Reducing the environmental impact of surgery on a global scale: systematic review and co-prioritization with healthcare workers in 132 countries

Abstract Background Healthcare cannot achieve net-zero carbon without addressing operating theatres. The aim of this study was to prioritize feasible interventions to reduce the environmental impact of operating theatres. Methods This study adopted a four-phase Delphi consensus co-prioritization methodology. In phase 1, a systematic review of published interventions and global consultation of perioperative healthcare professionals were used to longlist interventions. In phase 2, iterative thematic analysis consolidated comparable interventions into a shortlist. In phase 3, the shortlist was co-prioritized based on patient and clinician views on acceptability, feasibility, and safety. In phase 4, ranked lists of interventions were presented by their relevance to high-income countries and low–middle-income countries. Results In phase 1, 43 interventions were identified, which had low uptake in practice according to 3042 professionals globally. In phase 2, a shortlist of 15 intervention domains was generated. In phase 3, interventions were deemed acceptable for more than 90 per cent of patients except for reducing general anaesthesia (84 per cent) and re-sterilization of ‘single-use’ consumables (86 per cent). In phase 4, the top three shortlisted interventions for high-income countries were: introducing recycling; reducing use of anaesthetic gases; and appropriate clinical waste processing. In phase 4, the top three shortlisted interventions for low–middle-income countries were: introducing reusable surgical devices; reducing use of consumables; and reducing the use of general anaesthesia. Conclusion This is a step toward environmentally sustainable operating environments with actionable interventions applicable to both high– and low–middle–income countries

Sekonder peritonitte prokalsitonin, CRP ve tiroit hormonlarının prognostik değeri; ileriye yönelik çalışma

AMAÇ: Enfeksiyon ve sepsis, sekonder peritonitli hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli sebeplerinden biri olmaya devam etmektedir. Klinisyenler helen septik komplikasyonların erken ve güvenilir tanı yöntemini bulma konusunda çaba sarfetmektedir. Bu çalışmada sekonder peritonitin şiddetini belirlemede enflamatuvar markır olarak Prokalsitonin (PKT), C-reaktif protein (CRP) ve tiroit hormonlarının yerini değerlendirmeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008-Ocak 2010 tarihleri arasında, sekonder peritonit nedeniyle ameliyat olan 84 ardışık hasta üzerinde ameliyat öncesi ve sonrası 1-3-5-7-14. günlerde PKT, CRP ve tiroit hormaon seviyeleri incelendi. Veriler Statistical Package for Social Sciences 15.0 (SPSS 15.0) programında analiz edildi. BULGULAR: Organ perforasyonu (peptik ülserperforasyonu, ince bağırsak ve kolon perforasyonu) olan olgular değerlendirildiğinde, PKT anlamlı olarak düşük seyretti. Ameliyat sonrası komplikasyonu olan veya ölen hastalara göre ameliyat sonrası dönemi sorunsuz olan veya taburcu olan hastalarada yüksek tiroit hormon düzeyler gözlendi. PKT düzeyleri ise CRP düzeylerleri ve beyaz küre sayısıyla anlamalı olarak ilişkili bulundu. TARTIŞMA: Ameliyat sonrası komplikasyonların yokluğunda PKT, sekonder peritonit tanısında CRP'den daha iyi bir belirliyicidir. Çalışmamız sekonder peritonitin şiddetini belirlemede düşük tiroit hormon düzeylerinin önemli bir prognostik faktör olduğunu ortaya koymuştur.AMAÇ: Enfeksiyon ve sepsis, sekonder peritonitli hastalarda morbidite ve mortalitenin en önemli sebeplerinden biri olmaya devam etmektedir. Klinisyenler helen septik komplikasyonların erken ve güvenilir tanı yöntemini bulma konusunda çaba sarfetmektedir. Bu çalışmada sekonder peritonitin şiddetini belirlemede enflamatuvar markır olarak Prokalsitonin (PKT), C-reaktif protein (CRP) ve tiroit hormonlarının yerini değerlendirmeyi amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2008-Ocak 2010 tarihleri arasında, sekonder peritonit nedeniyle ameliyat olan 84 ardışık hasta üzerinde ameliyat öncesi ve sonrası 1-3-5-7-14. günlerde PKT, CRP ve tiroit hormaon seviyeleri incelendi. Veriler Statistical Package for Social Sciences 15.0 (SPSS 15.0) programında analiz edildi. BULGULAR: Organ perforasyonu (peptik ülserperforasyonu, ince bağırsak ve kolon perforasyonu) olan olgular değerlendirildiğinde, PKT anlamlı olarak düşük seyretti. Ameliyat sonrası komplikasyonu olan veya ölen hastalara göre ameliyat sonrası dönemi sorunsuz olan veya taburcu olan hastalarada yüksek tiroit hormon düzeyler gözlendi. PKT düzeyleri ise CRP düzeylerleri ve beyaz küre sayısıyla anlamalı olarak ilişkili bulundu. TARTIŞMA: Ameliyat sonrası komplikasyonların yokluğunda PKT, sekonder peritonit tanısında CRP’den daha iyi bir belirliyicidir. Çalışmamız sekonder peritonitin şiddetini belirlemede düşük tiroit hormon düzeylerinin önemli bir prognostik faktör olduğunu ortaya koymuştur

