Determinants and effects of mobile phone addiction and phubbing: a study in 17 countries

info:eu-repo/semantics/publishedVersio

Facebook Intrusion as a Mediator Between Positive Capital and General Distress: A Cross-Cultural Study

Background: Social networking sites (SNSs) play an important role in many aspects of life nowadays, and it seems to be crucial to explore their impact on human well-being and functioning. The main aim of the study was to examine the mediating role of Facebook intrusion between positive capital and general distress. Positive capital was considered as comprising self-esteem, ego-resiliency, and self-control, while general distress was seen as having three dimensions: depression, anxiety, and stress. Methods: The sample consisted of N = 4,495 participants (M = 22.96 years, SD = 5.46) from 14 countries: Australia, Cyprus, Greece, Hong Kong, Lithuania, New Zealand, Peru, Poland, Russia, Spain, Turkey, Ukraine, United Kingdom, and United States. We used the following methods: the Facebook Intrusion Questionnaire (FIQ), the Self-Esteem Scale (SES), the Brief Self-Control Scale (SCS), The Ego Resiliency Revised Scale and the Depression, Anxiety, and Stress Scale-21 (DASS-21). Results: We found that Facebook intrusion was a mediator between self-esteem and general distress and between self-control and general distress. Limitations: The present study was based on a cross-sectional study, and the measures used were self-report measures. The majority of the participants were recruited using convenience sampling. Conclusions: The present findings contribute to a better understanding on how the social media have impact on individual mental health. Implications for future studies are discussed

Country indicators moderating the relationship between phubbing and psychological distress: A study in 20 countries

© 2021 The Authors. Published by Frontiers Media. This is an open access article available under a Creative Commons licence. The published version can be accessed at the following link on the publisher’s website: https://doi.org/10.3389/fpsyg.2021.588174Problematic mobile phone use can be related to negative mental states. Some studies indicate that behavioural dependency is related to variables associated with the country of origin. The aim of our study was to investigate if country indicators moderated the relationship between phubbing and psychological distress. Our sample consisted of 7,315 individuals from 20 countries, who completed the Phubbing Scale and the Kessler Psychological Distress Scale (K6). The analyses also included country indicators: the Gender Gap Index (GGI), the Human Development Index (HDI), the Social Progress Index (SPI), Hofstede’s dimensions of culture, and the World Happiness Index (WHI). Our results showed that psychological distress was related to at least one dimension of phubbing (i.e., to communication disturbance or phone obsession) in all countries, which means this relationship is culturally universal. The results of the study demonstrate the importance of testing measurement invariance to determine what type of analysis and what type of conclusion are valid in a given study or comparison. Moreover, the increasing or decreasing correlation between phubbing and distress is related to some culture-level indices.This study was financed by the National Science Centre, Poland, grant no. NCN UMO-2017/26/M/HS6/00779. In Brazil, the data collection was partly funded by the Brazilian National Council for Scientific and Technological Development (CNPq) under the grant number 424802/2016-3.Published onlin

How culturally unique are pandemic effects? Evaluating cultural similarities and differences in effects of age, biological sex, and political beliefs on COVID impacts

Despite being bio-epidemiological phenomena, the causes and effects of pandemics are culturally influenced in ways that go beyond national boundaries. However, they are often studied in isolated pockets, and this fact makes it difficult to parse the unique influence of specific cultural psychologies. To help fill in this gap, the present study applies existing cultural theories via linear mixed modeling to test the influence of unique cultural factors in a multi-national sample (that moves beyond Western nations) on the effects of age, biological sex, and political beliefs on pandemic outcomes that include adverse financial impacts, adverse resource impacts, adverse psychological impacts, and the health impacts of COVID. Our study spanned 19 nations (participant N = 14,133) and involved translations into 9 languages. Linear mixed models revealed similarities across cultures, with both young persons and women reporting worse outcomes from COVID across the multi-national sample. However, these effects were generally qualified by culture-specific variance, and overall more evidence emerged for effects unique to each culture than effects similar across cultures. Follow-up analyses suggested this cultural variability was consistent with models of pre-existing inequalities and socioecological stressors exacerbating the effects of the pandemic. Collectively, this evidence highlights the importance of developing culturally flexible models for understanding the cross-cultural nature of pandemic psychology beyond typical WEIRD approaches

