Towards enhancing happiness at work with the lenses of positive organizational behavior: The roles of psychological capital, social capital and organizational trust

In this study, based on the approach of humanization of the postmodern organizations and depending on the conceptual background, it was suggested that psychological capital and social capital could be the significant antecedents of employee happiness at workplace. Further, it was proposed that organizational trust has a moderating role on the impact of psychological capital on happiness at workplace. Thereby, a cross-sectional research study has been performed in Turkey with the participation of 222 employees from a variety of sectors including sales, marketing, health, banking, finance and education. According to the findings, it was reported that the psychological capital construct (beta=,778; t=18,370, p0,05), thus hypothesis 3 was not confirmed. Further research direction and the need for research on organizational trust's moderating role are discussed. The conceptual and practical implications of the study are provided along with the concluding remarks and discussions.Publisher's Versio

Clinical relevance of virulence genes in Helicobacter pylori isolates recovered from adult dyspeptic patients in Turkey

Purpose: Bacterial virulence factors play a major role in the pathogenesis of Helicobacter pylori infection. The aims of this study were to evaluate virulence genes in H. pylori isolates and to compare the presence of these genes and associated clinical pathologies. Methods: A total of 148 H. pylori isolates, recovered from adult dyspeptic patients, were used. The patients, from whom the isolates were obtained, were assigned to two groups by their endoscopic findings, which manifested as chronic gastritis or peptic ulcer. The presence of gastric atrophy and intestinal metaplasia was recorded for each patient, based on histopathological examination. Analyses of the virulence genes were performed by the polymerase chain reaction technique. Results: The patients had a mean age of 47 ?± ?15 years and 86 (58%) of them were female. Based on endoscopic examination, 103 (69.6%) patients were diagnosed with chronic gastritis and 45 (30.4%) with peptic ulcer. Histopathological examination revealed intestinal metaplasia in 30 (20%) patients and gastric atrophy in 12 (8%) patients. The prevalence rates of cagA, cagE, iceA1, iceA2, and babA2 were determined to be 87%, 74%, 58%, 26%, and 95%, respectively. The most prevalent vacA alleles were s1/s1a (82%/97%) and the least prevalent allele was s2 (20%). A new vacA genotype (s1as1bs1c) was detected, for the first time, in 18 (12%) isolates. No significant difference was found between the patient groups with chronic gastritis and peptic ulcer for the prevalences of the virulence genes (p ?> ?0.05). Furthermore, intestinal metaplasia and gastric atrophy showed no significant correlation with the virulence genes (p ?> ?0.05). Conclusions: It is thoughted that H. pylori isolates with predominant cagA, cagE, VacA (s1, s1a), and babA2 virulence genes are associated with gastroduodenal diseases. However, there is no correlation between gastric premalignant lesions and virulence genes. © 2022 Indian Association of Medical Microbiologist

Optimization of dimensionally stable laminated composites by using genetic algorithms

Design of dimensionally stable materials is crucial for the aero-space structures such as space telescopes and satellites. Laminated composite materials can be suitably designed under the requirement for the space structures utilizing the mathematical optimization methods. The aim of the present study is to design the stacking sequence of the symmetric balance laminated composites having low coefficient of thermal expansion and high elastic modulus. In the optimization process single and multi-objective approaches have been achieved based on Genetic Algorithms. In the laminated composite design problems, carbon and E-glass fibers reinforced epoxy matrix are used. Obtained results have been compared with the conventional designs([± 45] S, ([0/90] S ) and it is shown that the optimum ones have lower coefficient of thermal expansion and higher elastic modulus, simultaneously.Boyutsal kararlı malzemelerin tasarımı, teleskop, uydu gibi uzay ve havacılık yapıları için önemli bir konudur. Bu bağlamda, tabakalı kompozit malzemeler uzay yapıları gerekliliklerini matematiksel optimizasyon metotlarının kullanımı ile karşılayabilir hale gelmektedir. Bu çalışmanın amacı, düşük ısıl genleşme katsayısı ve yüksek elastisite modülüne sahip boyutsal kararlı, simetrik-balans tabakalı kompozit plakaların optimum açı dizilimlerini elde etmektir. Bu proses tek ve çok amaçlı optimizasyon yaklaşımları ile Genetik Algoritma metodu kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Kompozit plaka tasarım problemlerinde karbon ve E-glass epoksi malzemeler kullanılmıştır. Elde edilen sonuçlar geleneksel tasarımlar ([± 45] S, ([0/90] S ) ile kıyaslanmış ve optimum olanların ısıl genleşme katsayısının daha düşük ve aynı zamanda elastisite modülünün daha yüksek olduğu görülmüştür

