In silico detection of Cucurbitacin-E on antioxidant enzymes of model organism Galleria mellonella L. (Lepidoptera: Pyralidae) and variation of antioxidant enzyme activities and lipid peroxidation in treated larvae

Background: In silico studies further provided predictive binding properties of selected ligands for inhibition of target protein. In the study, molecular binding poses of Cucurbitacin-E and antioxidant enzymes (glutathione-S-transferase (GST), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), glutathione reductase (GR), glutathione peroxidase (GPx) and acetylcholinesterase (AChE) of Galleria mellonella were determined in silico. Cucurbitacins are the most important components of Ecballium elaterium. The first cucurbitacin isolated from the plant was Cucurbitacin-E. In this study, the toxic effect of E. elaterium (L.) A. Rich. (Cucurbitaceae) fruit juice on G. mellonella (Lepidoptera: Pyralidae) larvae, which is known as a good model insect, was also detected, and its effect on antioxidant enzyme activities and lipid peroxidation was revealed. Results: The plant fruit juice was tested on the target larvae of G. mellonella with different doses for 24 h. After the application, mortality rate, LC50, LC90 and LC99 values, the malondialdehyde (MDA) level and the activity changes of antioxidant enzymes were determined. Mortality increased with the increasing concentration of fruit juice. Also, increasing doses of essential oil caused decreasing in SOD, CAT, GST GPx, GR and AChE activities and increasing in MDA levels. As a result of in silico studies, maximum binding energy was obtained from G. mellonella CAT enzyme with Cucurbitacin E as a ligand. Conclusions: This is the first study to demonstrate the in silico binding potential of Cucurbitacin E on G. mellonella enzymes. The results indicate that E. elaterium can be used against G. mellonella in a pest control program

Hepatotoksične i hematološke promjene u dijabetičkih štakora izazvane furanom: zaštitna uloga likopena

Furan forms as a result of thermal treatment of food and induces harmful effects on organisms. In our work, lycopene, furan, and a combination of the two were given to diabetic male rats for 28 days. Hematological changes, total protein and cholesterol, triglyceride, and albumin levels, alanine aminotransferase, aspartate aminotransferase, lactate dehydrogenase, and alkaline phosphatase activities of the serum, malondialdehyde levels, glutathione peroxidase, catalase, glutathione-S-transferase, superoxide dismutase activities, DNA damage in liver tissues and hepatic histopathological alterations were compared to a control group. There were significant changes in the liver function tests, DNA damage, activities of antioxidant enzymes, and malondialdehyde levels between diabetic control and non-diabetic control groups, between diabetic control and diabetic lycopene groups, and also between diabetic furan and diabetic control groups. In diabetic lycopene and diabetic furan + lycopene treated groups we designated the preventive effects of lycopene against diabetes and furan, however, on the analysed parameters only. In spite of some pathological alterations designated in diabetic furan treated group’s liver, fewer pathological alterations were observed in furan+lycopene treated groups at the end of week 4. Consequently, lycopene significantly reduced furan- and diabetes-induced toxicity in rat liver.Furan se stvara toplinskom obradom hrane i djeluje štetno na organizam. U ovom smo istraživanju dijabetičke mužjake štakora tretirali likopenom, furanom i kombinacijom tih dviju tvari tijekom 28 dana. Procijenjene su hematološke promjene, ukupne razine proteina, kolesterola, triglicerida i albumina, aktivnosti alanin aminotransferaze, aspartat aminotransferaze, laktat dehidrogenaze i alkalne fosfataze u serumu, razine malondialdehida, aktivnosti glutation peroksidaze, katalaze, glutation-S-transferaze i superoksid dizmutaze te oštećenje DNA u tkivu jetara i hepatičke histopatološke promjene u odnosu na kontrolnu skupinu. Utvrđene su značajne promjene u testovima funkcije jetara, razinama oštećenja DNA, aktivnostima antioksidacijskih enzima i razinama malondialdehida između dijabetičke kontrolne skupine i dijabetičke skupine tretirane likopenom te između dijabetičke kontrolne skupine i kontrolne skupine bez dijabetesa, između dijabetičke kontrolne skupine i dijabetičke skupine tretirane likopenom te između dijabetičke skupine tretirane furanom i dijabetičke kontrolne skupine. U dijabetičkoj skupini tretiranoj likopenom i dijabetičkoj skupini tretiranoj i furanom i likopenom utvrdili smo preventivne učinke likopena, ali samo u odnosu na analizirane parametre. Unatoč patološkim promjenama koje su utvrđene u jetrima dijabetičke skupine tretirane furanom, manje ih je utvrđeno u skupinama koje su tretirane furanom i likopenom na kraju četvrtoga tjedna. Zaključak je istraživanja da je likopen značajno smanjio toksičnost koju je prouzročio furan i dijabetes u jetrima štakora

