Perinatal mental health: how nordic data sources have contributed to existing evidence and future avenues to explore

Purpose Perinatal mental health disorders affect a significant number of women with debilitating and potentially life-threatening consequences. Researchers in Nordic countries have access to high quality, population-based data sources and the possibility to link data, and are thus uniquely positioned to fill current evidence gaps. We aimed to review how Nordic studies have contributed to existing evidence on perinatal mental health. Methods We summarized examples of published evidence on perinatal mental health derived from large population-based longitudinal and register-based data from Denmark, Finland, Iceland, Norway and Sweden. Results Nordic datasets, such as the Danish National Birth Cohort, the FinnBrain Birth Cohort Study, the Icelandic SAGA cohort, the Norwegian MoBa and ABC studies, as well as the Swedish BASIC and Mom2B studies facilitate the study of prevalence of perinatal mental disorders, and further provide opportunity to prospectively test etiological hypotheses, yielding comprehensive suggestions about the underlying causal mechanisms. The large sample size, extensive follow-up, multiple measurement points, large geographic coverage, biological sampling and the possibility to link data to national registries renders them unique. The use of novel approaches, such as the digital phenotyping data in the novel application-based Mom2B cohort recording even voice qualities and digital phenotyping, or the Danish study design paralleling a natural experiment are considered strengths of such research. Conclusions Nordic data sources have contributed substantially to the existing evidence, and can guide future work focused on the study of background, genetic and environmental factors to ultimately define vulnerable groups at risk for psychiatric disorders following childbirth

Breastfeeding and risk of childhood brain tumors : a report from the Childhood Cancer and Leukemia International Consortium

PURPOSE: Studies report mixed findings regarding the association of breastfeeding with childhood brain tumors (CBT), the leading causes of cancer-related mortality in young people. Our objective was to determine whether breastfeeding is associated with CBT incidence. METHODS: We pooled data on N = 2610 cases with CBT (including 697 cases with astrocytoma, 447 cases with medulloblastoma/primitive neuroectodermal tumor [PNET], 167 cases with ependymoma) and N = 8128 age- and sex-matched controls in the Childhood Cancer and Leukemia International Consortium. We computed unconditional logistic regression models to estimate the odds ratio (OR) and 95% confidence interval (CI) of CBT, astrocytoma, medulloblastoma/PNET, and ependymoma according to breastfeeding status, adjusting for study, sex, mode of delivery, birthweight, age at diagnosis/interview, maternal age at delivery, maternal educational attainment, and maternal race/ethnicity. We evaluated any breastfeeding versus none and breastfeeding ≥ 6 months versus none. We subsequently performed random effects meta-analysis to confirm our findings, identify potential sources of heterogeneity, and evaluate for outliers or influential studies. RESULTS: Breastfeeding was reported by 64.8% of control mothers and 64.5% of case mothers and was not associated with CBT (OR 1.04, 95% CI 0.94-1.15), astrocytoma (OR 1.01, 95% CI 0.87-1.17), medulloblastoma/PNET (OR 1.11, 95% CI 0.93-1.32), or ependymoma (OR 1.06, 95% CI 0.81-1.40). Results were similar when we restricted to breastfeeding ≥ 6 months and in meta-analyses. CONCLUSION: Our data suggest that breastfeeding does not protect against CBT

Επίπτωση, παράγοντες κινδύνου θνησιγένειας στην Ελλάδα και συσχέτιση του ιστορικού μαιευτικών επιπλοκών με την παιδική λευχαιμογένεση