Relationship Between Atopy Patch Test with Foods and SCORAD

Background and Design: The relationship between food and atopic dermatitis (AD) is controversial. Atopy patch test (APT) gained prominence due to low specificity of “fresh prick tests” (FPT) with foods, commonly late occurrence of lesions in AD and, thus, the inconsistencies in anamneses, and being the provocative tests time consuming and risky, as well as due to the role of T lymphocytes in the pathophysiology of the disease. In this study, we investigated the relationship of APT and FPT made with food with SCORAD index assessing the disease severity.Materials and Methods: Forty-five children (21 males and 24 females) aged between 2-15 years who were diagnosed with AD in our outpatient clinic between May 2006 and May 2007 were included in the study. FPT and APT with eggs, milk and wheat flour were performed in all patients. The severity of illness was assessed using the SCORAD index. Statistical analysis was performed using SPSS version 11.0 for Windows. A p value of less than 0.05 was considered statistically significant

Validity and reliability of the assessment tool for Asthma (ATA) questionnaire: the ATA study

OBJECTIVES: A multicenter trial was designed to validate the “Assessment Tools for Asthma (ATA)” questionnaire, a newly developed questionnaire, which evaluates both asthma control and risk factors associated with asthma control with a single instrument. MATERIALS AND METHODS: This cross-sectional study involved 810 cases from 14 clinics in 9 Turkish cities. The ATA questionnaire and Asthma Control Test (ACT) were administered. The Visual Analog Scale (VAS) was used to evaluate the control status of 100 randomized cases. ATA is an eight-item physician-administered questionnaire. It comprises the following two sections-ATA1, assesses symptomatic control criteria, and the remaining section, queries the flre-up of asthma, control of comorbidities, treatment adherence, and inhaler technique. RESULTS: The mean scores for ATA1, ATA total, VAS, and ACT were 24.7±14.8, 53.8±19, 7.1±3, and 18.8±5.5, respectively. According to the ATA questionnaire, among all patients, 34.3% had controlled, 18.8% had partly controlled, and 46.9% had uncontrolled asthma. Furthermore, 16.6% patients had flre-ups between visits, 96.4% patients had uncontrolled comorbidity, 17% patients had irregular asthma treatment, and only 8.4% patients used the incorrect inhaler technique. The ATA questionnaire showed internal consistency (Cronbach’s alpha coeffiient=0.683). ACT, ATA1, and two specialists’ evaluations using VAS correlated strongly with the ATA total scores (Spearman correlation coeffiient (r) values: 0.776, 0.783, and 0.909, respectively; p-values: p<0.001, p<0.001, and p<0.001, respectively). According to Receiver Operating Characteristic analysis, the cut-off value of ATA was 50 (sensitivity=84.4%, specifiity=82.40%). CONCLUSION: The validated ATA questionnaire may be a practical tool for physicians in asthma management

Kayma kipli kontrolörlerde kayma yüzeyi tasarım yöntemlerinin incelenmesi ve sınıflandırılması