Aile İklimi Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması ve PsikometrikAçıdan İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı, Björnberg ve Nicholson (2007) tarafından geliştirilen Aile İklimi Ölçeği’ni (Family Climate Scale) Türkçeye kazandırmak ve ölçeğin psikometrik özelliklerini incelemektir. Açımlayıcı faktör analizinin yürütüldüğü ilk çalışmanın örneklemini 474 (Ort. yaş = 22.39, SS = 2.75) yetişkin oluşturmuştur. Sonuçlar, orijinal ölçeğin 48 maddeden oluşan altı faktörlü yapısı yerine, Türkiye örnekleminde 34 maddeden oluşan üç faktörlü yapıyı desteklemiştir. Bununla birlikte ölçeğin geçerlik ve güvenirlik değerlerinin iyi düzeyde olduğu görülmüştür. Orijinal ölçekte yer alan kuşaklar-arası otorite ve bilişsel uyum boyutları uyarlama çalışmasında büyük oranda aynı kalırken, diğer dört boyut (açık iletişim, duygusal uyum, kuşaklar-arası ilgi, uyumluluk) tek bir faktör altında birleşmiş ve bu faktör aile içi ilişkisellik olarak adlandırılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi çalışmasına ise 446 (Ort yaş = 21.42, SS = 1.64) yetişkin katılmıştır. Açımlayıcı faktör analizinden elde edilen faktör yapısı, doğrulayıcı faktör analizinde test edilmiş ve sonuçlar modelin uyum değerlerinin kabul edilebilir düzeyde olduğunu göstermiştir. Kuşaklar-arası ilişkileri geniş aile bağlamında değerlendiren bu ölçeğin, ulusal yazınına katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Anahtar kelimeler. Aile iklimi, kuşaklar-arası ilişkiler, geçerlik, güvenirlikThe aim of the current study is to adapt the Family Climate Scale developed by Björnberg and Nicholson, (2007) into Turkish and to examine its psychometric properties. The sample of the first study, in which exploratory factor analyses were performed, consisted of 474 adults (M = 22.39, SD = 2.75). Results supported a three factor solution with 34 items in Turkish sample. The scale also has shown good reliability and validity values. While the intergenerational authority and cognitive cohesion dimensions of the original scale remained almost the same in the Turkish version, the other four dimensions dimensions (open communication, emotional cohesion, intergenerational attention, and adaptability) formed a single factor, named as relatedness in family. The second sample, which was used in confirmatory factor analysis study, consisted of 446 participants (M = 21.42, SD = 1.64). The factor structure obtained from the exploratory factor analysis was tested by using confirmatory factor analysis, and the results showed that the fit indices of the model were acceptable. The scale that evaluates intergenerational interactions in a broad family context will contribute to the related national literature

The effectiveness of electro-acupuncture in ovarian ischemia reperfusion injury

Electro-acupuncture is widely used in gynecology. Adnexal torsion is an important threat to ovarian reserves in women of reproductive age. This is the first study to investigate whether electro-acupuncture is beneficial in protecting ovarian reserves in case of adnexal torsion resulting in reperfusion injury. Thirty-two female Wistar Albino rats were randomized into four groups: the first group-sham operation, the second group-torsion/detorsion model, the third group-pre-acupunture + torsion/detorsion + post-acupuncture, and the fourth group-torsion/detorsion + post-acupuncture. The acupoints used were CV4 and bilateral SP6, Ex-CA1, Kid3, and ST36. In the third group, the acupoints were needled for two weeks before torsion, continuing for a further two weeks after torsion. In the fourth group, needling began after torsion and was maintained for two weeks. Both histological and biochemical parameters indicating ovarian reserves showed that electro-acupuncture applied to the above points exhibited an ameliorating effect on ovaries injured during ischemia/reperfusion. Electro-acupuncture may be capable of protecting against and preventing ischemia/reperfusion injury in case of ovarian torsion

