Prevalence and correlates of antibodies to Neospora caninum in dogs in Portugal

Neosporosis, caused by Neospora caninum, is an important cause of abortion in cattle and of neurological disease in dogs. This study investigated the prevalence and correlates of antibodies to N. caninum in 441 dogs from the five regions of mainland Portugal. A commercial competitive enzyme-linked immunosorbent assay (cELISA) was used and specific antibodies were detected in 35 (7.9%) dogs. Seroprevalence levels were significantly different among some of the studied regions, as well as between stray dogs (13.6%) and hunting dogs (1.7%). The difference between seropositivity in dogs presenting musculoskeletal or neurological signs (21.4%) and that in animals without clinical signs compatible with neosporosis (5.6%) was close to statistical significance. This is the first report on the seroprevalence of N. caninum in dogs in Portugal. Neosporosis should be considered in the differential diagnosis of neurological disorders of dogs.National Funds through FCT - Foundation for Science and Technology under the Strategic Project [PEst-OE/AGR/UI0115/2014]; FCT [SFRH/BPD/44082/2008]info:eu-repo/semantics/publishedVersio

Toxoplasma gondii infection in pigs: serological, parasitological and molecular findings as meat safety parameters

Захваљујући глобалној дистрибуцији, широком спектру прелазних домаћина и способности да паразитира унутар готово сваке ћелије са једром, Toxoplasma gondii представља једног од најуспешнијих паразита људи и животиња. Код имунокомпетентних особа, инфекција токсоплазмом у већини случајева пролази асимптоматски, док код имунокомпромитованих особа може имати озбиљне, чак смртоносне, последице, а код трудница довести до абортуса или рођења конгенитално инфициране деце. Важан извор инфекције за људе представља термички недовољно обрађено месо инфицираних производних животиња, нарочито свиња, које представљају једну од врста из чијих ткива је паразит најчешће изолован. У Србији је од шездесетих година прошлог века спроведено више истраживања у којима је потврђено присуство антитела против T. gondii код домаћих свиња. Инфективни паразити су изоловани из крви серопозитивних свиња, као и из мозга и срца свиња непознатог серолошког статуса. Ова дисертација представља прву студију која се бавила испитивањем присуства везе између налаза IgG антитела против T. gondii у серуму и вијабилних циста у јестивим ткивима свиња. У ту сврху, на присуство специфичних антитела је (методом модификоване аглутинације, МАТ) испитано 200 свиња из три различита система узгоја (комерцијалне фарме, домаћинства и слободно). Ткива серопозитивних, и неких серонегативних, свиња су затим испитана на присуство циста, биолошким огледом (БО) и/или молекуларним методама (qPCR). Антитела против T. gondii су пронађена код укупно 21,5% свиња, што се може сматрати средње високом вредношћу у поређењу са другим европским земљама. Антитела су у већем проценту пронађена код слободно држаних свиња (66,7%), него код фармских свиња (17,8%) и свиња из домаћинстава (16.3%), међу којима није било разлике у серопреваленци. На присуство циста је, барем једном од две методе (БО, qPCR), прегледано укупно 59 свиња и паразит је пронађен у 19 случајева. Од тога, вијабилна T. gondii је доказана у 12 случајева, што чини 6% свих серолошки испитаних свиња у овој студији. Сви добијени изолати T. gondii, осим једног, потицали су од серопозитивних свиња, међутим, веза између титра антитела и степена изолације није доказана. За потребе генотипизације, 18 од 19 узорака у којима су доказане цисте T. gondii испитано је методом анализе полиморфизма дужина рестрикционих фрагмената заснованој на мултиплекс „nested“ PCR-у (Mn-PCR-RFLP), помоћу шест генских маркера (alt. SAG2, BTUB, GRA6, C22-8, PK1 и Apico). Одређивање генотипа је било могуће за укупно девет изолата T. gondii; два изолата су идентификована као тип III, а седам као тип II, чиме су добијени прве подаци о популационој структури T. gondii код домаћих свиња у Србији, који су у складу су са претходним налазом типова II и III код оваца, голубова и коња. У закључку, налаз специфичних антитела код свиња из различитих