Η ενδομήτρια απώλεια του εμβρύου, ειδικότερα της αυτόματης αποβολής και της θνησιγενούς κύησης, αποτελεί σημαντικό δείκτη εκτίμησης της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής ισότητας και των παροχών φροντίδας υγείας σε ένα πληθυσμό. Το ιστορικό ενδομήτριου θανάτου απασχολεί έντονα την ερευνητική κοινότητα τόσο λόγω των αυξανόμενων τάσεων που παρουσιάζουν οι συνιστώσες του, όσο και λόγω των δυσμενών επιπτώσεών του. Έχουν αναφερθεί συσχετίσεις του ιστορικού εμβρυϊκής απώλειας με αυξημένο κίνδυνο περιγεννητικών επιπλοκών, αλλά και εμφάνισης λευχαιμίας σε επόμενες κυήσεις. Ειδικότερα για την παιδική λευχαιμία, η αύξηση της επίπτωσης της νόσου σε συνδυασμό με τη μικρή ηλικία εμφάνισής της και την ενδομήτρια ανάπτυξη των συνηθέστερων χρωμοσωμικών ανωμαλιών που τη συνοδεύουν στρέφουν το ενδιαφέρον σε πιθανούς προγεννητικούς και περιγεννητικούς αιτιολογικούς παράγοντες. Στην παρούσα διατριβή χρησιμοποιήθηκαν πρωτογενή δεδομένα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για το σύνολο των γεννήσεων στην Ελλάδα (2004-2015), προκειμένου να διερευνηθούν η επίπτωση, οι διαχρονικές τάσεις και οι παράγοντες κινδύνου της θνησιγένειας. Παράλληλα, αξιολογήθηκαν τυχόν κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που αντανακλώνται στην εθνικότητα της μητέρας, την περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Επιπρόσθετα, εξετάστηκε η ενδεχόμενη συσχέτιση του ιστορικού προηγηθείσας αυτόματης αποβολής ή/και θνησιγενούς κύησης με τον κίνδυνο λευχαιμογένεσης σε επόμενη κύηση, χρησιμοποιώντας πρωτογενή δεδομένα από το Εθνικό Αρχείο Καταγραφής Παιδικών Αιματολογικών Κακοηθειών και Συμπαγών Όγκων (NARECHEM-ST), και διενεργώντας, στη συνέχεια συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και μετά-ανάλυση. Από την ανάλυση των δεδομένων της ΕΛΣΤΑΤ, η συνολική μέση επίπτωση των θνησιγενών κυήσεων ανήλθε σε 3.9/1,000 γεννήσεις/έτος, ενώ ήταν σημαντικά υψηλότερη μεταξύ των μη-Ελληνίδων μητέρων (5.0/1,000/έτος). Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου θνησιγένειας φαίνεται ότι είναι το άρρεν φύλο, οι πολλαπλές κυήσεις, ο πρώτος και ο τέταρτος ή μετέπειτα τόκος σε σχέση με το δεύτερο ή τρίτο, η χαμηλή εκπαίδευση της μητέρας, η κατάσταση της άγαμης μητέρας, καθώς επίσης το μικρό και μεγάλο μέγεθος για την ηλικία κύησης και η προχωρημένη γονική ηλικία. Η περίοδος της οικονομικής κρίσης (2009-2015), επίσης, συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο θνησιγενούς κύησης, ο οποίος ήταν σχεδόν διπλάσιος μεταξύ των μη-Ελληνίδων μητέρων συγκριτικά με την προ-κρίσης περίοδο (2004-2008). Από την ανάλυση της μελέτης ασθενών-μαρτύρων της NARECHEM-ST, διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση της προηγηθείσας γέννησης θνησιγενούς νεογνού με αυξημένο κίνδυνο οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας (ΟΛΛ) σε επόμενη κύηση. Από την άλλη πλευρά, το ιστορικό αυτόματης αποβολής συσχετίστηκε αποκλειστικά με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης οξείας μυελογενούς λευχαιμίας (ΟΜΛ). Μετά από συστηματική ανασκόπηση >3,500 δημοσιευμένων μελετών και μετά-ανάλυση (32 επιλέξιμες μελέτες), διαπιστώθηκε οριακή συσχέτιση του ιστορικού προηγηθείσας εμβρυϊκής απώλειας με τον κίνδυνο παιδικής οξείας λευχαιμίας. Στις αναλύσεις ανά τύπο εμβρυϊκής απώλειας, το ιστορικό θνησιγενούς κύησης συσχετίστηκε αποκλειστικά με τον κίνδυνο ΟΛΛ, ενώ αξιοσημείωτος ήταν ο διπλάσιος κίνδυνος εμφάνισης ΟΛΛ σε βρέφη των οποίων οι μητέρες ανέφεραν ιστορικό αυτόματης αποβολής. Συμπερασματικά, τα μέτρα λιτότητας και η μη-βέλτιστη διασφάλιση μέτρων προληπτικής φροντίδας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, φαίνεται ότι σχετίζονται με ανισότητες εις βάρος των ευάλωτων και μειονεκτούντων πληθυσμιακών ομάδων. Η επείγουσα θέσπιση στοχευμένων προληπτικών παρεμβάσεων είναι αναγκαία, ώστε να διασφαλιστεί η βέλτιστη ποιότητα της υγείας του παιδιού και της μητέρας. Εάν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της παρούσας διατριβής από πλευράς παθοφυσιολογικών μηχανισμών, σχετικά με