A psychological approach in stuttering therapy

The presented article concerns the issue of stuttering therapy and takes into account the psychological approach. Stuttering is not only a speech fluency disorder, but the symptoms occur on several levels: neurophysiological, social and psychological. Considering the complexity of this disorder, stuttering therapy requires an interdisciplinary approach that focuses particularly on dealing with the patient’s emotions and reducing the related pathological anxiety – logophobia. This article aims to discuss the methods used in the treatment of stuttering, and assess their effectiveness. The main division of methods assumes the existence of two approaches: direct and indirect methods. Methods of direct impact on speech are aimed at reducing speech disfluencies. Among them are: rhythmisation of speech, supporting movements of hands while speaking, and extension of statements. On the other hand, indirect methods are complementary and are aimed at reducing anxiety and tension appearing in stuttering individuals. Various relaxation techniques, visualization and autogenic training may be enumerated here. These methods focus on stuttering patients’ emotions. In addition, techniques such as music therapy, psychodrama, hippotherapy, desensitization and desensibilisation are effective ways to improve the psychosocial functioning of stuttering individuals. This is a review article, so it may be used as a basis for the development and implementation of therapeutic programs with participation of a speech therapist and psychologist.Praca omawia różne metody stosowane w terapii jąkania z uwzględnieniem podejścia psychologicznego. Jąkanie jest nie tylko zaburzeniem płynności mówienia, objawy występują bowiem na kilku płaszczyznach: neurofizjologicznej, społecznej i psychologicznej. Terapia jąkania ze względu na złożoność tego zaburzenia wymaga podejścia interdyscyplinarnego, w tym szczególnie koncentracji na radzeniu sobie z emocjami pacjenta i obniżeniu związanych z tym zaburzeniem patologicznych reakcji lękowych – logofobii. Celem artykułu jest omówienie metod stosowanych w terapii jąkania oraz ocena ich skuteczności. Główny podział metod zakłada istnienie dwóch podejść: pośrednie i bezpośrednie metody. Metody bezpośrednie oddziałują na akt mowy i mają na celu zmniejszenie niepłynności mowy. Wśród nich można wymienić: rytmizację mówienia, wspomaganie wypowiedzi ruchem ręki czy wydłużenie wypowiedzi. Natomiast metody pośrednie stanowią ich uzupełnienie i koncentrują się na obniżeniu lęku oraz redukcji napięcia pojawiającego się u osoby jąkającej się. Należą do nich różnego rodzaju techniki relaksacyjne, metody oparte na wizualizacji czy treningi autogenne. Zwracają one uwagę na emocje przeżywane przez osoby jąkające się. Ponadto techniki takie jak muzykoterapia, psychodrama, hipoterapia, desentyzacja i desensybilizacja są skutecznymi sposobami polepszenia funkcjonowania psychospołecznego osób jąkających się. Prezentowany artykuł ma charakter przeglądowy, może zatem służyć jako podstawa do opracowania i wdrożenia programów terapeutycznych z udziałem logopedy i psychologa

Podejście psychologiczne w terapii jąkania

Praca omawia różne metody stosowane w terapii jąkania z uwzględnieniem podejścia psychologicznego. Jąkanie jest nie tylko zaburzeniem płynności mówienia, objawy występują bowiem na kilku płaszczyznach: neurofizjologicznej, społecznej i psychologicznej. Terapia jąkania ze względu na złożoność tego zaburzenia wymaga podejścia interdyscy‑ plinarnego, w tym szczególnie koncentracji na radzeniu sobie z emocjami pacjenta i obniżeniu związanych z tym za‑ burzeniem patologicznych reakcji lękowych – logofobii. Celem artykułu jest omówienie metod stosowanych w terapii jąkania oraz ocena ich skuteczności. Główny podział metod zakłada istnienie dwóch podejść: pośrednie i bezpośred‑ nie metody. Metody bezpośrednie oddziałują na akt mowy i mają na celu zmniejszenie niepłynności mowy. Wśród nich można wymienić: rytmizację mówienia, wspomaganie wypowiedzi ruchem ręki czy wydłużenie wypowiedzi. Natomiast metody pośrednie stanowią ich uzupełnienie i koncentrują się na obniżeniu lęku oraz redukcji napięcia po‑ jawiającego się u osoby jąkającej się. Należą do nich różnego rodzaju techniki relaksacyjne, metody oparte na wizu‑ alizacji czy treningi autogenne. Zwracają one uwagę na emocje przeżywane przez osoby jąkające się. Ponadto tech‑ niki takie jak muzykoterapia, psychodrama, hipoterapia, desentyzacja i desensybilizacja są skutecznymi sposobami polepszenia funkcjonowania psychospołecznego osób jąkających się. Prezentowany artykuł ma charakter przeglądo‑ wy, może zatem służyć jako podstawa do opracowania i wdrożenia programów terapeutycznych z udziałem logope‑ dy i psychologa

Closer to Emotions: New Perspectives and Approaches. A Report from a Conference Series in Lublin

Bliżej emocji: nowe punkty widzenia i podejścia. Sprawozdanie z serii konferencji w Lublini

The mediating role of rumination between stress appraisal and cyberchondria

Cyberchondria, defined as excessive concern about one's health and looking for solutions to health problems on the Internet, is becoming increasingly common. This paper examines the relations between the dimensions of stress appraisal (threat, challenge-activity, challenge-passivity, harm/loss) and cyberchondria. We also tested whether these relations were mediated by rumination. The study included a nonclinical sample of N = 615 participants aged 18 to 83 years (M = 43.86, SD = 14.57, 53 % women), who completed the short version of the Cyberchondria Severity Scale, the Rumination Scale, and the Stress Appraisal Questionnaire. We used the Computer-Assisted Web Interview (CAWI) method. The results revealed that rumination was a partial mediator between stress as a threat and cyberchondria and between stress as a harm/loss and cyberchondria. Cyberchondria was positively related to rumination, stress as a threat, and stress as a harm/loss and negatively related to the challenge-activity dimension of stress appraisal. The study indicates that stress appraisal is linked to cyberchondria and that rumination plays an important role in this relationship