Propriétés anthelminthiques du sainfoin (Onobrychis viciifoliae) : Analyse des facteurs de variations et du rôle des composés phénoliques impliqués

Les nématodes parasites du tube digestif demeurent une contrainte majeure pesant sur la santé, le bien être et les productions des petits ruminants élevés à l’herbe. Le mode usuel de maîtrise de ce parasitisme repose sur l’emploi répété de molécules chimiques anthelminthiques. Toutefois, le développement et la diffusion généralisée de résistances à ces molécules dans les populations de vers imposent désormais d’utiliser ces traitements avec discernement et de trouver des solutions complémentaires ou alternatives. L’incorporation dans la conduite d’élevage (ration des moutons ou des chèvres) de légumineuses fourragères riches en tannins condensés dotées de propriétés anthelminthiques s’est avérée une option prometteuse pour réduire le recours aux molécules chimiques. Toutefois, une des difficultés d’application de ces plantes tient à la variabilité des résultats observés. En prenant le sainfoin comme modèle de légumineuse contenant des tannins et en s’appuyant essentiellement sur des méthodes in vitro basées sur les larves 3 infestantes, l’objectif général de cette thèse est d’analyser le rôle respectif de facteurs liés à l’environnement, aux variétés génétiques ou aux modes de préservation technologiques sur les propriétés anthelminthiques. Quelque soit le critère envisagé, une forte variabilité a été observée. Les principales variations liées à l’environnement dépendaient de l’année et du cycle de coupe, ainsi que du site d’exploitation. Parmi les 38 variétés testées, 9 se sont avérées à forte activité AH, alors que 22 étaient à très faible activité. Enfin, les résultats ont aussi surtout souligné une plus forte activité antiparasitaire dans des formes séchées ou ensilées par comparaison à des échantillons frais. La comparaison des profils biochimiques liés à cette variabilité a permis une exploration des composés phénoliques expliquant l’activité anthelminthique. L’existence d’une relation dose-réponse a été précisée. Le rôle des tannins condensés a été confirmé, notamment ceux à faible degré de polymérisation et à faible poids moléculaire. L’importance des prodelphinidines qui seraient plus actives que les procyanidines reste à confirmer. De plus, il a été montré que d’autres flavonoides peuvent jouer un rôle, notamment les flavan-3-ols et les flavonols. La différence d’activité entre les échantillons de sainfoin ensilés ou fanés par comparaison aux échantillons frais s‟expliquerait en partie par la présence de formes non glycosidés de flavonols. Ces résultats devraient conduire à développer des méthodes de dosage pour identifier les échantillons de sainfoin, et plus généralement de légumineuses riches en tannins, dotés de propriétés anthelminthiques significatives

Peanut‐induced anaphylaxis in children and adolescents: Data from the European Anaphylaxis Registry

Background Peanut allergy has a rising prevalence in high-income countries, affecting 0.5%-1.4% of children. This study aimed to better understand peanut anaphylaxis in comparison to anaphylaxis to other food triggers in European children and adolescents. Methods Data was sourced from the European Anaphylaxis Registry via an online questionnaire, after in-depth review of food-induced anaphylaxis cases in a tertiary paediatric allergy centre. Results 3514 cases of food anaphylaxis were reported between July 2007 - March 2018, 56% in patients younger than 18 years. Peanut anaphylaxis was recorded in 459 children and adolescents (85% of all peanut anaphylaxis cases). Previous reactions (42% vs. 38%; p = .001), asthma comorbidity (47% vs. 35%; p < .001), relevant cofactors (29% vs. 22%; p = .004) and biphasic reactions (10% vs. 4%; p = .001) were more commonly reported in peanut anaphylaxis. Most cases were labelled as severe anaphylaxis (Ring&Messmer grade III 65% vs. 56% and grade IV 1.1% vs. 0.9%; p = .001). Self-administration of intramuscular adrenaline was low (17% vs. 15%), professional adrenaline administration was higher in non-peanut food anaphylaxis (34% vs. 26%; p = .003). Hospitalization was higher for peanut anaphylaxis (67% vs. 54%; p = .004). Conclusions The European Anaphylaxis Registry data confirmed peanut as one of the major causes of severe, potentially life-threatening allergic reactions in European children, with some characteristic features e.g., presence of asthma comorbidity and increased rate of biphasic reactions. Usage of intramuscular adrenaline as first-line treatment is low and needs to be improved. The Registry, designed as the largest database on anaphylaxis, allows continuous assessment of this condition