Kayma kipli kontrol, yüksek hızlı, doğrusal olmayan bir geri besleme ile önceden belirlenen bir kayma yüzeyi üzerinde zamanda süreksiz bir şekilde anahtarlama yapılarak elde edilen, belirgin, doğrusal olmayan, dayanıklı bir kontrol yöntemidir. Bu çalışmada kayma kipli kontrolörlerde önemli bir yere sahip olan kayma yüzeyi tasarım yöntemleri incelenmiştir. Bu incelemeler ile ikili tank sistemi ve ters sarkaç sistemi olmak üzere iki farklı sistem ele alınıp sistem modelleri incelendikten sonra her bir sisteme özgü kayma yüzeyi tasarımları geliştirilmiştir. İkili tank sistemi için kayma kipli kontrolör tasarımında kayma yüzeyi parametresinin durumlara bağlı olarak tasarlanması üzerinde durulmuştur. İkili tank sisteminde geliştirilen yeni tasarım yönteminde, kayma yüzeyi parametresi tanklardaki su yüksekliğine bağlı olarak değişmektedir. Böylece durumlara bağlı değişken kayma yüzeyi kullanılarak yeniden bir parametre ayarlamadan farklı başlangıç koşulları için performansta iyileşme sağladığı görülmüştür. Geleneksel ve güncel birçok kontrol yönteminin sınanması ve geliştirilmesi için kullanılan önemli bir denektaşı problemi olan ters sarkaç sistemi için sabit parametrelere sahip kayma kipli kontrol yapısında parametrelerin sistem başarımı üzerindeki etkisi analiz edilmiştir. Bu analiz sonucunda ters sarkaç sisteminde zamanla değişen parametreler kullanılmıştır. Her iki sistemde kullanılan kayma kipli kontrolör tasarımları ile sistem başarımları iyileştirilmeye çalışılmış, sonuçlar koşturulan benzetimler yardımı ile gösterilmiştir.Sliding mode control is a deterministic, nonlinear, robust control method that is obtained by switching discontinuously on time on a predetermined sliding surface with a high speed, nonlinear feedback. Sliding surface design methods are one of the significant problems in sliding mode control and have been analyzed in this thesis. Two different special sliding surface designs have been developed for the coupled tank system and inverted pendulum system separately. A special sliding surface design approach for the coupled tank system is developed. In this design, a state dependent moving algorithm for the control of the coupled tank system where the state variables are defined as the liquid levels of the tanks is used. Thus, sliding mode controller with a state varying sliding surface parameter has a better performance without adjusting any parameters even when the system initial conditions of the error phase plane are varied. Inverted pendulum is one of the most important systems in the control literature used in testing and developing new control methods. In this system, sliding mode control with constant parameters is used for different parameter values to determine the effect of the constant parameters in performance of the system. Instead of the constant parameters time varying ones are then used. Simulation results show that performances of systems have been improved with two different sliding surface designs

Medication errors information status of nurses working in a hospital and evaluation of medication errors reporting of related thoughts

22.05.2018 tarihine kadar kullanımı yazar tarafından kısıtlanmıştır.İstanbul Bilim Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelik Yüksek Lisans ProgramıHasta güvenliğinde amaç; sağlık hizmeti alan hasta bireyler için olumlu bir ortam yaratarak güvenliği sağlamak, onları zarar verici uygulamalardan ve tehlikelerden uzak tutmaktır. Bu amaca ulaşmak için öne çıkan önemli konulardan birisi de ilaç güvenliğidir. Bu çalışma hemşirelerin ilaç hatası raporlama hakkındaki düşüncelerini ve bilgi durumlarını belirlemek amacı ile planlanmış olan tanımlayıcı-kesitsel nitelikte bir araştırmadır. Araştırmaya özel bir üniversite hastanesinde görev yapan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 114 hemşire katıldı. Verilerin toplanması için araştırmacı tarafından oluşturulan Tanıtıcı Özellikler Soru Formu, İlaç Hatalarının Raporlanmasına Yönelik Düşünceler Formu ve İlaç Hatası Bilgi Durumu Belirleme Formu kullanıldı. Yaş ortalaması 29,37±7,10 olan hemşirelerin %51,8’i lisans mezunudur. İlaç Hatası Bilgi Durumu Belirleme Formu puan ortalaması 82,52±17,19 olarak belirlendi. Hemşirelerin %94,7’si ilaç güvenliği eğitimi aldığı, %78,1’inin ilaç hatalarının raporlanmasını başarı ölçütü olarak algıladığı bulundu. Hemşireler ilaç hatalarını raporlamaları durumunda; %8,8’i bu hatanın kişisel yetersizlik olarak algılanacağını, %2,6’sı iş hayatına zarar vereceğini, %4,4’ü işinin tehlikeye gireceğini, %4,4’ü raporlamanın işe yaramayacağını bildirdi. Hemşirelerin yaklaşık %30’u (%28,9) ilaç hatası ile ilgili sorunun kendi aralarında çözülebileceğini, %9,6’sı nasıl raporlama yapılacağını bilmediğini, %0,9’u ilaç hatalarının raporlanmasına gerek olmadığını, %0,9’u bu hatanın raporlanması durumunda ilaç hatasının personel özlük dosyasına geçeceğine ilişkin endişe yaşadıklarını bildirdi. Hemşirelerin eğitim durumu, kurumda çalışma süresi, çalıştıkları bölüm ve ilaç güvenliği eğitimi alma durumuna göre İlaç Hatası Bilgi Durumu Belirleme Formu puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Hasta güvenliğine yönelik raporlamanın yapılabilmesi için verilen eğitimlerde, hata raporlamanın çalışanı cezalandırma olarak görülmeyip sistemin önemli bir parçası olarak değerlendirilmesi önem taşımaktadır. Hemşirelerin ilaç hatası raporlama konusundaki bilgileri uygulamaya yansıtabilme becerilerini geliştirmek üzere kurumsal stratejilerin geliştirilmesi ve eğitimlerin planlanması önerilmektedir.The goal of patient safety is to provide safety by creating a favourable environment for the patient and to keep them away from the dangerous practices and hazards. In achieving this goal, one of the prominently significant issues to consider is the medication safety. The research adopted descriptive- cross-sectional design. The study aimed to evaluate nurses’ opinions about reporting medication errors and level of knowledge about medication errors. 114 nurses working at a private university hospital agreed to participate in the study. There were questionnaires for identifying personal characteristics, opinions on reporting the medication errors, and an identification form for the knowledge of medication errors. Mean age of nurses was 29.37±7.10 years old and 51,8% of the nurses graduated from undergraduate program. Mean score of Assessment Form for Knowledge of Medication was 82.52±17.19. Nearly of all sample (97.7%) stated to have a training about medication safety and 78.1% of the nurses perceived the act of reporting medication errors as a success criterion. When asked about in case of a report of medication errors; 8.8% of the nurses told that reporting would be perceived as a personal incompetency; 2.6% of them told it would damage their work careers; 4.4% of them told it would put their job in jeopardy; 4.4% of them told it would be of no use to report. Nearly thirty percent (28.9%) of nurses claimed the problem can be settled in between the parties; 9.6% of them told they do not know how to report; 0.9% of the nurses stated that there is no need for reporting the errors; 0.9% of them told they have concerns about the report data will be on their personnel file in case they report the errors. There found none statistical inferences between the education levels, working periods, specialties of nurses, or whether they had medication safety training and the point averages on the Assessment Form for Knowledge of Medication Errors (p> 0.05). In training sessions to enable the staff to report for the patient safety, it is important that reporting errors are not perceived as punishment for the employees but a crucial part of the system. It is highly suggested that corporate strategies are developed and educational planning are made to improve nurses’ skills to put their knowledge of reporting medication errors into practice