Insulin Oedema in Newly Diagnosed Type 1 Diabetes Mellitus

Despite the essential role of insulin in the management of patients with insulin deficiency, insulin use can lead to adverse effects such as hypoglycaemia and weight gain. Rarely, crucial fluid retention can occur with insulin therapy, resulting in an oedematous condition. Peripheral or generalised oedema is an extremely rare complication of insulin therapy in the absence of heart, liver or renal involvement. It has been reported in newly diagnosed type 1 diabetes, in poorly controlled type 2 diabetes following the initiation of insulin therapy, and in underweight patients on large doses of insulin. The oedema occurs shortly after the initiation of intensive insulin therapy. We describe two adolescent girls with newly diagnosed type 1 diabetes, who presented with oedema of the lower extremities approximately one week after the initiation of insulin treatment; other causes of oedema were excluded. Spontaneous recovery was observed in both patients

CHLORPYRIFOS INDUCED CARDIOTOXICITY IN RATS AND THE PROTECTIVE ROLE OF QUERCETIN AND CATECHIN

Organofosfatlı bir insektisit olan klorprifos zirai mücadelede sıklıkla kullanılmakta ve başta memeliler olmak üzere hedef olmayan canlılarda toksik etkiye neden olmaktadır. Bu çalışmada, kateşin (20 mg/kg gün), kuersetin (20 mg/kg gün), klorprifos (5.4 mg/kg gün), kateşin (20 mg/kg gün)+klorprifos (5.4 mg/kg gün), kuersetin (20 mg/kg gün)+klorprifos (5.4 mg/kg gün) erkek ratlara gavaj yoluyla verilmiştir. Muameleden 4 hafta sonra ratlarda ışık mikroskobuyla kalpte meydana gelen histopatolojik değişiklikler incelenmiş, antioksidan enzim aktiviteleri ile lipit peroksidasyonunun son ürünü olan malondialdehit (MDA) düzeyi kontrol grubu ile karşılaştırmalı olarak araştırılmıştır. Dördüncü haftanın sonunda kontrol, kateşin ve kuersetin grupları arasında herhangi bir fark gözlenmemiştir. Klorprifos muameleli grupta antioksidan enzim aktiviteleri ve malondialdehit seviyesinde kontrol grubuna göre anlamlı değişikliklerin meydana geldiği gözlenmiştir. Süperoksit dismutaz (SOD) ve katalaz (CAT) aktivitelerinde ve MDA seviyesinde kontrole göre anlamlı bir artış, glutation peroksidaz (GPx) ve glutation-S-transferaz (GST) aktivitelerinde kontrol grubuna göre anlamlı bir azalma gözlenmiştir. Kateşin+klorprifos muameleli grup ve kuersetin+klorprifos muameleli grupta ise uygulanan flavonoidlerin araştırılan parametreler üzerine koruyucu etkilerinin olduğu gözlenmiştir. Muameleden 4 hafta sonra klorprifos muameleli gruptaki ratların kalplerinde miyositlerde dejenerasyon, hücrelerde vakuolizasyon, fibrillerde disorganizasyon, fibrillerde dejenerasyon ve bağ dokusunda ödem meydana geldiği tespit edilmiştir. Kateşin+klorprifos muameleli grup ve kuersetin+klorprifos muameleli ratların kalplerinde ise az sayıda histopatolojik değişiklik gözlenmiştir. Sonuç olarak kateşin ve kuersetin, klorprifosun sebep olduğu kardiyotoksik etki üzerine tam olarak olmasa da koruyucu etkisi olmuştur.Chlorpyrifos, an organophosphorous insecticide, is widely used in agricultural control and it caused toxic effects on nontarget organisms especially mammalian. In the present study, catechin (20 mg/kg day), quercetin (20 mg/kg day), chlorpyrifos (5.4 mg/kg day), catechin (20 mg/kg day)+chlorpyrifos (5.4 mg/kg day), quercetin (20 mg/kg day)+chlorpyrifos (5.4 mg/kg day) were given to male rats through gavage. Histopathological changes were investigated using light microscope, antioxidant enzyme activities and malondialdehite, which is the product of lipit peroxidation, level were determined in the rats 4 weeks after the administration compared to control group. No significant differences were observed between control, catechin and quercetin groups. At the end of the 4th week statistical significantly changes in antioxidant enzyme activities and malondialdehite level were observed in chlorpyrifos treated group compared to control group. SOD and CAT activities and MDA level were significantly higher than the control group, GPx and GST activities were significantly lower than the control group. In catechin+chlorpyrifos treated group and quercetin+chlorpyrifos treated group we observed the protective effects of catechin and quercetin on examining parameters. While disorganization and degeneration in myocardial fibers, cytoplasmic vacuolization in cardiac muscle cells, edema in connective tissue, degenerative changes in cardiac muscle cells were detected in heart tissue in chlorpyrifos treated group, less histopathological changes were observed in catechin+chlorpyrifos treated group and quercetin+chlorpyrifos treated group 4 week after the administration. As a result, catechin and quercetin significantly reduce chlorpyrifos induced cardiotoxicity in rats, but not protect completely