το ρόλο του ιστορικού εμβρυϊκής απώλειας στην παθογένεια της παιδικής λευχαιμίας, θα μεταφέρουν ένα σημαντικό μήνυμα για τη Δημόσια Υγεία, ενώ ταυτόχρονα θα δείχνουν ότι η συχνότητα εμφάνισης της λευχαιμίας μπορεί να μειωθεί με τη στοχευμένη προσπάθεια εξάλειψης των προλήψιμων αιτιών εμβρυϊκής απώλειας, τόσο από τους ίδιους τους γονείς όσο και από τους παρόχους φροντίδας υγείας.Despite recent advancements in antenatal and intrapartum care, maternal pregnancy loss comprising miscarriage and stillbirth remains a distressing problem in obstetrics. Apart from the effects on maternal wellbeing, there are growing concerns about the potential associations of the history of miscarriage and/or stillbirth on the health of the child of a subsequent pregnancy, including birth defects and childhood carcinogenesis, with most studies focusing on leukemia. Acute childhood leukemia is considered a model for the investigation of the impact of prenatal and perinatal factors on the subsequent offspring, given that the disease is putatively initiated in utero, has shown increasing incidence trends and peaks in early childhood. In this Thesis, nationwide primary data provided by the Hellenic Statistical Authority (ELSTAT) was used to assess trends of stillbirth rates in Greece during the pre-crisis and crisis period (2004-2015) by maternal nationality and explore the impact of modifiable stillbirth risk factors. Furthermore, the associations of history of miscarriage and stillbirth were separately investigated by leukemia type (acute lymphoblastic leukemia, ALL, and acute myeloid leukemia, AML) using primary data of the Nationwide Registry for Childhood Hematological Malignancies and Solid Tumors (NARECHEM-ST). Lastly, a systematic review and meta-analysis was performed in order to thoroughly synthesize and quantify the results of published studies on the association of history of miscarriage or stillbirth with acute leukemia risk in the subsequent offspring. Overall, the average stillbirth rate in Greece was 3.9 reaching a significantly higher 5.0/1,000 births/year rate among non-Greek mothers. Among Greek mothers, male sex, multiple pregnancies, first and fourth or more birth order, low education, unmarried status, other than appropriate for gestational age birth size and advanced parental age were significant determinants of stillbirth outcome. More sizeable were the associations among non-Greek mothers regarding marital status, birth size and parental age. Lastly, the stillbirth risk increased significantly during the crisis (2009-2015) compared to the pre-crisis (2004-2008) period. In the analysis on primary data by the NARECHEM-ST case-control study, statistically significant exposure- and disease subtype-specific associations of previous miscarriage(s) exclusively with AML and stillbirth(s) with ALL, and B-ALL particularly, emerged. Likewise, the systematic review on over 3,500 publications and meta-analysis on 32 eligible studies showed that fetal loss history was associated with increased acute leukemia risk. The positive association was seen for ALL and for AML; for the latter the OR increased in sensitivity analyses. By contrast, the association of ALL and AML with previous miscarriage reached marginal significance. The association of miscarriage history was strongest in infant ALL. In conclusion, austerity measures and suboptimal delivery of preventive care during the crisis was associated with persisting disparities associated in disadvantaged populations. An urgent and tailored employment of an array of preventive measures is required ensuring optimal quality of the child’s and maternal health. Our findings on the association of history of fetal loss with leukemia risk in subsequent pregnancies, if confirmed in future studies, could have a significant clinical impact, shedding light to our understanding of childhood leukemogenic mechanisms and stimulating future monitoring interventions prior to and during pregnancy to prevent pregnancy losses