Türkiye'de Yetişen Bazı Acanthus L. Türlerinden İlaç Adayı Bileşiklerin İzolasyonu

Sarikaya Aydin, S., Isolation of Drug Candidate Compounds from Some Acanthus L. Species Growing in Turkey, Hacettepe University, Graduate School of Health Sciences, Pharmacognosy Program, Doctor of Philosophy Thesis, Ankara, 2019. The genus Acanthus (Acanthaceae), which includes about 30 species in worldwide, is widespread in Asia, Europe, Africa and Australia. It is represented by 8 taxa, 3 of them are endemic in Turkish Flora. Acanthus L. species are used as for healing wounds, an expectorant and relieving constipation in Turkish traditional medicine. They are used to relieve pain in chest, for gastrointestinal system problems, urinary system diseases, hepatitis, lymphomas and rheumatism in different countries. In the present study, aqueous extracts of the aerial parts of A. dioscoridis L. var. dioscoridis L. and A. spinosus L. were studied for their chemical compositions and some biological effects. Studied biological activities were selected according to the effects and uses of the species. As a result of the phytochemical studies, the structures of 14 compounds from two plants, were elucidated by advanced spectroscopic methods. Four of them were phenylethanoid glycosides (acteoside [AD-12=AS-2], β-hydroxy acteoside [AS-1], leucoceptoside A [AD-6], martynoside [AD-1]), four were benzoxazinoids (benzoxazole-2(3H)-one [AD-4], 2,4-dihydroxy-1,4- benzoxazine-3 (2H)-one [AD-7=AS-5], 2-O-β-glucopyranose-4-hydroxy-1,4-benzoxazine- 3(2H)-one [AD-14=AS-7], acanthaminoside [AD-16]), two were acylated flavanone glucosides (naringenin 7-(3"-acetyl-6"-E- p-coumaroyl) glucoside [AD-2]), naringenin 7-(6"-E- pcoumaroyl) glucoside [AD-3]) and one was lignan glucoside (pinoresinol-4-O-β- -glucopyranoside [AD-8]). Biological effects of extracts, fractions and two pure compounds ([AD-4] and [AD-6]) were investigated by DPPH, NO and SO radical scavenging capacities, cytotoxic activities against cancer cells (HEp-2 and HeLa ) and healthy cells (FHs 74, RAW 264.7 and L929), genotoxic activities against (FHs) healthy cells. Antiinflammatory effects via NO and PGE2 cytokine levels in LPS-stimulated RAW 264.7 cells and wound healing activity on L929 cells were also tested. The results showed that A. dioscoridis var. dioscoridis and A. spinosus aqueous extracts possessed 90 % inhibition against DPPH radical. No genotoxic and cytotoxic effects were observed. They inhibited the nitric oxide production 38.2 % and 47.9 % at 800 μg/ml, respectively. All tested samples inhibited PGE2 production significantly. PGE2 production in positive control LPS (+) was found to be 1837 pg/ml, while in negative control LPS (-) was 35 pg/ml. The aqueous extracts of A. dioscoridis var. dioscoridis and A. spinosus decreased the PGE2 levels to 466 and 728 pg/ml at 10 μg/ml, respectively. A.dioscoridis var. dioscoridis polyamide column fraction eluted with 35 % methanol (Fr. C) decreased PGE2 levels to 165 pg/ml at 5 μg/ml. PGE2 levels were determined as 304 and 347 pg/ml by treatment with [AD-4] and [AD-6] at 20 μg/ml. Cell damage in L929 cells was improved completely in 48 hours by the extracts. Our thesis work is important in terms of gaining the studies that support the traditional use of Acanthus species to scientific