COVID-19 pandemisi sürecinde serbest eczacıların anksiyete düzeyleri: İstanbul’da bir kesitsel araştırma

Community pharmacists have been on the frontlines during the 2019 Coronavirus Disease (COVID-19) pandemic. Although the mental health and anxiety levels of many other health workers are studied in this period, literature is very limited to understand the experience of pharmacists. This study aims to define the anxiety level of community pharmacists in Istanbul during the COVID-19 pandemic and identify possible influencing factors. The population of the study is community pharmacists from pharmacies in Istanbul. In this cross-sectional study, 348 pharmacies are selected by simple random sampling. Participants are approached via telephone and inquired with questions about sociodemographic information, work conditions, COVID-19 specific concerns, and the Beck Anxiety Inven-tory. 239 (68.7%) pharmacists responded. This study identifies that, by the 6th month of the pandemic, the mean anxiety score of the pharmacists in Istanbul is 9.4±10.6, and 54.8% (n=134) of the participants is experiencing “minimal” anxi-ety. However, they have some COVID-19 specific concerns (becoming infected and transmitting the disease to family or environment) at high and extreme lev-els. Those concerns significantly increase the anxiety score. The findings of this study are promising for public health, as they show that community pharmacists could cope with the psychological effects of the pandemic.Eczacılar, 2019 Koronavirüs Hastalığı (COVID-19) pandemisi döneminde sağlık hizmetlerinin ön saflarında çalışmaktadır. Bu süreçte hastalarla birebir temas halinde olmaları ve çalışma şartlarındaki değişiklikler ruhsal iyilik hallerini etkileyebilir ve anksiyeteye sebep olabilir. Alanyazında COVID-19 pandemisi sürecinde, diğer sağlık çalışanlarının ruhsal iyilik halleri ve anksiyete düzeylerine ilişkin araştırmalar mevcut iken araştırmalar eczacıların deneyimini anlamak için yetersizdir. Bu çalışmanın amacı, COVID-19 pandemisi sürecinde İstanbul’da görev yapmakta olan eczacıların anksiyete düzeyini ve onu etkileyebilecek faktörleri tespit etmektir. Araştırmanın evreni İstanbul’daki eczanelerde görev yapan serbest eczacılardır. Kesitsel türdeki bu araştırmada basit rastgele örnekleme yöntemi ile 348 eczane seçilmiştir. Seçilen eczanelere telefon ile ulaşılıp; sosyodemografik bilgiler, çalışma bilgileri ve COVID-19’a özgü endişeler hakkında sorular ile Beck Anksiyete Ölçeği maddeleri yöneltilmiştir. Örnek gruptaki eczacıların %68,7’ine (n=239) ulaşılmıştır. Pandeminin 6. ayı itibariyle İstanbul’daki eczacıların anksiyete ölçeği puanı ortalamasının 9,4±10,6 olduğu ve %54,8’inin (n=134) “minimal düzeyde anksiyete” sahibi olduğu tespit edilmiştir. Bununla beraber COVID-19’a özgü bazı endişelerinin (hastalığa yakalanma ve çevresine bulaştırma) çok ve aşırı çok hissedildiği ve bu endişelerin genel anksiyete puanını istatistiksel olarak önemli düzeylerde etkilediği tespit edilmiştir. Bu sonuç, eczacıların psikolojik olarak pandemiyle başa çıkabildiklerini göstermesi itibariyle halk sağlığı açısından ümit verici olarak yorumlanabilir

Autosomal recessive variants in TUBGCP2 alter the γ-tubulin ring complex leading to neurodevelopmental disease.

Microtubules help building the cytoskeleton of neurons and other cells. Several components of the gamma-tubulin (γ-tubulin) complex have been previously reported in human neurodevelopmental diseases. We describe two siblings from a consanguineous Turkish family with dysmorphic features, developmental delay, brain malformation, and epilepsy carrying a homozygous mutation (p.Glu311Lys) in TUBGCP2 encoding the γ-tubulin complex 2 (GCP2) protein. This variant is predicted to disrupt the electrostatic interaction of GCP2 with GCP3. In primary fibroblasts carrying the variant, we observed a faint delocalization of γ-tubulin during the cell cycle but normal GCP2 protein levels. Through mass spectrometry, we observed dysregulation of multiple proteins involved in the assembly and organization of the cytoskeleton and the extracellular matrix, controlling cellular adhesion and of proteins crucial for neuronal homeostasis including axon guidance. In summary, our functional and proteomic studies link TUBGCP2 and the γ-tubulin complex to the development of the central nervous system in humans