Lead nitrate induced nephrotoxicity and protective effect of sodium selenite in diabetic and non-diabetic rats

Kursun, yıllardır insanlara ve hayvanlara yüksek derecede toksik bir metal olarak tanımlanmıstır. Bu çalısmanın amacı kursun nitrat'ın diyabetik ve diyabetik olmayan ratların böbrek dokusu üzerine etkisini ve antioksidan özellige sahip oldugu bilinen sodyum selenit'in koruyucu rolünü incelemektir. Bu çalısmada erkek ratlara gavaj yoluyla kursun nitrat (22,5 mg/kg/gün) ve sodyum selenit (1 mg/kg/gün) verilmistir. 28 gün sonra kursun nitrat ve sodyum selenit+kursun nitrat grupları kontrol grubu karsılastırıldıgında serum üre, ürik asit ve kreatinin seviyeleri ile böbrek MDA düzeyinin arttıgı, antioksidan enzim aktiviteleri ile vücut ve böbrek agırlıklarının azaldıgı tespit edilmistir. Ancak sodyum selenit+kursun nitrat grubu kursun nitrat uygulanan grup ile karsılastırıldıgında sodyum selenitin incelenen parametreler üzerine koruyucu etkisinin oldugu görülmüstür. Benzer sonuçlar diyabetik gruplar arasında da gözlenmistir. Kontrol ile diyabetik kontrol grubu, sodyum selenit ile diyabetik sodyum selenit grubu, kursun nitrat ile diyabetik kursun nitrat grubu, sodyum selenit+kursun nitrat ile diyabetik sodyum selenit+kursun nitrat grubu karsılastırıldıgında diyabetik gruplarda, diyabetik olmayan gruplara nazaran böbrek agırlıklarında, üre, ürik asit, kreatinin ve MDA düzeylerinde anlamlı bir artıs, antioksidan enzim aktiviteleri ile vücut agırlıklarında anlamlı bir azalma tespit edilmistir. Deneyin sonunda kursun nitrat uygulanan ratların v böbrek dokularında siddetli, sodyum selenit+kursun nitrat uygulanan ratların böbrek dokularında ise orta dereceli histopatolojik degisiklikler oldugu gözlenmistir. Diyabetik gruplarda da histopatolojik degisiklikler gözlenmistir ancak sodyum selenitin bu degisiklikler üzerine koruyucu etkisi tespit edilememistir. Sonuç olarak kursun nitrat'ın ratların böbrek dokuları üzerine nefrotoksik etki olusturdugu, sodyum selenit'in kursun nitrat kaynaklı nefrotoksisiteyi azalttıgı ancak diyabetin böbreklerde neden oldugu toksik etkiyi ise azaltmadıgı ortaya konulmustur.For many years lead has been recognized as a highly toxic metal to both humans and animals. The aim of this study is to investigate the effects of lead nitrate on diabetic and non-diabetic rat kidney tissues and the protective role of sodium selenite which is known to have antioxidant property. In the present study, lead nitrate (22,5 mg/kg/day) and sodium selenite (1 mg/kg/day) were given to male rats through gavage. After 28 days, in lead nitrate and sodium selenite+lead nitrate groups we observed increment in serum urea, uric acid, creatinin and kidney MDA levels, also decreasing in antioxidant enzyme activities, body and kidney weights compared with control. In sodium selenite+lead nitrate group, we observed the protective effect of sodium selenite on examining parameters compared with lead nitrate group. Similar results were observed in diabetic groups. When we compared control with diabetic control, sodium selenite with diabetic sodium selenite, lead nitrate with diabetic lead nitrate and sodium selenite+lead nitrate with diabetic sodium selenite+lead nitrate groups we determined increment in kidney weights, serum urea, uric acid, creatinin and kidney MDA levels, also we determined decreasing in antioxidant enzyme activities and body weights in diabetic groups. Severe histopathological changes were observed in the lead nitrate treated rats, mild histopathological changes were observed in sodium selenite+lead nitrate treated animals. In diabetic vii groups we also observed histopathologic differences but there were no protective effect of sodium selenite against these changes. As a result, lead nitrate caused nephrotoxicity and sodium selenite alleviated lead nitrate induced toxicity in rat kidneys but sodium selenite didn't protect kidneys against diabetes mediated toxicity

