Retoryczne style przedstawiania wiedzy naukowej

W artykule zastosowano retoryczną koncepcję trzech stylów, aby objaśnić pewne praktyki komunikacyjne w dyskursie akademickim. Wykorzystując zasoby perswazyjne stylu niskiego, autorzy skupiają się na retorycznym celu docere/probare, tj. nauczać/dowodzić. Ascetyczna rzeczowość stylu niskiego sugeruje czytelnikom, jakoby stylu w ogóle nie było, przekonując ich, że treść odzwierciedla rzeczywistość bez jakiegokolwiek retorycznego zapośredniczenia. Wybierając perswazyjne środki stylu średniego, badacze łączą cele epistemiczne i estetyczne, starając się osiągnąć retoryczny cel delectare, tj. zachwycać. Zajmujący styl pomaga wciągnąć czytelników w złożoną intelektualnie problematykę. Styl wysoki ułatwia osiągnięcie retorycznego celu movere, tj. poruszać, skłaniać do działania. Służy on do przedstawienia treści naukowych jako informacji użytecznych w podejmowaniu decyzji w życiu konkretnego czytelnika, zatem bywa wykorzystywany przez zaangażowanych naukowców i intelektualistów.The paper applies rhetorical framework of three styles (genera dicendi) to highlight some of the communicative practices within the academic discourse. By using persuasive resources of the low style, the authors focus on the rhetorical goal of docere/probare, i.e. to teach/to prove. Ascetic sobriety of the low style suggests no stylization to the readers, which further implies that the content mirrors reality without any rhetorical mediation. In opting for the persuasive resources of the medium style, researchers combine epistemic and aesthetic goals – trying to achieve the rhetorical aim of delectare, i.e. to delight. This intriguing style attracts reader’s attention to the intellectual complexities of the academic text. The high style suits best rhetorical goal of movere, i.e. to move, to ‘call to action’. It presents scientific research as a useful resource and it helps readers while making decisions; hence it is likely to be used by engaged scholars and public intellectuals

Chapter Il dibattito come rischio educativo

«It is better to debate a question without settling it than to settle a question without debating it», says a quote from Joseph Joubert. Debate is one of the most valued text genres and is therefore included in curricular or extracurricular academic activities. What do we teach by teaching how to debate? What do students learn by learning how to debate? They can compete, collaborate and might even develop a new skill. Since concrete educational choices reflect a certain underlying educational philosophy, in what follows the model proposed by Biesta (2010,2016,2017) will be illustrated. The theoretical knowledge drawn from this framework will then be applied to the analysis of the Oxford Debate, in the version adopted by the regulated debate tournaments in Poland as well as to the discussion of a modification of the Oxford Debate itself, inspired by the concept of 'risk of education' (or rather, 'The Beautiful risk of educatio', as the title of one of Biesta’s books reads)

Pratiche di stesura della tesi di laurea in italiano LS

In the Italian academic discourse research, Master’s degree theses used to be studied mainly from the perspective of linguistic competencies of their authors. However, strictly linguistic skills are not the only challenge for undergraduate, who must also convey intellectual content in appropriate discursive and rhetorical forms. The paper explores the patterns of a peculiar form of “collaborative writing”, i.e. the cooperation between the thesis supervisor and the student. Using the example of Master’s theses in lin- guistics, written in Italian as a foreign language, three basic didactic approaches are discussed in the paper. In the didactics of content the supervisors emphasize knowledge, i.e. linguistic concepts expected to be applied in a Master’s thesis. In the didactics of forms, the supervisors focus on the linguistic code, that  is, on grammatical and lexical correctness of the Master’s thesis. In the didactics of forms of content the supervisors use regularities observed in academic discourse, such as genre and rhetorical structures, as valuable teaching resources likely to help students develop metacommunicative awareness.In the Italian academic discourse research, Master’s degree theses used to be studied mainly from the perspective of linguistic competencies of their authors. However, strictly linguistic skills are not the only challenge for undergraduate, who must also convey intellectual content in appropriate discursive and rhetorical forms. The paper explores the patterns of a peculiar form of “collaborative writing”, i.e. the cooperation between the thesis supervisor and the student. Using the example of Master’s theses in lin- guistics, written in Italian as a foreign language, three basic didactic approaches are discussed in the paper. In the didactics of content the supervisors emphasize knowledge, i.e. linguistic concepts expected to be applied in a Master’s thesis. In the didactics of forms, the supervisors focus on the linguistic code, that  is, on grammatical and lexical correctness of the Master’s thesis. In the didactics of forms of content the supervisors use regularities observed in academic discourse, such as genre and rhetorical structures, as valuable teaching resources likely to help students develop metacommunicative awareness