A Mechanistic View of the Role of E3 in Sumoylation

Sumoylation, the covalent attachment of SUMO (Small Ubiquitin-Like Modifier) to proteins, differs from other Ubl (Ubiquitin-like) pathways. In sumoylation, E2 ligase Ubc9 can function without E3 enzymes, albeit with lower reaction efficiency. Here, we study the mechanism through which E3 ligase RanBP2 triggers target recognition and catalysis by E2 Ubc9. Two mechanisms were proposed for sumoylation. While in both the first step involves Ubc9 conjugation to SUMO, the subsequent sequence of events differs: in the first E2-SUMO forms a complex with the target and E3, followed by SUMO transfer to the target. In the second, Ubc9-SUMO binds to the target and facilitates SUMO transfer without E3. Using dynamic correlations obtained from explicit solvent molecular dynamic simulations we illustrate the key roles played by allostery in both mechanisms. Pre-existence of conformational states explains the experimental observations that sumoylation can occur without E3, even though at a reduced rate. Furthermore, we propose a mechanism for enhancement of sumoylation by E3. Analysis of the conformational ensembles of the complex of E2 conjugated to SUMO illustrates that the E2 enzyme is already largely pre-organized for target binding and catalysis; E3 binding shifts the equilibrium and enhances these pre-existing populations. We further observe that E3 binding regulates allosterically the key residues in E2, Ubc9 Asp100/Lys101 E2, for the target recognition

Understanding the Role of the Josephin Domain in the PolyUb Binding and Cleavage Properties of Ataxin-3

Ataxin-3, the disease protein in the neurodegenerative disorder Spinocerebellar Ataxia Type 3 or Machado Joseph disease, is a cysteine protease implicated in the ubiquitin proteasome pathway. It contains multiple ubiquitin binding sites through which it anchors polyubiquitin chains of different linkages that are then cleaved by the N-terminal catalytic (Josephin) domain. The properties of the ubiquitin interacting motifs (UIMs) in the C-terminus of ataxin-3 are well established. Very little is known, however, about how two recently identified ubiquitin-binding sites in the Josephin domain contribute to ubiquitin chain binding and cleavage. In the current study, we sought to define the specific contribution of the Josephin domain to the catalytic properties of ataxin-3 and assess how the topology and affinity of these binding sites modulate ataxin-3 activity. Using NMR we modeled the structure of diUb/Josephin complexes and showed that linkage preferences are imposed by the topology of the two binding sites. Enzymatic studies further helped us to determine a precise hierarchy between the sites. We establish that the structure of Josephin dictates specificity for K48-linked chains. Site 1, which is close to the active site, is indispensable for cleavage. Our studies open the way to understand better the cellular function of ataxin-3 and its link to pathology

Cataloging and organizing p73 interactions in cell cycle arrest and apoptosis

We have compiled the p73-mediated cell cycle arrest and apoptosis pathways. p73 is a member of the p53 family, consisting of p53, p63 and p73. p73 exists in several isoforms, presenting different domain structures. p73 functions not only as a tumor suppressor in apoptosis but also as differentiator in embryo development. p53 mutations are responsible for half of the human cancers; p73 can partially substitute mutant p53 as tumor suppressor. The pathways we assembled create a p73-centered network consisting of 53 proteins and 176 interactions. We clustered our network into five functional categories: Upregulation, Activation, Suppression, Transcriptional Activity and Degradation. Our literature searches led to discovering proteins (c-Jun and pRb) with apparent opposing functional effects; these indicate either currently missing proteins and interactions or experimental misidentification or functional annotation. For convenience, here we present the p73 network using the molecular interaction map (MIM) notation. The p73 MIM is unique amongst MIMs, since it further implements detailed domain features. We highlight shared pathways between p53 and p73. We expect that the compiled and organized network would be useful to p53 family-based studies

EPPT1 peptidi ile hedeflenmiş biyouyumlu ilaç taşıma sisteminin geliştirilmesi ve antikanser etkilerinin incelenmesi