Feeding of carob (Ceratonia siliqua) to sheep infected with gastrointestinal nematodes reduces faecal egg counts and worm fecundity

Abstract The present study explored the anthelmintic effects of condensed tannins (CT) in carob (Ceratonia siliqua) pods fed to sheep against gastrointestinal nematodes. Three independent in vivo trials tested whether i) carob pod (CaBP)-containing feed had an anthelmintic effect and if yes, which was the optimal concentration in the diet; ii) whether this effect could be attributed to tannins through the polyethylene glycol (PEG) test and iii) whether there were any synergistic effects when combined with another tannin-containing feed (e.g. sainfoin). In all trials 6-month old nematode-naive lambs, experimentally infected with both Haemonchus contortus and Trichostrongylus colubriformis, were used. Faecal egg counts (FEC) were performed regularly and at the end of each trial adult worm counts (AWC) and female worm fecundity were recorded. In trial 1, 35 lambs (five groups of seven lambs) were fed different CaBP concentrations ranging from 0% to 12% w/w. FEC declined up to 39.2% only in the group fed with 12% CaBP, while a declining trend (P<0.06) was demonstrated for the AWC of T. colubriformis, which was associated with the increasing concentration of CaBP in feed. Female worm fecundity was reduced in groups fed CaBP for both parasites, however this was only significant for H. contortus (P<0.001), in a dose dependent manner. In trial 2, four groups of six infected lambs each were used, which received the carob diets CaBP or CaBP+PEG, and the tannin-free diets with or without PEG (C or C+PEG). Results showed that FEC of Groups C, C+PEG, and CaBP+PEG were comparable throughout the trial, while the group receiving only CaBP showed lower FEC from DAY 25 onwards. AWC showed a reduction (67.7%) only for Η. contortus (P<0.03). Reversal of the anthelmintic effect of CaBP after PEG administration suggested that CT contributed to the anthelmintic action. However, no effect of CaBP was observed on T. colubriformis AWC and on female worm fecundity for both species. Finally, for trial 3 four groups of six lambs each received a diet based on CaBP, sainfoin (S) or a combination (CaBP+S) and were compared to a control (C) diet of lucerne. On DAY 37 FEC values in groups CaBP+S and S tended to be lower compared to the two other groups (C, CaBP), while for AWCs no significant differences were observed for both parasites. The fecundity of H. contortus and T. colubriformis demonstrated significant differences between the treated and control groups, with lower values in the animals receiving CaBP+S. Overall, the results supported the hypothesis that carob had an anthelmintic effect due to its CT, but there was no clear indication of a synergistic effect with sainfoin

Anthelmintic properties of sainfoin (Onobrychis viciifoliae) : analyses of factors of variations and of the role of different phenolic compounds