система узгоја и демонстрација инфективних циста у њиховим јестивим ткивима, потврђују значај свињског меса као потенцијалног извора хумане инфекције са T. gondii. Висок проценат серопозитивности и изолације утврђен код традиционално гајених мангулица сугерише да би приликом производње и припреме меса и месних производа пореклом од ових свиња требало посветити посебну пажњу мерама инактивације циста T. gondii. Одсуство корелације између висине титра антитела и степена изолације T. gondii из ткива испитаних свиња, као и налаз живих циста у ткивима серонегативних животиња, указују на то да се серолошки статус свиња не може сматрати поузданом мером безбедности њиховог меса. Налаз типа II, а посебно типа III код свиња, представља важан допринос познавању популационе структуре T. gondii код производних животиња у Србији.Zahvaljujući globalnoj distribuciji, širokom spektru prelaznih domaćina i sposobnosti da parazitira unutar gotovo svake ćelije sa jedrom, Toxoplasma gondii predstavlja jednog od najuspešnijih parazita ljudi i životinja. Kod imunokompetentnih osoba, infekcija toksoplazmom u većini slučajeva prolazi asimptomatski, dok kod imunokompromitovanih osoba može imati ozbiljne, čak smrtonosne, posledice, a kod trudnica dovesti do abortusa ili rođenja kongenitalno inficirane dece. Važan izvor infekcije za ljude predstavlja termički nedovoljno obrađeno meso inficiranih proizvodnih životinja, naročito svinja, koje predstavljaju jednu od vrsta iz čijih tkiva je parazit najčešće izolovan. U Srbiji je od šezdesetih godina prošlog veka sprovedeno više istraživanja u kojima je potvrđeno prisustvo antitela protiv T. gondii kod domaćih svinja. Infektivni paraziti su izolovani iz krvi seropozitivnih svinja, kao i iz mozga i srca svinja nepoznatog serološkog statusa. Ova disertacija predstavlja prvu studiju koja se bavila ispitivanjem prisustva veze između nalaza IgG antitela protiv T. gondii u serumu i vijabilnih cista u jestivim tkivima svinja. U tu svrhu, na prisustvo specifičnih antitela je (metodom modifikovane aglutinacije, MAT) ispitano 200 svinja iz tri različita sistema uzgoja (komercijalne farme, domaćinstva i slobodno). Tkiva seropozitivnih, i nekih seronegativnih, svinja su zatim ispitana na prisustvo cista, biološkim ogledom (BO) i/ili molekularnim metodama (qPCR). Antitela protiv T. gondii su pronađena kod ukupno 21,5% svinja, što se može smatrati srednje visokom vrednošću u poređenju sa drugim evropskim zemljama. Antitela su u većem procentu pronađena kod slobodno držanih svinja (66,7%), nego kod farmskih svinja (17,8%) i svinja iz domaćinstava (16.3%), među kojima nije bilo razlike u seroprevalenci. Na prisustvo cista je, barem jednom od dve metode (BO, qPCR), pregledano ukupno 59 svinja i parazit je pronađen u 19 slučajeva. Od toga, vijabilna T. gondii je dokazana u 12 slučajeva, što čini 6% svih serološki ispitanih svinja u ovoj studiji. Svi dobijeni izolati T. gondii, osim jednog, poticali su od seropozitivnih svinja, međutim, veza između titra antitela i stepena izolacije nije dokazana. Za potrebe genotipizacije, 18 od 19 uzoraka u kojima su dokazane ciste T. gondii ispitano je metodom analize polimorfizma dužina restrikcionih fragmenata zasnovanoj na multipleks „nested“ PCR-u (Mn-PCR-RFLP), pomoću šest genskih markera (alt. SAG2, BTUB, GRA6, C22-8, PK1 i Apico). Određivanje genotipa je bilo moguće za ukupno devet izolata T. gondii; dva izolata su identifikovana kao tip III, a sedam kao tip II, čime su dobijeni prve podaci o populacionoj strukturi T. gondii kod domaćih svinja u Srbiji, koji su u skladu su sa prethodnim nalazom tipova II i III kod ovaca, golubova i konja. U zaključku, nalaz specifičnih antitela kod svinja iz različitih sistema uzgoja i demonstracija infektivnih cista u njihovim jestivim tkivima, potvrđuju značaj svinjskog mesa kao potencijalnog izvora humane infekcije sa T. gondii. Visok procenat seropozitivnosti i izolacije utvrđen kod tradicionalno gajenih mangulica sugeriše da bi prilikom proizvodnje i pripreme mesa i mesnih proizvoda poreklom od ovih svinja trebalo posvetiti posebnu pažnju merama inaktivacije cista T. gondii. Odsustvo korelacije između visine titra antitela