Newspaper communication on global warming: Different approaches in the US and the EU?

Global warming is one of the major policy challenges for contemporary societies. The construction and implementation of an environmental policy largely depends on public attitudes. Those public attitudes can be influenced by the mass media in several ways. Therefore, exploring the quality of the media coverage on global warming is important. So far content analyses of the communication on climate change have mostly focused on the USA and the UK press. Although the UK coverage has been examined several times, content analyses in other European countries are very sparse. Research of the EU coverage should be broadened, because previous research suggests that there might be differences in the way American and European media report on global climate change. Content analyses in the US press have shown that in many articles the emphasis is on scientific uncertainty. This critical reporting is less prominent in the UK, and in Germany the emphasis is on scientific certainty. On the other hand, the UK press reflects a very alarmist tone when it covers global warming and Germany describes global warming as a ‘climate catastrophe’, while US newspapers tend to use a more neutral tone. Because these results suggest that there might be differences between US and EU reporting, we argue that more research in Europe is needed and suggest a research method for pursuing it. Keywords: global warming, climate change, press communication, USA, EU, cultural differences/influence

The Effect of Counterconditioning on Evaluative Responses and Harm Expectancy in a Fear Conditioning Paradigm

In fear conditioning, extinction targets harm expectancy as well as the fear response, but it often fails to eradicate the negative affective value that is associated with the conditioned stimulus. In the present study, we examined whether counterconditioning can serve to reduce evaluative responses within fear conditioning. The sample consisted of 70 nonselected students, 12 of whom were men. All participants received acquisition with human face stimuli as the conditioned stimuli and an unpleasant white noise as the unconditioned stimulus. After acquisition, one third of the sample was allocated to an extinction procedure. The other participants received counterconditioning with either a neutral stimulus (neutral tone) or a positive stimulus (baby laugh). Results showed that counterconditioning (with both neutral and positive stimuli), in contrast to extinction, successfully reduced evaluative responses. This effect was found on an indirect measure (affective priming task), but not on self-report. Counterconditioning with a positive stimulus also tended to enhance the reduction of conditioned skin conductance reactivity. The present data suggest that counterconditioning procedures might be a promising approach in diminishing evaluative learning and even expectancy learning in the context of fear conditioning

Updating Fearful Memories with Extinction Training during Reconsolidation: A Human Study Using Auditory Aversive Stimuli

Learning to fear danger in the environment is essential to survival, but dysregulation of the fear system is at the core of many anxiety disorders. As a consequence, a great interest has emerged in developing strategies for suppressing fear memories in maladaptive cases. Recent research has focused in the process of reconsolidation where memories become labile after being retrieved. In a behavioral manipulation, Schiller et al., (2010) reported that extinction training, administrated during memory reconsolidation, could erase fear responses. The implications of this study are crucial for the possible treatment of anxiety disorders without the administration of drugs. However, attempts to replicate this effect by other groups have been so far unsuccessful. We sought out to reproduce Schiller et al., (2010) findings in a different fear conditioning paradigm based on auditory aversive stimuli instead of electric shock. Following a within-subject design, participants were conditioned to two different sounds and skin conductance response (SCR) was recorded as a measure of fear. Our results demonstrated that only the conditioned stimulus that was reminded 10 minutes before extinction training did not reinstate a fear response after a reminder trial consisting of the presentation of the unconditioned stimuli. For the first time, we replicated Schiller et al., (2010) behavioral manipulation and extended it to an auditory fear conditioning paradigm

D-Cycloserine as an augmentation strategy for cognitive behavioral therapy of anxiety disorders

The goal of this review is to examine the clinical studies on d-cycloserine, a partial glutamatergic N-methyl-D-aspartate agonist, as an augmentation strategy for exposure procedures during cognitive behavioral therapy for anxiety disorders. Although cognitive behavioral therapy and anxiolytic medications are more effective than placebo for treating anxiety disorders, there is still considerable room for further improvement. Traditional combination strategies typically yield disappointing results. However, recent studies based on translational research have shown promise to augment the neural circuitry underlying fear extinction with pharmacological means. We discuss the current state of the literature, including inconsistencies of findings and issues concerning the drug mechanism, dosing, and dose timing. D-cycloserine is a promising combination strategy for cognitive behavioral therapy of anxiety disorders by augmenting extinction learning. However, there is also evidence to suggest that d-cycloserine can facilitate reconsolidation of fear memory when exposure procedures are unsuccessful

Reinstatement of conditioned responding in humans and animals. An experimental investigation of differential return of fear.