Les nématodes parasites du tube digestif demeurent une contrainte majeure pesant sur la santé, le bien être et les productions des petits ruminants élevés à l’herbe. Le mode usuel de maîtrise de ce parasitisme repose sur l’emploi répété de molécules chimiques anthelminthiques. Toutefois, le développement et la diffusion généralisée de résistances à ces molécules dans les populations de vers imposent désormais d’utiliser ces traitements avec discernement et de trouver des solutions complémentaires ou alternatives. L’incorporation dans la conduite d’élevage (ration des moutons ou des chèvres) de légumineuses fourragères riches en tannins condensés dotées de propriétés anthelminthiques s’est avérée une option prometteuse pour réduire le recours aux molécules chimiques. Toutefois, une des difficultés d’application de ces plantes tient à la variabilité des résultats observés. En prenant le sainfoin comme modèle de légumineuse contenant des tannins et en s’appuyant essentiellement sur des méthodes in vitro basées sur les larves 3 infestantes, l’objectif général de cette thèse est d’analyser le rôle respectif de facteurs liés à l’environnement, aux variétés génétiques ou aux modes de préservation technologiques sur les propriétés anthelminthiques. Quelque soit le critère envisagé, une forte variabilité a été observée. Les principales variations liées à l’environnement dépendaient de l’année et du cycle de coupe, ainsi que du site d’exploitation. Parmi les 38 variétés testées, 9 se sont avérées à forte activité AH, alors que 22 étaient à très faible activité. Enfin, les résultats ont aussi surtout souligné une plus forte activité antiparasitaire dans des formes séchées ou ensilées par comparaison à des échantillons frais. La comparaison des profils biochimiques liés à cette variabilité a permis une exploration des composés phénoliques expliquant l’activité anthelminthique. L’existence d’une relation dose-réponse a été précisée. Le rôle des tannins condensés a été confirmé, notamment ceux à faible degré de polymérisation et à faible poids moléculaire. L’importance des prodelphinidines qui seraient plus actives que les procyanidines reste à confirmer. De plus, il a été montré que d’autres flavonoides peuvent jouer un rôle, notamment les flavan-3-ols et les flavonols. La différence d’activité entre les échantillons de sainfoin ensilés ou fanés par comparaison aux échantillons frais s‟expliquerait en partie par la présence de formes non glycosidés de flavonols. Ces résultats devraient conduire à développer des méthodes de dosage pour identifier les échantillons de sainfoin, et plus généralement de légumineuses riches en tannins, dotés de propriétés anthelminthiques significatives.Gastrointestinal nematodes remain a major constraint on the health, welfare and production of small ruminants. Over the past decades, the usual mode of control of this parasitism has mainly relied on the repeated use of chemical anthelmintics. However these treatments are nowadaysfacing some limits among which the most important is the development and widespread diffusion of resistance to these chemical molecules within worm populations. Consequently, the need to find complementary or alternative solutions is becoming urgent. The possible exploitation of forage legumes, rich in condensed tannins, with anthelmintic properties, by incorporation in the diet of sheep or goats, seems a promising option to reduce the reliance on chemical molecules. However, one of the main difficulties to use these plants as nutraceuticals relates to the variations in results. By using sainfoin (Onobrychis viciifoliae) as a model of tannin-containing legume and based on in vitro methods on the infective third stage larvae, the main objectives of this PhD were i) to examine the influence of environmental, genetic (40 different varieties) and technological (mode of preservation) factors on the anthelmintic properties of sainfoin and ii) to analyse whether differences in phenolic compounds might explain the variations. Whatever the factor considered, a high variability in results was observed. The main variations due to the environmental factors depended on the year and the cycle of cutting, as well as on the site of cultivation. Among the 38 varieties tested, only 9 have shown AH activity over 50 %. Last, a higher antiparasitic activity was found in the dried or ensiled forms compared to the fresh samples. A comparison of the biochemical profiles associated with these variations indicated a role of proanthocyanidins plus other phenolic compounds in the anthelmintic properties. The dose-response relationship between the AH activity and the ability to form complex with proteins was defined. The role of condensed tannins was confirmed, particularly those with a low degree of polymerization. The respective importance of prodelphinidins vs procyanidins remains to be further investigated. Moreover, the possible role of other flavonoids, in particular of flavan-3-ols and flavonols was also confirmed. The difference in activity between dried or ensiled forms compared to fresh sainfoin samples was partly explained by the presence of flavonol aglycosides. These results should favour the development of measurements in order to identify sainfoin samples with higher anthelmintic properties

Microsatellite DNA instability in cancer and procancerous lessions of the female genital tract