i stepena izolacije T. gondii iz tkiva ispitanih svinja, kao i nalaz živih cista u tkivima seronegativnih životinja, ukazuju na to da se serološki status svinja ne može smatrati pouzdanom merom bezbednosti njihovog mesa. Nalaz tipa II, a posebno tipa III kod svinja, predstavlja važan doprinos poznavanju populacione strukture T. gondii kod proizvodnih životinja u Srbiji.Due to its worldwide distribution, the widest range of intermediate hosts and its ability to parasitize virtually any nucleated cell, T. gondii is regarded as one of the most successful parasites of animals and humans. Immunocompetent individuals rarely suffer from clinical toxoplasmosis, while in immunocompromised individuals infection with T. gondii can have severe, even lethal, consequences. In pregnant women, infection during pregnancy can result in abortion or birth of congenitally infected children. Undercooked meat of infected animals, particularly pigs, represents an important source of human infection. In Serbia, several seroepizootiological studies have been conducted since the 60s, confirming the existence of T. gondii-specific antibodies in pigs. Viable cysts have been isolated from the blood of seropositive pigs as well as from the brain and the heart of pigs of unknown serological status. However, this was the first study to investigate the existence of correlation between the presence of T. gondii-specific IgG antibodies in pig sera and viable cysts in their edible tissues. For this purpose, a total of 200 pigs raised in different management systems (commercial farms, households and free-range systems) were investigated for the presence of anti-T. gondii antibodies. Tissues of seropositive, as well as of some seronegative pigs, were then examined for the presence of tissue cysts, using bioassay (BO) and/or molecular methods (qPCR). T. gondii–specific antibodies were detected in a total of 21.5% of pigs, which may be considered a moderately high finding compared to other European countries. The seroprevalence was higher in free-range pigs (66.7%) than in farm pigs (17.8%) and backyard pigs (16.3%), while no difference was observed between the latter two categories. A total of 59 pigs were examined for the presence of T. gondii tissue cysts using at least one of the two available methods (BO, qPCR) and the parasite was detected in 19 animals. Viable cysts were recovered from 12 out of the 19 samples, which is 6% of all examined pigs. All viable parasites but one originated from seropositive animals; nevertheless, no correlation between specific antibody titre and isolation rate was observed. For genotyping purposes, 18 out of the 19 cyst-positive samples, were investigated by restriction fragment length polimorfism analysis based on nested PCR (Mn-PCR-RFLP), using six genetic markers (alt. SAG2, BTUB, GRA6, C22-8, PK1 and Apico). Typing was successful in a total of nine isolates: two isolates were identified as type III and seven as type II. These results are the first data regarding the population structure of T. gondii in domestic pigs in Serbia and are in accordance with previous findings of type II and III in sheep, pigeons and horses. To conclude, detection of T. gondii-specific antibodies in pigs from different management systems and demonstration of viable cysts in their tissues confirm the significance of pork as a potential source of human T. gondii infection. High seroprevalence as well as the isolation rate observed in traditionally raised “mangulica” pigs suggest that special attention should be paid to applying appropriate tissue cysts inactivation methods during the production and preparation of their meat. Absence of correlation between specific antibody titer and T. gondii isolation rate observed in this study, together with the detection of viable cysts in tissues of seronegative animals, lead to the conclusion that serological status of a pig is not a reliable measure of the safety of its meat for human consumption. Identification of pig isolates as type II and type III represents an important contribution to the understanding of the T. gondii population structure in meat-producing animals in Serbia