literature, with detailed phytochemical and biological effect studies conducted on two Acanthus species grown in our country.Sarıkaya Aydın, S. Türkiye’de Yetişen Bazı Acanthus L. Türlerinden İlaç Adayı Bileşiklerin İzolasyonu, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Farmakognozi Programı, Doktora Tezi, Ankara, 2019. Dünyada 30 türü bulunan Acanthus L. (Acanthaceae) cinsi Türkiye florasında 3’ü endemik, 8 takson ile temsil edilmektedir. Acanthus L. türleri Türkiye’de yara iyi edici, balgam söktürücü olarak ve ishale karşı kullanılırken, farklı ülkelerde göğüs ağrılarında, gastrointestinal sistem problemlerinde, üriner sistem hastalıklarında, hepatitte, lenfomalarda ve romatizma ağrılarını dindirmede kullanılmaktadır. Çalışmamızda A. dioscoridis L. var. dioscoridis L. ve A. spinosus L. türlerinin toprak üstü kısımlarından elde edilen sulu ekstreler üzerinde fitokimyasal çalışmalar ile türlerin etki ve kullanımlarından yola çıkılarak, bazı biyolojik etki çalışmaları yapılmıştır. Fitokimyasal çalışmalar sonucunda iki bitkiden toplam 14 bileşik izole edilmiş ve yapıları ileri spektroskopik yöntemlerle aydınlatılmıştır. Bunların 4 tanesi feniletanoit glikoziti (akteozit [AD-12=AS-2], β-hidroksi akteozit [AS-1], lökoseptozit A [AD-6], martinozit [AD-1]), 4’ü benzoksazinoit (benzoksazol-2(3H)-on [AD-4], 2,4- dihidroksi-1,4-benzoksazin-3 (2H)-on [AD-7=AS-5], 2-O-β-glukopiranoz-4-hidroksi-1,4- benzoksazin-3(2H)-on [AD-14=AS-7], akantaminozit [AD-16]), 2’si ester flavanon glukoziti (naringenin 7-(3"-asetil-6"-E- p-kumaroil) glukozit [AD-2]), naringenin 7-(6"-E- pkumaroil) glukozit [AD-3]) ve 1 tanesi lignan glukoziti (pinorezinol-4-O-β-glukopiranozit [AD-8]) yapısındadır. Ekstre, fraksiyon ve elde edilen saf bileşiklerden ikisinin ([AD-4] ve [AD-6]) biyolojik etkileri; DPPH, NO ve SO radikali süpürücü etkinliklerinin, kanser hücreleri (HEp-2 ve HeLa) ile sağlıklı hücrelere (FHs 74, RAW 264.7 ve L929) karşı sitotoksik, FHs 74 hücrelerine karşı genotoksik etkilerinin araştırılması ile izlenmiştir. Ayrıca, LPS ile uyarılmış RAW 264.7 hücrelerinde NO ve PGE2 sitokin düzeyleri üzerinden antienflamatuvar etkileri ile L929 hücreleri üzerinde yara iyi edici etkileri tayin edilmiştir. Sonuç olarak, A. dioscoridis var. dioscoridis ve A. spinosus sulu ekstreleri DPPH radikaline karşı % 90 inhibisyon göstermiş, genotoksik ve sitotoksik etki gözlenmemiştir. Ekstreler 800 μg/ml konsantrasyonda sırasıyla % 38.2 ve % 47.9 oranlarında orta derecede NO inhibisyonu yapmıştır. Denenen tüm örnekler PGE2 üretimini yüksek oranda inhibe etmiştir. Pozitif kontrol LPS (+)’de 1837 pg/ml olan PGE2 üretimi, A. dioscoridis var. dioscoridis ve A. spinosus ekstrelerinin 10 μg/ml konsantrasyonunda sırasıyla 466 ve 728 pg/ml, A. dioscoridis var. dioscoridis’in % 35 metanolle alınan poliamit kolon fraksiyonunun (Fr. C) 5 μg/ml konsantrasyonunda 165 pg/ml, [AD-4] ve [AD-6] bileşiklerinin 20 μg/ml konsantrasyonunda sırasıyla 304 ve 347 pg/ml olarak bulunmuştur. Her iki ekstre de L929 hücrelerindeki hücre hasarını 48 saat içinde onarmıştır. Tez çalışmamız, ülkemizde yetişen iki Acanthus türü üzerinde yürütülen ayrıntılı fitokimyasal ve biyolojik etki araştırmalarıyla Acanthus türlerinin geleneksel kullanımını destekleyici çalışmaların literatüre kazandırılması açısından önem arz etmektedir