W. V. Quine’da anlambilimsel bütüncülük

ÖZETW. V. QUINE’DA ANLAMBİLİMSEL BÜTÜNCÜLÜKAnlamlı her önermenin, deneysel önermelere indirgenebileceği fikrine radikal indirgemecilik denmektedir. Bu görüş mantıkçı pozitivistler tarafından terk edilmiş olmasına rağmen epistemolojik indirgemeciliğin hafiflemiş bir biçimini yine sürdürmüşlerdir. Deneyci bir yaklaşıma sahip olan Quine’ın bütüncülüğü ise bir teorinin önermelerinin tek başına anlamlı olmadığını, teoriyi yanlışlayan tekil gözlemlere karşı da geçersiz olamayacağını, çünkü gözlemlenebilir sonuçları içeren önermelerin sadece bütün olarak dikkate alındığında bir teoriden söz edilebileceğini iddia etmektedir. Bu iddianın anlambilimsel argümanları karşısında epistemolojik indirgemecilik, bütüncülük öğretisi karşısında geçerliliğini kaybetmiştir. Quine analitik/sentetik önermeler ayrımını reddederek deneyciliği yeniden inşa etmektedir. Analitik-sentetik ayrımını reddetmek, a priori bilgiyi reddetmekle sonuçlanmıştır. Bu bakımdan, Quine a priori bilgiyi esas alan geleneksel epistemolojiyi reddetmektedir. Doğalcılığın ilk felsefe yerine bilimi dikkate aldığı göz önüne alınırsa, Quine doğalcı bir filozoftur, çünkü Aristocu bir öz anlayışını ve ilk felsefe olarak kabul edilen a priori bilgiyi reddetmektedir. Quine’ın bütüncü bakış açısı ve bilimin yanılabilirliğini savunması, pragmatist geleneğe dayanırken, hayatı boyunca deney ve teori arasındaki ilişkiyi açıklamaya olan ilgisi ise, onun deneyci yönüne dayanmaktadır. Quine’a göre, felsefe bilime göre önce gelmediği gibi, bir aşkınlığı da söz konusu değildir, felsefe, bilimle yan yana yürür ve onunla birlikte gelişir. Ona göre bilim, fizikselci bir ontoloji ve deneyci bir epistemolojiyle gerçekleşir. Bununla birlikte Quine, ontolojisinde sayılar ve kümeler gibi matematiğin soyut nesnelerinin varlığını kabul etmektedir. Quine’ın deneyciliğe bağlılığı güçlü olmakla birlikte geçicidir. Quine, fallibilizm, doğalcılık, görecilik, araçsalcılık gibi pragmatizmin unsurlarını bütüncü felsefesinde bir araya getirmektedir. Bu bakımdan, bu çalışmada Quine’ın bütüncüllüğünün, deneyciliğe pragmatist bir görünüm kazandırdığı savunulmaktadır.ABSTRACTW. V. QUINE’S SEMANTIC HOLISMRadical reductionism, is the idea that every meaningfull statement can be reduced to statements about immediate experience. This view has been universally abandoned by logical empiricists. Nevertheless, their thought continues to be influenced by a subtler form of epistemological reductionism. Quine’s holism thesis claims that sentences of a theory are not separately vulnerable to adverse observations because it is only jointly as teory that such sentences imply their observable consequences. Then, the epistemological reductionism has been scotched by the doctrine of holism. Quine, reconstructed empiricism by rejecting analytic/synthetic distinction. If there is no a priori knowledge that means there is no first philosophy. So, Quine repudiates traditional epistemology. Quine is a naturalistic philosopher by repudiating Aristotelian essentialism and a priori knowledge.Quine’s reconstruction of empiricism draws on the pragmatist tradition and his commitment to empiricism. From the pragmatist tradition comes Quine’s advocacy of holism and the tentativeness of all of science. From the empiricist tradition comes Quine’s life-long concern with explicating the relationship between experience and our best going theories of the world. He sees philosophy as continious with science and evolving from it. According to Quine, the currently best science advocates a physicalist ontology and an empiricist epistemology. However, Quine’s ontological physicalism includes the abstract objects of mathematics, such as numbers or sets.Quine’s commitments to empiricism are firm but tentative. Quine has incorporated various elements of pragmatic thought (as like fallibilism, naturalism, relativity, instrumentalism) into his philosophical outlook, that is why, i advocate that Quine’s holism thesis gives to decidedly pragmatic view of empiricism