Toxoplasma gondii infection in pigs: serological, parasitological and molecular findings as meat safety parameters

Захваљујући глобалној дистрибуцији, широком спектру прелазних домаћина и способности да паразитира унутар готово сваке ћелије са једром, Toxoplasma gondii представља једног од најуспешнијих паразита људи и животиња. Код имунокомпетентних особа, инфекција токсоплазмом у већини случајева пролази асимптоматски, док код имунокомпромитованих особа може имати озбиљне, чак смртоносне, последице, а код трудница довести до абортуса или рођења конгенитално инфициране деце. Важан извор инфекције за људе представља термички недовољно обрађено месо инфицираних производних животиња, нарочито свиња, које представљају једну од врста из чијих ткива је паразит најчешће изолован. У Србији је од шездесетих година прошлог века спроведено више истраживања у којима је потврђено присуство антитела против T. gondii код домаћих свиња. Инфективни паразити су изоловани из крви серопозитивних свиња, као и из мозга и срца свиња непознатог серолошког статуса. Ова дисертација представља прву студију која се бавила испитивањем присуства везе између налаза IgG антитела против T. gondii у серуму и вијабилних циста у јестивим ткивима свиња. У ту сврху, на присуство специфичних антитела је (методом модификоване аглутинације, МАТ) испитано 200 свиња из три различита система узгоја (комерцијалне фарме, домаћинства и слободно). Ткива серопозитивних, и неких серонегативних, свиња су затим испитана на присуство циста, биолошким огледом (БО) и/или молекуларним методама (qPCR). Антитела против T. gondii су пронађена код укупно 21,5% свиња, што се може сматрати средње високом вредношћу у поређењу са другим европским земљама. Антитела су у већем проценту пронађена код слободно држаних свиња (66,7%), него код фармских свиња (17,8%) и свиња из домаћинстава (16.3%), међу којима није било разлике у серопреваленци. На присуство циста је, барем једном од две методе (БО, qPCR), прегледано укупно 59 свиња и паразит је пронађен у 19 случајева. Од тога, вијабилна T. gondii је доказана у 12 случајева, што чини 6% свих серолошки испитаних свиња у овој студији. Сви добијени изолати T. gondii, осим једног, потицали су од серопозитивних свиња, међутим, веза између титра антитела и степена изолације није доказана. За потребе генотипизације, 18 од 19 узорака у којима су доказане цисте T. gondii испитано је методом анализе полиморфизма дужина рестрикционих фрагмената заснованој на мултиплекс „nested“ PCR-у (Mn-PCR-RFLP), помоћу шест генских маркера (alt. SAG2, BTUB, GRA6, C22-8, PK1 и Apico). Одређивање генотипа је било могуће за укупно девет изолата T. gondii; два изолата су идентификована као тип III, а седам као тип II, чиме су добијени прве подаци о популационој структури T. gondii код домаћих свиња у Србији, који су у складу су са претходним налазом типова II и III код оваца, голубова и коња. У закључку, налаз специфичних антитела код свиња из различитих система узгоја и демонстрација инфективних циста у њиховим јестивим ткивима, потврђују значај свињског меса као потенцијалног извора хумане инфекције са T. gondii. Висок проценат серопозитивности и изолације утврђен код традиционално гајених мангулица сугерише да би приликом производње и припреме меса и месних производа пореклом од ових свиња требало посветити посебну пажњу мерама инактивације циста T. gondii. Одсуство корелације између висине титра антитела и степена изолације T. gondii из ткива испитаних свиња, као и налаз живих циста у ткивима серонегативних животиња, указују на то да се серолошки статус свиња не може сматрати поузданом мером безбедности њиховог меса. Налаз типа II, а посебно типа III код свиња, представља важан допринос познавању популационе структуре T. gondii код производних