In tegenstelling tot de idee dat een extinctieprocedure leidt tot het af leren of wissen van een voordien geleerde associatie, wordt tegenwoordig aangenomen dat een extinctieprocedure de eerder geleerde associatie int act laat. Onder meer Delamater (1996) en Rescorla (1996) brachten voor d eze laatste stelling overtuigende evidentie aan. Ook de observaties van terugkeer van geconditioneerde responsen na extinctie in de vorm van sp ontaan herstel , renewal , snelle reacquisitie en reinstatement bie den evidentie voor de idee dat extinctie geen afleren betekent. In het hier voorliggende proefschrift wordt gerapporteerd over studies n aar reinstatement bij mensen en dieren. Reinstatement verwijst naar de t erugkeer van uitgedoofde geconditioneerde responsen door de aanbieding v an één of meerdere onvoorspelbare ongeconditioneerde stimuli (US en ) na extinctie. Aangezien een extinctieprocedure kan beschouwd wor den als de laboratorium equivalent van exposure-therapie, kan een reinst atement procedure ook vertaald worden als een model voor herval na behan deling. In het eerste deel van dit proefschrift wordt het reinstatement fenomeen breder gekaderd binnen het onderzoek naar de post-behandelingsvariabele n die een impact kunnen hebben op terugkeer van vrees na extinctie. Voor zowel spontaan herstel, renewal, snelle reacquisitie en reinstatement w ordt de beschikbare literatuur voorgesteld. Hierbij wordt een onderschei d gemaakt tussen drie types van onderzoek: dierstudies, volledig experim entele studies bij mensen en behandelstudies. Vertrekkende vanuit de die rliteratuur worden de mogelijke onderliggende mechanismen van deze vier fenomenen besproken. Vanuit een preventief perspectief wordt ook a andacht besteed aan behandelmethodes die de kans op of mate van terugkee r van geconditioneerde vreesresponsen verminderen. Het tweede deel van het proefschrift beschrijft vier reinstatementstudie s bij mensen. In navolging van een eerste reinstatementstudie door Hermans et al. (2005) werd in deze volledig experimentele studies gebruik gemaakt van een differentieel angstconditioneringsparadigma. Tij dens de eerste fase van een dergelijk experiment wordt één neutrale foto (geconditioneerde stimulus of CS) gepaard aangeboden met een avers ieve stimulus (ongeconditoneerde stimulus of US). Deze acquisitiefase le idt tot het optreden van geconditioneerde vrees voor de CS. Vervolgens w ordt de CS herhaaldelijk aan geboden zonder US, resulterend in de uitdov ing van de geconditioneerde reacties. Na de uitdoving volgt de cruciale reinstatementmanipulatie: De reinstatementgroep krijgt enkele onvoorspel de US en aangeboden terwijl dit niet het geval is in de controlegroep. D eze manipulatie wordt verwacht te leiden tot een differentiële terugkeer van geconditioneerde reacties, d.i., een terugkeer in de reinstatementg roep die sterker is voor de CS+ dan de voor CS-. Met dit paradigma slaag den we erin om het reinstatementeffect te repliceren. Bovendien werd rei nstatement niet enkel aangetoond in verbale maten maar ook in een gedrag smaat die geacht wordt niet gevoelig te zijn voor vraageffecten. Naast d eze succesvolle replicaties van differentiële reinstatement, werd er som s ook geen terugkeer van geconditioneerde responsen gevonden in de reins tatementgroep of observeerden we in sommige studies ook spontaan herstel van de geconditioneerde reacties in de controlegroep. Bovendien stelden we ook in verschillende experimenten een niet-differentiële terugkeer v an vrees vast in de reinstatementgroep. Dit wil zeggen dat de deelnemers van de reinstatementgroep niet enkel een terugkeer van vrees vertoonden voor de CS+ maar dat ook verhoogde geconditioneerde reacties werden v astgesteld voor de controlestimulus (CS-). Het unieke karakter van deze laatste bevindingen kon moeilijk geëvalueerd worden, omdat in dier studies aangaande reinstatement nooit eerder gebruik werd gemaakt van ee n differentiële conditioneringsprocedure. De mogelijkheid bestond derhal ve dat ook in dierstudies niet-differentiële effecten zouden worden geob serveerd indien reinstatement bestudeerd zou worden in een differentieel paradigma. Vandaar werd er besloten om in een volgende stap differentië le reinstatement te onderzoeken bij muizen. In het derde deel van het proefschrift worden drie reinstatement studies bij muizen beschreven. In deze studies wordt gebruik gemaakt van het ge conditioneerde suppressie paradigma. In een eerste studie werd het basis reinstatementeffect voor de CS+ gerepliceerd bij muizen. In de twee daa ropvolgende studies werd er gebruik gemaakt van een differentiële condit ioneringsprocedure, analoog aan de experimenten bij mensen. Uit deze stu dies konden we besluiten dat terugkeer van vrees bij muizen eerder diffe rentieel van aard is en dat deze dieren dus waarschijnlijk geen stijging van vrees laten zien voor de controlestimulus, gelijkaardig aan de obse rvaties bij mensen. Het laatste hoofdstuk beoogt een kritische bespreking van de disc repanties tussen de observaties bij mensen en dieren, alsook een evaluat ie van reinstatement als model voor terugval in de klinische praktijk.status: publishe