Recently, the superior properties of graphene to other biomaterials have made graphene an indispensable and unique material for anticancer drug delivery research, gene and peptide transport. On the other hand, the undeniable beneficial effects of graphene provided by a wide surface area could be limited by toxic effects. Oxidized formation of graphene (G) is a graphene oxide (GO) that comprises a lot of oxygen functional groups which make it hydrophilic. Unfortunately, despite GO with an excellent functionalization ability and good solubility in water conditions, defected areas hamper sp3 hybridized carbon surface area. Partially reduction of some oxygen functionality on GO generates reduced graphene oxide (rGO) with less solubility but better graphene properties. Therefore, reduced graphene oxide is chosen due to a wider surface area and less toxicity associated with functional groups for several biological applications. Covering the wide surface area of rGO is a common strategy to have better water solubility and biocompatibility. Poly(ethylene glycol) is a commonly used polymer that provides an ability to nanoparticle prolonged circulation time with covering the unknown nanomaterial from immune cells and decreases the uptake by the spleen and liver-resident phagocyte. This thesis study focuses on the development of an EPPT1 targeted, biocompatible graphene-based drug delivery system that can address the biocompatibility problem of rGO and show the potential of selective drug delivery into the target cell. The surface of the graphene oxide was coated with a functional copolymer poly[(ethylene glycol methacrylate)-co-(methyl methacrylate)-co-(1-pyrene methacrylate)-co-(3-azido propyl methacrylate)] P[PEGMA-co-MMA-co-PMA-co-AzPMA] that enhances the biocompatibility and water dispersibility via its PEG brushes. The copolymer also contains the multiple pyrene units to enhance the π-π interactions with graphene surface and azide groups to do further targeting agent functionalization of the coated surface which ensures the recognition of uMUC1 receptors that is highly expressed on the membrane of breast cancer cells. Doxorubicin (Dox) as anticancer drug loading and releasing profile of the targeted, biocompatible graphene platform were deeply investigated by showing the effect of PEG brush length (500 g/mol and 2000 g/mol), the effect of having ionic azide groups on the surface, the effect of the order of drug loading and targeting agent conjugation on drug release rate. Anticancer activity was tested in two different breast-cancer cells of MCF-7 and MDA-MB-231 using MTS and Resazurin Assay. Once the drug release profiles of the carriers with the 95% drug loading capacity were investigated at acidic (pH:5.5) and the physiological conditions (pH:7.4), the results showed that longer PEG brushes slow down the drug release however it ensures the biocompatibility and aqueous medium solubility. Azide group containing carrier has a faster drug release profile because of the ionic interaction between positively charged Doxorubicin at acidic pH. EPPT1 peptide showed the charge balancing effect and slowed down the release even in the azide group containing carriers in both PEG brush molecular weights (500, 2000 g/mol). After the investigation of the drug release profile of the nanocarriers system in a different copolymer and synthesis order variety, in-vitro experiments have been done. MTS and Resazurin assay have been performed with the empty carrier, non-targeted, and targeted Dox loaded carriers with negative and positive controls on MCF-7 and MDA-MB-231 breast cancer fibroblast secondary cell lines. Resazurin has chosen as the most reliable assay to work with Dox loaded therapeutics. The results showed that 7.5 μg/ml targeted, Dox loaded, PAMP coated rGO nanocarrier with PEG2000 brushes gives 24 % cell viability, while free Dox gives 25 % cell viability after 48h interaction with MDA-MB231 cells. Finally, the selective cellular uptake ability of the compositions was investigated qualitatively and quantitively by confocal microscopy and flow cytometry analysis and it is shown that EPPT1 