животиња у Србији.Zahvaljujući globalnoj distribuciji, širokom spektru prelaznih domaćina i sposobnosti da parazitira unutar gotovo svake ćelije sa jedrom, Toxoplasma gondii predstavlja jednog od najuspešnijih parazita ljudi i životinja. Kod imunokompetentnih osoba, infekcija toksoplazmom u većini slučajeva prolazi asimptomatski, dok kod imunokompromitovanih osoba može imati ozbiljne, čak smrtonosne, posledice, a kod trudnica dovesti do abortusa ili rođenja kongenitalno inficirane dece. Važan izvor infekcije za ljude predstavlja termički nedovoljno obrađeno meso inficiranih proizvodnih životinja, naročito svinja, koje predstavljaju jednu od vrsta iz čijih tkiva je parazit najčešće izolovan. U Srbiji je od šezdesetih godina prošlog veka sprovedeno više istraživanja u kojima je potvrđeno prisustvo antitela protiv T. gondii kod domaćih svinja. Infektivni paraziti su izolovani iz krvi seropozitivnih svinja, kao i iz mozga i srca svinja nepoznatog serološkog statusa. Ova disertacija predstavlja prvu studiju koja se bavila ispitivanjem prisustva veze između nalaza IgG antitela protiv T. gondii u serumu i vijabilnih cista u jestivim tkivima svinja. U tu svrhu, na prisustvo specifičnih antitela je (metodom modifikovane aglutinacije, MAT) ispitano 200 svinja iz tri različita sistema uzgoja (komercijalne farme, domaćinstva i slobodno). Tkiva seropozitivnih, i nekih seronegativnih, svinja su zatim ispitana na prisustvo cista, biološkim ogledom (BO) i/ili molekularnim metodama (qPCR). Antitela protiv T. gondii su pronađena kod ukupno 21,5% svinja, što se može smatrati srednje visokom vrednošću u poređenju sa drugim evropskim zemljama. Antitela su u većem procentu pronađena kod slobodno držanih svinja (66,7%), nego kod farmskih svinja (17,8%) i svinja iz domaćinstava (16.3%), među kojima nije bilo razlike u seroprevalenci. Na prisustvo cista je, barem jednom od dve metode (BO, qPCR), pregledano ukupno 59 svinja i parazit je pronađen u 19 slučajeva. Od toga, vijabilna T. gondii je dokazana u 12 slučajeva, što čini 6% svih serološki ispitanih svinja u ovoj studiji. Svi dobijeni izolati T. gondii, osim jednog, poticali su od seropozitivnih svinja, međutim, veza između titra antitela i stepena izolacije nije dokazana. Za potrebe genotipizacije, 18 od 19 uzoraka u kojima su dokazane ciste T. gondii ispitano je metodom analize polimorfizma dužina restrikcionih fragmenata zasnovanoj na multipleks „nested“ PCR-u (Mn-PCR-RFLP), pomoću šest genskih markera (alt. SAG2, BTUB, GRA6, C22-8, PK1 i Apico). Određivanje genotipa je bilo moguće za ukupno devet izolata T. gondii; dva izolata su identifikovana kao tip III, a sedam kao tip II, čime su dobijeni prve podaci o populacionoj strukturi T. gondii kod domaćih svinja u Srbiji, koji su u skladu su sa prethodnim nalazom tipova II i III kod ovaca, golubova i konja. U zaključku, nalaz specifičnih antitela kod svinja iz različitih sistema uzgoja i demonstracija infektivnih cista u njihovim jestivim tkivima, potvrđuju značaj svinjskog mesa kao potencijalnog izvora humane infekcije sa T. gondii. Visok procenat seropozitivnosti i izolacije utvrđen kod tradicionalno gajenih mangulica sugeriše da bi prilikom proizvodnje i pripreme mesa i mesnih proizvoda poreklom od ovih svinja trebalo posvetiti posebnu pažnju merama inaktivacije cista T. gondii. Odsustvo korelacije između visine titra antitela i stepena izolacije T. gondii iz tkiva ispitanih svinja, kao i nalaz živih cista u tkivima seronegativnih životinja, ukazuju na to da se serološki status svinja ne može smatrati pouzdanom merom bezbednosti njihovog mesa. Nalaz tipa II, a posebno tipa III kod svinja, predstavlja važan doprinos poznavanju populacione strukture T. gondii kod proizvodnih životinja u Srbiji.Due to its worldwide