamçe Defterleri ve Cebe-yoklama Defterleri'nin verileri kullanılacaktır. Bu defterlerinin verilerinden hareketle tımar sisteminin girdiçıktıları ve dönüşümün temel dinamikleri, sistem analizine dair modelleme çalışmaları ekseninde ele alınacaktır.A system is composed of interrelated component pieces which work together in order to accomplish goals and purposes and, as a confined whole with inputs and outputs, presents a network of interdisciplinary relations even against different viewpoints. In this regard, system provides an approach model in which problems are analyzed within the context of various viewpoints by removing them from sole point of view. The operating mechanism of system is made up of a composition in which interacting component parts are working together. Thus system approach and analyses makes a modeling study based on methodological perspective of timar system and its alteration/transformation indications in the Ottoman State possible. This study is based upon determining an approach within the frame of system analyses. In this study, modus operandi of timar system, indications of alteration and transformation in the system in Ordu region will be analyzed. In order to this analyses, local Tahrir Registers, Timar and Zeamet Ruznamçe Registers and Cebe-yoklama Registers as sources for timar system will be used. With reference to data from these registers, inputs and outputs of timar system, fundamental dynamics of transformation will be examined within the frame of modeling studies concerning system analyses

SOCIO-ECONOMIC SITUATION AND DEMOGRAPHIC STRUCTURE OF THE USAK PROVINCE OF THE BULKAZ VILLAGE IN THE OTTOMAN PERIOD (17. AND 19. CENTURY)

Bu çalışmanın amacı Osmanlı döneminde Uşak Kazası’na bağlı Bulkaz karyesinin sosyo-ekonomik durumu, nüfus yapısı ve nüfus hareketliliklerini ortaya koymaktır. Bu sebeple çalışmamızın yerel tarih araştırmalarına ve özellikle Uşak’ın yerel tarihi hakkında araştırma yapacaklara bir katkı sağlayacağı beklenmektedir. Bulkaz karyesinin 17. - 19. yüzyıllar arasındaki sosyo-ekonomik durumu ve nüfus yapısını ortaya çıkarmak için farklı arşiv malzemelerinden yararlanılmıştır. Bahsedilen bu kaynaklar 2498 numaralı Avarız defteri (1676), 1643 ve 1648 numaraları nüfus defterleri (1831-1841) ve 9406 numaralı temettuat defteridir (1844-1845). Bu kaynakların günümüz Türkçesine transkripsiyonu yapılarak Bulkaz karyesine ait nüfus yapısı ve sosyo-ekonomik özellikleri içeren önemli bulgular elde edilmiştir. Böylelikle karyede yaşamış kişilerin yaş ortalamaları, doğum-ölüm kayıtları, tipolojileri ile ekonomik faaliyetlerini kapsayan gelir ve giderlere ait mühim bilgiler ortaya çıkarılmıştır

Kale Yapılarının Yeniden İşlevlendirilmesi-Kayseri Kalesi

Tarihi yapılar, günümüze kadar var olmuş çeşitli uygarlıkların sosyal, kültürel yapıları, teknolojikolanakları, yaşam biçimleri, inanış biçimleri ve ekonomik olanakları çerçevesinde şekillenen kültürelsimgelerdir. Zaman içinde görülen değişimler, geçmiş yaşam biçimlerinin dönüşmesine neden olmuş,bu dönüşüm sürecinde bazı yapılar özgün işlevleri ile kullanılamaz duruma gelmiştir. İşlevini kaybedenbu yapıların korunması ve gelecek dönemlere aktarılabilmesi düşüncesi, işlev değişikliği ile ilgilitartışmaları beraberinde getirmiş, uluslararası tüzük ve bildirgelerle bu değişimlere ve yapılabilecekmüdahalelere ilişkin sınırlar belirlenmiştir.Günümüzde işlevini kaybetmiş olan ve koruma teknikleri ve yöntemleri konusunda önemli tartışmalarıberaberinde getiren önemli yapı türlerinden birisi kaleler ve sur duvarlarıdır. Farklı uygarlıklarda vebölgelerde, özellikle savunma ve kent/bölge sınırlarını belirleme amacıyla yapılmış olan kale yapıları,mimari biçimlenişleri, yapım teknikleri, kent/bölge kimliklerine kazandırdıkları karakterlerden dolayıanıtsal yapılar içinde önemli bir yapı grubunu oluşturmaktadır. Kültürel belleğin önemlibelirleyicilerinden olan kaleler, değişen yaşam koşulları, gelişen teknoloji ve savunma stratejileri ilebirlikte özgün işlevini yitirmiş, yerleşim dışında konumlanan kaleler çoğunlukla kullanılmazken, kentiçerisinde konumlanan kaleler ve sur duvarları farklı kullanımlarla değerlendirilmişlerdir. Bazı yapılarbu süreçte kendini sergileyen bir eser olarak varlığını sürdürürken, bazıları da farklı kullanımörnekleriyle karşımıza çıkmaktadır.Bu çalışmanın amacı; işlevini kaybetmiş yapı türlerinden olan kaleler ve sur duvarlarının farklıülkelerdeki kullanımlarının incelenmesi ve işlevsel dönüşümün neden olduğu değişimin örneklerüzerinden sorgulanmasıdır. Bu kapsamda örnekler, yeniden işlev verilerek kullanılan ve kentsel simgeolarak korunan kaleler olarak iki kategoride değerlendirilmiş, koruma alanındaki bu iki farklıyaklaşımın kaleler ve sur duvarlarının korunmasına olumlu ve olumsuz etkileri irdelenmiştir.&nbsp;</p