In Vitro Gaz Üretim Tekniği Kullanarak Bazı Makarnalık Buğday(Triticum durum L.) Çeşitlerinin Besleme Değerinin Tespiti

Bu &ccedil;alışma, Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstit&uuml;s&uuml;nde bulunan 5 farklı makarnalık buğday &ccedil;eşitinin besin değerinin in vitro gaz &uuml;retim tekniği kullanılarak tespit edilmesi amacıyla ger&ccedil;ekleştirilmiştir. 5 farklı makarnalık buğday &ccedil;eşidinin in vitro gaz &uuml;retimleri, 0 ve 24. saat ink&uuml;basyon zamanında saptanmıştır. 5 makarnalık buğday &ccedil;eşidi Amanos, Sarıbaşak, Ayzer, Fuatbey ve Eker&rsquo;dir. Araştırma sonucunda, makarnalık buğday &ccedil;eşitleri arasında ham k&uuml;l (HK), ham protein (HP), ham yağ (HY), Asit deterjan fiber i&ccedil;erikleri (ADF), N&ouml;tral deterjan fiber (NDF), hemisel&uuml;loz (HES) ve in vitro organik madde sindirim derecesi (OMSD) i&ccedil;erikleri istatistiki a&ccedil;ıdan &ouml;nemli bulunmuştur (P&lt;0.05). Kuru madde (KM) ise değişmemiştir (P&gt;0.05). En y&uuml;ksek HP i&ccedil;eriği %12.71 ile Amanos &ccedil;eşidinden elde edilirken; en d&uuml;ş&uuml;k değer ise %11.56 ile Fuatbey &ccedil;eşidinden elde edilmiştir. HY i&ccedil;eriği %1.47 (Sarıbaşak) ile %1.90 (Amanos) arasında değişim g&ouml;stermiştir. En d&uuml;ş&uuml;k ve en y&uuml;ksek ADF değerleri Eker (%3.24) ve Amanos (%3.90) &ccedil;eşitlerinde saptanmıştır. En d&uuml;ş&uuml;k ve en y&uuml;ksek NDF değerleri Sarıbaşak (%15.02) ve Ayzer (%16.86) &ccedil;eşitlerinden elde edilmiştir. En y&uuml;ksek HES değeri KM bazında, %13.51 ile Ayzer &ccedil;eşidinde saptanmıştır. Makarnalık buğday &ccedil;eşitlerinin gaz &uuml;retim miktarları 62.50 ile 72.50 ml/200 mg KM arasında değişmiştir. Metabolik enerji ve net enerji laktasyon i&ccedil;erikleri ise sırasıyla 11.45-12.79 MJ/kg KM ve 6.94-7.95 MJ/kg KM arasında saptanmıştır.&nbsp;</p

Determination of the Nutritive Value of Some Durum Wheat (Triticum durum L.) Varieties Developed Using In Vitro Gas Production Technique