distribution, the widest range of intermediate hosts and its ability to parasitize virtually any nucleated cell, T. gondii is regarded as one of the most successful parasites of animals and humans. Immunocompetent individuals rarely suffer from clinical toxoplasmosis, while in immunocompromised individuals infection with T. gondii can have severe, even lethal, consequences. In pregnant women, infection during pregnancy can result in abortion or birth of congenitally infected children. Undercooked meat of infected animals, particularly pigs, represents an important source of human infection. In Serbia, several seroepizootiological studies have been conducted since the 60s, confirming the existence of T. gondii-specific antibodies in pigs. Viable cysts have been isolated from the blood of seropositive pigs as well as from the brain and the heart of pigs of unknown serological status. However, this was the first study to investigate the existence of correlation between the presence of T. gondii-specific IgG antibodies in pig sera and viable cysts in their edible tissues. For this purpose, a total of 200 pigs raised in different management systems (commercial farms, households and free-range systems) were investigated for the presence of anti-T. gondii antibodies. Tissues of seropositive, as well as of some seronegative pigs, were then examined for the presence of tissue cysts, using bioassay (BO) and/or molecular methods (qPCR). T. gondii–specific antibodies were detected in a total of 21.5% of pigs, which may be considered a moderately high finding compared to other European countries. The seroprevalence was higher in free-range pigs (66.7%) than in farm pigs (17.8%) and backyard pigs (16.3%), while no difference was observed between the latter two categories. A total of 59 pigs were examined for the presence of T. gondii tissue cysts using at least one of the two available methods (BO, qPCR) and the parasite was detected in 19 animals. Viable cysts were recovered from 12 out of the 19 samples, which is 6% of all examined pigs. All viable parasites but one originated from seropositive animals; nevertheless, no correlation between specific antibody titre and isolation rate was observed. For genotyping purposes, 18 out of the 19 cyst-positive samples, were investigated by restriction fragment length polimorfism analysis based on nested PCR (Mn-PCR-RFLP), using six genetic markers (alt. SAG2, BTUB, GRA6, C22-8, PK1 and Apico). Typing was successful in a total of nine isolates: two isolates were identified as type III and seven as type II. These results are the first data regarding the population structure of T. gondii in domestic pigs in Serbia and are in accordance with previous findings of type II and III in sheep, pigeons and horses. To conclude, detection of T. gondii-specific antibodies in pigs from different management systems and demonstration of viable cysts in their tissues confirm the significance of pork as a potential source of human T. gondii infection. High seroprevalence as well as the isolation rate observed in traditionally raised “mangulica” pigs suggest that special attention should be paid to applying appropriate tissue cysts inactivation methods during the production and preparation of their meat. Absence of correlation between specific antibody titer and T. gondii isolation rate observed in this study, together with the detection of viable cysts in tissues of seronegative animals, lead to the conclusion that serological status of a pig is not a reliable measure of the safety of its meat for human consumption. Identification of pig isolates as type II and type III represents an important contribution to the understanding of the T. gondii population structure in meat-producing animals in Serbia