Disparities in stillbirth outcome in Greece during the years of economic crisis and the association of maternal history of fetal loss with childhood leukemogenesis

Despite recent advancements in antenatal and intrapartum care, maternal pregnancy loss comprising miscarriage and stillbirth remains a distressing problem in obstetrics.Apart from the effects on maternal wellbeing, there are growing concerns about the potential associations of the history of miscarriage and/or stillbirth on the health of the child of a subsequent pregnancy, including birth defects and childhood carcinogenesis, with most studies focusing on leukemia. Acute childhood leukemia is considered a model for the investigation of the impact of prenatal and perinatal factors on the subsequent offspring, given that the disease is putatively initiated in utero, has shown increasing incidence trends and peaks in early childhood. In this Thesis, nationwide primary data provided by the Hellenic Statistical Authority (ELSTAT) was used to assess trends of stillbirth rates in Greece during the pre-crisis and crisis period (2004-2015) by maternal nationality and explore the impact of modifiable stillbirth risk factors. Furthermore, the associations of history of miscarriage and stillbirth were separately investigated by leukemia type (acute lymphoblastic leukemia, ALL, and acute myeloid leukemia, AML) using primary data of the Nationwide Registry for Childhood Hematological Malignancies and Solid Tumors (NARECHEM-ST). Lastly, a systematic review and meta-analysis was performed in order to thoroughly synthesize and quantify the results of published studies on the association of history of miscarriage or stillbirth with acute leukemia risk in the subsequent offspring.Overall, the average stillbirth rate in Greece was 3.9 reaching a significantly higher 5.0/1,000 births/year rate among non-Greek mothers. Among Greek mothers, male sex, multiple pregnancies, first and fourth or more birth order, low education, unmarried status, other than appropriate for gestational age birth size and advanced parental age were significant determinants of stillbirth outcome. More sizeable were the associations among non-Greek mothers regarding marital status, birth size and parental age. Lastly, the stillbirth risk increased significantly during the crisis (2009-2015) compared to the pre-crisis (2004-2008) period. In the analysis on primary data by the NARECHEM-ST case-control study, statistically significant exposure- and disease subtype-specific associations of previous miscarriage(s) exclusively with AML and stillbirth(s) with ALL, and B-ALL particularly, emerged. Likewise, the systematic review on over 3,500 publications and meta-analysis on 32 eligible studies showed that fetal loss history was associated with increased acute leukemia risk. The positive association was seen for ALL and for AML; for the latter the OR increased in sensitivity analyses. By contrast, the association of ALL and AML with previous miscarriage reached marginal significance. The association of miscarriage history was strongest in infant ALL.In conclusion, austerity measures and suboptimal delivery of preventive care during the crisis was associated with persisting disparities associated in disadvantaged populations. An urgent and tailored employment of an array of preventive measures is required ensuring optimal quality of the child’s and maternal health. Our findings on the association of history of fetal loss with leukemia risk in subsequent pregnancies, if confirmed in future studies, could have a significant clinical impact, shedding light to our understanding of childhood leukemogenic mechanisms and stimulating future monitoring interventions prior to and during pregnancy to prevent pregnancy losses.