Bu çalışma, Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsünde bulunan 5 farklı makarnalık buğday çeşitinin besin değerinin in vitro gaz üretim tekniği kullanılarak tespit edilmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. 5 farklı makarnalık buğday çeşidinin in vitro gaz üretimleri, 0 ve 24. saat inkübasyon zamanında saptanmıştır. 5 makarnalık buğday çeşidi Amanos, Sarıbaşak, Ayzer, Fuatbey ve Eker'dir. Araştırma sonucunda, makarnalık buğday çeşitleri arasında ham kül (HK), ham protein (HP), ham yağ (HY), asit deterjan fiber içerikleri (ADF), nötral deterjan fiber (NDF), hemiselüloz (HES) ve in vitro organik madde sindirim derecesi (OMSD) içerikleri istatistiki açıdan önemli bulunmuştur (P0.05). En yüksek HP içeriği %12.71 ile Amanos çeşidinden elde edilirken; en düşük değer ise %11.56 ile Fuatbey çeşidinden elde edilmiştir. HY içeriği %1.47 (Sarıbaşak) ile %1.90 (Amanos) arasında değişim göstermiştir. En düşük ve en yüksek ADF değerleri Eker (%3.24) ve Amanos (%3.90) çeşitlerinde saptanmıştır. En düşük ve en yüksek NDF değerleri Sarıbaşak (%15.02) ve Ayzer (%16.86) çeşitlerinden elde edilmiştir. En yüksek HES değeri KM bazında, %13.51 ile Ayzer çeşidinde saptanmıştır. Makarnalık buğday çeşitlerinin gaz üretim miktarları 62.50 ile 72.50 ml/200 mg KM arasında değişmiştir. Metabolik enerji (ME) ve net enerji laktasyon (NEL) içerikleri ise sırasıyla 11.45-12.79 MJ/kg KM ve 6.94-7.95 MJ/kg KM arasında saptanmıştırThis study was carried out to determine the feed value of five different durum wheat varieties by chemical analysis and in vitro gas production technique and to compare feed values. In vitro gas productions of five durum wheat varieties were determined at 0 and 24 hours incubation times. The five durum wheat varieties were Amanos, Sarıbaşak, Ayzer, Fuatbey and Eker. The results of analysis of variance indicating that the level of significance differences in the contents of crude ash (CA), crude fat (CF), crude protein (CP), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), hemisellulose (HEM) and in vitro organic matter digestibility (IVOMSD) between several varieties of durum wheat (P0.05). The highest CP content was obtained from the variety of Amanos with a value of 12.71%, whereas the lowest value was obtained from the Fuatbey variety with a value of 11.56%. Crude fat (CF) contents varied from a 1.47% (Sarıbaşak) to 1.90% (Amanos). The lowest and highest ADF values were changed from Eker (3.24%) and Amanos (3.90%) varieties. The lowest and highest NDF contents were obtained from Sarıbaşak (15.02%) and Ayzer (16.86%) varieties. The highest HEM value was obtained from Ayzer variety with a value of 13.51% DM. The gas production rate of durum wheat varieties ranged from 62.50 to 72.50 ml/200 mg DM. The metabolisable energy (ME) and net energy lactation (NEL) contents of durum wheat varieties ranged from 11.45 to 12.79 MJ/kg DM and 6.94 to 7.95 MJ/kg DM, respectivel

The effect of high-dose cytarabine followed by autologous hematopoietic stem cell transplantation on the outcome of patients with mantle cell lymphoma

Introduction: The aim of this study was to investigate the influence of high-dose cytosine arabinoside (HDAC)-containing treatments followed by autologous hematopoietic stem cell transplantation on the survival of patients with mantle cell lymphoma. Material and methods: The data of 27 MCL patients who were followed-up between January 2009 and December 2015 were analyzed retrospectively. Results: The median age of the patients was 63 (range, 45–82) with 22 (81.4%) males and 5 (18.6%) females. Eight of 27 patients were treated with HDAC-containing regimens either as induction or salvage chemotherapy followed by autologous hematopoietic stem cell transplantation (AHSCT). The patients who received HDAC-containing regimen followed by AHSCT were found to have better one-year survival compared to others (p = 0.03). Median follow-up of patient cohort was 27.6 months and median overall survival (OS) was not reached. The probability of one-year OS for all patients was 76.8%. Conclusion: Our findings suggest that HDAC treatment followed by AHSCT seems to provide the best outcome for young-fit patients presenting with mantle cell lymphoma