Turna balığı (Esox lucius L., 1758) etinin bazı emülsiyon özelliklerine farklı konsantrasyonlarda tuz ve fosfat kullanımının etkisi

Bu çalışmada, turna balığı etinin bazı emülsiyon özelliklerine farklı konsantrasyonlarda tuz (NaCl) (% 0.0, % 1.0, % 2.0) ve fosfat $(K_2HPO_4)$ (%0.0, %0.25, %0.50)çözeltilerinin etkisi model sistemde incelendi. Turna balığı etinin protein oranı (%16.83), yağ oranı (%2.41), kül oranı (%0.82), kurumadde oranı (%20.16) ve pH değerleri (6.70) belirlendi. Balık eti ile tuz ve fosfat çözeltileri karışımlarından oluşturulan homojenizatların (slurry) pH değerleri 6.58-7.30 arasında değişti. Her bir slurry'dan hazırlanan emülsiyonların pH değerleri 6.81-7.87 arasında belirlendi. Burada, hem slurry hem de emülsiyon pH değerleri kullanılan fosfatın etkisiyle önemli (p0.01) düzeyde yükseldi. Diğer taraftan tuz, pH değerleri üzerine azaltıcı etki gösterdi, ancak bu etki önemsiz (p>0.01) oldu. Turna balığı etinin emülsiyon kapasitesi (EK) 230.74-274.44 mi yağ/g protein arasında değişti. Burada, fosfat kullanımı EK değerlerini belirgin olarak (p0.01) olarak yükseltti. Ancak tuz ilavesi EK değerlerini artırmakla beraber, bu değişim önemsiz (p>0.01) oldu. Emülsiyon stabilitesi (ES) %66.00-78.97 arasında belirlendi. Burada hem tuz hem de fosfat konsantrasyonundaki artış ES değerini yükseltirken (p0.01), tuz'un birbirini takip eden konsantrasyonları arasında anlamlı bir değişim olmadı (p>0.01). Emülsiyon viskozitesi (EV) değerleri 1800-4600 mPa.s arasında değişti. Tüm uygulamalarda ilave edilen fosfat EV değerini önemli (p0.01) oranda artırırken, tuzun EV'ni artırıcı etkisi istatistik olarak önemsiz (p>0.01) oldu. Sonuç olarak, turna balığı etinin emülsiyon tipi ürünlerin üretiminde, diğer birçok et çeşidine göre emülsiyon özellikleri bakımından elverişli olduğu belirlendi. Bununla beraber, teknolojik olarak emülsiyon özelliklerinin iyileştirilmesi amacıyla, hem tuz hem de fosfat kullanımının faydalı olacağı tespit edildi