Η ενδομήτρια απώλεια του εμβρύου, ειδικότερα της αυτόματης αποβολής και της θνησιγενούς κύησης, αποτελεί σημαντικό δείκτη εκτίμησης της οικονομικής ανάπτυξης, της κοινωνικής ισότητας και των παροχών φροντίδας υγείας σε ένα πληθυσμό. Το ιστορικό ενδομήτριου θανάτου απασχολεί έντονα την ερευνητική κοινότητα τόσο λόγω των αυξανόμενων τάσεων που παρουσιάζουν οι συνιστώσες του, όσο και λόγω των δυσμενών επιπτώσεών του. Έχουν αναφερθεί συσχετίσεις του ιστορικού εμβρυϊκής απώλειας με αυξημένο κίνδυνο περιγεννητικών επιπλοκών, αλλά και εμφάνισης λευχαιμίας σε επόμενες κυήσεις. Ειδικότερα για την παιδική λευχαιμία, η αύξηση της επίπτωσης της νόσου σε συνδυασμό με τη μικρή ηλικία εμφάνισής της και την ενδομήτρια ανάπτυξη των συνηθέστερων χρωμοσωμικών ανωμαλιών που τη συνοδεύουν στρέφουν το ενδιαφέρον σε πιθανούς προγεννητικούς και περιγεννητικούς αιτιολογικούς παράγοντες. Στην παρούσα διατριβή χρησιμοποιήθηκαν πρωτογενή δεδομένα από την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για το σύνολο των γεννήσεων στην Ελλάδα (2004-2015), προκειμένου να διερευνηθούν η επίπτωση, οι διαχρονικές τάσεις και οι παράγοντες κινδύνου της θνησιγένειας. Παράλληλα, αξιολογήθηκαν τυχόν κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που αντανακλώνται στην εθνικότητα της μητέρας, την περίοδο πριν και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Επιπρόσθετα, εξετάστηκε η ενδεχόμενη συσχέτιση του ιστορικού προηγηθείσας αυτόματης αποβολής ή/και θνησιγενούς κύησης με τον κίνδυνο λευχαιμογένεσης σε επόμενη κύηση, χρησιμοποιώντας πρωτογενή δεδομένα από το Εθνικό Αρχείο Καταγραφής Παιδικών Αιματολογικών Κακοηθειών και Συμπαγών Όγκων (NARECHEM-ST), και διενεργώντας, στη συνέχεια συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και μετά-ανάλυση.Από την ανάλυση των δεδομένων της ΕΛΣΤΑΤ, η συνολική μέση επίπτωση των θνησιγενών κυήσεων ανήλθε σε 3.9/1,000 γεννήσεις/έτος, ενώ ήταν σημαντικά υψηλότερη μεταξύ των μη-Ελληνίδων μητέρων (5.0/1,000/έτος). Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου θνησιγένειας φαίνεται ότι είναι το άρρεν φύλο, οι πολλαπλές κυήσεις, ο πρώτος και ο τέταρτος ή μετέπειτα τόκος σε σχέση με το δεύτερο ή τρίτο, η χαμηλή εκπαίδευση της μητέρας, η κατάσταση της άγαμης μητέρας, καθώς επίσης το μικρό και μεγάλο μέγεθος για την ηλικία κύησης και η προχωρημένη γονική ηλικία. Η περίοδος της οικονομικής κρίσης (2009-2015), επίσης, συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο θνησιγενούς κύησης, ο οποίος ήταν σχεδόν διπλάσιος μεταξύ των μη-Ελληνίδων μητέρων συγκριτικά με την προ-κρίσης περίοδο (2004-2008). Από την ανάλυση της μελέτης ασθενών-μαρτύρων της NARECHEM-ST, διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση της προηγηθείσας γέννησης θνησιγενούς νεογνού με αυξημένο κίνδυνο οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας (ΟΛΛ) σε επόμενη κύηση. Από την άλλη πλευρά, το ιστορικό αυτόματης αποβολής συσχετίστηκε αποκλειστικά με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης οξείας μυελογενούς λευχαιμίας (ΟΜΛ). Μετά από συστηματική ανασκόπηση >3,500 δημοσιευμένων μελετών και μετά-ανάλυση (32 επιλέξιμες μελέτες), διαπιστώθηκε οριακή συσχέτιση του ιστορικού προηγηθείσας εμβρυϊκής απώλειας με τον κίνδυνο παιδικής οξείας λευχαιμίας. Στις αναλύσεις ανά τύπο εμβρυϊκής απώλειας, το ιστορικό θνησιγενούς κύησης συσχετίστηκε αποκλειστικά με τον κίνδυνο ΟΛΛ, ενώ αξιοσημείωτος ήταν ο διπλάσιος κίνδυνος εμφάνισης ΟΛΛ σε βρέφη των οποίων οι μητέρες ανέφεραν ιστορικό αυτόματης αποβολής.Συμπερασματικά, τα μέτρα λιτότητας και η μη-βέλτιστη διασφάλιση μέτρων προληπτικής φροντίδας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, φαίνεται ότι σχετίζονται με ανισότητες εις βάρος των ευάλωτων και μειονεκτούντων πληθυσμιακών ομάδων. Η επείγουσα θέσπιση στοχευμένων προληπτικών παρεμβάσεων είναι αναγκαία, ώστε να διασφαλιστεί η βέλτιστη ποιότητα της υγείας του παιδιού και της μητέρας. Εάν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της παρούσας διατριβής από πλευράς παθοφυσιολογικών μηχανισμών, σχετικά με το ρόλο του ιστορικού εμβρυϊκής απώλειας στην παθογένεια της παιδικής λευχαιμίας, θα μεταφέρουν ένα σημαντικό μήνυμα για τη Δημόσια Υγεία, ενώ ταυτόχρονα θα δείχνουν ότι η συχνότητα εμφάνισης της λευχαιμίας μπορεί να μειωθεί με τη στοχευμένη προσπάθεια εξάλειψης των προλήψιμων αιτιών εμβρυϊκής απώλειας, τόσο από τους ίδιους τους γονείς όσο και από τους παρόχους φροντίδας υγείας

