INTEGRATION – DISINTEGRATION – REINTEGRATION. GREECE AND THE INTERNATIONAL SYSTEM OF CASHLESS PAYMENT FROM THE MIDDLE AGES TO 1914

Το κείμενο εξετάζει τη διαδικασία ένταξης της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα πληρωμών χωρίς μετρητά. Το πρώτο κέντρο βαρύτητας εντοπίζεται στη βυζαντινή περίοδο, όταν έμποροι-τραπεζίτες στις ελληνικές πόλεις λίγο ως πολύ συνδέονταν στενά με το επικεντρωμένο στην Ιταλία μεσογειακό σύστημα πληρωμών — μία εξελικτική διαδικασία η οποία μάλλον οδηγήθηκε σε τέλμα μετά την κατάκτηση της Ανατολικής Μεσογείου από τους Οθωμανούς. Μία νέα αρχή διαπιστώνεται από τα τέλη του 17ου αιώνα, όταν παρατηρείται μία (επανα)σύνδεση των κυριότερων εμπορικών και οικονομικών κέντρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας — Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη και Θεσσαλονίκη — με το ευρωπαϊκό σύστημα πληρωμών χωρίς μετρητά. Το Βασίλειο της Ελλάδος που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα προσδέθηκε επίσης σε αυτό το σύστημα, αλλά — όπως όλα τα κράτη του νοτιοανατολικού ευρωπαϊκού χώρου — εντάχθηκαν σε αυτό πλήρως μόλις μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Aυτή η διαδικασία εξέλιξης αναλύεται στο ανωτέρω άρθρο μέσα από τις διαθέσιμες συναλλαγματικές ισοτιμίες, ενώ η αδυναμία του ελληνικού νομίσματος τον 19ο αιώνα είχε ως συνέπεια να εμποδίσει έως ένα βαθμό την πρώιμη ένταξη των ελληνικών οικονομικών αγορών στο διεθνές σύστημα πληρωμών χωρίς μετρητά

INTEGRATION – DISINTEGRATION – REINTEGRATION. GREECE AND THE INTERNATIONAL SYSTEM OF CASHLESS PAYMENT FROM THE MIDDLE AGES TO 1914

Το κείμενο εξετάζει τη διαδικασία ένταξης της Ελλάδας στο διεθνές σύστημα πληρωμών χωρίς μετρητά. Το πρώτο κέντρο βαρύτητας εντοπίζεται στη βυζαντινή περίοδο, όταν έμποροι-τραπεζίτες στις ελληνικές πόλεις λίγο ως πολύ συνδέονταν στενά με το επικεντρωμένο στην Ιταλία μεσογειακό σύστημα πληρωμών — μία εξελικτική διαδικασία η οποία μάλλον οδηγήθηκε σε τέλμα μετά την κατάκτηση της Ανατολικής Μεσογείου από τους Οθωμανούς. Μία νέα αρχή διαπιστώνεται από τα τέλη του 17ου αιώνα, όταν παρατηρείται μία (επανα)σύνδεση των κυριότερων εμπορικών και οικονομικών κέντρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας — Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη και Θεσσαλονίκη — με το ευρωπαϊκό σύστημα πληρωμών χωρίς μετρητά. Το Βασίλειο της Ελλάδος που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα προσδέθηκε επίσης σε αυτό το σύστημα, αλλά — όπως όλα τα κράτη του νοτιοανατολικού ευρωπαϊκού χώρου — εντάχθηκαν σε αυτό πλήρως μόλις μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Aυτή η διαδικασία εξέλιξης αναλύεται στο ανωτέρω άρθρο μέσα από τις διαθέσιμες συναλλαγματικές ισοτιμίες, ενώ η αδυναμία του ελληνικού νομίσματος τον 19ο αιώνα είχε ως συνέπεια να εμποδίσει έως ένα βαθμό την πρώιμη ένταξη των ελληνικών οικονομικών αγορών στο διεθνές σύστημα πληρωμών χωρίς μετρητά

神聖ローマ帝国における「中央銀行」と金融経済危機におけるその役割 : 17，18世紀におけるハンブルクとニュルンベルク

　 The Holy Roman Empire of pre-modern age had two institutions which may be justified as ‘central bank’. These were the Bank of Hamburg and Nuremberg Banco Publico. They were both founded in the aftermath of the Kipper-and-Wipper crisis of the 1610s, following the example of the public banks of Amsterdam and Venice.　 Their function was to stabilize the cashless payment systems as well as the cities\u27 local currencies.　 After their highly successful initial phase, the development of both public banks with the long history ran in opposite directions.　 In Hamburg, this institution contributed to the commercial success of Hamburg as Germany’s most important port, moreover it was held internationally in high esteem. In Nuremberg, it no longer could provide positive impulses for the development of urban economy although Banco Publico and its responsible parties usually guaranteed the stability of currency and an ‘organized’ cashless payment system. Nuremberg clearly suffered from the prerequisite and external conditions worse than in Hamburg.　 This paper analyzes, by means of a direct comparative analysis of both ‘central banks’ and the economic development of both cities, how such institutions could exert a positive or negative impact during financial or economic crises

The economics of debt clearing mechanisms

We examine the evolution of decentralized clearinghouse mechanisms from the 13th to the 18th century; in particular, we explore the clearing of non- or limitedtradable debts like bills of exchange. We construct a theoretical model of these clearinghouse mechanisms, similar to the models in the theoretical matching literature, and show that specific decentralized multilateral clearing algorithms known as rescontre, skontrieren or virement des parties used by merchants were efficient in specific historical contexts. We can explain both the evolutionary self-organizing emergence of late medieval and early modern fairs, and its robustness during the 17th and 18th century

Die Hamburger Seeversicherung vom 17. bis zur Mitte des 19. Jahrhunderts

Hamburg’s marine insurance from the 17th to the middle of the 19th century In the eighteenth century, Hamburg emerged as the third-most important marine insurance market in North-West Europe, after Amsterdam and London, with an impact in the entire Baltic Sea area, but partially in ports along the Atlantic coast and in the Mediterranean as well. On the basis of selected examples this contribution outlines the long-term development of marine insurance rates and explains how and why it gradually became less and less expensive to insure ships and goods in maritime transport. At the same time, the paper examines the factors of pricing of the marine insurance rates, i. e. analyses the significance of different various risk factors. Finally, the importance of (marine) insurance as a central transaction cost of trade and (maritime) transport in pre-industrial times is made clear. It is explained, that the long-term minimalisation of the risks involved in the maritime traffic did start only after the Napoleonic Wars and the subjugation of the last pirates in the Atlantic and the Mediterranean, which, however, occurred long before the introduction of steam shipping and other innovations in maritime transport and international communication