Tentatives de l’empereur Charles VI au congrès d’Utrecht en 1712

During the congress of peace in Utrecht in 1712, emperor Charles VI strived to acquire the whole Spanish monarchy. Since his election as emperor and the death of his elder brother Joseph I, England and the Netherlands, who aided this Habsburg ruler during the War of Succession, abandoned him, and tried to reach a rapid agreement with France, his historical enemy up till that time. In order to maintain his claims to the Spanish crown, Charles left his wife in Barcelona as regent before his return to Vienna. However, as they had no children, in the summer of 1712, the Viennese diplomacy wanted the archduchess Mary Elizabeth, one of the King’s s sisters, to succeed the empress. But this plan was not carried out, because meanwhile England had agreed to that the rival of Charles VI, Philip V (Bourbon) could obtain the Spanish crown lands.Durante la conferencia de paz de Utrecht, iniciada en 1712, el emperador Carlos VI se esforzó por hacerse con la totalidad de la monarquía española. Por el contrario, Inglaterra y Holanda, potencias que tuvieron un papel decisivo en las negociaciones internacionales de paz, después de morir José I, hermano mayor de Carlos, y convertirse éste en emperador, desampararon al Habsburgo y trabajaron para llegar a un rápido acuerdo con Francia, la enemiga de antaño. Al volver a Viena, Carlos –con el objetivo de perpetuar su pretensión a la corona española– dejó en Barcelona a su esposa en calidad de gobernadora general. Puesto que el matrimonio no tenía hijos, el verano de 1712 la diplomacia vienesa quiso sustituir a la emperatriz por la archiduquesa María Isabel, una de las hermanas del soberano. El proyecto no se realizó, porque entretanto Inglaterra aceptó que fuera el rival de Carlos VI, Felipe V de Borbón, quien recibiera los territorios de la corona de España

Sobre la cort barcelonina de l'arxiduc Carles d'Àustria

-

Automatikus kiértékelő program ionogramok értelmezéséhez

De kans op een zwangerschap na een intra-uteriene inseminatie (IUI) neemt met vijftig procent toe als de vrouw na het inbrengen van het zaad vijftien minuten blijft liggen. Dat blijkt uit onderzoek van Inge Custers. IUI is een behandeling waarbij, in geval van verminderde vruchtbaarheid bij een koppel, het zaad van de man na bewerking wordt ingebracht in de baarmoeder. Vaak gebruikt de vrouw hierbij hormonen, zodat er meerdere eicellen tegelijk tot rijping komen in een cyclus. Custers heeft met modellen proberen te voorspellen hoe groot de kans is op zwangerschap na herhaalde IUI-behandelingen. Uit een andere studie van Custers bleek dat een afwachtend beleid de kans op zwangerschap op lange termijn niet verkleint bij koppels met onverklaarde verminderde vruchtbaarheid met een kans op spontane zwangerschap van dertig tot veertig procent. Het leidt wel tot minder vruchtbaarheidsbehandelingen. Tevens keek Custers bij stellen die IUI ondergingen naar redenen om de behandeling voortijdig te staken, voordat de vrouw zwanger was. Dat bleek het geval bij 28 procent van de koppels, van wie meer dan de helft op eigen initiatief de behandeling afbrak. Een berekening achteraf van de kans op zwangerschap na IUI liet een iets kleinere kans zien voor koppels die stopten dan voor degenen die doorgingen. Dit verschil was klinisch weinig relevant