Toxoplasma gondii genotypes circulating in domestic pigs in Serbia

Consumption of undercooked or raw pork is considered a significant risk factor for human infection with Toxoplasma gondii. In this study, we investigated the genetic structure of 18 T. gondii strains obtained from slaughter pigs from Northern Serbia (mainly Vojvodina). The examined samples originated from eight pigs from large commercial farms, six backyard pigs and four free-range Mangalica pigs, all found to be positive for either viable T. gondii or T. gondii DNA. Genotyping was attempted from both pig tissues and mouse brains from the bioassays using a multiplex multilocus nested polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (Mn-PCR-RFLP) method with seven markers (GRA6,.lt. SAG2, PK-1, BTUB, C22-8, CS3 and Apico). Identification was achieved for nine T. gondii isolates. Seven isolates were classified as type II and two as type III. These results are consistent with previous studies on animal isolates from Serbia as well as with previous reports that type III is more frequently found in samples from Southern Europe than in those from other parts of the continent

Macromol. Mater. Eng. 3/2018

Bacterial cellulose blended polymeric fibrous bandages made in a novel way, from a solution subjected to gyration under pressure to directly weave the bandages. The products show cellular attraction, mechanical and swelling properties in preliminary tests and heralds a very promising new route for the manufacture of wound care bandages. This is reported by Esra Altun, Mehmet Onur Aydogdu, Fatma Koc, Maryam Crabbe‐Mann, Francis Brako, Rupy Kaur‐Matharu, Gunes Ozen, Serap Erdem Kuruca, Ursula Edirisinghe, Oguzhan Gunduz, and Mohan Edirisinghein

Novel Making of Bacterial Cellulose Blended Polymeric Fiber Bandages

Bacterial cellulose (BC) is a very promising biological material. However, at present its utilization is limited by difficulties in shape forming it. In this Communication, it is shown how this can be overcome by blending it with poly(methylmethacrylate) (PMMA) polymer. BC:PMMA fibers are produced by pressurized gyration of blended BC:PMMA solutions. Subsequently, BC:PMMA bandage‐like scaffolds are generated with different blends. The products are investigated to determine their morphological and chemical features. Cell culture and proliferation tests are performed to obtain information on biocompatibility of the scaffolds

Fifth European Dirofilaria and Angiostrongylus Days (FiEDAD) 2016

Peer reviewe

Cytotoxic activities of new iron(III) and nickel(II) chelates of some S-methyl-thiosemicarbazones on K562 and ECV304 cells

The S-methyl-thiosemicarbazones of the 2- hydroxy-R-benzaldehyde (R= H, 3-OH 3-OCH3 or 4-OCH3) reacted with the corresponding aldehydes in the presence of FeCl3 and NiCl2. New ONNO chelates of iron(III) and nickel (II) with hydroxy- or methoxy-substitued N1,N4-diarylidene-Smethyl- thiosemicarbazones were characterized by means of elemental analysis, conductivity and magnetic measurements, UV-Vis, IR and 1H-NMR spectroscopies. Cytotoxic activities of the compounds were determined using K562 chronic myeloid leukemia and ECV304 human endothelial cell lines by MTT assay. It was determined that monochloro N1-4- methoxysalicylidene-N4-4-methoxysalicylidene-S-methylthiosemicarbazidato- iron(III) complex showed selective anti-leukemic effects in K562 cells while has no effect in ECV304 cells in the 0.53 μg/ml (IC50) concentrations. Also, some methoxy-substitued nickel(II) chelates exhibit high cytotoxic activitiy against both of these cell lines in low concentrations. Cytotoxicity data were evaluated depending on cell lines origin and position of the substituents on aromatic rings

Selçuklu Anadolu'sunda çocuk (1075-1318)