Carcinoma of the cervix is one of the most common tumors affecting women world-wide, both in incidence and mortality, predominantly in the developing countries, with approximately 500 000 new cases diagnosed annually. The existing screening methods for cervical cancer such as Pap smear, cancer biochemical markers and colposcopy fail to detect early enough, a significant percentage of cervical cancer or CIN cases. The genetic events implicated in the initiation and progression of this disease remain an important challenge in gynecological research. Great improvements has been achieved in defining gene defects and in discovering new genes that are involved in this disease. The microsatellite alterations (MA), such as Microsatellite Instability (MIN) and Loss of Heterozygocity (LOH) seem to play an important role among the molecular approaches of studying the disease. It has been suggested that the detection of instability of the genome might be useful in the early detection of human cancers. The purpose of this study was whether MIN and LOH phenomena can be detected in DNA extracted from solid tumors and cytological material of patients with cervical cancer (CC) or cervical intraepithelial neoplasia (CIN). The demonstration of genetic imbalance in exfoliated cervical cells might be a new screening test for early detection or a supplementary diagnostic method for CC and CIN. It could also contribute in a closer screening approach for high risk women for the disease. Using polymerase chain reaction-based microsatellite analysis and 18 microsatellite markers we examined samples obtained from 63 patients with CIN, 40 patients with CC and 20 healthy donors. These 18 markers are located at p16, BRCA2, p53, BRCA1 and candidate tumor suppressor loci, on 9pter-p13, 13q12, 17p13, 17q11-q22 and 9q32-q34, respectively. Our microsatellite DNA assay for the 18 examined markers demonstrated 87,5% incidence of LOH. The 9pter-p13 locus was affected in 67,5% of cases approximately 2-, 3- and 5-fold more frequently than 13q12, 9q32-q34 and 17q12-q22, respectively. LOH phenomenon was detected in 55.5% of patients with CIN. The 9pter-p13 was affected in 41.3% of cases approximately 2-, 4- and 5-fold more frequently than 13q12, 9q32-q34 and 17q12-q22, respectively. MIN was detected in 7.4% of patients with CC while none of the CIN patients fulfilled the criterion of the co-finding of at least five markers to be characterized as MIN positive phenotype. However the latter does not diminish the importance of MIN detection since this subset of tumors possibly harbors alterations in the mismatch DNA repair system and therefore may represent a distinct pathway of cervical carcinogenesis. None of the healthy donors exhibited any genetic alterations. We conclude that microsatellite markers which are located on 9pter-p13 region proximal to 9p21 region where p16 gene is mapped reveal an increase of allelic imbalance, while distal from this region LOH frequency declined. Therefore, p16 gene might be implicated in the pathogenesis of CC and CIN. High instability of microsatellite markers near p16 gene in solid tumor or exfoliative cells of the female genital tract might prove helpful in diagnosing the dysplastic lesions of the cervix or a predisposition to it. We showed for the first time in specimens with CIN and early stages of CC that microsatellite alterations is a detectable phenomenon in the exfoliated cells of the female genital tract with possible clinical application in early detection of CC or CIN. From our results we could conclude that LOH and MIN phenomena might be used as a non-invasive, inexpensive and relatively easy performed screening test for CC and CIN in cytological material.