Perinatal mental health : how nordic data sources have contributed to existing evidence and future avenues to explore

Purpose Perinatal mental health disorders affect a significant number of women with debilitating and potentially life-threatening consequences. Researchers in Nordic countries have access to high quality, population-based data sources and the possibility to link data, and are thus uniquely positioned to fill current evidence gaps. We aimed to review how Nordic studies have contributed to existing evidence on perinatal mental health. Methods We summarized examples of published evidence on perinatal mental health derived from large population-based longitudinal and register-based data from Denmark, Finland, Iceland, Norway and Sweden. Results Nordic datasets, such as the Danish National Birth Cohort, the FinnBrain Birth Cohort Study, the Icelandic SAGA cohort, the Norwegian MoBa and ABC studies, as well as the Swedish BASIC and Mom2B studies facilitate the study of prevalence of perinatal mental disorders, and further provide opportunity to prospectively test etiological hypotheses, yielding comprehensive suggestions about the underlying causal mechanisms. The large sample size, extensive follow-up, multiple measurement points, large geographic coverage, biological sampling and the possibility to link data to national registries renders them unique. The use of novel approaches, such as the digital phenotyping data in the novel application-based Mom2B cohort recording even voice qualities and digital phenotyping, or the Danish study design paralleling a natural experiment are considered strengths of such research. Conclusions Nordic data sources have contributed substantially to the existing evidence, and can guide future work focused on the study of background, genetic and environmental factors to ultimately define vulnerable groups at risk for psychiatric disorders following childbirth

Gender dysphoria in twins : a register-based population study

Both genetic and environmental influences have been proposed to contribute to the variance of gender identity and development of gender dysphoria (GD), but the magnitude of the effect of each component remains unclear. We aimed to examine the prevalence of GD among twins and non-twin siblings of individuals with GD, using data derived from a large register-based population in Sweden over the period 2001-2016. Register data was collected from the Statistics Sweden and the National Board of Health and Welfare. The outcome of interest was defined as at least four diagnoses of GD or at least one diagnosis followed by gender-affirming treatment. A total of 2592 full siblings to GD cases were registered, of which 67 were twins; age at first GD diagnosis for the probands ranged from 11.2 to 64.2 years. No same-sex twins that both presented with GD were identified during the study period. The proportion of different-sex twins both presenting with GD (37%) was higher than that in same-sex twins (0%, Fisher's exact test p-value < 0.001) and in non-twin sibling pairs (0.16%). The present findings suggest that familial factors, mainly confined to shared environmental influences during the intrauterine period, seem to contribute to the development of GD

Cardiovascular outcomes in transgender individuals in Sweden after initiation of gender-affirming hormone therapy

Aims We compared the incidence of cardiovascular disease (CVD) in transgender participants with a diagnosis of gender dysphoria (GD) with and without gender-affirming hormone therapy (GAHT) to the incidence observed in the general population. Methods and results The population-based cohort included all individuals >10 years in Sweden linked to Swedish nationwide healthcare Registers (2006-16). Two comparator groups without GD/GAHT were matched (1:10) on age, county of residence, and on male and female birth-assigned sex, respectively. Cox proportional models provided hazard ratios (HRs) and 95% confidence intervals (CI) for CVD outcomes. Among 1779 transgender individuals [48% birth-assigned males (AMAB), 52% birth-assigned females (AFAB)], 18 developed CVD, most of which were conduction disorders. The incidence of CVD for AFAB individuals with GD was 3.7 per 1000 person-years (95% CI: 1.4-10.0). Assigned male at birth individuals with GD had an incidence of CVD event of 7.1 per 1000 person-years (95% CI: 4.2-12.0). The risk of CVD event was 2.4 times higher in AMAB individuals (HR: 2.4, 95% CI: 1.3-4.2) compared with cisgender women, and 1.7 higher compared with cisgender men (HR: 1.7, 95% CI: 1.0-2.9). Analysis limited to transgender individuals without GAHT yielded similar results to those with GAHT treatment. Conclusion The incidence of CVD among GD/GAHT individuals was low, although increased compared with matched individuals without GD and similar to the incidence among GD/no GAHT individuals, thus not lending support for a causal relationship between treatment and CVD outcomes. Larger studies with longer follow-up are needed to verify these findings, as well as possible effect modification by comorbidity