O KOBIETACH ZABIERAJĄCYCH GŁOS W SFERZE PUBLICZNEJ

The paper analyzes, from a rhetorical perspective, the so-called ‘role identity’ of women as speakers active in the public sphere. Based on an Italian linguistic column stemming from the year 1976, the text confronts different role identities of women in the context of public speech: (a) the traditional one, according to which women are not expected to speak in public; (b) the current one (i.e., valid in the Seventies), according to which women active in the public sphere, being more concise, reveal to be better orators than men; (c) two role identities desired for the future: one, according to which women should limit themselves only to short forms of oratory, and an alternative one, according to which women should have access to a full range of rhetorical choices.L’articolo analizza, dalla prospettiva retorica, la cosiddetta „identità di ruolo” delle donne come oratrici attive nella sfera pubblica. Basato su una cronaca linguistica italiana dell’anno 1976, il testo mette a confronto varie identità di ruolo delle donne nel contesto della comunicazione pubblica: (a) l’identità tradizionale, secondo la quale le donne dovrebbero essere mute nella sfera pubblica; (b) l’identità ricorrente (quella valida negli anni Settanta), secondo la quale le donne, in quanto più concise, si rivelano oratrici più brave degli uomini; (c) due identità di ruolo desiderate per il futuro: una, secondo la quale le donne dovrebbero autolimitarsi solo alle forme brevi di oratoria, e l’altra, secondo la quale le donne dovrebbero avere accesso al pieno repertorio dei mezzi retorici.W pracy przedstawione zostały różne profile kobiet jako mówców obecnych w sferze publicznej. Autorka tekstu prezentuje różne role kobiet w kontekście komunikacji publicznej, wyróżniając: (a) tożsamość tradycyjną, zgodnie z którą kobiety powinny milczeć w sferze publicznej; (b) tożsamość obecną w latach siedemdziesiątych, zgodnie z którą kobiety, jako bardziej zwięzłe, okazują się lepszymi mówcami niż mężczyźni; (c) oraz dwie role oczekiwane na przyszłość: pierwsza, według której kobiety powinny ograniczać się tylko do krótkich form oratoryjnych; druga, zgodnie z którą kobiety powinny mieć dostęp do pełnego repertuaru środków retorycznych

Warsaw Argumentation Week (Waw 2018) Organised by the Polish School of Argumentation and Our Colleagues from Germany and the UK, 6th-16th September 2018

In September 2018, the ArgDiaP association, along with colleagues from Germany and the UK, organised one of the longest and most interdisciplinary series of events ever dedicated to argumentation - Warsaw Argumentation Week, WAW 2018. The eleven-day ‘week’ featured a five day graduate school on computational and linguistic perspectives on argumentation (3rd SSA school); five workshops: on systems and algorithms for formal argumentation (2nd SAFA), argumentation in relation to society (1st ArgSoc), philosophical approaches to argumentation (1st ArgPhil), legal argumentation (2ndMET-ARG) and argumentation in rhetoric (1st MET-RhET); and two conferences: on computational models of argumentation (7th COMMA conference) and on argumentation and corpus linguistics (16th ArgDiaP conference). WAW hosted twelve tutorials and eight invited talks as well as welcoming over 130 participants. All the conferences and workshops publish pre- or post-proceedings in the top journals and book series in the field

Argumentacja w edukacji: postulaty badań edukacyjnych w polskiej szkole argumentacji

Uwzględniając dotychczasową działalność Polskiej Szkoły Argumentacji, w szczególności jej działalność edukacyjną wyeksponowaną podczas XV konferencji ArgDiaP, sformułowaliśmy postulaty dotyczące dalszej działalności edukacyjnej Szkoły. Ich realizacja w ciągu najbliższych lat mogłaby stanowić grunt dla długoterminowych celów edukacyjnych, takich jak (1) opracowanie spójnego programu nauczania sztuki argumentowania i krytycznego myślenia w szkołach podstawowych i średnich oraz (2) zaprojektowanie ogólnopolskich standardów i ram nauczania przedmiotów powiązanych z argumentacją i krytycznym myśleniem na poziomie studiów uniwersyteckich

Rhetoric and linguistics: forms of connection in the interdisciplinary research

Większość badań nad relacjami retoryki i lingwistyki uwzględnia przede wszystkim perspektywę treści, tj. nakładające się obszary tematyczne obu dyscyplin jako podstawę badań interdyscyplinarnych z ich udziałem. W artykule przyjęto natomiast perspektywę form połączenia między dyscyplinami. Przedmiotem badania są głównie mikroformy połączeń między dyscyplinami, widoczne w konkretnych tekstach, ujęte na tle takich makroform, jak m.in. interdyscyplinarność. Proponowany model pokazuje szersze zagadnienie łączliwości retoryki z innymi dyscyplinami, interesujące w kontekście często nierównego poziomu wykształcenia formalnego badaczy w dyscyplinach, które łączą: jedną nabywają bowiem formalnie, w procesie studiów, drugą – zazwyczaj retorykę – nieformalnie, w procesie własnego dokształcania akademickiego. W artykule została zaadaptowana taksonomia Blooma (1956), dotycząca sposobów osiągania celów poznawczych w trakcie uczenia się, w omawianym wypadku dotyczącego interdyscyplinarnego ujmowania omawianych zagadnień. Dzięki niej, wykorzystując fragmenty konkretnych tekstów, można uzyskać wgląd w proces łączenia retoryki z lingwistyką z perspektywy samych autorów podejmujących badania interdyscyplinarne.Most studies of the relationship between rhetoric and linguistics primarily take the content perspective, i.e., the overlapping subject areas of the two disciplines, as the main basis for interdisciplinary research involving them. This study adopts instead the perspective of the forms of connection between the disciplines. The object of the study concerns the microforms of interdisciplinary connections, visible in concrete texts, analyzed on the background of such macroforms as interdisciplinarity, among others. The proposed model shows a broader issue of connections of rhetoric with other disciplines, interesting in the context of the often unequal level of formal education of researchers in the disciplines they combine: for one is acquired formally, in the process of education, the other – usually rhetoric – informally, in the process of their own academic life – long learning. This paper adapts Bloom’s (1956) taxonomy of ways to achieve cognitive goals in learning, in this case learning an interdisciplinary approach relevant for rhetoric and linguistics. Using excerpts from texts, the proposed model provides insight into the process of combining rhetoric and linguistics from the perspective of the authors undertaking interdisciplinary research.