Ο γυναικολογικός καρκίνος αποτελεί συχνή αιτία θανάτου του γυναικείου πληθυσμού. Μάλιστα ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ένας από τους πιο συνήθεις όγκους σε συχνότητα και θνητότητα που προσβάλλει τις γυναίκες παγκοσμίως. Ιδίως σε αναπτυγμένες χώρες εμφανίζονται περίπου 500.000 νέες περιπτώσεις κάθε χρόνο. Οι υπάρχουσες διαγνωστικές μέθοδοι για πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου όπως test-Pap, βιοχημικοί δείκτες, κολποσκόπηση κτλ, αδυνατούν να ανιχνεύσουν καρκίνο ή ενδοεπιθηλιακή δυσπλασία τραχήλου σε πρώιμα στάδια. Η γενετική βάση του γυναικολογικού καρκίνου αποτελεί αντικείμενο μελέτης πολλών ερευνητών τελευταία και έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος στον προσδιορισμό αλλοιώσεων σε συγκεκριμένα γονίδια και στον εντοπισμό επιπρόσθετων γονιδίων που εμπλέκονται σ’ αυτό. Ανάμεσα στις διάφορες μοριακές προσεγγίσεις για τη μελέτη του προβλήματος, σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει η αστάθεια του γενετικού υλικού είτε με τη μορφή της αστάθειας του μικροδορυφορικού DNA (ΜΙΝ) είτε με τη μορφή της απώλειας της ετεροζυγωτίας (LOH). Έχει προταθεί ότι η ανίχνευση αστάθειας στο γενετικό υλικό μπορεί να χρησιμεύσει στην πρώιμη διάγνωση ανθρώπινων κακοηθειών. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η ανίχνευση MIΝ και LOH όχι μόνο σε συμπαγή όγκο αλλά και σε κυτταρολογικό επίχρισμα ασθενών με τραχηλική ενδοεπιθηλιακή δυσπλασία (CIN) ή καρκίνο. Η ύπαρξη τέτοιων αλλοιώσεων στο κυτταρολογικό υλικό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν αυτοδύναμη μέθοδος ή συμπληρωματική στις ήδη υπάρχουσες για την πρώιμη ανίχνευση και διάγνωση καρκίνου ή ενδοεπιθηλιακής δυσπλασίας τραχήλου. Θα μπορούσε ακόμα να συμβάλει στην αποτελεσματική παρακολούθηση γυναικών που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση της νόσου. Μελετήθηκαν συνολικά 103 ασθενείς, 63 με ενδοεπιθηλιακή δυσπλασία τραχήλου (CIN) και 40 με καρκίνο τραχήλου μήτρας (CC). Επίσης στη μελέτη πήραν μέρος 20 υγιείς εθελόντριες. Χρησιμοποιήθηκε η τεχνική της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR) και 18 μικροδορυφορικοί δείκτες για την ενίσχυση των προς έλεγχο περιοχών. Οι μικροδορυφορικοί αυτοί δείκτες εντοπίζονται στις περιοχές 9pter-p13, 17q11-q22, 13q12, 17p13 και 9q32-34, όπου εδράζονται τα ογκοκατασταλτικά γονίδια p16, BRCA1, BRCA2, p53 καθώς και το υποτιθέμενο (candidate) ογκοκατασταλτικό γονίδιο αντίστοιχα. Η ανάλυση των δειγμάτων της μελέτης έδειξε την παρουσία LOH στο 87.5% των ασθενών με καρκίνο τραχήλου μήτρας. Η περιοχή 9pter-p13 παρουσίασε LOH σε ποσοστό 67.5% δηλαδή 2, 3 και 5 φορές συχνότερα σε σύγκριση με τις περιοχές 13q12, 9q32-34 και 17q11-q22 αντίστοιχα. Όσον αφορά τις περιπτώσεις CIN το 55.5% των ασθενών εμφάνισε LOH. Και σε αυτή την περίπτωση η περιοχή 9pter-p13 παρουσίασε το υψηλότερο ποσοστό LOH (41.3%) δηλαδή 2, 4 και 5 φορές υψηλότερο σε σύγκριση με τις περιοχές 13q12, 9q32-34 και 17q11-q22 αντίστοιχα. MIΝ ανιχνεύθηκε στο 7.4% των ασθενών με καρκίνο τραχήλου μήτρας, ενώ κανένας από τους ασθενείς με CIN δεν εμφάνισε το φαινόμενο λαμβάνοντας υπόψιν ότι για να χαρακτηρισθεί ένας ασθενής ΜΙΝ θετικός θα πρέπει να παρουσιάζει ΜΙΝ σε 5 τουλάχιστον δείκτες. Βέβαια το μικρό ποσοστό ΜΙΝ στη μελέτη μας δεν μειώνει την αξία της ανίχνευσής του. Με δεδομένη την κλωνική φύση του καρκίνου η ύπαρξη τέτοιων αλλοιώσεων αντανακλά βλάβες στο σύστημα επιδιόρθωσης του DNA των κυττάρων και μπορεί να καταδεικνύει κύτταρα αυξημένης επιθετικότητας. Καμία από τις 20 υγιείς εθελόντριες δεν εμφάνισε αστάθεια μικροδορυφορικού DNA ή απώλεια ετεροζυγωτίας στους 18 δείκτες που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι οι μικροδορυφορικοί δείκτες οι οποίοι εντοπίζονται στην περιοχή 9pter-p13 εμφανίζουν υψηλό ποσοστό αστάθειας. Η περιοχή αυτή βρίσκεται, εγγύς στην περιοχή 9p21 όπου εδράζεται το ογκοκατασταλτικό γονίδιο p16 ενώ περιφερικά της περιοχής αυτής το φαινόμενο εξασθενεί. Επομένως, το γονίδιο p16 ίσως να εμπλέκεται στην παθογένεια του καρκίνου και των ενδοεπιθηλιακών αλλοιώσεων του τραχήλου της μήτρας. Ανίχνευση υψηλού ποσοστού αστάθειας σε ιστό ή κυτταρολογικό υλικό τραχήλου μήτρας, σε μικροδορυφορικούς δείκτες κοντά στο γονίδιο p16, θα μπορούσε να σημαίνει ότι ήδη υπάρχει βλάβη στον τράχηλο (καρκίνος ή ενδοεπιθηλιακή δυσπλασία) ή ότι η ασθενής έχει προδιάθεση να την αναπτύξει μελλοντικά. Δείξαμε για πρώτη φορά ότι αλλοιώσεις μικροδορυφορικού DNA είναι ανιχνεύσιμο φαινόμενο στο κυτταρολογικό υλικό ασθενών με CIN. Με βάση τα αποτελέσματά μας θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανίχνευση των φαινομένων LOH και ΜΙΝ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν μια μη επεμβατική, φθηνή και σχετικά εύκολη μέθοδος ανίχνευσης καρκίνου τραχήλου μήτρας ή CIN στο κυτταρολογικό υλικό