targeted a graphene-based drug delivery system selectively can accumulate more into breast cancer cell lines.Son zamanlarda grafenin (G) diğer biyomalzemelere göre üstün öözellikleri onu antikanser ilaç taşıma sistemi, gen ve peptit taşınmasında önemli bir material haline getirmiştir. Bir diğer yandan toksit etkileri kullanımı sınırlandırabilir. Grafen oksit (GO) onu hidrofilik yapan çok sayıda fonksiyonel oksijen grubu bulundurur. Fakat GO`in sahip oldu sp3 hibridize karbonları sebebiyle kusurlu yüzey oluşumu bulunmaktadır. GO üzerindeki oksijen grubunun azaltılmasıyla bu problem ortadan kalkabilir fakat çözünürlüğü kısmen azalır. Bunun için indirgenmiş grafen oksit (rGO) yapısı GO'in oksijence zengin gruplarının indirgenmesiyle elde edilir. rGO daha düzgün ve geniş yüzey alanı ve daha az toksisiteye neden olması rGO'yu biyolojik uygulamalar için daha cazip kılar. Fakat suda çözünürlüğünün ve biyouyumluluğunun düşük olması aşılması gereken bir sorundur ve bunun için genellikle yüzey kaplama stratejileri takip edilir. Poli(etilen glikol) (PEG) yüzey alanı kaplaması için kullanılan polimerlerden olup, kaplandığı nanoparçacığın kandaki dolaşım süresini uzatır ve immün hücreler tarafından karaciğer ve dalaktan atılımını engeller. Bu tez çalımasında, EPPT1 peptidiyle hedefli hale getirilmiş, rGO'nun biyouyumluluğunun iyileştirildiği grafen bazlı bir ilaç taşıma sisteminin geliştirimesi çalışılmıştır. Grafen oksidin yüzeyi indirgenirken poli [(etilen glikol metakrilat)-ko- (metil metakrilat)-ko-(1-pirenmetakrilat) -ko-(3-azido propil metakrilat)] P[PEGMA-co-MMA-co-PMA-co-AzPMA]'nın π-π etkileşimiyle yüzeye kaplanmasıyla biyouyumluluk arttırılıp, fonksiyonlanabilir hale getirilmiştir. Hedefleyici ajan EPPT1 peptidi grafen yüzeyinin sahip olduğu azit gruplarına click reaksıyonu kullanılarak aşılanmıştır. Kanser hücrelerin hücre zarında yüksek orandaki varlığı bilinen reseptorlerden olan uMUC1 reseptorünü tanıyan peptit konjugasyonuyla grafen tabanlı ilaç tasıma sistemi hedefli hale getirilmiştir. Hedeflenen biyouyumlu nanoplatform kaplanan kopolimerdeki PEG gruplarının uzunluğu (500 g/mol ve 2000 g/mol) ve iyonik azit gruplarının varlığının ilaş yükleme ve salım davranışına etkileri ayrıntılı olarak incelenmiştir. Ayrıca, ilacın kompozisyona yüklenme sırası ve yüzeyde hedefleyici ajanın varlığının ilaç salım davranışı üzerine etki ettiği gözlenmiştir. % 95'e kadar ilaç yükleme kapasitesine sahip sistemin asidik (pH:5.5 ) ve nötr (pH:7.4) ortamlarda ilaç salım profilleri ortaya koyulmuştur. Elde edilen taşıyıcıların antikanser aktivitesi, MTS ve Resazurin testleri kullanılarak MCF-7 ve MDA-MB-231 meme kanseri hücrelerinde test edildi. Bunun sonucunda daha uzun PEG'li kopolimerleri ilaç salımının yavaşlamasına ancak biyouyumluluğun ve çözünürlüğün artmasına sebep olduğu, azit grubu içeren kompozisyonların Doxorubisin (Dox) ilacıyla arasındaki iyonik etkileşim daha hızlı bir ilaç salım profili oluşturduğu, hedefleyici peptide EPPT1 konjugasyonu sonrası kompozisyonlarda her iki PEG uzunluğunda (500 g/mol ve 2000 g/ mol) yük dengeliyici etki gösterdiği ve ilaç salımını yavaşlattığı gibi etkiler gözlenmiştir. İlaç salım profilleri de belirlenen farklı kompozisyonalarla in-vitro deneyler yapılarak, MTS, Resazurin testi meme fibroblast sekonder hücre hatlarında (MCF-7 ve MDA-MB-231) negatif kontrol, pozitif kontrol, boş taşıyıcı, hedefli ilaçsız ve hedefli Dox yüklü taşıyıcılar test edilmiştir. Sonuçlar ışığında Dox'un dalga boyu sebebiyle Resazurin testi en güvenilir test olarak seçilmiştir. PEG2000 içeren kompozisyonlar için 7.5 μg/ ml Dox içeren hedeflenmiş rGO nanotaşıyıcılarla etkileşmiş hücrelerin 48 saat sonrasında yalnızca % 24 oranında canlı kalabildiği aynı koşullarda Dox ile muamele edilen hücrelerin ise % 25'inin canlı kaldığını gözlemlenmiştir.. Son olarak kompozsiyonların seçici olarak hücreye giriş kabiliyetlerini gözlemlenmek amacıyla eş odaklı mikroskopi ve akış sitometrisi ile nitel ve nicel olarak kanser hücrelerindeki etkinliği gözlemlenmiştir. Bunların sonucunda EPPT1 peptit içeren taşıyıcıların seçici olarak diğerlerine göre hücre içinde birikiminin fazla olduğu kanıtlanmıştır