ÖZETÇocuk yaşamı ve çocuk kavramı tarih boyunca insan yaşamının ilk evresinioluşturması nedeniyle yaşamın şekillenmesinde birinci derecede etkilidir. İnsanhayatının en önemli dönemini oluşturan çocukluk, her çağda ve dönemde her tabakadaninsanın kendi çocukluk yaşamını kurgulamasına ve yüzyıllar boyunca bu yaşamı dönemdönem değişiklikler göstererek aktarmasına neden olmuştur. Özelde Türk tarihiiçerisinde çocukluk çağını ele alacak olursak hem İslam öncesi Türk yaşantısında hemde İslamiyetin kabulü sonrasındaki yaşantıda toplumun çocuk yaşamı ve yetişmesineverdiği önem ortaya çıkmaktadır.Türklerin Anadolu’ya gelmeleriyle bu coğrafyayı Türk yurdu yapmaları önemlibir kırılma noktası açığa çıkarmıştır. Türkiye Selçuklu Devleti’nin kurulması, Anadolucoğrafyasında Türk kültürünün yerleşmesine imkân sağlamıştır. Bu durum Türk kültürüiçerisinde yer alan gündelik yaşam ve aile yaşamının geçmişten gelen gelenekler vegöreneklerle beraber nakl edilmesine sebebiyet vermiştir. Anadolu kültürü içerisindeTürk İslam aile ve çocuk yaşam biçimi açığa çıkmıştır.Hem hanedan üyesi çocukların hem de sıradan halk tabakası içerisindeki çocukyaşamının bu dönemde Anadolu Türk kültürünü oluşturmaya başladığı görülmektedir.Çocuk her zaman toplumun her katmanında önemini korumuştur. Hanedan üyesiçocukların siyasi hayattaki etkileri, toplumsal yaşantı içerisinde halkın çocukyetiştirmesi ve çocuğun aile içerisindeki konumu, çocukların dönemin bitmek bilmeyensavaş ortamlarındaki yeri ve ekonominin içerisinde çocuğun önemi bu dönemin çocukhayatını oluşturan kısımlardan bazılarıdır.Türkiye Selçuklu Devleti döneminde çocuğun doğumundan yetişmesine dairdönemler bu ayrılan alanlarda çeşitli özellikler göstererek gelecek kuşaklara çocuklukkültürü ve hayatı şeklinde kendisini devretmiştir.Çalışmamız ile Türkiye Selçuklu Devleti’nin sosyal tarih çalışmalarına küçükteolsa bir katkı sunmak hedeflenmiştir. Anahtar Kelimeler: Anadolu Selçuklular, Türkiye Selçuklular, çocuk, kültür, sosyaltarih.--------------------ABSTRACTThe life of children and children as a concept is of great importance in shapinglife as it is the first phase of human life throughout history. Childhood, which constitutesthe most important part of human life, has led people of every age and period toconstruct their own childhood life and to convey this life periodically throughoutcenturies. In particular, if we elaborate on childhood in Turkish history; In both preIslamic Turkish life and post-Islamic life, the importance that society attaches to childlife and upbringing comes to the fore.The arrival of the Turks in Anatolia, making this geography a Turkish homelandwas a breaking point. Moreover, with the establishment of the Anatolian Seljuks, dailylife, family life, the traditions and customs from the past were preserved and transferred.This situation has revealed the Turkish-Islamic lifestyle of family and children withinthe Anatolian culture. In this period, it was observed that both the lives of children inthe dynasty and the social class started to form the Anatolian Turkish culture within theAnatolian Seljuks. Specifically, it can be conferred that the foundations of the childliving in the ages to come, characteristics and customs, etc. were shaped in this period.Children have always maintained their significance in all layers of society.The effects of the children of the dynasty in political life, childrearing in thesocial life and the position of the child in the family, the position of the children in theendless war environment of the period, and the importance of the child in the economyare some of the parts that make up the children's life of this period.During the reign of the Anatolian Seljuks, the periods pertaining to the child'sbirth and upbringing showed various characteristics in these allocated areas and handedover to future generations as childhood culture and life.Our aim in this study is to make a small contribution to the social history studiesof the Anatolian Seljuk State.Key Words: Anatolian Seljuks, Turkey Seljuks, children, culture, social histor