Estrogen-modulating treatment among mid-life women and COVID-19 morbidity and mortality: a multiregister nationwide matched cohort study in Sweden

Abstract Background It has been repeatedly shown that men infected by SARS-CoV-2 face a twofold higher likelihood of dying, being hospitalized or admitted to the intensive care unit compared to women, despite taking into account relevant confounders. It has been hypothesized that these discrepancies are related to sex steroid hormone differences with estrogens being negatively correlated with disease severity. The objective of this study was therefore to evaluate COVID-19-related mortality and morbidity among peri- and postmenopausal women in relation to estrogen-containing menopause hormonal treatments (MHT). Methods This is a national register-based matched cohort study performed in Sweden between January 1 to December 31, 2020. Study participants comprised women over the age of 53 years residing in Sweden. Exposure was defined as prescriptions of local estrogens, systemic estrogens with and without progestogens, progestogens alone, or tibolone. MHT users were then compared with a matched cohort of non-users. The primary outcome consisted of COVID-19 mortality, whereas the secondary outcomes included inpatient hospitalizations/outpatient visits and confirmed SARS-CoV-2 infection. Multivariable adjusted Cox regression-derived hazard ratios (HRs) were calculated. Results Use of systemic estrogens alone is associated with increased COVID-19 mortality among older women (aHR 4.73, 1.22 to 18.32), but the association is no longer significant when discontinuation of estrogen use is accounted for. An increased risk for COVID-19 infection is further observed for women using combined systemic estrogens and progestogens (aHR 1.06, 1.00 to 1.13) or tibolone (aHR 1.21, 1.01 to 1.45). Use of local estrogens is associated with an increased risk for COVID-19-related death (aHR 2.02,1.45 to 2.81) as well as for all secondary outcomes. Conclusions Systemic or local use of estrogens does not decrease COVID-19 morbidity and mortality to premenopausal background levels. Excess risk for COVID-19 morbidity and mortality was noted among older women and those discontinuing systemic estrogens. Higher risk for death was also noted among women using local estrogens, for which non-causal mechanisms such as confounding by comorbidity or frailty seem to be the most plausible underlying explanations. Trial registration details Not applicable

Gender-affirming hormone treatment and cognitive function in transgender young adults : a systematic review and meta-analysis

Background: Previous studies have examined whether steroid hormone treatment in transgender individuals may affect cognitive function; yet, their limited power does not allow firm conclusions to be drawn. We leveraged data from to-date literature aiming to explore the effect of gender-affirming hormone administration on cognitive function in transgender individuals. Methods: A search strategy of MEDLINE was developed (through June 1, 2019) using the key terms transgender, hormone therapy and cognitive function. Eligible were (i) cohort studies examining the longitudinal effect of hormone therapy on cognition, and (ii) cross-sectional studies comparing the cognitive function between treated and non-treated individuals. Standardized mean differences (Hedges' g) were pooled using random-effects models. Study quality was evaluated using the Newcastle-Ottawa Scale. Outcomes: Ten studies (seven cohort and three cross-sectional) were eligible representing 234 birth-assigned males (aM) and 150 birth-assigned females (aF). The synthesis of cohort studies (n = 5) for visuospatial ability following hormone treatment showed a statistically significant enhancement among aF (g = 0.55, 95% confidence intervals [CI]: 0.29, 0.82) and an improvement with a trend towards statistical significance among aM (g = 0.28, 95%CI: -0.01, 0.58). By contrast, no adverse effects of hormone administration were shown. No heterogeneity was evident in most meta-analyses. Interpretation: Current evidence does not support an adverse impact of hormone therapy on cognitive function, whereas a statistically significant enhancing effect on visuospatial ability was shown in aF. New longitudinal studies with longer follow-up should explore the long-term effects of hormone therapy, especially the effects on younger individuals, where there is greater scarcity of data