Önermelerin analitikliği bağlamında W. V. Quine’ın mantıkçı pozitivizme eleştirisi

Önermelerin Analitikliği Bağlamında W.V.Quine'ın Mantıkçı Pozitivizme Eleştirisi Bu çalışmada, Willard Van Orman Quine’ın (1908-2000) ilk kez 1951’de Philosophical Review adlı dergide yayımlanmış olan “Two Dogmas of Empiricism” adlı makalesindeki analitiklik eleştirisinin ortaya konulması amaçlandı. Felsefe tarihinde Kant’ın, önermeleri ilk kez sistematik bir biçimde analitik-sentetik olarak adlandırmasından sonra bu ayrımla ilgili tartışmalar 20. yüzyılda yoğun bir şekilde sürerken, analitik-sentetik ayrımı temelinde gelişen mantıkçı pozitivist akım içerisinde, bu ayrımı mantıksal bir kesinlikle ilk kez ortaya koyan Rudolf Carnap oldu. Carnap, dilin mantıksal analizini uygulayarak ortaya koyduğu “sentaks kuramı”yla ilk olarak mantıkçı pozitivizmin ortak görüşünü yansıtan analitiklik ve buna bağlı olarak gelişen doğrulamacılık kavramlarını mantıksal boyutuyla temellendirdi. Ne var ki Carnap, ortaya koyduğu analitiklik tanımı sonucunda Quine’ın eleştirileriyle karşılaştı. Quine’ın, analitiklik ile ilgili olarak ilk hedefte Carnap’a ve dolayısıyla mantıkçı pozitivizme yönelttiği eleştiriler arasında, “Two Dogmas of Empiricism” (Deneyciliğin İki Dogması), analitikliğin felsefe tarihindeki en esaslı ve kapsamlı eleştirisi olarak görülmektedir. Quine, analitikliği, onun dayandığı beş kavram çerçevesinde tartışarak, kısır döngüye düşülmeden bir analitiklik açıklamasının mümkün olamayacağını ve dolayısıyla zorunlu doğru diye bir şeyin olamayacağını gösterir. Oysa, mantıkçı pozitivizm için zorunlu doğruluk, indirgemeciliği ve dolayısıyla doğrulamacı anlam kuramını temellendiren merkezi bir kavramdır. Dış dünya hakkında bilgi veren her anlamlı ifadenin doğrudan deneyime çevrilebilir olduğunu ifade eden indirgemecilikle, analitikliğin temelde özdeş olduğunu belirten Quine, zorunlu doğru niteliğinde bir bilginin olamayacağını göstermekle mantıkçı pozitivizmin temelini sarsarak, daha deneyci bir yola, “dogmasız deneyciliğe” kapı açmaktadır. ABSTRACT W. V. Quine’s Critique of Logical Positivism with respect to Analyticity of Statements This study deals with W.V.Quine’s critique of analiticity which he developed in the article titled “Two Dogmas of Empiricism” (it first appeared in print in the Philosophical Review, in 1951). In it, Quine rejects outright the analytic/synthetic distinction and verificationism, that is, the verification of meaning as applied to individual sentences. Indeed these two consepts of analyticity and verifiability are central to logical empiricism. In the history of philosophy, after Kant named statements as analytic and synthetic sistematically, it was Carnap who firstly exposed the division of statements as analytic and synthetic in a logically certain way. What Carnap actually did was to found the notion of analyticity on logical basis through his syntax theory. That is why, Quine argues directly and in some detail against Carnap. Quine’s claim is that the two dogmas, analyticity and verificationism, are at root identical. The first dogma, says Quine, is the belief in some fundamental distinction between analytic truths (grounded in language independently of matters of fact) and synthetic truths (grounded in matters of facts). The other dogma, for Quine, is reductionism: the belief that each meaningful statement is equivalent to some logical construct upon terms which refer to immediate experience. He gives an argument against each dogma. Finally, he explains that why two dogmas are identical, than gives the outline of empiricism without dogmas